Magni - 29.05.1971, Blaðsíða 1

B-listinn
er listi
Framsóknarflokksins
11. árgangur
Aðeins þannig er unnt
að fella rikisstjórnina
I þessum kosningum hljóta
kjósendur að spyrja sjólfa sig
þeirrar spurningar fyrst alls,
hvort þeir vilji fella ríkisstjórn
ina eða ekki, og hvort þeir
vilji tryggja landhelgismól-
inu sigur. Ef þeir svara þessu
jótandi, kemur að því að
meta, hvernig bezt megi
beita atkvœðinu í þeim til-
gangi. Slíkt hlutlœgt mat
getur aðeins leitt til þeirrar
niðurstöðu að kjósa Fram-
sóknarflokkinn. Eina örugga
leiðin til þess að fella stjórn-
ina er að bœta við kjördœma
kosnum þingmönnum Fram-
sóknarflokksins.
Hér í Vesturlandskjördœmi
er svo óstatt, að aðeins þarf
litla tilfœrslu, ofurlítinn
herzlumun, til þess að fella
stjórnarþingmann og kjósa í
staðinn Framsóknarmann, og
þó er stjórnin fallin. Það er
hlgangslaust að kjósa Al-
þýðubandalagið í því augna-
miði, því að kjördœmakosinn
þingmaður þess hér, sem auð
vitað er fróleitt, mundi aðeins
svipta það uppbótarþing-
manni annars staðar, og
stjórnin stœði jafnrétt eftir.
Engum dettur nú í hug, að
Frjólslyndir og vinstri menn
komi manni ó þing, og at-
kvœði ó þann flokk eru bví í
bezta lagi óhrifalaus um setu
stjórnarinnar, en geta haldið
í henni lífinu.
Það er sama hvernig þessu
móli er velt. Fólk getur aðeins
tryggt atkvœði sínu fullt gildi
gegn stjórninni með því að
kjósa Framsóknarflokkinn.
Og hér í kjördœminu er
völ ó að bœta við um leið
óvenjulega hœfum manni til
þingsetu fyrir kjördœmið, Al-
exander Stefónssyni, manni,
sem gerþekkir vandamól
Vesturlands og óhugamól
fólksins þar og hefur sýnt og
sannað dugnað og góða
mólafylgju í víðtœku félags-
mólastarfi og nýtur almenns
og óskoraðs trausts jafnt sam
herja sem annarra. Þennan
mann þurfa sjómenn ó Vest-
urlandi umfram allt að fó ó
þing. Og lið hans í mólefnum
sveitarfélaganna er ekki held
ur einskis vert.
Þetta er óvenjulegt tœki-
fœri, sem gerir atkvœðið tví-
gilt - að fella stjórnina og
kjósa sér dugmikinn þing-
mann um leið.
Alexander Stefánsson
Jafnframt því, sem kjós-
endur gera þessi mól upp við
sig, hljóta þeir að renna huga
til þess, sem gerist eftir 1.
september í haust, ef stjórn-
in heldur velli og „hrollvekj-
an“ skellur yfir, kosningavíx-
illinn fellur og stjórnin getur
ekki fleytt sér lengur ó „létt-
ara hjali“.
Þó brotnar holskefla dýr-
tíðarinnar yf'ir þjóðina og rík
isstjórnin skellir ó fimmtu
gengisfellingunni. Þó þarf
ríkissjóður milljarða nýrra
tekna, sem teknar verða með
hœkkun söluskatts eða með
öðrum hœtti af alþýðu, því
að peningaarðurinn er frið-
helgur.
Endurtekur sig nú sag-
an fró 1967, að kjósendur
lóti blekkjast til þess að
þyrma ríkisstjórninni. Eða ber
um við gœfu til að mœta
vandanum í haust með nýj-
um mönnum og nýjum úrrœð
um? Það er spurningin.
Blekkkingahróp manna, sem finna að peir
hafa brugðizt í lífsmóli pjóðarinnar
Þegar Benedikt Gröndal steig
! P°ntu á framboðsfundi á Hell-
^ssandi á dögunum og fór að
reyna að berja í bresti sína í
andhelgismálinu, var honum
ekið með auðheyrðri andúð.
a greip hann til þess ráðs, sem
endir tíðum þá, sem vita og
lnna, að þeir hafa brugðizt, að
e la yfir Snæfellinga fáránleg-
um og fjarstæðum blekkingum.
j essn heldur hann svo áfram
nýutkomnum Skaga og segir:
’>r tillögu ríkisstjórnarinnar
> í11 ýandhelgismálið, sem Al-
lngi samþykkti, er gert ráð
in riI> ^^lrraðum yfir landgrunn-
jV.a^ að 400 metra dýpi, þó
tiU”1 nær ian<^ en 50 mílur. I
0gn stjórnarandstöðuflokk-
na er aðeins talað um 50
flA Ur ^ Breiðafirði og Faxa
í- a er ^OO metra landgrunns-
u a 00—80 mílur frá grunnlín-
hP mikið hafsvæði milli
* T>nar núlna línunnar."
p e®au til skýringar birtir
ba °dikt ^ont og setur málið
baf.ni^ UPP’ að það, sem borið
inn 1 a milli hans og stjórnar-
ariHar.annars vegar og stjómar-
vpí-iw oðuímar hins vegar, hafi
faer eiid’ stjómin vildi
lnuna enn lengra út en
sbomarandstaðan!
yrr má nú rota en dauðrota
sjálfan sig, en svona fer oft, I í þessu tilviki kjósendunum.
þegar sektarkenndin yfirbugar Benedikt veit það eins vel og
menn frammi fyrir dómurunum, | allir aðrir, sem með þessu máli
99
ÍÍ
Ólafs Jó-
er
Til endimarka
landgrunnsins
Upphaf og meginkjarni landhelgistillögu
hannessonar á Alþingi, hljóðaði svo:
„Stefna Alþingis í landhelgismálum
byggð á þeim grundvelli, að landgrunnið er
hluti af yfirráðasvæði viðkomandi strand-
ríkis. Samkvæmt viðurkenndum alþjóðaregl-
um ber strandríkinu einkaréttur til nýtingar
á auðæfum hafsbotnsins til endimarka land-
grunnsins. Rétturinn til nýtingar á auðæf-
um hafshotnsins og sjávarins yfir honum
verður ekki aðskilinn. í fullu samræmi við
þessa stefnu setti Alþingi árið 1948 lög, þar
sem því var lýst yfir, að allar fiskveiðar á
landgrunnssvæðinu við Island skyldu háðar
íslenzkum lögum og fyrirmælum íslenzkra
stjórnarvalda, og árið 1969 lög um yfir-
ráðarétt íslenzka ríkisins yfir landgrunninu
umhverfis ísland“.
Er hœgt að segja það skýrar, að það er landgrunnið
allt sem við höfum þegar lýst eign okkar og 50 mílurnar
eru nœsta skrefið en engin lokalína?
hafa fylgzt, að Framsóknar-
menn voru og eru reiðubúnir
til þess að miða útfærslu við
60, 70 eða 100 mílur frá grunn-
línum, eftir því sem landgrunnið
sagði til, ef samkomulag hefði
þá náðst við stjórnarflokkana
um málið. Ef þetta en ekki allt
annað hefði á milli borið væri
nú þjóðareining um málið. 50
mílur eru ekkert lokaskref á
neinn hátt, aðeins áfangi eins
og 4 mílur eða 12 á sínum tíma,
að því lokaskrefi, sem tiltekið
er í landgrunnslögunum frá
1948. Þar höfum við lýst yfir,
að við eigum rétt á landgrunn-
inu öllu og munum helga okkur
hann í verki.
Ágreiningurinn í málinu var
um allt annað. Hann var um
nauðsynlegar ráðstafanir til
þess að geta fært út, hvort
sem það yrðu 50 mílur eða 100.
Benedikt og stjórnarflokkarn-
ir neituðu að segja upp nauð-
ungarsamningnum við Breta og
V-Þjóðverja, en það er alger
forsenda þess að við getum fært
út einhliða.
Benedikt og stjórnarflokk-
arnir neituðu líka að tiltaka
ákveðinn útfærsludag fyrir haf-
réttarráðstefnuna, sem einnig er
lífsnauðsynlegt til þess að tefla
málinu ekki í tvísýnu.
Sjá grein Halldórs E. Sig-
urðssonar á baksíðu, en því
miður náðist ekki til Ásgeirs
Bjarnasonar og hefur hann
ekki séð nýkomin ummæli
Skagans enn.
Engir eru því fúsari til þess
en Framsóknarmenn að gera
bandalag við Benedikt um að
hafa útfærsluna 60 eða 70 mílur
og hefðu gert það þegar í vetur,
ef Benedikt vill lýsa sig fúsan
til þess að segja upp nauðungar
samningnum, sem bindur hend-
ur okkar og stefnir jafnt 50
sem 70 mílum fyrir alþjóðadóm,
bg fellst á útfærslu fyrir 1. sept.
1972.
Þetta er tilboð. Benedikt á því
leikinn, segi hann til.
Hér dugar ekkert fleipur um
að menn vilji eitthvað annað
og meira en nefnt hefur verið,
ef menn fást ekki til að standa
að þeim ráðstöfunum, sem eru
forsenda þess að eitthvað sé
hægt að gera. Það er kannske
hægt að blása sig út eins og
gorkúla vestur á Snæfellsnesi
en þora ekki að taka í horn á
bola á Alþingi, og vera þar slag
brandsvörður með íhaldinu.
Framhald á bls. 7