Ísfirðingur - 27.01.1960, Blaðsíða 1

Áskriftarsimi blaösins
er 332.
Kaupiö og lesiö
ÍSFIRÐING
10. árgangur. Isafjörður, 27. janúar 1960. 2. tölublað.
Þaö borgar sig aö
auglýsa.
Auglýsiö í
ISFIRÐINGI
Aðalfundur Framsóknarfélags
ísfirðinga
Frumvarp um stórfelií átak í vega-
málum Vestfirðinga
Á Alþingi í vetur fluttu þeir Hermann Jónasson, Sigur-
vin Einarsson og' Páll Þorsteinsson frumvarp í efri deild
Alþingis um stórlega auknar framkvæmdir í vegagerð á
Vestfjörðum og Austurlandi.
Aðalfundur Framsóknarfélags
Isfirðinga var haldinn í fundarsal
Kaupfélags ísfirðinga sunnudaginn
24. þ. m.
Form. félagsins, Jón Á. Jóhanns-
son, setti fundinn og stjórnaði
honum, og hann skýrði frá störf-
um stjórnarinnar og fulltrúaráðs-
ins á milli aðalfunda.
Gjaldkeri félagsins, Guðbjarni
Þorvaldsson, las upp og skýrði
reikninga félagsins, en form. gerði
grein fyrir reikningum blaðsins
ísfirðingur.
Málefni félagsins voru rædd og
kom fram mikill áhugi félags-
manna um að efla félagið og
flokksstarfið. Hinar vinsælu Fram-
sóknarvistir sem félagið hefur
gengist fyrir heppnuðust mjög vel
á síðasta ári og voru jafnan ágæt-
lega vel sóttar. Voru skemmti-
nefndinni, sem séð hefur um vist-
irnar, þökkuð ágæt störf.
Stjóm félagsins skipa:
Jón Á. Jóhannsson, form.,
Bjarni Guðbjörnsson,
Guðbjarni Þorvaldsson,
Guðmundur Sveinsson og
Rannveig Hermannsdóttir.
Fyrir iðni
Bandaríkjamenn og Japanar
hafa löngum átt flesta sigurveg-
ara í sundíþróttinni á alþjóða-
sundmótum, þar til á síðustu
Olympíuleikum að Ástralíumenn
höluðu framúr, mjög eftirminni-
lega. Og virðast hafa aukið það
forskot síðan. Jafnvel unglingar
um fermingaraldur hafa skotið
upp kollinum sem heimsmethafar.
Það voru systkinin Ilsa og John
Konrads, sem 13—14 ára vöktu
mesta athygli fyrir slík afrek. Og
nú 2 árum síðar eiga þau tugi
heimsmeta að baki sér. í Ástralíu
er þó enn ekki lögleidd almenn
sundskylda í skólum.
Margir undrast þá grósku í
sundgetu Ástralíumanna, en sjálf-
ir segja þeir: Yfir þessu er eng-
inn leyndardómur, við bara æfum
og svo kemur það. í Ástralíu hef-
ur nefnilega skapast undraverður
áhugi meðal almennings fyrir því
að ná langt fram í sundíþróttinni.
Þar í landi er það talið hið fínasta
og mest eftirsótta sport. Jafnvel
Áuk stjórnarinnar voru þessir
menn kosnir í fulltrúaráð félags-
ins:
Ágúst Guðmundsson,
Jóhann Júlíusson,
Helgi Hjartarson,
Kristján Jónsson, frá Garðsst.,
Ragnar Ásgeirsson og
Trausti Magnússon.
Til viðbótar kýs svo Félag ungra
Framsóknarmanna á ísafirði fjóra
í fulltrúaráðið, en þeir ei’u: Alfred
Alfredsson, Baldur Jónsson, Hörð-
ur Jakobsson og Jón Guðjónsson.
Endurskoðendur voru kjörnir
Kristinn L. Jónsson og Ragnar Ás-
geirsson.
Þá var rætt um viðhorfið í
stjórnmálunum og tóku ýmsir til
máls.
1 sambandi við umræður sem
urðu um flokksstarfið aðallega í
sambandi við breyttar aðstæður
vegna kjördæmabreytingarinnar,
var rætt um nauðsyn þess, að
stofnað verði samband flokksfé-
laga Framsóknarmanna í Vest-
fjarðakjördæmi.
o o o
foreldi’arnir óska einskis fremur
en að einhverjir synir þeirra eða
dætur megi hljóta þá æru að verða
einhverju sinni hylltir sem Olym-
píumeistarar í sundi. Gott er til
þess að vita, þvi hér á í hlut gagn-
legasta íþróttin.
En hvernig fara þeir að því að
ná þessum árangri ? Auðvitað kem-
ur hann ekki af sjálfu sér, því eng-
ir stórsigrar á neinu sviði nást án
mikillar fyrirhafnar og vinnu. Og
í skemmstu máli sagt, um íþrótta-
æskufólk sem ætlar sér að komast
áfram á þessu sviði, æfir það sig
sjaldan minna en 3 klst. á dag,
5—6 daga vikunnar. Stálpaðir
skólaunglingar og annað upprenn-
andi íþróttafólk, sem stundar
reglubundna og hentuga vinnu, tel-
ur sjálfsagt að æfa t. d. lýá klst.
á morgnana, áður en daglegu
störfin byrja, og aftur seinni hluta
dags eitthvað svipað. Æfingatím-
arnir eru notaðir af kappi og miklu
fjöri. Og eftir því sem menn kom-
ast í betri þjálfun verður spenn-
Sigurvin Einarsson
Föstudaginn fyrir þingfrestun
var málið tekið til 1. umræðu.
Hafði Sigurvin Einarsson fram-
sögu í málinu af hálfu flutnings-
manna, og kvað hann aðalefni
frumvarpsins vera eftirfarandi:
Á næstu 5 árum skal verja 6
millj. króna árlega, auk venju-
legrar fjárveitingar á fjárlögum til
vegagerðar á Vestfjörðum og
Austurlandi. Ríkisstjórninni skal
heimilt að taka innlent lán til
þessara vegagerða. Vegagerð þessi
er bundin við Vestfirði og Austur-
land vegna þess, að ástand vega-
kerfisins í þessum héruðum er
ingurinn meiri, því breiddin er
geysilega mikil í sundkunnáttunni,
vegna þess hversu áhuginn er al-
mennur.
Sundþjálfarar í Ástralíu fyrir-
skipa þó nemendum sínum stund-
um algjöra hvíld frá sundi um
nokkurn tíma, eftir atvikum, en
beina þá huganum meir að öðrum
íþróttalegum hjálparmeðulum s. s.
leikfimi, hlaupum, kraftgormum
o. fl. Við þetta skerpist sundáhug-
inn enn meir, þolið og krafturinn
eykst.
Til fróðleiks kemur hér afrit af
sundæfingatöflu sem margir hinna
frægu Ástralíumanna hafa notað
við æfingar m. a. Ilsa litla og John.
Þetta er þó ekki þeirra þyngsta
æfingaprógram.
Framhald á 2. síðu.
mun verra en í nokkrum öðrum
landshlutum.
Alþingi er ætlað að skipta vega-
fénu milli einstakra þjóðvega að
fengnum tillögum vegamálastjóra
og þingmanna viðkomandi kjör-
dæma.
Framsögumaður rakti ýtarlega
ástæður fyrir því, að þetta frum-
varp er flutt. Nefndi hann mörg
dæmi um það mikla misræmi,
sem ríkjandi er á milli byggðar-
laga i vegamálunum, og hann
sýndi fram á hversu ófullnægjandi
og sundurslitið vegakerfi veldur
vanlíðan fólks og hrörnun atvinnu-
lífs og framleiðslu.
Á Alþingi s.l. vetur, lagði vega-
málastjóri mjög ýtarlegar skýrsl-
ur fyrir samgöngumálanefndir
þingsins um vegakerfi landsins.
Skýrslur þessar ná yfir alla þjóð-
vegi, sýsluvegi, hreppavegi og
fjallvegi og eru hinar fróðlegustu.
Eru skýrslurnar miðaðar við árs-
lok 1958.
Sigurvin Einarsson lagði hina
mestu áherzlu á það, að samkvæmt
þessum skýrslum væri sýnilegt, að
miklu minna fé hefur verið varið
til nýbyggingar vega á Vestfjörð-
um og Austurlandi en í öðrum
landshlutum. Væru því þarfir þess-
ara byggðarlaga mjög brýnar.
Sú venja hefur verið ríkjandi,
að skipta vegafé milli sýslufélaga
á svipaðan hátt frá ári til árs. Með
þeim hætti skapaðist misræmi í
vegakerfi milli byggðarlaga, og
væri því aðkallandi nauðsyn að
Íeiðrétta það. Flutningsmenn
frumvarpsins hefðu ekki séð aðra
leið skynsamlegri til þess að bæta
úr þessu misræmi en að taka inn-
lent lán til framkvæmdanna.
Það væri þó fjarri því, að jafn-
rétti næðist í þessum málum milli
landshluta þó frumvarp þetta yrði
að lögum. Til þess þyrfti miklu
meira átak. En verulegur áfangi
gæti þetta orðið til þess að bæta
hlut þeirra sem erfiðasta aðstýðu
hefðu í vegamálunum.
Að lokum nefndi Sigurvin nokk-
ur dæmi um misræmið, skv. fyrr-
nefndum skýrslum vegamála-
stjóra.
fæst árangur