Magni - 15.05.1971, Síða 1

B-listinn
er listi
Framsóknarflokksins
11. árgangur
Efling atvinnuveganna er mál málanna og
stækkun landhelginnar brýnasta skrefið

f/Þeir, sem ráða nú stjórnarstefnunni trúa því, og boða þá trú í orði og
verki, að stóriðja ein og samruni við háþróaðar iðnaðarþjóðir muni
leysa allan vanda efnahagslífs á íslandi. Stóriðja er að sjálfsögðu
nauðsynleg hverri þjóð með öðru, en það œtti að vera öllum hugs-
andi mönnum Ijóst, að hver sjálfstœð þjóð verður að vera fœr um að
leysa eigin mál og byggja upp eigið efnahagskerfi, sem hœfir landinu
og nýtir þá kosti, sem það býður upp á.
® Þess vegna er efling íslenzkra atvinnugreina í sjávarútvegi og land-
búnaði mál málanna fyrir íslenzku þjóðina og verður jafnan.
• Þess vegna er stœkkun fiskveiðilögsögu og fullur og raunhœfur yfir
ráðaréttur yfir landgrunninu öllu lífsmál þjóðarinnar.
• Þess vegna má ekki láta þá menn stjórna íslandi, sem fást ekki til
að fylgja slíku máli fram til sigurs.
® Þess vegna má ekki láta þá menn stjórna landinu, sem vilja ekki
trúa á lífsatvinnuvegi þjóðarinnar, sem 'hafa verið og verða í framtíð
kjölfestan í tilveru hennar.
® Þess vegna verður sú ríkisstjórn sem setið hefur í landinu í áratug,
að falla. Að öðrum kosti er lýðrœði okkar í hœttu. Um það vitna fiöl-
mörg dœmi um vinnubrögð og stjórnarstefnu.
® Þess vegna verður þjóðin nú að snúa taflinu við í þessum kosning-
um, fella stjórnina og bjarga lífsmáli sínu — landhelgismálinu í höfn.
Þetta segir Alexander Stefánsson, sem skipar baráttusœti Framsóknar-
flokksins í Vesturlandskjördœmi í þessum kosningum, m.a. í eftirfar-
andi spjalli við Magna.
Alexander
fnlltrúi -
Kosningarnar hér í Vestur-
landskjördæmi verða mjög
mikilvægar, og þær geta ræð-
ið úrslitum um það HVORT
ríkisstjórnin heldur velli,
dembir „hrollvekju" hausts-
ins yfir þjóðina og rekur
slagbrand fyrir dyr okkar í
landhelgismálinu.
EÐA ný ríkisstjórn með nýja
stjómarstefnu tekur við með
eflingu íslenzkra atvinnu-
vega að markmiði og út-
færslu landhelginnar í 50 míl
ur einhliða ekki síðar en 1.
sept. 1972.
HVORT auðræði íhaldsþjóð-
félags síðasta áratugs heldur
áfram sigurför sinni eins og
hún birtist í skattfrelsi arðs-
ins og peninganna í síðustu
skattalagabreytingu.
EÐA ný félagsleg sjónarmið
og úrræði með almennings-
heill fyrir augum hefjast til
vegs og taka upp þráð fé-
lagshyggjunnar, sem var ráð-
— Telur þú, að þjóðinni sé
hætta búin af því að fylgja
stefnu stjórnarflokkanna og haf
ast ekkert að í landhelgismál-
inu fyrr en þá eftir hafréttar-
ráðstefnu 1973, ef þar fengist
blíður byr?
— Eg tel, að það væri bein-
línis tilræði við þetta lífsmál
bjóðarinnar, og hvort tveggja
sé, að þá yrði allt miklu erfiðara
fyrir, og við megum beinlínis
ekki bíða svo lengi vegna þess
hve geigvænlega er nú gengið
á fiskstofna með hverju ári sem
líður með vaxandi fjölda er-
iendra togara og hraðvaxandi
veiðitækni.
— En stjórnin segir, að tím-
hui vinni með okkur í iandhelg-
ismálinu.
— Ekkert er meira öfugmæli.
Ekkert vinnur eins hroðalega
Segn okkur í þessu máli sem
sá tími, sem líður án útfærslu,
hvert missiri, hver mánuður.
-— En stjórnin segist
hannske færa út fyrr, ef ásókn
erlendra togara „stóreykst,“
eins og hún orðar það. Finnst
bér komið nóg?
-— Já, og miklu meira. Og ég
6r ekki einn um þá skoðun. Hún
*tti að hitta sjómennina á
•ákranesi og Snæfellsnesi, bless-
hð stjórnin og spyrja þá, hvort
®kki sé komið nóg, og það
fyrir löngu. Ef stjórninni finnst
i°garaveggurinn hérna fyrir ut-
ah ekki nægur, þá hljóta menn
að spyrja: Hvað er nóg af er-
^ndum togurum á landgrunninu
til þess að hún rumski? Hvað
þarf þessi tortímingarfloti að
„stóraukast“ mikið?
Það er táknrænt um ónytju-
hátt þessarar ríkisstjórnar,
hvernig unnið hefur verið að
friðun uppeldisstöðva á Faxa-
flóa og Breiðafirði. Ef allt væri
með felldu væri það eðlilegt, að
stjórnvöld sæktu á um friðun
þessara svæða og vildu hana
meiri en íslenzkir fiskimenn þar
teldu sér henta, þar sem það
skerti sókn þeirra á miðin. En
þessu er þveröfugt farið. Það
eru einmitt fiskimennirnir á
Akranesi og Snæfellsnesi, sem
orðið hafa að standa í hörðu
stríði við ríkisstjómina áram
saman til þess að koma á frið-
un. Þeir hafá krafizt þessa ár
eftir ár, og allt sem gert hefur
verið í þessum efnum er fyrir
kröfur þeirra, og vantar þó mik-
ið á, að þeim hafi verið full-
nægt.
Ríkisstjórnin hefur neitt
þjóðina til þess að kjósa um
landhelgismálið í þessum
kosningum og vill ekkert sam
komulag í því nema um það
að gera ekki neitt fyrr en
þá í óljósri framtíð. Hún vill
ekki þjóðaratkvæði um mál-
ið, þorir það ekki. Ef stjómin
héldi velli nú, yrði það túlkað
svo af andstöðuþjóðum okk- j
ar i málinu, að þjóðin vildi!
ekki útfærslu nú þegar og'
það mundi herða allan róður j
þeirra gegn okkur. Slíkt má!
ekki koma fyrir. Kosninga- j
úrslitin má ekki verða hægt
að túlka sem undanhald í
Alexander Stefánsson
landhelgismálinu. Þá er lífs-
máli þjóðarinnar hætt. Þvert
á móti eiga þessar kosning-
ar að verða samfylking þjóð-
arinnar um mikla útfærslu
landhelginnar og stuðningur
við þá stefnu á alþjóðavett-
vangi.
— En meira þarf í sjávar-
útvegi en útfærslu?
— Já, það er hverju orði
sannara. Ríkisstjórnin hefur síð
asta áratuginn ekkert gert að
gagni til þess að skipuleggja
og bæta fiskiðnaðinn, og segja
Framhald &. bls. 1
- ohhar
d þing
andi afl þjóðfélagsþróunarinn
ar á f jórða, fimmta og sjötta
áratugnum.
HVORT niðurstöður kosn-
inganna verða óvinafagnaður
í landhelgismálinu og erlend-
ar þjóðir túlka þær sem und-
anhald Islendinga I því.
EÐA staðfesting fæst á
nýrri, öflugri og óbilandi
sókn þjóðarinnar til þess að
helga sér landgrunnið I
verki.
HVORT Vestlendingar sitja
áfram með duglítinn og f jar-
rænan krataþingmann, úr-
dráttar- og andhælismann i
landhelgismálinu.
EÐA senda á þing eigin full-
trúa, dugmikinn, þrautreynd-
an félagshyggjumann úr eig-
in hópi, baráttumann í
fremstu röð I sveitarstjómar-
málum, frjálslyndan og ger-
kunnugan vandamálum kjör-
dæmisins, sókndjarfan og ó-
deigan í landhelgismálinu og
sérstaklega kunnugan kjör-
um og málefnum útgerðar- og
sjómanna, enda ötull for-
göngumaður fyrr og síðar á
þeim vettvangi,
Alexander Stefánsson.
Þennan mann þurfa Vestlend-
ingar að fá á þing, og að
kosningu hans munu þeir
vinna af alefli, ungir sem
aldnir.
Vestlendingar, hann er okk-
ar maður í fullum skilningi
þess orðs, og við skulum
setja metnað okkar i það að
senda hann á þing og láta
hann styrkja þar rödd okk-
ar til framdráttar hag okkar
og þeim málefnum, sem við
berum fyrir brjósti.
Þessar kosningar eiga að
verða þjóðfylking til nýrrar
sóknar í landhelgismálinu en
ekkert undanhald.
Sendum Alexander á þing og
látum það vera framlag okk-
ar til þess að breyta stefnu
þjóðarskútunnar frá þjón-
ustu við einkaauð og peninga-
menn til sjónarmiða félags-
hyggju, samvinnu og al-
mannahags.
Alexander Stefánsson,
okkar fulltrúa á þing,
það er markmiðið og
til þess að það náist
skulum við taka hönd-
um saman.