Ísfirðingur - 19.02.1975, Side 1

BLAÐ TRAMSÓKNA'RMANNA / VESTFJARtfAMÖRDÆMI
25. árgangur.
ísafirði, 19. febrúar 1975.
5. tölublað.
Guðmundur Sveinsson:
Raforkumálin
Á bæjarstjórnarfundi 13.
þ.m. voru orku- og rafmagns-
mál mjög til umræðu. Voru
þar m.a. til umræðu fundar-
gerðir rafveitustjórnar frá
23. janúar og 11. febrúar. Á
fundi rafveitustjórnarinnar
11. þ.m. var m.a. lögð fram
greinargerð rafveitustjóra
varðandi uppsetningu vara-
aflstöðvar á ísafirði og í því
sambandi svohljóðandi bókun
gerð:
„Með vísan til greinargerð-
ar rafveitustjóra varðandi
uppsetningu Diesel-vararafl-
stöðvarinnar samþykkir raf-
veitustjórn að fresta nú um
sinn frekari framkvæmdum
við niðursetningu vélarinnar
í húsi Fiskimjöls h.f. á Torf-
nesi og felur rafveitustjóra
og form. rafveitustjórnar að
afla upplýsinga um lóð er
gæti komið til greina sem
endanleg staðsetning og enn-
fremur um stálgrindahús er
gæti verið hagkvæmt í bygg-
ingu sem stöðvarhús”.
Á bæjarstjórnarfundinum
báru þeir Guðmundur Sveins-
son og Aage Steinsson fram
svohljóðandi tillögu sem
framhald ofanskráðrar tillögu
rafveitustjórnarinnar:
„Og við það verði miðað að
byggingin verði vísir að orku-
gjafa til upphitunar húsa í
bænum”.
Tillaga rafveitustjórnar, að
' viðbættri tillögu Guðmundar
og Aage var samþykkt með
5 atkv. gegn 2.
Það upplýstist á bæjar-
stjórnarfundinum, að ennþá
hafa engar viðræður farið
Guðmundur Sveinsson
fram við Rarik um aukin
orkukaup, en tillögur raf-
veitustjórnar um þau efni á
fundinum 11. þ.m. eru flétt-
aðar inn í aðrar tillögur um
óskyld efni, svo furðulegt
sem það nú er. Rarik veitir
nú öllum á sínu svæði,
sem byggja ný hús, leyfi til
húsahitunar með rafmagni.
Því verður rafveitustjórnin
hér að gera hið sama, svo
fullt samræmi og réttlæti
haldist. Rafveitustjórn hefði
átt fyrir löngu að vera búin
að tryggja að Rafveita ísa-
fjarðar fengi hluta af hinni
nýju orkuaukningu frá Mjólká
því eðlilegt er, að ailir sem
reisa hér ný hús kref jist þess
að fá rafmagn til hitunar
þeirra.
Annars má segja að for-
ráðamenn þjóðarinnar séu
nokkuð rólegir að taka við
sér í þessum málum. Enda
er um það talað að nokkurt
stjórnleysi hafi ríkt og ríki
í þessum málum á æðri stöð-
um. Þrír aðilar eru nú með
stjórn þessara mála: Orku-
málastofnun, Rafmagnsveitur
ríkisins og Landsvirkjun.
Allar þessar stofnanir munu
vera í sama húsinu. Oft munu
þessir aðilar vera að rann-
saka og vinna að sömu mál-
unum. Það hefur heyrst að
samvinna þessara stofnana
sé ekki nógu mikil og er illa
farið ef satt er, svo þýðingar-
miklum málum sem þær vinna
að. Það er ekki alveg nægi-
legt að útbúa ríkulegt og
þægilegt skrifstofuhúsnæði
fyrir stofnanir þess opinbera.
Nóg rafmagn er til á Suður-
landi, en það vantar að koma
því til Norðurlands og Vest-
fjarða. Hvernig væri að hætta
svo sem í tvö ár við upp-
byggingu eldri vega, brú yfir
Borgarfjörð og fleiri fram-
kvæmdir, en nota mannafl og
fjármuni, sem eiga að fara
til þessara framkvæmda, tii
þess að leggja byggðalínuna
til Norðurlands og Vestfjarða,
og bæta á þann hátt úr þeim
skorti á rafmagni sem þessir
landshlutar mega búa við.
Þetta væri myndarlegt átak
og öllum landsmönnum til
gagns og sóma. G. Sv.
Frá Lionsklúbbi ísaijarðar
Laugardaginn 1. febr. s.l.
afhentu Lionsmenn Heilsu-
verndarstöðinni á ísafirði
augnprófunartæki að gjöf.
Nokkur tími er að vísu liðinn
síðan tækin komu til bæjarins
þótt formleg afhending hcifi
ekki farið fram fyrr.
Viðstaddir voru nokkrir
forystumenn í Lionsklúbbi
ísafjarðar, bæjarráðsmenn,
stjórn Heilsuverndarstöðvar-
innar, læknar og hjúkrunar-
konur.
Form. Lionsklúbbs ísaf jarð-
ar, Garðar S. Einarsson, versl-
unarmaður afhenti gjöfina en
Guðmundur H. Ingólfsson,
fors. bæjarstjórnar þakkaði
af hálfu viðtakanda. Einnig
töluðu Reynir Geirsson, læknir
og Eiríkur Bjamason, augn-
læknir, sem jafnframt gerði
grein fyrir tækjunum og mik-
ilvægi þess, að hafa þau hér
til staðar.
Tæki þau, sem hér um
ræðir eru fyrst og fremst
svonefnd gleraugnakista,
þrýstiprófunartæki, augn-
speglar, tæki til að mæla sjón-
vídd o.fl., sem of langt yrði
upp að telja og of flókið til
frekari útskýringa.
í ræðu sinni lagði augn-
læknirinn á það áherslu hve
þýðingarmikið það væri þeim,
er að málum augnsjúkra
vinna, að hafa slík tæki stað-
sett víðsvegar um landið.
Tæki þessi væru mjög góð
þótt ýmislegt vantaði á, að
svo væri málum komið, að
augnlæknar gætu komið hing-
að án þess að hafa nokkurn
búnað með sér, en slíkt hlyti
að teljast æskilegt. Augn-
læknirinn kvað þátt Lions-
manna til að leysa mál augn-
sjúkra mikinn og þakkar-
verðan.
Sem kunnugt er seldi Lions-
hreyfingin á íslandi Rauðu-
fjöðrina í apríl 1972. Rann
allur ágóði til kaupa á augn-
lækningatækjum. Á Landakoti
hefur verið sett upp fullkom-
in skurðstofa í þessu sam-
bandi, en auk þess var tækj-
um eins og þeim, sem hér eru
nú, dreift víðsvegar um land-
ið. Er það von Lionsmanna að
tæki þessi megi verða til
hjálpar þeim fjölmörgu er
Framhald á 3. síðu
Torfi Gnðbrandsson:
Fréttabréf af
Ströndum
Torfi Guðbrandsson
Gamla árið kvaddi víða
með eftirminnilegum hætti.
Svo varð einnig hér í Árnes-
hreppi eins og síðar mun sagt
verða.
Vorið settist óvenju
snemma að völdum á þessu
nýlokna ári, eða áður en
marsmánuður var allur. Ann-
an apríl komu fyrstu sumar-
gestirnir, tylltu sér á síma-
línurnar og tóku lagið. Það
voru þrastahjón. Páskahretið
var með kraftminna móti og
eftir það voru oftast stöðug
hlýindi og góðviðri. Gróður
kom því snemma en fór þó
minna fram en ætla hefði
mátt sökum þurrviðra. Kýr
voru sums staðar leystar út
í apríllok, eða mánuði fyrr en
vanalega. í slíkri árgæsku
verður allt umstang og annir
við sauðburðinn sem leikur
einn, miðað við það þrotlausa
strit, sem vorharðindin með
jarbönnum og innistöðum
geta valdið og bændum hér er
enn í ljósu minni. Grasspretta
var yfirleitt ágæt og sums
staðar betri en nokkru sinni
áður og nýting heyja varð
góð, einkum hjá þeim er,
slógu djarflega niður í þurrk-
inn í stað þess að hlíta hinni
hefðbundnu aðferð, að taka
fyrir smáblett í einu og sinna
honum þar til heyið var kom-
ið upp í sæti, taka síðan
næsta blett fyrir og svo koll
af kolli. Hér er taða kraft-
mikil og þarf að jafnaði f jög-
urra til fimm daga þurrk. í
góðum grasárum, eins og
verið hafa síðustu sumur, vex
það hlutfall, sem þarf að
þurrka, því að votheysrými
hefur ekki verið aukið í hlut-
falli við túnastækkunina.
Laust fyrir miðjan júlímánuð
hófst samfelldur þrettán daga
þurrkakafli. Entist sá þerrir
sumum bændum til að ljúka
þurrheysverkun að mestu
leyti og gátu þeir snúið sér
að votheysgerð eftir það.
Nokkrir bændur bættu
talsvert vélakost sinn á þessu
sumri. Eru nú víðast hvar
tvær dráttarvélar á hverjum
bæ með tilheyrandi heyvinnu-
tækjum. Þar sem svo mikinn
hluta heyfengsins þurfti að
þurrka, hafa nokkrir bændur
orðið sér úti um heyþyrlur,
og njóta þær vaxandi álits.
Þannig stuðlaði bæði tíðar-
farið og tækjakosturinn að
því, að heyfengur varð meiri
og betri en áður og auk þess
lauk heyskap mun fyrr en
venjulega. Og nú höfðu menn
ekki lengur áhyggjur af tóm-
um hlöðum eins og á árunum
um og fyrir 1970. Aftur á
móti þurftu nokkrir að horf-
ast í augu við þann vanda,
hvernig ætti að varðveita
heyfenginn, þar sem hann
rúmaðist ekki allur í hlöðun-
um. Hin stóru og vandlega
uppsettu hey, sem víða getur
að lita í byggðarlaginu, bera
vitni um, hvernig sá vandi
var leystur til bráðabirgða.
En betri lausn bíður fram-
tíðarinnar. Góðærið hefur
veitt mönnum nýja trú á mátt
moldarinnar. Eftir þrengingar
margra undangenginna ára
eygja þeir nú loks leið til að
auka bústofn sinn og bæta
afkomumöguleikana. En þá
er á margt að líta, því að
gömlu útihúsin eru óhentug
og illa fallin til viðbygginga.
Er bændum hér því helst í
hug að fylgja fordæmi starfs-
bræðra sinna við Djúp, er
vinna skipulega að uppbygg-
ingu útihúsa eftir hinni svo-
nefndu Inndjúpsáætlun — og
byggja peningshús og hlöður
á nýjum grunni, með full-
Framhald á 2. síðu