Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 11

171 -
Kjartansson - Asdís Þorsteinsdóttir -
Klaus Doberitz - Steinunn Bjarnadóttir.
Svo segja mér fróðir, að strokspil
þetta hafi verið fram úr skarandi gott.
Ekki er að efa það.
Þjóðverjinn Klaus var alveg sér í flokki
hvað leikni viðkemur. Er hann frábær
knéfiðlari.
Geta má þess, að óþolandi heitt var
á meðan spilað var. Hefur það áreiðan-
lega háð spilfólki nokkuð.
Önnur verðlaun í keppninni hlaut saga
ölafs Mixa "Harmonia tilverunnar".
ólafur las sjálfur upp söguna af alkunn-
um glæsibrag. Ég álít, að "Harmonia
tilverunnar" hafi verið bezta saga kvölds-
ins. Þrátt fyrir nokkra formgalla var
þetta heilsteyptasta og þróttmesta sagan.
Hún bar greinileg "karaktereinkenni"
höfundar. En það fannst mér hinar sög-
urnar skorta nokkuð.
ólafur skrifar þarna um hina tragisku
ást, sem endar með dauða annars aðila,
en hinn gerir tilraun til sjálfsmorðs.
Oft þykir gott að láta frásögu sem
þessa ná hápunkti undir lokin. Sjálfsagt
hefur það vakað fyrir höf. En hann
hefur ekki gætt að sér, og sagan er frá
upphafi til enda spennt til hins ýtrasta,
svo að "klimaxinn" í lokin er ekki eins
áhrifaríkur og til var ætlazt.
Síðasta atriði kvöldvökunnar var, að
Arthur K. Farestveit las sögu sína
"Sá guli".
Hún fékk fyrstu verðlaun. Sagan segir
frá morðingja nokkrum. Þegar sá góði
maður rær til fiskjar, eitt sinn sem
oftar, fær hann fyrrverandi fórnarlamb
sitt á krókinn. Arthur lýsir síðan við-
brögðum manngarmsins á "maleriskan"
hátt.
Þetta er mjög snjöll saga. Höfundur
virðist vera þeim hæfileika gæddur að
geta stytt mál sitt. Lengd sögunnar
var mjög hæfileg, frásagan er lipur og
Arthur virðist hafa töluverða þekkingu
á fiskiveiðum, ef dæma má eftir orða-
forða.
Sagan hefði notið sín betur ef upp-
lesturinn hefði verið áheyrilegri.
Mér fannst þetta verk Arthurs bera
nokkurn keim af skólaritgerð. Tel ég
víst að það muni hljóta einmuna lof
íslenzkukennara, því að það er nokkuð í
anda Jóns Trausta og þeirra kumpána.
En eins og kunnugt er, hafa flest allir
íslenzkukennarar tekið niðri á miðri
síðustu öld og strandað þar. Fá rit-
gerðir nem. enga náð fyrir augum
sumra þeirra, nema þær séu væmnar
sveitalífssögur eða þá a.m.k. kryddað-
ar lo. Trausta & Co. Finnst þessum
mönnum nútímaskáldskapur vera tómt
kjaftæði, og eru þeir ósparir á að láta
skoðun sína í Ijós.
Er það álit sumra, að kennararnir
standi eins og blóðtappi fyrir öllum
framförum í litteratúr í ísl. skólum.
Það eru að sjálfsögðu öfgar, en þeir
mættu margir endurskoða afstöðu sína
til þessara mála.
Ég gat ekki stillt mig um annað, en
að skíta ögn í vini mína ísl. kennarana.
Astæðulaust er þó fyrir nem. að vera
vondir við þá. Þeir eru flestir ágætis
náungar. Vér tökum því undir með
Frelsara vorum "Guð, fyrirgefðu þeim,
því þeir vita eigi hvað þeir gjöra".
Að lokum þakka ég stjórn Braga fyrir
heiðarlega tilraun og ánægjulega vöku.
Þrái eg.
SKÓLABLAÐIÐ
Gefið út í Menntaskólanum í Reykjavík
Ritstjóri :
Þórður Harðarson 5. -X
Ritnefnd :
Sólveig Einarsdóttir 6. -A
Kristján Thorlacius 5. -B
Þorsteinn Vilhjálmsson 5.-X
Þráinn Eggertsson 4.-B
Auglýsingastjórar :
Gunnar Eyþórsson 5.-B
Jón R. Stefánsson 5.-X
Abyr gðarmaður :
Guðni Guðmundsson kennari