Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 15

- .175 -
HÍTN var fimm ára og afskaplega sæt,
að því er Henrik fannst, en hann var
næstum tveim árum eldri og bjó í næsta
húsi við hana„ í hennar augum var Hen-
rik tvímælalaust laglegasti strákurinn í
nágrenninu og þar að auki átti hann
"cowboyhanzka" og hafði svart, liðað
hár. Hann nennti að vísu aldrei að svæfa
dúkkurnar, þegar þau voru í mömmúleik,
en hann var dásamlegur samt. Frænka
Henriks hafði gifzt fyrir nokkru og það
var sennilega sá atburður, sem fekk
hann til að ákveða að kvænast á sjö ára
afmælinu sínu, en það var á næstu grös-
um. Það var alveg omögulegt að ganga
í það heilaga fyrr, því hann átti að fá
tvíhjól í afmælisgjöf og enginn maður,
með virðingu fyrir sjálfum ser, fer í
bónorðsför á þríhjóli. Það var aðeins
eitt vandamál í sambandi við hið væntan-
lega hjónaband og það var smá ágrein-
ingur um kossa. Henrik sagðist geta
dáið upp á, að maðurinn hennar frænku
sinnar kyssti hana beint á munninn.
Þegar hin unga unnusta heyrði þetta í
fyrsta sinn, fékk það svo mikið á hana,
að hún steig á strik í parís og gleymdi
að taka steininn. Hún hafði aldrei trúað
því á Henrik, að hann gæti verið svona
hræðilegur, og henni fannst hún veröa
að velja honum eitthvert krassandi
skammaryrði. Hún sneri sér að honum,
hvessti á hann augunum og sagði, að
hann væri stúdent. Það var nýjasta
oröið, sem hún hafði heyrt og henni
fannst að þaö hlyti aö hafa mikil áhrif
á hann. Henrik varð skiljanlega fjúk-
andi reiður og ætlaði nú að kyssa hana,
þó það myndi kosta hann stúdentsnafnbót
ævilangt. Hann hljóp á eftir henni, náði
traustu taki á litla kjólnum hennar og
hafði rétt tíma til að kyssa hana laus-
lega á eyrað. Það hafði í för með sér
angistarorg, en svo bjóst hin tilvonandi
eiginkona til varnar. Henrik var bitinn,
klipinn og klóraður, og í þetta skipti
var þaö hann, sem tók til fótanna skelf-
ingu lostinn. Hann fór inn til mömmu
sinnar. Allt það, sem eftir var dagsins
hélt hinn forsmáði biðill kyrru fyrir og
reyndi að drekkja sorgum sínum í kóka-
kóla. Hann, sem hafði elskað hana svo
mikið, að hann hafði samþykkt að vera
pabbinn í mömmuleik þó að hann vissi,
að mannorð hans væri í veði, ef hinir
strákarnir fréttu það. Svo þegar hún
datt og fékk smá sár á litlu, feitu
lappirnar sínar, hver var þá hlaupandi
út um allt nágrennið í leit að einhverju,
sem hægt væri að gefa henni í huggun-
arskyni? Henrik vissi svarið við því.
Svo varð hún alveg ær, þegar hann ætl-
aði aö kyssa hana. Hann ætlaði aldrei
að sjá hana meir, það sagöist hann
skyldi deyja upp á. Hann ætlaði að
kvænast Kristínu í næsta húsi. Hún var
ekki alveg eins lagleg, en hún myndi
ekki vísa honum frá sér. Daginn eftir,
þegar Henrik kom út, var hin fyrrver-
andi unnusta hans í boltaLeik við kettl-
inginn sinn. Henrik gat ekki að því
gert að horfa aðdáunaraugum á litlu,
brúnu lappirnar hennar. En hann ætl-
aði aldrei meir að láta töfrast af litl-
um, brúnum löppum, og fór rakleitt
heim til Kristínar og bauð henni í bíla-
leik. Litlu, feitu, brúnu lappirnar með
fyrrverandi kærustunni hans Henriks
ofan á, fóru að hringsóla kringum hann
og Kristínu og allt í einu komu þær
hlaupandi og lítil, brún hönd, sem til-
heyrði eiganda lappanna, kippti þéttings-
fast í aðra fléttuna hennar Kristínar.
Eftir unnið afrek forðaði sökudólgurinn
sér heim í öryggið hjá mömmu sinni.
Kristín krafðist þess, að Henrik hefndi
fyrir hana og það átti aö gerast á
stundinni. Henrik langaði einhvern veg-