Ísfirðingur - 06.01.1976, Blaðsíða 2

2
ISFIRÐINGUR
Otgefandi:
Samband Frarasóknarfélaganna í Vestfjaröakjördæmi.
fíitstjórar:
Halldór Kristján'sson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
Afgreiðslumaður:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 3332.
Öll viljum við gagn
lands og þjóðar
FormaÓur Framsóknarflokksins, Ólafur Jóhannesson, ritar
athyglisverða áramótahugleiðingu í Tímann 31. f.m. Ræðir
hann þar hin ýmsu vandamál sem við er að fást um þessar
mundir, svo sem efnahagsmálin, landhelgisdeiluna við Breta,
kjaramálin o.fl. Blaðið birtir hér á eftir stuttan kafla úr gnein
Ólafs, en þar ræðir hann um kjaramáiin:
„Óleyst kjaramál eru mönnum eitt helzta áhyggjuefni um
þessar mundir. Með kjarasamningum við Bandalag háskóla-
manna hefur verið gefið visst fordæmi. Lög um framlengingu
fresta hjá Kjaradómi sýna, að ríkisvaldið vill gera sitt
ýtrasta til að leysa kjaramál opinberra starfsmanna með
samningum. Nú þarf að nota tímann viel. Aðiiar þurfa að
setjast niður og ræða málin í fullri einlægni og með þeim
fasta ásetningi að ná endum saman. Öllum eru augljósar þær
forsendur, sem fyrir hendi eru. Lausn þarf að finna á því
samningsréttarmáli, sem opinberir starfsménn virðást setja
á oddinn. Ég held, að þar þurfi þeir að sætta sig við að ná
markinu í áföngum. Með gagnkvæmum skilningi ætti það mál
að leysast.
í almennum ályktunum hefur Alþýðusambandið sett fram
stefnumið, sem á margan hátt eru hófleg og skynsamleg
miðað við aðstæður. Þær ályktanir þurfa sumar hverjar
nánari skýringar og skilgreiningar við. Nú ríður á, að
atvinnurekendur láti ekki á sér standa. Það hlýtur öllum að
vera Ijóst, að ekki verður komist hjá einhverri kauphækkun.
Það þarf að ganga að því að ræða málin og koma þei.m á
hreyfingu. Þagnarþófið er tímaeyðsla. Það er öllum mestur
óhagur, að hjól atvinnulífsins stöðvist. Það mun ekki standa
á ríkisstjórninni að gera það sem í hennar valdi stendur til
— Ár reynslu
og vonu
Framhald af 1. síðu.
iyrir sjónvarp og hljóðvarp
á ráðherrafund Natórikjanna
í Brussel um daginn. Það er
þáttur í árangri af starfi
einnar stjómskipaðar nefndar
sem athugaði rekstur stofn-
unarinnar og gerði ýmsar til-
lögur. En það sem vinnst á
þennan hátt eru engin stór-
merki sem breyti alit í einu
heildarsvip fjárlaganna. Að-
haldið er vemdarstarf og þar
er oftast um tiitölulega htlar
fjárhæðir að ræða þegar-mið-
að er við ríkisbúskapinn í
heild. En ef aðhaldið bregst
þá verða þetta margar fjár-
hæðir og víða. Þá safnast
þegar saman kemur. Og að-
haldið hefur ekki alitaf og
allsstaðar verið nógu gott,
— enda þarf mikið til.
HALLALAUS RÍKIS-
BÚSKAPUR
Fræðimenn segja löngum
að halilalaus rikisbúskapur sé
mikilvægt atriði í efnahags-
lífi þjóða og stjórn þeirra
mála. Opinber skattheimta er
hagstjórnartæki, sem nota má
til að draga úr þennslu á vel-
megunartímum ef fénu er var-
ið á þann veg. Því má færa
rök að þvi að vinstri stjórnin
hefði átt að auka skattheimt-
oma frá því sem hún gerði
þegar best áraði og verja því
til að bæta stöðuna út á við.
Til þess fékk hún engan
stuðning. Hitt var talið meira
vert að skipta öllu upp til að
auka kaupgetu almennings.
Þar af er verðbólgusagan, með
óviðráðanlegan stofnkostnáð
og reksturkostnað og engan
gjaldeyri nema fyrir veð í
atvinnutækjum og næstu
kymslóðum.
ittELLESENSi
VTYPE 736/
að greiða fyrir skynsamlegri lausn þessara kjaramála. En
góður vilji og gagnkvæmur skilningur er aðalatriðið, og það
sem mest veltur á.” ...
Undir lok greinarinnar segir Ólafur:
..Eins og endranær veit enginn hverjir örlagaþræðir verða
spunnir á hinu nýja ári, hvorki einstaklingum né þjóðinni.
Framvindan í málum þjóðar okkar er margvíslegri óvissu
háð. En við skulum vona að nú taki að létta í lofti og sól að
skína eftir allhart éljaveður tveggja s.l. ára. Og auðvitað
biðjum við þess öll, að þjóð okkar bíði farsælt og gæfuríkt ár.
Þrátt fyrir alla óvissu getum við sjálf þar um miklu ráðið.
Það skiptir miklu, með hvers konar hugarfari við heilsum
nýju ári og göngum á ókunna stigu þess. Þrátt fyrir allar
deilur á yfirborði, veit ég, að öll finnum við til þess, að við
erum íslendingar, að margt er það, sem sameinar okkur, og
öll viljum við gagn lands og þjóðar." ...
steel power
WH.T iec
heildsala - smása/a
HELLESENS
RAFHLÖÐUR
Z>/uti£a/u*é£a/t A/
RAFTÆKJADEILD • SUÐURLANDSBRAUT 32 • REVKJAVlK • SlMI 86500
Sýnist einhverjum að þetta
isé lítið lof um vinstri stjórn-
ina skal minnt á hlut þáver-
andi stjórnarandstöðu sem
kallaði gapalegustu kaup-
samninga sem gerðir hafa
verið á íslandi smánarsamn-
inga og kenndi þá jafnvel við
kjaraskerðingu. Þeir valda að
vísu kjaraskerðingu nú, en á
allt annan hátt en þá var
talað um.
Nú árar svo að menn óttast
samdrátt meira en þennslu.
Og þá horfir öðru vísi við með
ríkisbúskapinn. Á slíkum tím-
um getur það átt við að nota
lánstraust ríkissjóðs til að
verjast atvinnuleysi. Yrði t.d.
nú á næstú mánuðum veruleg-
ur samdráttur í byggingum
myndi það valda stjórnar-
völdum síðar meir. Auk þess
sem því fylgdi strax hætta
á atvinnuleysi leiddi það síðar
til þess, að erfiðara yrði að
hafa stjóm á húsriæðismáhim
og skapLegt verðlag.
Finnist mönnum að hér
komi fram gagnrýni á stjórn-
málamennina ber að minnast
þess að þeim er markaður bás.
Þeim þýðir ekki neitt að tala
um það sem enginn skilur og
enginn viU heyra. Hagsmuna-
félög almennings voru ekki til
/ safjarðarkaupstaður
*
Isafjarðarkaupstaður óskar öllum.
þegnum sínum gleðilegs nýárs
og þakkar þeim fyrir liðna árið.
B œjars tjórinn
á ísafirði
viðtals um það í góðærinu að
auka opinbera skattheimtu til
að tryggja grundvöll lífvæn-
legri launakjara þegar árferði
versnaði. Menn gátu sætt sig
við skattheimtu til að koma
upp atvinnutækjum. Meðferð
þeirra fjármuna herti að vísu
á þennslunni, en þar með var
lagður sá grundvöllur sem við
lifum á nú.
NÁTTÚRA LANDSINS
Árið kvaddi með jarðhrær-
ingum, sem voru vissulega
áminning. Þetta var tiltölu-
lega hógvær áminning. Við
búum í eldfjallalandi og það
eigum við að muna.
Skyldmn við vera orðin svo
fjarlæg og framandi íslensku
náttúrufari að verulegur hluti
þjóðarinnar muni ekki lengur
hvar hún á heima. Vegna
hræringanna við Leirhnúk örl-
aði á þeirri skoðun að gáleysi
hefði verið að vinna að virkj-
un við Kröflu. Þá er eins og
menn hafi ekki vitað að veru-
legur hluti lands okkar er
jarðskjálftasvæði og eldgos
eru veruleiki. Mátti þó ætla að
á það hefðum við verið minnt
svo að duga mætti. Það gerð-
ist ekkert óvænt.
Þessar hræringar verða
vonandi áminning um það, að
byggðalínan milli orkuvera
sunnan lands og norðan verð-
ur öryggislína. Það ætti lika
að vera áminning um að nýta
sem best þá vatnsorku sem
er utan jarðskjálftasvæðanna
og vanmeta ekki hafnir þar.
Þessar jarðhræririgar er
hógværleg áminning um það
öfugstreymi að stöðugt fækki
hlutfallslega — og jafnvel
tölulega — þeim sem búa utan
jarðskjálftasvæðanna. Þetta
ætti að opna augu manna
fyrir því, að vit væri í að
setja sér það roark að það
væri ekki minni hluti þjóðar-
innar sem hefur búsetu á
Vestfjörðum við lok aldarinn-
ar en þar var við upphaf
hennar. Þá var það ekki mjög
fjarri að sjötti hver lands-