Magni - 29.05.1971, Blaðsíða 3

Laugardagur 29. maí 1971
M A G N I
3
MAGNI
Blað Framsóknarmanna í Vesturlandskjördæmi
BLAÐSTJÓKN:
Daníel Ágústfnusson, (ábm.), Guðmundur Björnsson,
Guðmundur Hermannsson, Húnbogi Þorsteinsson,
sr. Jón Einarsson, Páll Guðbjartsson.
PRENTAÐ í PRENTVERKI AKRANESS H.F.
Leiðin að markinu
Eftir 2 vikur ganga Islendingar — 20 ára og
eldri — að kjörborðinu og velja sér þingmenn
til næstu f jögurra ára. Margir varpa eðlilega fram
þeirri spurningu nú, hvort valdasamsteypa Sjálf-
stæðisflokksins og Alþýðuflokksins haldi velli,
eða hvort nýr andblær leiki um stjórnvöl þjóðar-
innar eftir 13. júní. Stjórnarstefnan hefur fyrir
iöngu gengið sér til húðar, ef hægt er að tala um
heildarstefnu. Það er álit margra, að nauðsynlegt
sé að skipta um stjórn og þingmeirihluta, svo kom-
ið verði í veg fyrir spillta stjórnarhætti.
Það mun almenn skoðun — enda eðlileg — að
núverandi stjórnarflokkar haldi áfram næsta
kjörtímabil, hafi þeir til þess þingstyrk. Þeir, sem
vilja áfram gengisfellinga- og óðaverðbólgustjórn
ásamt undanhaldi í landhelgismálinu kjósa að
sjálfsögðu Sjálfstæðismenn eða krata. Skiptir litlu
niáli, hvor verður fyrir valinu.
En hvað eiga þeir að gera, sem telja þörf á
breytingu? Hvernig ná þeir settu marki? Eins og
kjördæmaskipun landsins er nú háttað, er hver
nýr kjördæmakosinn þingmaður Framsóknar-
flokksins beinn vinningur af stjórnarliðinu. Fyrir
hvert þingsæti, sem Alþýðubandalagið vinnur í
kjördæmi, verður það að fórna uppbótarþing-
nianni til stjórnarflokkanna. Vinningurinn er því
enginn. Þessu til sönnunar er nærtækast dæmið
úr Suðurlandskjördæmi frá síðustu kosningum.
Alþýðubandalagið vann þar þingsæti af Fram-
sóknarflokknum, en tapaði í staðinn uppbótar-
sæti til Sjálfstæðisflokksins. Þetta bjargaði rík-
isstjórninni 1967. Um F-listann er óþarft að ræða.
Eftir að Hannibal yfirgaf Reykjavík ber öllum
saman um það, að F-listinn hafi enga möguleika
til þess að ná þingsæti þar, og þaðan af síður í
fiokkru öðru kjördæmi. Öll atkvæði greidd F-
hstanum hljóta því að falla dauð, hvar sem hann
er í boði.
Þessar staðreyndir ættu að minna alla stjórn-
^randstæðinga — alla frjálslynda kjósendur — á
það, að fylkja sér um Framsóknarflokkinn og
íryggja honum nýja þingmenn. Það er eina íeið-
sem h'ægt er að fara, svo að núverandi stjórn
verði komið frá völdum. Framsóknarflokkurinn
er sterkasta af 1 f rjálslyndra manna á íslandi í dag.
^tefna flokksins og þó einkum saga hans og for-
tíð í meir en hálfa öld, vísar öllum þeim leiðina að
^arkinu, sem vilja knýja fram breytta stjórnar-
stefnu og telja hennar þörf. Nýir flokkar er óbeinn
stuðningur við stjórnarstefnuna. Eftir því sem
a*idstæðingarnir klofna meira, því auðveldara er
fyrir stjórnina að halda velli. Kosningarnar velta
a því, að nægilega margir, sem hafa yfirgefið
stjórnarflokkana undanfarin ár, geri sér þessa
staðreynd ljósa. Sameiginlegt átak þeirra í og með
f^amsóknarflokknum — stærsta andstöðuflokki
stjórnarinnar — er einasta leiðin til að ná settu
^harki og taka upp nýja stjórnarstefnu. Með kosn-
lllgu Alexanders í Vesturlandskjördæmi 13. júní
er stjórnin fallin. Það er leiðin að markinu.
D. Á.
Kynslóðirnar eiga og
þurfa að vinna saman
-- Stutt spjall við Davíð Aðalsteinsson á Arn-
bjargarlœk, sem skipar fimmta sœtið ó B-list-
anum og kýs til Alþingis í fyrsta sinn í vor
Þeir eru ekki margir fram-
bjóðendurnir á framboðslistum
flokkanna við þessar kosningar
sem fæddir eru eftir lýðveldis-
tökuna 1944 og hafa því lifað
alla sína ævi í íslenzku lýðveldi.
Svo er þó ástatt um fimmta
manninn á lista Framsóknar-
flokksins hér í Vesturlandskjör
dæmi, Davíð Aðalsteinsson,
kennara á Arnbjargarlæk. Og
hann er ekki aðeins óvenjulega
ungur frambjóðandi, heldur fer
þar saman, sem mun enn
óvenjulegra, að hann kýs nú
einnig í fyrsta sinn til Alþingis.
Davíð er fæddur 13. des. 1946.
Nái þrír menn kosningu af
lista Framsóknarflokksins hér
á Vesturlandi, sem miklar líkur
verður að telja til eftir því
sem horfir, og Vestlendingar
leggi þannig þessa ríkisstjórn
að velli, mun Davíð verða ann-
ar varaþingmaður Framsóknar-
manna og vafalítið sitja eitthvað
á þingi á næsta kjörtímabili.
Þar mun unga fólkið á Vestur-
landi eiga fulltrúa beint úr sín-
um hópi, mann, sem skilur
vandamál þess og áhugaefni í
fullum mæli. Ungt fólk á Vest-
urlandi mun því af þessum á-
stæðum og mörgum öðrum
fylkja sér um B-listann í þess-
um kosningum.
Þótt Davíð sé ungur að árum
er hann engan veginn óreyndur
unglingur og á að baki
kynni af fjölþættum störfum.
Hann hefur bæði verið bóndi
og sjómaður og hefur þegar
góða yfirsýn um störf þessara
stétta. Hann er kennari að
menntun og lætur sig mennta-
og menningarmál miklu skipta.
Og hann hefur brennandi á-
huga á vandamálum kynslóða-
skiptanna og ákveðnar hug-
myndir um úrbætur á þeim vett
vangi.
I stuttu spjalli við Davíð
heima á Arnbjargarlæk hálfa
kvöldstund á dögunum bar
margt á góma, og mér urðu
glöggar skoðanir og yfirsýn
svo ungs manns mikið íhugunar
efni. Fæst úr því spjalli verður
hér rakið, aðeins drepið á örfá
atriði. Davíð var nýkominn
heim af vertíðinni, þar sem hann
var á vélbátnum Árna Magnús-
syni, sem lagði upp á Akranesi.
— Hvernig var hluturinn eft-
ir vertíðina, Davíð?
— Engan veginn nógu góður
núna. Þetta var reytingur, en
ég þarf auðvitað ekki að kvarta
fremur en aðrir á þessari vertíð.
— Þú hefur stundað sjó áður
Davíð. Hvað kom til, að þú svo
gróinn í bændastétt brást á það
ráð?
— Já, ég var á Ólafsvíkurbát
í fyrra. Mig langaði til þess að
kynnast sjómannslífi, og sé ekki
eftir því. Ég þoli sjó allvel og
kann störfunum ágætlega. Og
mér þykir gaman að vinna með
sjómönnum og finnst mikið til
þeirra koma. Ég lærði margt og
mér finnst sjóndeildarhringur-
inn hafa víkkað að mun. Nú
veit ég, að það er ekki eins
mikill munur á sjómanni og
bónda eins og margir hafa á
orði. Þegar alls er gáð eru lífs-
viðhorfin og áhugamálin oft
líkari en á yfirborði virðist, og
enginn munur á hjörtunum,
þótt ólíkar aðstæður bregði á
þá mismunandi yfirbragði á
stundum. Nei, mér finnst mik-
ill fengur að hafa kynnzt sjó-
mannslífinu í raun.
Davíð Aðalsteinsson
— Hafa sjómenn ekki mik-
inn áhuga á landhelgismálinu ?
— Jú, mjög mikinn, og þeir
vilja útfærslu og það sem allra
fyrst en ekkert undanhald. Þeir
skilja það, að ekki er um annað
að ræða en einhliða útfærslu og
telja okkur hafa til hennar full-
an rétt. Ég er þess fullviss, að
sjómenn munu á næstu árum
sýna þeim stjórnmálamönnum í
tvo heima, sem ekki fylgja því
máli fram af fullri djörfung.
— En hyggstu nú setjast að
við búskapinn heima?
— Já, ætli það ekki. Hér eru
ræturnar og nóg að starfa. Ég
er þó nærri viss um, að mig
mun langa á sjó endrum og eins
og hefði ég ekkert á móti því
að bregða mér á vertíð, ef að-
stæður leyfðu einhvern tíma síð-
ar.
— Hvernig segir þér hugur
um þessi skörpu kynslóðaskipti
sem nú verður vart í þjóðlíf-
inu og framtakssama baráttu
ungs fólks til áhrifa?
— Ég hef ekkert nema gott um
það að segja, að ungt fólk láti að
Barnaskólinn í Grundarfirði
Unnið er nú að undirbúningi
þess að stækka barnaskólann í
Grundarfirði. Hefjast fram-
kvæmdir í sumar. Er þetta að-
eins áfangi í enn meiri stækk-
un. Þá er fyrirhugað að byggja
íþróttahús og sundlaug á sama
stað. Skammt frá er íþrótta-
völlur í byggingu. Hófust fram
kvæmdir við hann í fyrra haust.
Þegar allar þessar byggingar
eru komnar í gagnið hefur
Grundarfjörður fengið myndar-
lega miðstöð í skóla- og íþrótta
málum á fallegum stað í miðju
þorpinu. Oddviti í Grundarfirði
er Jónas Gestsson, en sveitar-
stjóri Ámi Emilsson.
sér kveða, setji sjónarmið sín
hiklaust fram og berjist djarf-
lega fyrir góðum málum. Eigi
að síður vekur það mér nokk-
urn ugg, hve skilin á milli eldri
og yngri eru skörp einkum í
þéttbýlinu. Ég trúi því, að af-
farasælast sé, að ungt fólk og
miðaldra starfi og tali saman,
skilji að það er meira og mikil-
vægara, sem sameiginlegt er,
en hitt, sem tilheyrir eingöngu
hvorri kynslóðinni um sig. Kyn-
slóðirnar þurfa að starfa miklu
meira saman, ræðast meira við,
blanda geði saman og vinna
sameiginlega fyrir þjóðina. Til
þess að það takist, verða báðir
að leggja nokkuð fram, en það
mun borga sig. Ég ætla ekki að
gera upp þau mál, hvorum —
hinum yngri eða eldri — eru
skilin meira að kenna.
Lítum til að mynda á stjórn-
málaflokkana. Þar verður ungt
og dugmikið fólk að halda sig
of lengi að baki, bíða sem vara-
menn, og er svo orðið fimmtugt
þegar röðin kemur að því. Með
betri samvinnu mætti finna
þarna meira jafnræði. Þetta
verður til þess, að hvorir fara
sínar eigin leiðir.
Milli kynslóðanna ríkir ein-
hver ástæðulaus ótti við að
vinna og starfa saman og er
þrándur í götu, en hann mundi
hverfa mjög, þegar á reyndi.
Það verður aðeins að gera eitt-
hvað til þess að brúa þetta bil,
skilja hve mikilvægt það er og
gera beinlínis ráðstafanir til
þess.
— Hvernig segir þér hugur
um kosningarnar núna?
— Ef satt skal segja, er ég
ekki sérlega pólitískur, segir
Davíð og brosir. — Mér verður
ef til vill talið það til syndar.
Réttara væri kannski að orða
það svo, að ég hafi ekki mikinn
áhuga á ýmsum þeim málum,
sem sífellt er klifað á í flokka-
pólitík, en mér finnst, að ýmis
önnur og fleiri mál séu póli-
tík eða þjóðmál, sem vert sé um
að ræða, og ég er heldur treg-
ur i fylkingu til þess að ganga
fram í eldmóði fyrir tilteknum
málum, nema mikið sé í húfi,
eða skipa mér skilyrðislaust und
ir einhvern fána. Mér finnst, að
þjóðmálaumræður þurfi að vera
víðfeðmari, gagnrýnni og bjóða
þroskavænlegu mati heim.
En um kosningamar hér á
Vesturlandi vil ég segja það, að
ég tel þær mjög mikilvægar að
þessu sinni, því að mér finnst
fólk skilja það betur en áður,
að það verður og á að fylkja sér
um Framsóknarflokkinn, ef það
vill fella ríkisstjórnina og fá
nýtt andrúmsloft í þjóðmálin.
Það er eina öragga leiðin.
Ég held líka, að Alexander
Stefánsson sé óvenjulega gott
þingmannsefni fyrir Vestlend-
inga. Hann er glöggur og ske-
leggur baráttumaður, og þá ekki
sízt fyrir sjómannastéttina, og
í landhelgismálinu mun hann
hvergi hvika. Hann er einnig
ágætur forystumaður i sveitar-
stjórnarmálefnum, en slíks
manns er nú mikil þörf. Alex-
ander nýtur óvenjulegs trausts
þeirra, sem bezt þekkja til, og
ég tel, að það mundi verða
mikill fengur fyrir Vestlend-
inga að eiga hann á þingi. Þess
vegna held ég, að þeir muni
skipa sér fast saman um kosn-
ingu hans. — AK.