Ísfirðingur - 05.07.1975, Blaðsíða 2

2
r
Otgefandi:
Samband Framsóknarfélaganna í Vestfjarðakjördæmi.
Ritstjórar:
Halldór Kristjánsson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
Afgreiðslumaður:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 3332.
Verð árgangsins kr. 200,00 — Gjalddagi 1. október.
i—-—--------------------—-----------------— -----—
200 mílna útfærslan ,
VÆNTANLEGA líður ekki langur tími þar til stjórnvöld taka
ákvörðun um hvaða mánaðardag 200 sjómíína fiskveiði-
lögsagan við ísland skuli taka gildi. Lofað nefur verio að
þessi ákvörðun yrði tekin fyrir 13. nóvember n.k., en þann
dag rennur út samningur við Breta um veiðar innan 50 mílna
markanna. Ýmsum finnst, að nú þegar hefði átt að vera búið
að taka ákvörðun um hvaða mánaðardag útfærslan í 200
sjómílur tæki gildi, m.a. vegna þess að íslensk stjórnvöld
gætu dregið af því nokkra lærdóma hvaða viðbrögð aðrar
Þjóðir kunna að taka til ákvörðunarinnar.
EKKI er annað vitað en að íslenska þjóðin standi einhuga að
útfærslu fiskveiðilögsögunnar í 200 sjómílur, enda ætti
flestum að vera það Ijóst, að giftursamleg framtíð þjóðar-
innar er undir því komin, meira en nokkru öðru, að við einir
ráðum þessum hafsvæðum. Það liggur alveg Ijóst fyrir að um
ofveiði og gífurlegt ungfiskadráp hefur verið að ræða á
íslandsmiðum á mörgum undanförnum árum. Víðtækar og
skipulegar friðunaraðgerðir, sem byggðar yrðu á vísinda-
legum athugunum fiskifræðinga okkar og þekkingu skip-
stjórnarmanna, er alveg vafalaust mikilvægasta og brýnasta
hagsmunamál þjóðarinnar. Og það má ekkert dragast að
hafist verði handa um skynsamlega friðun mikilvægustu
uppeldisstöðva fiskstofnanna strax og útfærslan í 200 mílur
hefur tekið gildi.
REYNSLAN sannar að aflinn á íslandsmiðum hefur farið
þverrandi á undanförnum árum, eða hlutur okkar íslendinga
í aflanum, þrátt fyrir stórlega aukna sókn af okkar hendi og
stöðugt bætta veiðitækni, og þrátt fyrir útfærsluna í 50 mílur
fyrir þremur árum. Þetta er athyglisverð staðreynd, sem
útilokað er, og raunar þjóðhagslega hættule'g, að loka aug-
unum fyrir. Friðun uppeldisstöðvanna, ásamt því að íslend-
ingar einir nytji hafsvæðið innan 200 mílna markanna, sýnist
eina leiðin til að ráða bót á því ástandi sem nú er.
MARKMIÐ okkar íslendinga með útfærslu fiskveiðilögsög-
unnar er vitanlega það, að tryggja afkomu okkar í framtíð-
inni, því með núverandi og áframhaldandi sókn erlendra á
fiskimið okkar er vá fyrir dyrum.
J. Á. J.
Íbúð óskast
2ja—3ja herbergja íbúð óskast til leigu
á ísafirði
Á móti gæti komið leiga á 2ja herbergja
íbúð í Reykj^vík
Upplýsingar í síma 91-3 77 97
eftir kl. 8 á kvöldin
(sfirðingar - Vestfirðingar
Tek að mér hvers konar málningarvinnu,
úti og inni
DAVÍÐ HÖSKULDSSON, málari
ísafirði — Sími 3326
ÍSFIRÐINGUR
MINNINGARORÐ:
Guðmundur I. Guðmundsson
GUÐMUNDUR Ingvar Guð-
mundsson, netagerðarmeistari
Fjarðarstræti 2 Ísaíirði, and-
aðist í Fjórðungssjúkrahúsinu
á ísafirði 24. júní s.l. Hann
var fæddur á ísafirði 18.
apríl 1921 og voru foreldrar
hans Sigrún Kristjánsdóttir
og Guðmundur Salómonsson.
Ársgamall fór hann í fóstur
tii hjónanna Steinunnar Guð-
mundsdóttur og Elíasar Sig-
mundssonar, Fagrahvammi í
Skutulsfirði. Fáum árum síðar
andaðisit Steinunn, en eftir
það var hann í umsjá Albert-
ínu dóttur þeirra hjónanna og
eftir að hún giftist Pétri
Péturssyni ólst hann upp á
heimili þeirra í Brautarholti
og síðar á Grænagarði.
Guðmundur stundaði nám í
Gagnfræðaskólanum á ísa-
firði og einn vetur var hann
við nám í Laugaskóla í
Þingeyjarsýslu. Hann nam
netagerð hjá Pétri Njarðvik
og lauk jafnframt á þeim
árum námi í Iðnskóla ísa-
fjarðar.
Hann var einn af stofn-
endum Netagerðar Vestfjarða
h.f., ásamt Guðmundi Sveins-
syni o.fl., árið 1954, og eftir
það vann hann stöðugt hjá
því fyrirtæki. Hann var talinn
mjög fær iðnaðarmaður í
sinni grein og afkastamaðui
mikili við störf meðan hann
Guðm. I. Guðmundsson
hafði heilsu. Það sýnir vel
hversu mikils álits hann naut
sem netagerðarmaður að fyrir
nokkrum árum var hann ráð-
inn til Indlands til að kenna
þarlendum meðferð neta og
netagerð. En eftir nokkurra
mánaða dvöl við þessi störf
í Indlandi varð hann fyrir
því slysi að fótbrotna og varð
því' að hverfa heim miklu
fyrr en ráð var fyrir gert.
Guðmundur kvæntist eftir-
lifandi konu sinnd, Helgu
Kristjánsdóttur, 6. október
1944 og áttu þau alltaf heima
á ísafirði. Þau eignuðust
fjögur börn: Kristján Rafn,
sem er búsettur á ísafirði,
kvæntur Ásthildi Hermanns-
dóttur, Jónínu Elísu,- búsett í
Þingeyjarsýslu, gift Aðalsteini
Jónssyni, Albert, nemanda í
verkfræðideild Háskóla Is-
lands og dóttur sem dó í
frumbernsku.
Guðmundur I. Guðmunds-
son var maður velviljaður
ágætlega vel gefinn, fróður og
minnugur. Hann var skemmti-
legur í viðræðu og viðkynn-
ingu allri og jafnan fús til að
leggja hverju góðu máli lið.
Hann var áhugasamur um
þjóðfélagsmál og fylgdist vel
með í þeirn efnum, og fyrir
velferðarmálum bæjarfélags
síns hafði hann mikinn áhuga.
Árum saman var hann í
stjórn Byggingarfélags verka-
manna á Isafirði. Hann var
mikiil unncmdi íþrótta og
stundaði þær mikið fyrr á
árum, sérstaklega knatt-
spyrnu og skíðaíþróttina.
Lengi var hann í stjórn
Knattspyrnuráðs ÍScifjarðar,
bæði sem formaður og gjald-
keri.
Með Guðmundi I. Guð-
mundssyni er faliinn frá
mætur maður og drengúr
góður.
Ég votta Helgu og börnum
þeirra, sem og öðrum aðstand-
endum einlæga samúð.
Jón Á, Jóhannsson.
Orkumál Vesffjarða
firðinum í Mjólká yrði líklega
Framhald af 1. síðu
til þess, að með þessu skapast
möguleiki til að tengja Vest-
fjarðakjördæmi við megin-
orkukerfi landsins.
ÍJr Hrútafirðinum mætti
leggja 132 kW háspennulínu
yfir Laxárdalsheiði norður
Dalasýslu og tengja hana við
Þverárvirkjun á Ströndum
við línuna yfir Tröllatungu-
heiði. Þaðan mætti leggja yfir
í Reykhólasveitina og í Kolla-
fjörðinn, yfir Kollafjarðar-
heiði í Djúpið, þar sem tengja
mætti rafveituna í Djúpinu.
Síðan mætti fara upp úr
Mjóafirðinum og í Mjólká.
Með þessu móti yrðu jafn-
framt samtengd öll þrjú
rafveitukerfi Vestfjarðakjör-
dæmis.
Stysta vegalengd úr Hrúta-
um 150 km, en nokkuð lengri
ef línan yrði lögð eins og að
ofan greinir. Því fylgja hins
vegar svo stórir kostir, að
sjálfsagt er að athuga það vel.
Miðað við áætlaðan kostnað
við byggðalínuna frá suður-
landi til norðurlands var í
febrúar s.l. áætlað, að lína í
Mjólká úr Hrútafirði mundi
kosta um kr. 750 milljónir.
Burðargeta hennar gæti hins
vegar auðveldlega orðið um
30 MW. Hún mundi þvi full-
nægja orkuþörf Vestfjarða.
Eina raunhæfa
lausnin
Af því, sem nú hefur verið
rakið má ljóst vera, að
byggðalána er eina skjóta
lausnin í orkuþörf Vestf jarða-
kjördæmis. Hún hefur auk
þess þann stóra kost að leysa
í einu lagi orkuþörf allra
orkusvæðanna með samteng-
ingu þeirra. Þetta naut mjög
almenns skilnings á fundinum
að Núpi. Það vakti þó furðu
manna, hve þir.gmenn Sjálf-
stæðisflokksins virtust tregir
til þess að taka ákveðna
afstöðu með þéssari lausn.
Með tiliti til þess, að orku-
málin eru í höndum ráðherra
Sjálfstæðisflokksins þótti
sumum ástæða til að óttast,
að þetta boðaði, að ekki væri
skilningur á þörf byggða-
línunnar mikill í þeim her-
búðum, og jafnvel að ekki
yrði mælt fyrir slíkri línu í
sumar. Það væri hörmulegt.
Hvert árið, sem framkvæmdin
tefst, er dýrt. Við skulum
vona, að þessi ótti sé ástæðu-
laus.
Jafnframt því sem byggða-
linan er lögð ber að hraða
öllum rannsóknum og undir-
búningi að virkjunum heima
fyrir. Þær virkjanir eru að
sjálfsögðu nauðsynlegar, m.a.
til þess að skapa eðlilegt
öryggi í raforkumálum.
Jarðhitinn
Því miður eru litlar líkur
til þess að ná megi jarðhita
með sæmilegu móti, a.m.k. í
nálægð þéttbýlis í Vestfjarða-
kjördæmi. Mestur er jarð-
hitinn í sprungunni frá Reyk-
tiáll 1 safjai rðarkaui istaður
Skrifstofustúlka óshost
Bæjarsjóður ísafjarðar óskar að ráða skrifstofu-
stúlku til frambúðar, til starfa á bókhaldsvél
Nánari upplýsingar gefur bæjarritari
BÆJARSTJÓRINN ÍSAFIRÐI