Ísfirðingur - 27.05.1960, Side 1

Áskriftarsími blaSsins
er 332.
Kaupið og lesib
ISFIRÐING
10. árgangur.
ísafjörður, 27. maí 1960.
9. tölublað.
ÞaS borgar sig að
auglýsa.
AuglýsiZ í
ISFIRÐINGI
Bæjarstjéro veitir ekki ieyfi til sauðfjárhaids
Strandferðaskip fyrir Vestfirði
Á Alþingi í vetur báru þeir
Bjami Guðbjörnsson og Sigurvin
Einarsson, alþingismenn, fram
þingsályktunartillögu um sérstakt
skip til strandferða milli Vest-
fjarða og Reykjavíkur.
1 ræðu sem Bjarni Guðbjörns-
son flutti á Alþingi, en hann hafði
framsögu fyrir tillögunni, mælti
hann m. a. á þessa leið.
. . . „Þar sem svo háttar, eins
og á Vestfjörðum um samgöngur
á landi, að þær liggja niðri, nema
um hásumarið, þá veldur þetta
allmiklu óhagræði, auk þess, sem
ferðir frá Reykjavík sjóleiðis hafa
oftlega verið mjög strjálar og er
þess skemmst að minnast, að nú
í vetur hefur keyrt alveg um þver-
bak með allar samgöngur á sjó við
Vestfirði, og það er vegna þess, að
annað skipið, Esjan, var tekið úr
áætlun, vegna flokkunarviðgerðar.
En það sama hendir raunar á
sumrin, þegar Hekla er tekin í
Norðurlandaferðirnar út úr áætl-
un. Með vaxandi kröfum íbúanna
á Vestfjörðum um bætbar sam-
göngur, verður ekki komizt hjá
því að taka til athugunar, hvort
ekki sé unnt að bæta samgöngur
á sjó við Vestfirði, á þann hátt,
sem hér er bent á, að sérstakt
skip verði byggt í þessu skyni . . .
. . . íbúar Vestfjarða allra munu
vera um 11 þús. talsins, bæði til
sjávar og sveita. Að vísu mundi
nokkur hluti þeirra ekki nota slík-
an farkost, en þó má ætla, að skip,
sem yrði byggt í þessar ferðir,
mundi hafa nægu verkefni að
sinna. Sú reynsla, sem þegar hef-
ur fengizt, t. d. af Vestmannaeyja-
skipinu, mun nú þegar hafa gefið
betri raun en bjartsýnustu menn
þorðu að vona, bæði hvað fjár-
hagsafkomu snertir og flutnings-
magn eða vörumagn. Auk þess má
segja, að það sé bókstaflega allt
annað líf, þegar um öruggar ferð-
ir er að ræða með ákveðinna daga
millibili. Þetta er sagt hér, alveg
án þess að gera lítið úr því, að
flugsamgöngur hljóti að verða eft-
ir sem áður við Vestfirði, sem auð-
vitað eru bæði nauðsynlegar og
sjálfsagðar. . . .
. . . Með vaxandi samgöngum og
viðskiptum innbyrðis á Vestfjörð-
um, verður þörfin brýnni fyrir
slíkar ferðir milli Reykjavíkur og
Vestfjarða, ferðum, sem einnig
yrði þá hagað svo, að full not yrði.
af milli fjiarða á Vestfjörðum. Á
ísafirði mun myndast og hefur
Bjarni Guðbjörnsson
þegar myndazt viðskipta- og
menningarmiðstöð Vestfjarða.
Þangað munu menn þurfa að
sækja fjölmargt og í vaxandi mæli,
eftir því, sem tímar líða, og verð-
ur því ókieift að sinna öllum þeim
verkefnum með þeim samgöngum,
eins og þeim er nú háttað. Um það,
hvort kostnaður yrði meiri af því,
að lagt yrði í að byggja nýtt skip,
eins og hér er bent á, eða áfram
yrði haldið með gamla laginu, skal
ég ekkert fullyrða um, en ég hef
þá trú, að hið sama mundi verða
uppi á teningnum með þetta skip
sem Vestmannaeyjaskipið, að af-
koma þess muni verða miklu betri
fjárhagslega heldur en bjartsýn-
ustu menn þora að vona nú.
Sú leið, sem hér er bent á, virð-
ist vera þannig, að unnt ætti að
vera að fara hana, til þess að bæta
samgöngur þeirra byggðarlaga,
sem einna lakastar hafa samgöng-
ur hér á landi . . . “
Bjarni Guðbjörnsson hefur tjáð
blaðinu að hann hafi átt tal um
þetta mál við forstjóra Skipaút-
gerðar ríkisins, og hafi hann full-
an skilning á þörf Vestfirðinga i
þessum efnum.
★
Fluovallargerðin
Vinna er nú hafin við flugvallar-
gerðina á Skipeyri. Frost hefur
verið í jörð á vinnusvæðinu fram
undir þetta, og því var ekki hægt
að byrja verkið fyrr. Unnið verður
við verkið í sumar með svipuðum
hætti og í fyrra og standa vonir
til, að hægt verði að lenda á vell-
inum með haustinu, ef fjárveiting
endist.
í 64. gr. lögreglusamþykktar
Isafjarðar eru ákvæði þess efnis,
að ekki megi halda sauðfé í kaup-
staðnum nema leyfi bæjarstjórnar
komi til. Bæjarstjórnin hefur ekki
veitt slík leyfi ,enda enginn um
þau sótt. Þrátt fyrir þetta hafa
nokkrir menn í bænum jafnan átt
kindur, en sauðfjárhaldið hefur
verið mjög umdeilt meðal bæjar-
búa, vegna þess að sauðf járeigend-
ur hafa ekki gætt þeirra ákvæða
lögreglusamþykktarinnar, að sauð-
fé má ekki ganga laust í bænum.
Reyndin hefur því orðið sú, að ár
út og ár inn hefur sauðfé ráfað
hér um bæinn, eftirlitslaust af eig-
endanna hálfu, og valdið stór-
spjöllum í görðum og húsalóðum
bæjarbúa. Hefur það stundum gjör
eyðilagt rófna- og káluppskeru í
görðum, svo og blóma- og trjá-
gróður sem búið hefur verið að
kosta til fé og fyrirhöfn í stórum
stíl. Þáð hefur snuddað í öskutunn-
um, velt þeim um, svo að innihald-
ið hefur fokið um götur og húsa-
lóðir, og á þann hátt valdið hin-
um versta óþrifnaði. Sauðféð er
svo jafnan í bráðri lífshættu á
götunum, enda hefur raunin
nokkrum sinnum orðið sú, að það
hefur hlaupið fyrir farartæki og
látið Hfið.
Aðstaðan til sauðfjárhalds hér í
bænum er ekki góð. Landþrengsli,
mjög lélegir hagar og litlir mögu-
leikar á að rækta land, svo nokkru
nemi, í næsta nágrenni bæjarins,
eru ekki hvað síst ástæðurnar fyr-
ir því. Á undanförnum árum hef-
ur túnblettum og ræktarlöndum
hér ofan og innan við bæinn verið
úthlutað sem byggingalóðum, og
við það hefur aðstaðan til búskap-
ar að sjálfsögðu orðið erfiðari.
Flestir sæmilegir menn kinoka
sér við að draga landhelgisdeiluna
inn á vettvang hins innlenda þjóð-
málaþrefs, og þaðan af síður að
reyna að ala á tortryggni til sendi-
fulltrúa á Genfarráðstefnunni.
Stjórnarblöðin reykvísku byrj-
uðu á því að afflytja afstöðu Her-
manns Jónassonar og Lúðvíks
Jósefssonar meðan ráðstefnunni í
Genf var ekki lokið, en hættu því
brátt, er ráðstefnunni lauk og séð
varð, að afstaða Hermanns og
Lúðvíks var rétt, eins og málin
horfðu við.
Nú lepur Vesturland þennan
Með tilliti til þeirra staðreynda
sem hér að ofan hefur verið á drep-
ið, samþykkti meirihluti bæjai’-
stjórnarinnar á fundi 18. þ. m., að
engin leyfi skuli veitt til sauðfjár-
halds í bænum, að því undanteknu
að bændunum á Seljalandi er ekki
bannað sauðfjárhald.
Þess skal sérstaklega getið, að
á fundi bæjarstjórnarinnar greiddu
Sjálfstæðismennirnir í bæjar-
stjórninni atkvæði gegn samþykkt-
inni. Þeir vildu leyfa áfram sauð-
fjárhald í bænum, og tveir þeirra
töluðu ákaft fyrir því. Þeir vildu
■láta girða og töldu að það mundi
ráða bót á ástandinu.
Innan þeirrar girðingar hefðu
fjárhúsin og sauðféð að sjálfsögðu
orðið, og gat meirihluti bæjar-
stjórnarinnar ekki séð, að slíkt
kæmi að neinu gagni.
Árið 1940 voru 42 fjáreigendur
hér í bænum og áttu þeir samtals
940 kindur. Árið 1950 eru fjáreig-
endur 37, en kindaeign þeirra er
þá aðeins 517. Og árið 1960 eru
um 20 fjáreigendur í bænum og
sauðfjáreign þeirna samtals 495.
Hér er í öllum tilfellum átt við
kindur á fóðrum að vetrinum. Af
þessum 495 kindum eiga bændurnir
á Seljalalandi og Skógarbraut 3,
samtals 128 kindur, svo að það eru
aðeins 367 kindur sem ei’u á fóðr-
um hér í bænum þegar Seljalands-
búin eru frátekin. En bændurnir á
Seljalandi áttu ekki sauðfé, svo
nokkru næmi, fyrr en um eða eft-
ir 1950.
Af þessari miklu fækkun sauð-
fjár í bænum á síðastliðnum 20
árum mætti ráða, að mönnum hafi
fundist sauðfjárhaldið miklum erf-
iðleikum og vandkvæðum bundið.
★
þvætting upp og segir iað þeir
Hermann Jónasson og Lúðvík
Jósefsson hafi ekki séð sér fært,
„að styðja málstað íslands á ör-
lagastundu". — Þessi óhróður er
að vísu varla svaraverður, en rétt
þykir þó, vegna þeirra, er ekki
hafa kynnt sér mál þetfca, eða
gleymt hafa því, sem um það hefur
verið rætt og skrifað, að segja
hér um það nokkur orð.
Þegar lok ráðstefnunnar nálgað-
ist og séð varð, að íslenzki mál-
staðurinn, um óskert yfirráð
þjóða yfir 6 mílna landhelgi og
auk þess yfirráð yfir 6 mílna fisk-
Þvættingor stjórnarliðsins um Genfarráðstefnuna