Ísfirðingur - 08.03.1975, Blaðsíða 2

2
ISFIRÐINGUR
8M0 ruHMSÓKMWMANNA I KESirjAKDAZJÖKCXMI
Otgefandi:
Samband Framsóknarfélaganna í Vestfjarðakjördæmi.
Ritstjórar:
Halldór Kristjánsson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
Afgreióslumaóur:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 3332.
Verð árgangsins kr. 200,00 — Gjalddagi 1. október.
Kaup og kjör alþingismanna
Það hefur sitthvað verið rætt og ritað að undanförnu um
laun alþingismanna, svo og margskonar aukagreiðslur og
fríðindi, sem þeir verða aðnjótandi, allt samkvæmt ákvörðun
þeirra sjálfra. Eftir að almenningur hefur fengið nokkra
vitneskju um hvernig þessum málum er háttað, er svo
sannarlega ekki ástæðulaust, að um þau sé talað.
Allir geta sjálfsagt verið sammála um það, að þingmenn
eigi að fá góð laun, og vissulega hafa þeir nú ágæt laun, eða
liðlega kr. 117 þúsund á mánuði, samkvæmt því sem nýlega
hefur verið birt í fjölmiðlum. En þetta er bara upphaf sög-
unnar. Allir alþingismenn, að ráðherrum og varaþingmönnum
fráteknum, fá kr. 200 þúsund á ári til ferðakostnaðar. Þar
við bætist að þeir fá greiddan ferðakostnað til þings og heim,
í og úr þinghléum og fríum. í viðbót við þetta eru þeim svo
greiddar nauðsynlegar aukaferðir á öðrum tímum heim í
kjördæmi, ALLT AÐ 24 FERÐIR Á ÁRI. utanbæjarþingmenn
fá greitt í húsnæðiskostnað kr. 23 þúsund á mánuði, eða eftir
reikningi, en þó ekki hærra en kr. 23 þúsund. í dvalarkostnað
eru utanbæjahþingmönnum greiddar kr. 1.140,00 á dag, einnig
þó þeir eigi heima í næsta nágrenni Reykjavíkur, ef þeir hafa
þar ekki fast starf. Þá fá þeir greidd afnotagjöld af síma,
öll umframsímtöl, landsímasamtöl og símskeyti.
Alþingismenn munu verða að leggja fram reikninga eða
kvittanir yfir kostnað við ferðir til þings og heim, í og úr
þinghléum og fríum, og einnig vegna aukaferða á öðrum
tímum, svo og vegna símakosnaðar. Hinsvegar þurfa þeir
ekki að gera neina grein fyrir því hvernig 200 þúsund króna
ferðakostnaðargreiðslu er varið og ekki heldur fyrir greiðsl-
um vegna dvalar- og húsnæðiskostnaðar.
Það verður að teljast næsta óviðeigandi að alþingismenn
skuli ákveða, að þeir sjálfir þurfi enga grein að gera fyrir
fjármunum sem þeim eru greiddar vegna ferða og húsnæðis-
kostnaðar. En þeir semja og setja lög um að aðrir skatt-
borgarar skuli gefa nákvæmar skýringar á sambærilegum
kostnaðarliðum. Þetta hefur ýmsum gengið illa að skilja,
sem vonlegt er. Auðvitað eiga alþingismenn að sitja við
sama borð og aðrir í þessum efnum, annað er ekki boðlegt,
Þá gengur ýmsum illa að koma því heim og saman að alþing-
ismenn hækkuðu aukagreiðslur í haust um 20% á sama
tíma og kaupgjald var bundið. Einnig að alþingismönnum
Reykjavíkur skuli vera afhentar 200 þúsund krónur í ferða-
styrk á ári, þ.e. jafnháa upphæð og þingmenn víðáttumikilla
og strjálbýlla kjördæma út á landi fá greidda. Virðist þó að
greiðsla til þeirra sé rífleg eftir að hafa fengið greiddan
ferðakostnað heim í kjördæmi og þaðan. Það er sitthvað
fleira sem fólk áttar sig ekki vel á. T.d. því, að alþingismenn
sem búsettir eru í Kópavogi eða Hafnarfirði skuli þurfa að
fá fæðispeninga frá ríkinu, en ef þeir ættu heima í Breiðholt-
inu myndu þeir ekki fá neitt, því Breiðholtið tilheyrir víst
Reykjavík.
Hér að framan er því slegið föstu, að sjálfsagt sé að greiða
alþingismönnum góð laun. Hinsvegar er það mjög hæpið að
laun alþingismanna eigi að vera það há, að þingmennska fari
að verða sérstaklega eftirsóknarverð launanna vegna, en
svo virðist nú vera orðið, þegar tekið er tillit til allra auka-
greiðslna og fríðinda. Gera verður ráð fvrir því, að þeir sem
sækjast eftir þingmennsku geri það fyrst og fremst vegna
þess að þeir hafi brennandi áhuga og vilja til að vinna
þjóðfélagi sínu sem allra mest gagn, en slíkir menn hugsa
sjaldnast mjög mikið um launin, heldur árangur starfsins.
MINNINGARORÐ:
Halldóra GuBjónsdóttir Knauf
Halldóra Guðjónsdóttir
Knauf, Tangagötu 20 ísafirði,
andaðist laugardaginn 22.
febrúar s.l. Síðustu tvo til
þrjá mánuðina var hún sjúk
og lengst af þeim tíma við
rúm.
Hún var fædd 10. júní 1898
að Kaldbak í Kaldrananes-
hreppi Strandasýslu. Foreldr-
ar hennar voru þau hjónin
Guðjón Jónsson, bóndi á
Kaldbak, og kona hans Sig-
þrúður Sigurðardóttir. Þau
hjónin ráku mikið myndarbú
á Kaldbak, enda bæði dug-
mikil og samhent og jörðin
gagnsöm bæði til lands og
sjávar. Þau eignuðust 13 börn,
sem öll voru vel gefin, traust
og dugmikil.
Halldóra ólst upp með for-
eldrum sínum á Kaldbak. Tók
hún snemma þátt í hinum
margvíslegu störfum heimilis-
ins, ásamt systkynum sínum
bæði utan húss og innan.
Þótti hún mjög liðtæk, verk-
lagin og áhugasöm að hvaða
störfum sem hún gekk. Eftir
að hún fór úr foreldrahúsum
var hún nokkur sumur kaupa-
kona í Vatnsdal í Húnavatns-
sýslu, og síðar var hún all-
mörg ár í Reykjavik.
Þann 19. nóvember 1935
giftist Halldóra eftirlifandi
eiginmanni sínum Walter
Knauf, tæknifræðingi, ættuð-
um frá Þýskalandi. Á árinu
1937 fluttu þau hjónin til ísa-
fjarðar og keyptu þá húsið
Tangagötu 20, en þar hafa
þau átt heima síðan. í kjali-
ara hússins hefur Walter
Knauf aila tíð haft járniðn-
arverkstæði sitt.
Þau hjónin eignuðust eitt
barn, Önnu Sigþrúði, sem
er fædd 22. júlí 1938. Hún
er gift Jóni Friðrikssyni,
bónda að Hrafnarbjörgum í
Jökulsárhlíð.
Af óviðráðanlegum ástæð-
um varð Walter Knauf, sem
var Þjóðverji, eins og að ofan
getur, að dvelja erlendis frá
árinu 1940 til 1947, fyrst
firnrn og hálft ár í Bretlandi
og síðan um tvö ár í Þýska-
landi, en þá komst hann aftur
heim. Þetta var erfiður tími
hjá Halldóru að komast af ein
síns liðs með smábarn. Við
ýmsa erfiðlieika bættiist, að á
þessum árum fékk hún tak-
markaðar og litlar fréttir af
manni sínum, og tímunum
saman engar fréttir. Þau voru
nýlega búin að kaupa húsið
á ísafirði og skulduðu það að
miklu leyti þegar Walter
Knauf varð að fara úr landi.
Það sýnir vel ráðdeildarsemi,
kjark og dugnað Halldóru, að
meðan maður hennar var
erlendis tókst henni að standa
við greiðslur allra afborgana
og vaxta af láninu vegna
hússins, og hafði hún að
mestu greitt upp alla skuld-
ina þegar hann kom heim.
Að félagsmálum vann Hall-
dóra mikið. Áratugum saman
var hún í Kvenfélaginu Ósk
á ísafirði, svo og í Kvenna-
deild Slysavarnafélagsins.
Einnig var hún í Kvenfélagi
ísafjarðarkirkju og hún var
raunar ein af stofnendum
þess félags. Konum sem með
henni unnu í öllum þessum
félögum ber saman um, að
Halldóra hafi verið mjög
ágætur og virkur félagi. Tók
hún jafnan þátt í umræðum
og afgreiðslu mála og oft
flutti hún frumsamið efni á
fundum félaganna.
Halldóra var kona ágætlega
vel greind, stálminnug og fróð
, um menn og málefni. Hún
í var ættfróð og þá sérstaklega
| um ættir fólks í norðanverðri
Strandasýslu. Frásagnarhæfi-
leika hafði hún skemmtilega
og eftirminnilega svo að þeir
sem á hlýddu urðu spenntir
og eftirvæntingarfullir eftir
því að fá meira að heyra.
Átti þetta við hvort heldur
hún var að segja frá minning-
um frá liðinni tíð, eða að hún
sagði frá því sem hún hafði
lesið um og þótti frásagnar-
vert. Hún var gestrisin, vel-
viljuð og trygglynd og hún
hafði sérstaka ánægju af þvi
að blanda geði við fólk. Hún
var góður fulltrúi þeirrar
kynslóðar sem kunni vel að
meta fornar dyggðir, en var
jafnframt skilningsrík á
viðhorf nýs tíma.
Við hjónin þökkum löng og
góð kynni um leið og við vott-
um eftirlifandi eiginmanni
hinnar látnu, dóttur þeirra og
fjölskyldu hennar, sem og
öðrum ættingjum, einlæga
samúð okkar.
Jarðarför Halldóru var gerð
frá ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 1. þ.m. að viðstöddu
fjölmenni.
Jón Á. Jóhannsson
I nndjúpsáœtlun Framhald af 1. síðu
4. Sauðfé eða kýr
Öllum ber saman um að
landkostir hér við Inndjúp
séu betur failnir til sauðfjár-
en kúabúskapar. Kúahagar lé-
legir, ræktunarskilyrði víða
takmörkuð, enda hvergi hægt
að beita mjólkurkúm á ræktað
land eða áborið að sumrinu.
Allt slíkt verður að heyja út
í æsar. Bændur víðasthvar
annarsstaðar mundu líklega
hrista höfuðin í forundran og
ekki teija álitlegt að fá góðan
Það er því enginn hætta á að mikill hörgull yrði á hæfum
þingmönnunum þó launin væru ekki alveg í hámarki.
Alþingismenn tala nú mikið um nauðsyn sparnaðar á sem
flestum sviðum og eru það vissulega orð í tíma töluð. Það
væri til mikillar fyrirmyndar og eftirbreytni ef þeir sam-
þykktu nú að fella niður 20 prósentin á aukagreiðslurnar
sem þeir samþykktu í haust og lækkuðu auk þess verulega
hinn rausnarlega ferðakostnað sem þeir fá greiddan, t.d. um
helming. Ferðakostnað til alþingismanna Reykjavíkur ætti að
feila alveg niður. Slík greiðsla getur ekki verið nein nauðsyn.
Sjálfsagt munu alþingismenn leggja sig fram um það að
spara útgjöld ríkisins svo sem unnt er, og þar sem því verður
með góðu móti við komið. Almenningur er hvattur til að
spara, og öllum er hollt að temja sér sparnað, ekki síst á
erfiðum tímum. Sparnaður er dyggð. J. Á. J.
arð af kúahjörð, sem gengi á
úthaga öli siunur. f „Gulbók”
Inndjúpsnefndar segir orðrétt:
„Dala- og fjallahlíðar eru
víða mjög grösugar allt upp
í 200-300 m hæð, og gróður
fjölbreyttur, þar á meðal
birki og víðikjarr. Beitiland
í heild verður að telja mjög
gott fyrir sauðfé og hvergi
virðist um ofbeit að ræða.
Telja má fullvíst að sumar-
hagar á þessu svæði þoli
a.m.k. þá fjárfjölgun sem
ráðgerð er í þessari áætlun.
(þ.e.a.s. úr 7776 á árinu 1972
upp í 10434 vetrarfóðraðs
fjár 1978, en nautgripum á
sama tíma úr 191 í 305).
Mér virðast helstu annmark-
ar hér á fjárbúskap vera
haust og vorhret, sem geta
valdið verulegu tjóni, einkum
hér að norðanverðu, svo og
hitt, sem hlýtur að standa til
bóta, að sláturhús er nú ekk-
ert í Inndjúpinu og verður að
flytja allt förgunarfé suður
yfir heiði eða til ísaf jarðar og