Ísfirðingur - 10.08.1957, Blaðsíða 2

2
ISFIRÐINGUR
Minningarorð:
Haildór Olafsson
múrari.
r •<
ISFIBÐINGUB
tJtgefandi:
Framsóknarfélag ísfirðinga.
Ábyrgðarmafiur:
Jón Á. Jóhannsson
Af greifislamaður:
GuÖmundur Sveinsson
Engjaveg 24 — Sími 332
-
Verkfalli lokið.
Verkfallinu á kaupskipaflotan-
um er lokið. Því lauk um s.l. helgi
og hafði þá staðið yfir í nærfellt
7 vikur. Allan þennan tíma, há-
bjargræðistímann, bezta siglinga-
tíma ársins, voru kaupskipin bund-
in við landfestar, allri þjóðinni til
tjóns og baga.
Við íslendingar höfum á síðasta
áratugnum eða svo eignast mjög
glæsilegan kaupskipaflota, sem að
vísu þarf enn þá að auka við, svo
að þjóðin verði sjálfri sér nóg um
aðflutning til landsins og til þess
að flytja á erlenda markaði fram-
leiðsluvörur okkar. Farmennirnir
hafa í hvívetna reynst farsælir og
starfi sínu vel vaxnir. Við þessa
starfsemi, siglingarnar, eru bundn-
ar miklar. vonir allrar þjóðarinnar,
enda hefur reynslan til þessa yfir-
leitt spáð góðu.
Helzti skugginn, sem yfir þess-
um atvinnurekstri hefur hvílt nú
síðustu misserin, eru hin tíðu
verkföll, sem orsakað hafa stöðv-
un skipanna um lengri eða
skemmri tíma.
Verkföll á kaupskipaflotanum
hljóta jafnan að verða þjóðfélag-
inu í heild til stórtjóns, því að svo
mjög grípur siglingastarfsemin
inn á aðra þætti í atvinnulífi lands-
manna. Nauðsynjavörur til neyzlu
og til beinnar starfrækslu atvinnu-
veganna hlaðast upp erlendis og
fást ekki fluttar heim, en skortur
þessara vara hefur lamandi áhrif
á athafnalífið. Útflutningsfram-
leiðslan hleðst upp í landinu og
kemst ekki á hina erlendu mark-
aði. Skipafélögin verða fyrir gíf-
urlegu fjárhagslegu tjóni af stöðv-
un hinna dýru tækja, skipanna.
Oft er einnig vandséður hagnaður
þeirra er að verkföllunum standa.
Það eru því flestir, eða jafnvel
allir, sem á slíkum verkföllum tapa
oftast nær, sérstaklega þegar á
það er litið, að oftast mundi mega
ná sama árangri, hvað kaup-
greiðslum viðvíkur, án verkfalla.
Það væri því ekki lítils virði fyr-
ir atvinnustéttirnar og þjóðfélagið
í heild, ef hægt væri að koma mál-
unum þannig fyrir, að til verk-
falla dragist sem allra sjaldnast.
Sú þróun væri allra hluta vegna
eðlileg og sjálfsögð, og ekki hvað
sýzt þegar málum er svo komið,
að pólitískir atkvæðaspekúlantar,
Halldór Ólafsson múrari, einn af
elztu og nafnkunnustu borgurum
ísafjarðar, lézt að heimili sínu 23.
júní s.l. eftir langvinna vanheilsu.
Hann var rúmra 84 ára að aldri,
fæddur 4. maí 1873 í Hnífsdal,
sonur Ólafs ólafssonar og Elínar
Halldórsdóttur. Eru ættir þeirra,
einkum Elínar, mjög fjölmennar
hér um slóðir, en verða ekki rakt-
ar hér. — Þau hjón fluttu sama
árið og Halldór fæddist að Sela-
bóli í Önundarfirði og bjuggu þar
til ársins 1882, er þau settust að
á ísafirði, og átti Halldór síðan
hér heima alla æfi.
Halldór stundaði hér ýmsa al-
genga vinnu framan af æfi. En
nokkru eftir aldamótin sneri hann
sér að múraraiðn og stundaði múr-
verk síðan fram á efstu ár. Var
hann meðal fyrstu múrara hér í
bænum og vann að byggingu elztu
steinhúsa bæjarins. — Hann var
lögregluþjónn í mörg ár á bæjar-
fógetaárum Magnúsar Torfasonar,
en sagði af sér því starfi. Var
starfið erfitt á þeim árum, er ein-
ungis var einn lögreglumaður í
bænum, og stundum róstusamt.
En Halldór var knár og fylginn sér
og gat jafnan bugað óróaseggi.
Halldór tók jafnan mikinn þátt
í margvíslegum félagsmálum bæj-
arins. Hann gerðist templar á
fyrstu árum stúknanna hér í bæn-
um, og gegndi þar lengi margvís-
legum trúnaðarstörfum. Hann var
meðal forustumanna í verkalýðs-
málunum og lengi í stjóm verka-
lýðsfélagsins Baldurs.
Um skeið var hann varafulltrúi
í bæjarstjórn Isafjarðar og mætti
þá oft á bæjarstjórnarfundum.
Ýms önnur félagsmálastörf
hafði hann á hendi.
En minnistæðastur er Halldór
hinum eldri bæjarbúum fyrir leik-
starfsemi sína. — Hann kom hér
fyrst á leiksvið árið 1889, og síð-
asta hlutverk hans var í leikrit-
inu „Frænka Charles“ 1947. —
Þá var talið að hann hefði tekið
þátt í á þriðja hundrað leiksýn.
segir í afmælisriti Leikfélags ísa-
fjarðar. Óteljandi eru þær ánægju-
stundir, sem Halldór og félagar
hans veittu Isfirðingum á fyrri ár-
um, meðan bæjarlífið var fábreytt-
ara og engar kvikmyndasýningar.
En þessi verk voru ekki unnin án
fómar og langrar tómstunda-
vinnu.
Halldór er kunningjum sínum
eins og sjálfstæðisklíkan, vinna
orðið að því að gera verkföll sem
torleystust, svo sem raun varð á
í nýloknu farmannaverkfalli.
hugþekkur fyrir óvenju létta lund.
Hann var gleðimaður alla daga,
síkátur, fjörugur og fyndinn.
Veikindi á heimilinu og ýmis-
legt andstreymi bar hann jafnan
með hugprýði, svo honum sást
ekki bregða. — En þótt hann
væri léttur í máli, var hann fastur
fyrir í skoðunum, og ofraun var
það öllum að tala hann á sitt mál.
Hann hafði jafnan mikinn áhuga
á landsmálum og málefnum bæjar-
félagsins. Var jafnaðarmaður og
fylgismaður Alþýðuflokksins jafn-
an, og oft atkvæðamikill liðsmað-
ur hans í kosningum.
Halldór Ólafsson kvæntist 13.
nóvember 1898, Ástríði Ebenezers-
dóttur, ættaðri frá Breiðafirði,
hinni mestu skörungskonu. Hún
légt eftir langvinn veikindi 19.
febrúar 1951. Eru þrjár dætur
þeirra á lífi: Anna, kona Guð-
brands Kristinssonar pípulagnina-
meistara, Áróra, leikkona, gift
Indriða Halldórssyni, og Margrét,
ógift. Hún stóð fyrir búi föður
síns og stundaði hann af prýði í
löngum sjúkleika hans síðasta ár-
ið.
Margt skemmtilegt mætti um
Halldór Ólafsson segja, en þessi
orð verða að nægja á þessum stað.
Hann var aldrei gefinn fyrir að
skjalla náungann og kaus engin
hrósyrði sér til handa. — Hann
lagði svo fyrir að um sig yrði
ekki haldin líkræða í kirkjunni. —
En mér finnst bærinn hafa misst
svip við að hinn léttstigi, sviphýri,
aldraði maður niætir manni ekki
lengur á götunum, með gleðibros
og gamanyrði.
Kr. J.
á íslandi.
Fyrsta heimsmeistaramót, sem
fram hefur farið hérlendis, hófs í
Reykjavík 11. f.m. Þá fór fram
alþjóðamót stúdenta í skák, og
voru keppendur frá 14 þjóðum.
Almennur áhugi er hér á landi
fyrir skák, og fylgdust menn með
fréttum frá þessu móti méð mikl-
um áhuga.
Vafalaust mun þetta mót efla
enn þá frekar skákáhuga íslend-
inga.
Nýtt tímarit.
Samband ungra Framsóknar-
manna hefur hafið útgáfu nýs
tímarits, sem hlotið hefur nafnið
„Dagskrá“. Kom fyrsta hefti þessa
rits út 10. f.m. og er fyrirhugað að
hér verði um að ræða ársfjórð-
ungsrit. Annað hefti er væntan-
legt síðar á þessu ári.
Ritinu er fyrst og fremst ætlað
að sinna bókmenntum. í þessu
fyrsta hefti er m.a. viðtal við
Halldór Kiljan Laxness.
Ritstjórar eru Sveinn Skorri
Höskuldsson og Ólafur Jónsson.