Ísfirðingur - 20.09.1975, Side 2

ISFIRÐINGUR
fíwiitiptrr
ISÓKNABHANNt / i/isrrMBum/ðgotMt
Hjúskapur osta-ogsmjörsawnsji
SNORRABRAUT 54.
Útgefandi:
Samband Framsóknarfélaganna í Vestfjarðakjördæmi.
Ritstjórar:
Halldór Kristjánsson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
Afgreiðslumaóur:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 3332.
Verð árgangsins kr. 200,00 — Gjalddagi 1. október.
Viðsjár talnanna
Hagfræði og tölvísi eru mikils metnar, svo sem vert er
Tölfræði er traust og örugg og tölulegur samanburður er
nauðsynlegur til skilnings og þekkingar. Samt er engu síður
nauðsynlegt að hlusta á tölur með varúð og athygli.
Oft eru birtar tölur, sem ekki segja nema sumt af því sem
máli skiptir. Stundum draga menn hvatvíslega ályktanir af
hálfreiknuðu dæmi. Og vera má að stundum þyki einstökum
áróðursmönnum hentugt að bregða upp hálfreiknuðu dæmi.
Það á stundum við meðferð talnanna, sem Stephan G. orðaði
svo meistaralega:
Hálfsannleikur oftast er
óhrekjandi lygi.
Tölurnar eru réttar, óhrekjandi, en þær taka ekki nema til
nokkurs hluta þess sem máli skiptir. Því er þetta aðeins
hálfur sannleikurinn og ályktun, sem af verður dregin, er
röng. Hér gildir því sú fræga umsögn, að enda þótt tölurnar
Ijúgi ekki, er hægt að Ijúga með tölum. Tölfræðin blekkir
menn.
Hér skal nú svo sem til skýringar þessum almennu og
algildu hugleiðingum nefna einstök og nýleg dæmi úr opin
berum umræðum.
Það er talað um þjóðartekjur og almenn launakjör. Auðvit-
að þarf að vera samband þar á milli. Stundum er tálað um
rýrnun þjóðartekna og jafnframt rýrnun launakjara eins og
þarna gæti verið fast hlutfall og menn eigi að álykta, að
'launakjör þurfi engan veginn að verða fyrir meiri afföllum
hlutfallslega en þjóðartekjurnar. Séu launakjör skert meira
en nemur því hundraðshlutfalli sem þjóðartekjur hafa rýrnað
er það að kenna vondri stjórn og illgjarnri í garð launamanna.
Nú fara ekki allar þjóðartekjur til launagreiðslna. Nokkur
hluti þeirra fer til annars kostnaðar. Og auðvitað er það
hreyfing á þeim liðum sem ræður því hvað eftir er til launa.
Segjum til einföldunar að helmingur þjóðartekna gangi til
launagreiðslna, en hinn helmingurinn til annars. Nú rýrna
þjóðartekjur um 10 af hundraði, en þær greiðslur allar standa
í stað. Þá þyrfti að skerða launakjör um 20% — 10 af 50
---ef sama niðurstaða ætti að nást í þjóðarbúskapnum.
Launagreiðslur eru þáttur í ráðstöfun þjóðartekna og við
þurfum að vita fleira en heildartölu þjóðarteknanna til að
sjá á hverju við höfum efni í launagreiðslum.
Það er talað um að ríkissjóður taki til sín svo og svo mikið
af þjóðartekjum og þannig gerður samanburður milli ára og
áratuga. Stundum virðast menn álíta, að til séu einhver
eðlileg takmörk þess hvað langt sé rétt að ganga í þeim
efnum og þau takmörk séu óháð öllu öðru. Skyldi það þó
ekki skipta nokkru máli í því sambandi hversu mikinn hluta
þjóðarinnar ríkissjóður hefur á framfæri sínu? Skyldi það
sama eiga við, eftir að tveir fimmtu af tekjum ríkissjóðs
ganga til tryggingarstofnunar ríkisins til almennrar fram-
færslu, og áður var? Og skyldi það engu breyta hvort 10%
eða 20% þjóðarinnar eru opinberir starfsmenn?
Mönnum vaxa í augum uppbætur á útfluttar landbúnaðar-
afurðir og kalla stundum að við séum að borga útlendingum
fyrir að éta íslenska framleiðslu. Raunar er það ekki gert,
heldur er þeim seld íslensk framleiðsla undir kostnaðarverði
og framleiðendum bætt það upp. Það er hluti af samábyrgð
þegnanna í nútíma þjóðfélagi. Og þetta á sér margar hlið-
stæður. Hér skulu ekki vera hafðar uppi neinar hrakspár, en
hvað verður, ef ekki rætist úr um rækjusöluna eitthvað
bráðum? Og hefur það ekki oft átt sér stað, að íslenskar
sjávarafurðir hafa verið seldar undir kostnaðarverði? Hvernig
ÞANN 30 ágúst s.l. voru gefin
saman í Reykjavík Friðný
Jóhannesdóttir frá Akueryri
og Þorsteinn Jóhannesson,
læknanemi, Hlíðarvegi 4 ísa-
firði.
Afi brúðgumans, séra Þor-
steinn Jóhannesson fyrrv.
prófastur í Vatnsfirði, gaf
brúðhjónirí saman.
Afmœli
María Jónsdóttir, Tanga-
götu 8 Isafirði, átti áttræðis-
afmæli 30. júlí s.l. Hún er
mikil starfs- og atorkukona
sem unnið hefur lengi og
mikið að margvíslegum
menningarmálefmun í bænum.
Má þar t.d. nefna störf henn-
ar í marga áratugi í Kven-
félaginu Ósik og þá ekki síður
áratuga störf hennar og
áhuga fyrir málefnum ísa-
fjarðarkirkju.
í tilefni afmælisins hélt
Kvenfélagið Ósík veglegt hóf
i Húsmæðraskólanum. Þar
voru margar ræður fluttar og
Maríu þökkuð margháttuð
störf í þágu bæjarfélagsins.
Eiginmaður Maríu er Bald-
vin Þórðarson, fyrrverandi
bæjargjaldkeri.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Fjarðarstræti 29 ísafirði, átti
áttræðisafmæli 2. þ.m. Hún
flutti til Isafjarðar 18 ára
gömul frá sunnanverðum
Breiðafirði, en þaðan er hún
ættuð. Síðan hefur hún átt
heima hér í bænum. Guðrún
er hin mesta dugnaðarkona
og myndarleg húsmóðir.
Eiginmaður Guðrúnar er
Sigurður Sigurðsson, vigtar-
maður, og eignuðust þau sjö
börn.
Jón G. Jónsson, fyrrverandi
hreppstjóri á Bíldudal átti 75
ára afmæli 24. ágúst sl. Hann
var hreppstjóri á Bíldudal í
27 ár, frá 1940 til 1967, en þá
flutti hann til Reykjavíkur.
Fjölda mörgum öðrum trún-
aðarstörfum gegndi hann
fyrir sveit sína og sýslu, t.d.
hreppsnefndarstörfum og
lengi var hann formaður
skattanefndar og umboðsmað-
ur skattstjórans í Vestfjarða-
umdæmi. Öllum störfum sem
Jóni voru falin gegndi hann
af sérstakri nákvæmni og
reglusemi. Fyrr á árum
stundaði Jón sjómennsku í
áratugi, eða um 30 ára bil.
Jón er maður ágætlega vel
gefinn og starfhæfur, sjófróð-
ur um vestfirsk málefni og
mjög vel hagmæltur.
Eiginkona Jóns er Ingveld-
ur Sigurðardóttir, ættuð úr
Ketildatahreppi í Arnarfirði.
Jón er fæddur á Kirkjubóli
í Auðkúluhreppi, en ólst upp
á Dynjanda.

ostur
A ER
* OG
^LJÚFFENGUR
Uppboð
Opinbert uppboð verður haldið í dómsal embættis-
ins, Pólgötu 2, föstudaginn 26. september 1975
kl. 14,00.
Seld verður bifreiðin í-1268 af Trabant gerð,
ísskápur og fleira eign Db. Magnúsar Jónssonar
frá Skógi, er síðast bjó að Stekkjargötu 3,
Hnífsdal.
Bæjarfógetinn á ísafirði,
18. sept. 1975.
Þorvarður K. Þorsteinsson.
Ofremdarástand
HÉR í blaðinu hefur áður
verið rætt um það ófremdar-
ástand sem ríkjandi er um
hundahald hér í bsánum.
Heilbrigðisnefnd kaupstaðar-
ins hefur lýst andstöðu sinni
við allt hundahald og reglu-
gerðir kveða svo á að hunda-
hald sé bannað, nema að upp-
fylltum skilyrðum sem bæjar-
stjórn setur. M.a. þarf leyfi
bæjarstjórnar til að halda
himda, þeir mega aldrei ganga
lausir heldur hafðir í bandi
af fólki, sem hefur fullt vald
yfir þeim.
Þrátt fyrir þetta er það
daglegur viðburður að sjá
hunda hlaupa eftirlitslaust um
bæinn snuðrandi utan í börn,
Tónlistar-
skólinn settur
Tónlistarskólinn á ísafirði
var settur 17. þ.m. Nánar
verður sagt frá starfsemi
skólans í næsta blaði.
þeim til sárrar ömunar og
hræðslu og margar mæður
veigra sér við því að láta
börn sín vera úti af ótta við
hundana.
Rétt fyrir síðustu helgi
urðu íbúar við eina fjölförn-
ustu götu bæjarins sjónar-
vottar að því, að tveir stórir
hundar eltu kött, náðu honum
og bókstaflega slitu hann í
sundúr. Fáum vikum áður
drápu tveir stórir hundar kött
á lóðinni bak við fjölbýlishús
í bænum. Þriðja dæmið sem
blaðinu er kunnugt er það, að
í vor drap hundur kött í efri
bænum.
Er ekki líklegt að umhirðu-
lausdr grimmdarvargar sem
þetta geti ráðist á vanmáttug
börn? Eftir þeirri sorgarsögu
ætti ekki að bíða. Ættu því
hundaeigendur að fara í einu
og öllu eftir ákvæðum reglu-
gerða um hundahald í kaup-
staðnum.
hefur það endað? Hafa þær ráðstafanir engan snert og koma
þær engum við?
Og hvað eru atvinnuleysistryggingar? Eru það kannske
að nokkru leyti greiðslur til útlendinga fyrir að éta íslenskan
fisk, sem atvinna reynist stopul við að búa í hendur þeim?
H.Kr.
Atvinna
Starfsmaður óskast
til afgreiðslu
og vinnu
á vörulager.
Bókaverslun Jón-
asar Tómassonar
t