Morgunblaðið - 12.01.2010, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 2010
Á jólum fyrir fjöru-
tíu árum giftist ég
Sibbu, elstu dóttur heiðurs-
hjónanna Ingibjargar Kristjáns-
dóttur og Guðjóns Ingimundarson-
ar á Bárustíg 6. Hún var alltaf
kölluð Bogga, hún tengdamamma
mín, og oft Bogga Guðjóns, senni-
lega til aðgreiningar við vinkonu
sína hinum megin við götuna, hana
Boggu Munda Valda.
Bogga tengdamamma var ein-
stök kona og ég man það eins og
það hafi gerst í gær þegar ég, feim-
inn sveitarstrákurinn kom fyrst í
heimsókn á Bárustíginn. Þá tók
þessi myndarlega, hæverska kona
svo hlýlega á móti mér að manni
fór strax að líða vel í návist hennar
og þannig hefur það verið alla tíð
síðan. Á þessum árum var Bogga
heimavinnandi húsmóðir sem var
ærið verkefni þar sem fjölskyldan
taldi níu manns og eiginmaðurinn á
kafi í félagsmálum og þar af leið-
andi var oft gestkvæmt á heimilinu.
Fjölskyldan stækkaði fljótt og
barnabörnin fæddust eitt af öðru
og svo barnabarnabörnin og fyrstu
árin voru flestir búsettir á Krókn-
um. Samkomustaður fjölskyldunnar
var eldhúsið á Bárustígnum, þar
áttu allir athvarf. Barnabörnin
komu hlaupandi eftir skóla og börn
og tengdabörn litu við eftir vinnu í
kaffi og spjall. Æði oft voru pönnu-
kökur á boðstólnum hjá Boggu og
þá virtist sem pönnukökulyktin
bærist með blænum um bæinn og
áður en varði, voru flestir í fjöl-
skyldunni komnir á Bárustíginn og
farnir að gæða sér á dýrindis
pönnsum. Þannig var Bogga límið í
fjölskyldunni, hún breiddi út sinn
verndarvæng og reyndi að passa
upp á að öllum liði vel og vegnaði
vel í hinu daglega lífi. Hún var allt-
af reiðubúin að styðja við bakið á
okkur í því sem við tókum okkur
fyrir hendur og börnum okkar var
hún yndisleg amma og vinur þegar
þau urðu eldri.
Það hafa verið mér forréttindi að
eiga þig fyrir tengdamóður og vin,
Bogga mín, og hefur meira en
fjörutíu ára samferð okkar í gegn-
um lífið verið yndisleg. Nú er kom-
ið að kveðjustund og minningarnar
streyma fram, minningar um ynd-
islega konu sem alltaf var til staðar
þegar við þörfnuðumst einhvers,
minningar um skemmtilegan ferða-
félaga t.d. í Rússlandsferð 1985, en
þá vissi ég fyrst hversu auðvelt þér
var að yrkja vísur og nú síðast
Strandaferð þar sem þið hittust all-
ar tengdadæturnar frá Svanshóli í
síðasta sinn í kaffi í Odda. Það er
ein minning sem ég get aldrei full-
þakkað þér, en það er stuðningur
þinn við okkur hjónin í veikindum
Sigurðar Guðjóns þegar hann var
ársgamall. Sá stuðningur var okkur
hjónunum ómetanlegur.
Ég ætla að kveðja þig og þakka
þér fyrir allt og allt Bogga mín,
með litlu ljóði sem ég sá í minning-
arbók þinni frá Kvennaskólanum á
Blönduósi.
Ég minnist þín, er sé ég sjóinn glitra
við sjávarhvel.
Og þegar mánans mildu geislar titra
ég man þig vel.
Þinn tengdasonur,
Jón Sigurðsson.
Í dag kveðjum við ömmu Boggu.
Amma bjó ein eftir að afi dó árið
2004. Nú eru þau sameinuð aftur
Ingibjörg
Kristjánsdóttir
✝ Ingibjörg Krist-jánsdóttir hús-
móðir, Bárustíg 6,
Sauðárkróki, fæddist
11. september 1922.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnuninni á Sauð-
árkróki 2. janúar síð-
astliðinn. Útför
Ingibjargar fór fram
frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn
9. janúar 2010.
hjónin Bogga og Guð-
jón og þó að það sé
gott til þess að hugsa
þá er það nú þannig
fyrir okkur sem eftir
sitjum, alltaf erfitt að
kveðja.
Amma var ættmóð-
ir sem við vorum stolt
af. Hún var hæglát og
hlý kona sem aldrei
kvartaði eða sagði
styggðaryrði um
nokkurn mann. Hún
var án allra fordóma
og gaf leiðbeiningar
sem einkenndust af hógværð og
réttsýni. Amma átti ríkan þátt í
uppeldi okkar systkinanna og var
ein sú besta fyrirmynd sem börn
og fullorðnir gátu hugsað sér. Það
er okkur alveg ómetanleg lífs-
reynsla að hafa fengið að vera
miklum samvistum við ömmu.
Á Bárustíginn fórum við eftir
skóla og lékum okkur og alltaf var
eitthvað gott á borðum hjá henni.
Eitt af því besta sem hún bauð upp
á voru pönnukökur með sykri og
eftir að við fluttum frá Króknum þá
var það nú bara þannig að þegar
við vorum að koma norður þá var
hringt í gömlu konuna og hún beð-
in um að baka svona eins og einn
stafla og alltaf bakaði hún fyrir
okkur.
Eldhúsið hjá ömmu var einn
helsti samkomustaður fjölskyldunn-
ar og þar höfum við setið yfir kaffi-
bolla og rætt öll heimsins mál. Það
verður skrýtið að koma á Krókinn
og fá ekki tækifæri til þess að
spjalla við þig eða sitja og prjóna
með þér.
Þú varst yndisleg amma og
langamma og erum við þér óend-
anlega þakklát fyrir það innleg sem
þú gafst okkur í þetta líf. Við mun-
um koma því til skila til barnanna
okkar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Elsku amma, við kveðjum þig í
dag en minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Hjördís, Brynja
og Sigurður Guðjón.
Fallin er frá kæra amma mín,
Ingibjörg Kristjánsdóttir eða
Bogga eins og hún var alltaf kölluð.
Amma var glaðlynd og skemmtileg
kona. Þegar ég var yngri fór ég oft
í hádegismat til ömmu og afa. Þar
var alltaf eitthvað gott að borða og
við spjölluðum um daginn og veg-
inn. Við amma gripum oft í spil áð-
ur en ég fór í skólann aftur. Þetta
var skemmtilegur tími.
Bárustígur 6 alltaf fullur af fólki,
vinum og ættingjum. Við barna-
börnin eyddum miklum tíma í
þessu yndislega húsi. Þar var nóg
að gera. Við fórum í leiki og ærslu-
ðumst í garðinum. Amma kallaði
svo í okkur og gaf okkur pönnukök-
ur með sykri, kleinur og allskyns
góðgæti.
Barnabörnin voru mörg og
amma fylgdist vel með okkur, hvort
sem við fórum frá Króknum eða
vorum þar áfram. Hún var áhuga-
söm og studdi okkur í því sem við
tókum okkur fyrir hendur.
Það er erfitt að kveðja ömmu
sína en ég veit að hún er á góðum
stað. Ég mun geyma stundir okkar
saman í hjarta mínu með miklu
þakklæti.
Gestur Sigurjónsson.
Elsku amma.
Ég er mjög sorgmædd af því að
þú ert dáin. Alltaf þegar ég hitti
þig þá leið mér svo vel í hjartanu
mínu. Ég vona að þér líði vel uppi á
himnum. Þá hittir þú Guðjón afa
aftur og þá getið þið dansað saman.
Ég mun alltaf hugsa um góðu tím-
ana okkar, elsku amma mín.
Þín
Hallgerður Erla.
Elsku amma Bogga.
Þú hefur alltaf verið okkur svo
góð og traust. Okkur þykir sárt að
kveðja þig en öll búum við yfir ynd-
islegum minningum með þér. Báru-
stígurinn hefur alltaf verið okkur
bæði ævintýraheimur og griðastað-
ur. Þú áttir stærstan þátt í að gera
þetta heimili að því sem það var í
okkar augum.
Fyrstu minningarnar sem koma
upp í huga okkar, þegar við lítum
til baka, eru af þér að steikja fjall
af pönnukökum. Oftast sátum við
öll eins og hrægammar við borðið
og biðum eftir kræsingunum. Syk-
urkarið snerti varla borðið fyrr en
pönnukökurnar voru búnar. Þó
voru alltaf nokkrar fylltar með
rjóma og bláberjasultu að hætti
ömmu Boggu. Einnig var alltaf
hægt að treysta á að ís væri til í
frystinum, svalar í ísskápnum og
tyggjó í kápuvasanum þínum. Á jól-
unum var alltaf borinn á borð hinn
heimsfrægi ömmu-ís.
Þú varst alltaf svo virðuleg og
vel tilhöfð. Fataskápurinn þinn var
fullur af fínum fötum og skart-
gripaskrínið þitt var algjör draum-
ur fyrir litlar stúlkur að róta í. Oft-
ar en ekki var smellt á sig
eyrnalokkum og hálsfestar mátaðar
þegar enginn sá til.
Þú varst alltaf tilbúin að gera allt
með okkur, hvort sem það var að
spila á spil, kenna okkur að leggja
kapal, ná í rabarbara út í garð eða
hjálpa okkur með föndur. Þú varst
svo dugleg að vinna í höndunum,
hvort sem var að hekla, prjóna eða
sauma út. Flest öll barnabörnin
hafa átt vettlinga, ullarsokka eða
peysur frá þér og á mörgum heim-
ilum má finna hekluðu ullarteppin
þín, sem við köllum alltaf ömmu-
teppi.
Elsku amma okkar. Þú varst allt-
af til staðar og okkur góð fyr-
irmynd. Þú varst róleg, yfirveguð
og alltaf vinnusöm. Við erum mjög
þakklát fyrir að hafa átt þessi síð-
ustu jól með þér, þegar fjölskyldan
kom saman á Bárustígnum á jóla-
dag. Þú sagðir lítið en brostir allan
tímann. Það er minning sem við
munum ávallt geyma í hjörtum
okkar. Við söknum þín og elskum
þig, elsku amma okkar, takk fyrir
allt.
Lilja, Sunna, Arna,
Guðjón og Agnar Ingi.
Mig langar að þakka ömmu fyrir
allar samverustundirnar sem við
áttum saman.
Það var alltaf svo gott að koma á
Bárustíginn, þar sem við töluðum
saman, spiluðum og ég taldi og rað-
aði „dúllunum“ sem amma var búin
að hekla og átti eftir að búa til
teppi úr.
Það voru miklir gleðitímar þegar
hringt var og sagt að amma væri
að steikja kleinur eða pönnukökur
sem voru svo rosalega góðar.
Það hefði verið svo gott að njóta
þess að hafa ömmu lengur hér hjá
okkur, en ég veit að núna eru
amma Bogga og afi Guðjón búin að
hittast aftur og það hjálpar mér í
sorginni.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ég mun geyma allar góðu stund-
irnar, sem við amma áttum saman,
í hjarta mínu.
Harpa.
Þá er komið að því að kveðja
ömmu. Amma var ein yndislegasta
kona sem við höfum kynnst. Hún
var þessi dæmigerða amma, alltaf
voðalega hlý, fín og hugsaði vel um
alla. Við fórum reglulega í pössun
hjá ömmu og afa á Bárustígnum.
Okkur fannst það alltaf jafn
skemmtilegt því í litlu kompunni
undir stiganum var nóg af dóti og
púsluspilum sem gaman var að
leika sér af. Að ógleymdum gömlu
spólunum með Emil í Kattholti og
Tomma og Jenna. Þegar við urðum
eldri fórum við oft í heimsókn á
Bárustíginn og alltaf bauð amma
uppá þvílíkar kræsingar eins og
pönnukökur, muffins og ís. Hún
átti alltaf til ís sem lagðist vel í
okkur sælkerana úr Ártúninu. Það
var venja þegar amma eða afi áttu
afmæli að öllum í fjölskyldunni var
boðið á Bárustíginn í pönnsur og
kaffi. Var það ávallt jafn notalegt.
Þegar við hugsum um hana ömmu
sjáum við hana fyrir okkur standa
við gamla pottofninn í eldhúsinu á
Bárustígnum, þar sem hún bankaði
með hringunum sínum í hann.
Við erum mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast ömmu svona
vel, hún var algjör kjarnakona sem
núna er komin aftur til afa.
Sigurður Arnar, Þorgerður
Eva og Aron Már.
Á Bárustígum hjá ömmu og afa
var þægilegt andrúmsloft og gott
að vera. Amma og afi höfðu alltaf
áhuga á því sem við vorum að fást
við og voru ávallt tilbúin að hlusta.
Oft var Bárustígurinn eins og okk-
ar annað heimili og fastur punktur
í tilverunni á uppeldisárunum. All-
ar þær góðu minningar sem við
eigum þaðan eru okkur mikils virði.
Ótal hlýjar minningar um ömmu
hafa skotið upp kollinum síðustu
daga. Amma að prjóna í rólegheit-
um í stólnum sínum í stofunni;
Amma að vaska upp úr sjóðheitu
vatni við eldhúsgluggann; Amma að
greiða hárið sitt við spegilinn í hol-
inu; Amma að hella upp á kaffi,
bakandi á tveimur pönnukökupönn-
um, allt gert í rólegheitum og án
alls asa.
Eitt af því sem stendur upp úr
þegar við hugsum um ömmu Boggu
er hlátur hennar. Í þau skipti sem
amma Bogga skellihló var ekki
annað hægt en að hlæja með henni
því hlátur hennar var svo smitandi.
Þolinmæðin við spilamennsku var
einstök þrátt fyrir mörg kröfuhörð
barnabörn sem fannst sjálfsagt að
amma spilaði við þau þegar þeim
datt í hug.
Amma gerði aldrei mannamun og
með því kenndi hún okkur að allir
ættu jafnan rétt og að fólk ætti að
fá að vera það sjálft. Við gátum
alltaf treyst á og treyst henni. Við
fundum fyrir mikilli væntumþykju
ömmu gagnvart okkur öllum og
þeirri ró sem umlukti hana. Hvort
tveggja hefur fylgt okkur í gegnum
lífið. Í heimsóknum okkar á spít-
alann síðasta árið fundum við
sterkt þessa ró og þægilegu nær-
veru sem fylgdi henni alla tíð. Mik-
ilvægi þess að hafa slíkt fólk í
kringum sig skynjar maður betur
því eldri sem maður verður.
Mikið erum við glöð að einmitt
þú varst amma okkar.
Bryndís Eva, Hákon Örn
og Dagmar Ingibjörg.
Elsku besta langamma.
Okkur langar að kveðja þig og
þakka þér fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við áttum með þér, þar
sem þú umvafðir okkur hlýju og
kærleika. Við viljum kveðja þig
með ljóði eftir Davíð Stefánsson.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
Andrea, Gísli Þráinn, Snæ-
dís Ósk, Jón Logi, Haraldur
Jón og Björg Eva.
Í dag kveðjum við Boggu, eins og
hún var alltaf kölluð, í hinsta sinn.
Síðustu samverustundir okkar með
henni voru um miðjan júlí. Hún
hafði þá fyrir nokkru yfirgefið hús-
ið sitt að Bárustíg 6 þar sem hún
hafði búið í áratugi og dvaldi í góðu
yfirlæti á Heilbrigðisstofnun Sauð-
árkróks. Að vanda var þessi ljúfa
kona hress og glöð en kvartaði yfir
því að hún væri orðin gleymin.
Boggu höfum við þekkt í áratugi.
Fyrstu kynni mín af henni voru
þegar þau hjón, hún og Guðjón
frændi, komu í heimsókn vestur á
Strandir með barnahópinn sinn.
Heimsókn þeirra fylgdi ætíð til-
hlökkun og glaðværð.
Þegar ég fluttist í Skagafjörðinn
1966 varð heimili Boggu og Guð-
jóns mitt annað heimili. Þar dvaldi
ég oft og þar leið mér vel. Bogga,
þessi rólega og hógværa kona,
hafði nóg að gera við uppeldið á
börnunum sínum sjö og seinna að
fá barnabörnin í heimsókn. Aldrei
sá ég hana skipta skapi eða verða
reiða. Hún hafði sitt lag á að
stjórna án stóryrða. Hún studdi
Guðjón heilshugar í félagsmála-
starfi hans en trúlega hefur hún
stundum verið þreytt á fjarveru
hans.
Eftir að ég stofnaði heimili
mynduðust sterk tengsl og vinátta
milli þeirra hjóna og fjölskyldu
minnar. Fengum við mörg góð ráð
á fyrstu búskaparárum okkar og
oft var Bogga beðin að passa lítinn
snáða eða litla hnátu.
Það var oft komið við á Báru-
stígnum og stundum var þar margt
um manninn. Fjölskyldan var sam-
heldin og ekki leið sá dagur að ein-
hver afkomandi liti þar við. Ragga
minnist þess að hafa komið þar
nær daglega á ákveðnu tímabili.
Stundum var „Bogga á móti“ þar
einnig í heimsókn og ýmislegt
spjallað við eldhúsborðið og fjör í
umræðunum.
Eftir að við fluttum úr Skaga-
firðinum höfðum við reglulega sam-
band við þau hjón. Í heimsóknum
okkar norður gistum við oftast á
Bárustígnum. Þaðan eigum við
margar góðar minningar.
Við þökkum Boggu fyrir ómet-
anleg kynni og vináttu og biðjum
góðan Guð að styrkja afkomendur
hennar og vini í sorg þeirra.
Ingimundur Ingimundarson
og fjölskylda, Borgarnesi.
Minningar á mbl.is
Birgir G. Albertsson
Höfundar: Edda Sonja Guð-
mundsdóttir.
Borghildur.
Steinunn Eik, Kristín Edda,
Dagný Björk, Ingileif, Aldís
Helga og Ægir Sölvi Egils-
börn.
Hrafnkell
Kristjánsson
Höfundur: Árni S. Pétursson
Anna Sigurlásdóttir
Höfundur: Sigrún Eggerts-
dóttir
María Ólína
Kristinsdóttir
Höfundar: Eva Björk,
Heiða María, Lilja Hrönn
Anna Marta
Guðmundsdóttir
Höfundur: Sigfús Vilhjálmsson
Brekku í Mjóafirði
Sigríður Kristín
Árnadóttir
Höfundur: Guðmundur Vignir.