Skólablaðið

Árgangur

Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 21

Skólablaðið - 01.04.1959, Blaðsíða 21
- 181 ÞAÐ er fagurt um a5 litast yfir MitS- fjörðinn. Solin stráir sínum björtu geislum til jarðar og leita þeir inn í hvern krók og hvern kima. Ekkert fer fram hjá þeim. Stráin blakta mjukt undan andvaranum. Fífillinn hefur nú opnað krónur sínar og hagræðir þeim sem bezt á móti hlýjum vorgeislunum. Lómurinn kvakar á firðinum og myndar unaðsfagran samhljóm við æðarfuglinn. Allsstaðar er líf. Líka í lága kofanum fyrir norðan Tangann. Gestur gamli er að taka til veiðarfærið sitt. í dag ætlar hann á Kópnum og lokka þann gula. Hann gengur niður að bátnum, lætur færið í og raðar síðan hvalbeinum í beina röð niður að flæðarmálinu. Það er flóð og stutt að hrinda á flot. •'Jæja góðurinn", segir hann næsta upp- hátt, "nu færðu að fleyta þer smá túr. " "Við skulum fá hann í dag. " "Illugastaðabræður hafa reynt í heila viku og lítið eða ekkert fengið. Þeir fæla allt og alla með þessum hávaða og vélaglamri. " Hann hrindir bátnum niður og stjakar frá. Legj*ur út árar og rær spölkorn út. Hættir þa róðrinum litla stund og horfir heim. Heim að þessum lága og skugga- lega kofa, sem stingur svo óumræðan- lega í stúf við sólskinið. Það grær heldur ekkert gras á þekjunni. Það er löngu blásið á burt. Einstaka strá teygir sig upp að veggja og þakmót- um. Gaflinn er það eina sem er úr timbri ásamt hurðinni, en fremst á hon- um gnæfir kross einn heljarmikill. Einhver hafði neglt hann þar upp til þess að stríða Gesti, en honum var eng- in stríðni í því. En hann vildi bara ekki taka. hann niður, því kross var jú kross, og hann svona gamall átti nú ekki langt eftir inn í eilífðina. Hann vildi ekki láta það verða eitt af sínum síðustu verkum að rífa hann niður, það hefði ekki vitað á gott. "Það er merkilegt hvað þakið á kofan- um er tekið að síga upp á síðkastið, " segir hann og hefur roðurinn að nýju. Hann rær með föstum og rólegum ára- tökum og það marrar hlýlega í tollun- um. Hann nýtur þess auðsjáanlega að vera kominn út á sjó aftur, eftir 8 mánaða landlegu. . En nú ætlar hann að bæta sér missinn. Þann gula skyldi hann fá. Hann leggur upp árar þegar út á miðj - an fjörð er komið, rennir færinu í botn, dregur síðan tvo faðma frá botni og keipar. "Einn, tveir og þrír, " segir karlinn um leið og hann keipar. "Einn, tveir og þrí. . . . . þarna var hann, þarna, jú, þetta var hann. Þarna kom hann á". Hann dregur hratt inn. "Hann er smár þessi, og þó, ég ét hann bara." Hann innbyrðir þorskkríli, rennir aftur í botn, dregur upp, keipar. . . "og þarna setti ég í hann aftur, hann er stór þessi, " segir hann, og dregur, "nei, þetta hlýtur að vera lúða. " "Ha, lúða". Þvílíkt og annað eins, nei, það hafði hann nú ekki látið sig dreyma um. Hún hegðaði sér eitthvað einkenni- lega þessi. Hún var þung í drætti, en ekkert meir. Þ\d hamaðist hún ekki. Var hún dauð? Dauð, nei það gat hún ekki verið. En lúður voru vanar að selja líf sitt dýrt. Kannski var það bara gamalt kolanet, já, kannski. Hann dregur hægt, hægt, svitinn rennur af honum. Hann ýtir hattinum aftur á hnakka og strýkur handarbakinu yfir

x

Skólablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skólablaðið
https://timarit.is/publication/782

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.