Ísfirðingur - 03.12.1957, Blaðsíða 1
Áskriftarsimi blaSsiris
cr 332.
Kaupið off lesið
ÍSFIRÐING
7. árgangur. ísafjörður, 3. desember 1957. 14. tölublað.
Bæjarstjórn Ísaíjarðar seiur 5 útgerðarfyrirtækjnm í
bænum fimm sjottn hluta af hlutafjáreign sinni i ís-
iiusfélagi Ísfírðinga h.f.
Stöðugur rekstur hraðfrystihússins tryggður.
Forspjall.
Þegar bæjarstjórn ísafjarðar
vann að kaupum á Ishúsfélagi ís-
firðinga h.f. var almennt litið svo
á, að þetta fyrirtæki myndi falt
fyrir tiltölulega lágt verð, og var
margt sem studdi þá skoðun. Fyr-
irtækinu hafði vegnað illa, um all-
langt skeið, lítil áhersla hafði ver-
ið lögð á að halda því sómasam-
lega við, hvað þá að gera á því þær
endurbætur, sem nauðsynlegar og
sjálfsagðar voru, ef það átti að
fylgjast með kröfum tímans um
búnað og fyrirkomulag slíkra fyr-
irtækja, og vera reksturshæft.
Húsið var í megnustu niður-
nýðslu á allan hátt, tæki bæði gam-
aldags og úr sér gengin og húsa-
kostur í hörmulegu ástandi.
Margt mun hafa valdið því, að
þetta hús varð svo hart úti sem
raun varð á, en þó aðallega eitt.
Ótrú fyrri eigenda og útvegsmanna
yfirleitt á útgerð vélbáta héðan
frá ísafirði, og þar af leiðandi hið
geigvænlegasta hráefnishungur.
Mun þessi vantrú á útgerð héðan
aldrei hafa verið meiri en einmitt
um þær mundir sem kaupin voru
á döfinni.
Það var því, meðal annars af
þeirri ástæðu, óglæsilegt að fara
að festa kaup á „íshúsgarmi",
jafnvel þótt hann fengist fyrir lágt
verð, ef engin von var um að úr
rættist um öflun hráefnis til
vinnslu í húsinu.
Þáttur Sjálfstæðismanna.
En fljótlega kom á daginn, að
sú von manna brást að fyrirtækið
fengist fyrir hóflegt verð, því að
fleiri reyndust lysthafendur en
bæjarstjórn.
Sjálfstæðismenn hér í bænum
reyndust hafa mikinn hug á að
komast yfir þessar eignir, og gerðu
allt sem þeir gátu til að ná kaup-
um á þeim. Urðu þeir til þess að
hækka verðið á eignum þessum um
stórar upphæðir, en urðu af kaup-
unum vegna vantrausts eigenda á
þeim.
Hlutabréf Ishúsfélags Isfirðinga
keypti svo bæjarsjóður, fyrir verð
sem Sjálfstæðismenn töldu síðar
600—800 þús. kr. of hátt. Höfðu
þeir stór orð og ljót um þann
verknað þáverandi bæjarstjórnar-
meirihluta, að gera slík kaup.
Minnir allt háttalag þeirra í þessu
máli á söguna um refinn og vín-
berin sem voru súr af því að hann
náði ekki í þau.
Húsið var keypt of dýru verði,
jafnt fyrir því hvor hinna kepp-
andi aðila hefði hlotið það, á þessu
eina verði sem það var endanlega
falt fyrir.
Breytt viðhorf.
Hraðfrystihúsið hefur síðan ver-
ið í eigu bæjarsjóðs, og rekið af
fulltrúum hans. Hefur húsið verið
endurbætt mjög mikið og rekstur
þess farið vaxandi með hverju ári.
Stjórnendur þess hafa lagt ríka
áherzlu á, að jöfnum höndum væri
unnið að því, að koma húsinu í
nýtískulegt horf, og jafnframt
unnið að því að tryggja tilveru
þess með auknum möguleikum á
öflun hráefnis til vinnslu í húsinu.
Má mönnum vera það minnisstætt
Æskulýðsheimilið hóf starf sitt
á þessum vetri, miðvikudaginn 20.
nóv. Ætlunin var að byrja fyr,
en vegna inflúenzunnar var það
ekki hægt.
Starfið í fyrravetur:
Þá starfaði heimilið frá 26. okt.
til 29. marz. Opnar voru leikstofur
með ýmsum leiktækjum. Ennfrem-
ur var efnt til námsskeiða í dansi
og bastvinnu, og þrjár kvöldvök-
ur voru haldnar. Eftirlit á leik-
stofum hafði með höndum Guðni
Jónsson, kennari fram að áramót-
um, en eftir áramót Guðný Frí-
mannsdóttir. Kennarar á náms-
skeiðunum voru: María Gunnars-
dóttir, sem kenndi dans og Finn-
ur Finnsson, sem kenndi bast-
vinnu. Aðsókn var mikil, bæði að
þegar allt var komið í kaldakol,
enginn rekstur, engin atvinna,
ekkert framundan. Stjórnin hefur
viljað koma í veg fyrir að sú hörm-
ungarsaga endurtaki sig.
Undanfarin ár hefur félagið
fengið verulegan hluta hráefnis
síns úr togurum, en þó árlega
minnkandi, og svo að nokkru af
bátum. Fyrir meira en tveimur ár-
um var það fyrirsjáanlegt, að að
því myndi reka, eigi síðar en 1957
—1958 að félagið myndi engan
fisk fá til vinnslu úr togurum.
Þótti því stjórninni sjálfsagt að
gera einhverjar ráðstafanir til að
tryggja því hráefni með öðrum
hætti. Var þá horfið að því að
leigja bát til veiða, og reyna að
stuðla eftir mætti að útgerð vél-
báta til fisköflunar fyrir félagið.
Jafnframt var horfið að því að
láta byggja nýjan bát, í félagi við
áhugamenn, og hefur hann nú haf-
ið veiðar. Félagið hefur ennfrem-
ur gerst aðili að hlutafélagi til tog-
arakaupa í sama skyni. Þrátt fyr-
ir allt þetta blasti sú staðreynd
við, snemma á þessu ári, að félagið
leikstofum og námsskeiðum. Eink-
um áttu dansnámskeiðin vinsæld-
um að fagna.
Starfið nú:
í vetur verður starfsemin mun
fjölbreytatri. S.l. haust var tekin
á leigu efri hæð Templarahússins.
Þar verða námsskeiðin og leikstof-
urnar. Dansnámsskeiðið verður þó
í salnum'niðri í Templarahúsinu,
eins og s.l. vetur.
Fyrir áramót eru námsskeið í
eftirtöldum greinum: Dansi, bast-
og tága-vinnu, rafmótorsmíði og
föndri ýmiskonar. Eftir áramót
eru fyrirhuguð námsskeið í dansi,
ljósmyndagerð, flugmódelsmíði og
e. t. v. fleiru.
Leikstofur heimilisins verða
Framhald á 4. síðu.
Það borgar sig að
auglýsa.
Auglýsið í
ÍSFIRÐINGI
myndi sáralítinn afla fá til vinnslu
á vertíð þeirri sem nú er að hefj-
ast, ef ekki yrði ráðið fram úr því
til frambúðar á þessu hausti.
Augljósar ástæður.
Ástæðurnar til þessa eru aug-
Ijósar öllum þeim sem eitthvað
fylgjast með þessum málum hér
í bænum.
Togarafélög landsmanna hafa
yfirleitt fengið eigin fiskverkunar-
stöðvar og því einskis þaðan að
vænta. Vélbátar þeir, sem til þessa
höfðu selt hraðfrystihúsinu veru-
legan hluta hráefnis þess, höfðu á
prjónunum að koma sér upp að-
stöðu til að verka sjálfir afla sinn.
Voru þá litlar líkur til að félagið
fengi annan afla nú, en af einum
báti.
Það var vonlaust verk að ætla
sér að reka hraðfrystihúsið með
afla eins báts, og var þá afkoma
þess fólks sem atvinnu hefur sótt
til félagsins að engu gerð. Finna
varð því ráð til þess að tryggja
hvortveggja, reksturgrundvöll
hraðfrystihússins og afkomu alls
þess fólks, sem þar hefur starfað.
Efnt fyrirheit.
íshúsfélag ísfirðinga var keypt
með það fyrir augum að tengja
rekstur þess við vélbátaútgerðina
í bænum. Lá það því beint fyrir
að láta þá ætlan koma til fram-
kvæmda, og leysa með því þann
vanda sem félaginu var á höndum
um rekstur hússins og atvinnu
starfsfólks þess. Var þetta þeim
mun sjálfsagðara þar sem megin
hluta vélbátaflotans í bænum var
um leið sköpuð aðstaða til að hag-
nýta afla sinn á eigin vegum.
Frá hagrænu sjónarmiði verður
varla um heppilegra form að ræða,
þar sem með þessum hætti fara
saman hagsmunir félagsins, verka-
fólksins og sjómannanna á bátun-
um, og þá um leið bæjarins.
Annarleg sjónarmið.
Við meðferð þessa máls hafa
svo komið fram ýms önnur sjón-
armið en að framangreindum aðil-
um snúa, og eru sum hin furðu-
legustu og verða lítt rakin hér.
Þau sanna þó að dæmisagan um
refinn og vínberin er enn í gildi.
Isfirðingsmenn, (ekki sjálfstæð-
ismenn hér í bænum), Matthías og
Ásberg, ætluðu sér hraðfrystihús-
ið, en þegar það ekki tókst, var
það einskis nýtt að þeirra dómi og
glapræði að kaupa það.
Framhald á 4. síðu.
Mulýðsbeimili ísafjarðar