Ísfirðingur - 20.04.1976, Qupperneq 1

fitéiiigpr
BLAÐ TRAMSOKNAKMANNA / VESTFJARÐAKJÓRDÆMI
26. árgangur.
ísafirði, 20. apríl 1976.
8.—9. tölublað.
TORFI GUÐBRANDSSON:
ÞÆTTIR AF STRÖNDUM
— í fótspoi Djúp-bændo
FYRIR rúmu ári var að því
vikið í blaði iþessu, að bændur
á Ströndum hefðu uppi áform
um að endurbyggja fjárhús
sín og heygeymslur á félags-
legum grundvelli, að hætti
starfsbræðra sinna í N.ísa-
f jarðarsýslu. En framkvæmdir
þeirra á vegum hinnar svo-
nefndu Inndjúpsáætiunar þótti
mjög til fyrirmyndar á þess-
um vettvangi.
Gerðu bændur hér í Ámes-
hreppi sér vonir um að bygg-
ingarvinna gæti hafist að
loknum sauðburði í því hléi,
sem verður á búskaparönnum
milli sauðburðar og sláttar.
En ®ú von brást, því að
„kerfið” þurfti að leggja
blessun sína yfir þessa fyrir-
ætlun, og „kerfið” er þungt
í vöfum og oftast afar lengi
að hugsa jafnvel um einföld-
ustu sannindi. Frá sjónar-
miði þeirra, sem hér búa, var
þetta spurning um það, hvort
halda ætti áfram búsetu í
byggðarlaginu. Svo einfalt
VEir það, að þeirra dómi. Líka
má vera, að hér hafi verið
skákað í því skjóli hinnar
margrómuðu byggðastefnu, að
hún væri fólgin í því, að
styrkja bæði sveitir og sjávar-
pláss til að standa á eigin
fótum á örlagaríkum þróunar-
og breytingartímum, en ekki
sjávarplássin eingöngu. En
Torfi Guðbrandsson
„kerfið” þurfti að skoða mál-
ið frá öllum hliðum, og þvi
leið hver vikan af annarri í
algjörri óvissu. Á meðan not-
uðu bændur tímann til að
sundra rekaviðnum mikla, frá
fyrra ári, í girðingarstaura
í hundraða og jafnvel þúsunda
tali, en gengu þó yfirleitt
fram hjá stærstu og faHeg-
ustu trjábolunum með það í
huga, að gera sig ekki uppi-
skroppa af máttarviðum, ef
hugsjón þeirra næði um síðir
fram að ganga. Enn leið tím-
inn. Það var kominn sláttur
og nú hafði „kerfið” legið
drjúgum lengur undir féldi
Kirkjukvöld í
ísafjarðarkirkju
EINS og á undanförnum arum var kirkjukvöid nú
haldið í ísafjarðarkirkju s.l. föstudagskvöld, þ.e. á
föstudaginn langa. Hafa kirkjukvöld þessi jafnan verið
haldin á vegum sóknarnefndarinnar og hafa verið
mjög vel sótt. Svo var einnig nú.
Sunnukórinn flutti verk eftir J.S. Bach og F. Schubert,
svo og frumflutti hann nýtt verk eftir Jónas Tómas-
son, tónskáld. Söngstjóri kórsins er Hjálmar Helgi
Ragnarsson. Hljómsveit Tónlistarskóla ísafjarðar lék,
en stjórnandi er Jónas Tómasson. Kjartan Sigurjóns-
son, skólastjóri, lék á orgel kirkjunnar verk eftir J. S.
Bach og M. Reger. Kammersveit Vestfjarða lék verk
eftir W.A. Mozart. Séra Sigurður Kristjánsson flutti
ávarp.
Kirkjukvöldið var mjög hátíðliegt og eftirminnilegt
áheyrendum.
en Ljósvetningagoðinn forð-
um, en þá loks, seint í júlí,
komst það að jákvæðri niður-
stöðu og gaf bændum grænt
Ijós.
Athyglisvert var að fylgj-
ast með því, hve fljótt bænd-
ur tóku þá við sér, þótt slátt-
ur stæði sem hæst og aHir
því önnum kafnir við heyskap-
inn. Á svipstundu var mynd-
aður vinnuflokkur. Þrír smið-
ir voru fengnir að sunnan, en
heimamenn lögðu til annað
vinnuafl. Yfirsmiður var ráð-
inn Jón Guðmundsson búsett-
ur í Reykjavík. Er hann ætt-
aður frá Bæ í Árneshreppi
og því öUum hnútum kunnug-
ur hér eins og heimamaður.
Fór Jón með vinnuflokk sinn
og tækjabúnað miUi bæja og
var unnið sleitulaust að kalla
svo langt fram á vetur sem
veður leyfðu eða nokkuð fram
í nóvembermánuð. Voru þá
byggingar komnar á rekspöl á
8 bæjum, þó aðeins komnir
grunnar á fjórum þeirra, en
hlöður komnar undir þak á
öðrum • fjórum, en rétt er að
geta þess, að vinna við sumar
þessar byggingar var þó hafin
áður en vinnuflokkur Jóns
kom tH sögunnar. Alls hafa 15
bændur ákveðið endurbygg-
ingu fjárhúsa sinna. Stærð
fjárhúsanna er miðuð við að
rúma 200—400 fjár. Víðast
hvar er byrjað á hlöðunum og
eru þær flestar byggðar sem
flatgryfjur. Með vorinu verð-
ur þráðurinn svo tekinn upp
að nýju og byggingarvinnunni
haldið áfram af fullum krafti.
Það sem hér hefur verið frá
sagt miðast við Árneshrepp,
en hHðstæðar framkvæmdir
standa einnig yfir í syðsta
hluta sýslunnar, Bæjarhreppi.
Skylt er að geta þess, að
Búnaðarsamb. Strandamanna
hefur stutt þetta merkilega
framtak bændanna og gert
það mögulegt með því m.a.
að kaupa steypumót og annan
tæknibúnað, sem það síðan
leigir bændunum við sann-
gjömu verði.
Með batnandi árferði síð-
ustu missera hefur mönnum
aukist bjartsýni og trú á mátt
moldarinnar. Heyfengur varð
ágætur á s.l. sumri og sums
staðar meiri en nokkru sinni
áður. Sauðféð skilaði góðum
afurðum hér að vanda, þannig
Framhald á 4. síðu.
Guðm. Ingi Kristjánsson:
Moldin. kallar
Vorblærinn hlýr þegar uaknar af dvala,
veturinn þokar sér fjær.
Fæðist þá lífið til fjalla og dala,
faðmar og brosir og grær.
IJfið á allt, — það á bununa bláa,
brekku með nggræðingslit,
sjálfala búfé og söngfugla smáa,
sólskin og vorgoluþyt.
Jafn fyrir öllum er vorlífsins vegur,
vöxtur og gróður og ást.
Allt, sem að heiman oss endranær dregur,
eyðist og fær ekki að sjást.
Engjarnar, túnin og hagarnir heima
heilla með ilmandi þrá.
Hrífandi fjarlægð er geðþekkt að gleyma
gróðursins blómfaðmi hjá.
Hér verður morguninn hugljúfur stundum,
hækkandi vorsólin rís,
líður um dalinn og leikur á grundum
lífsins og ástanna dís.
Loftið er þrungið af lífrænum veigum,
Ijósguðinn drottnar á fold.
Heilögum, brosandi sólgeisla sveigum
sveipast hin gróandi mold.
Brosa þá túnreitir blómskrúði drifnir
bleikan við óræktarmó.
Þá fer svo mörgum, að horfa þeir hrifnir,
hefjast úr makindaró.
Vorsýnir allar og vonir og draumar
vefjast um ræktaða fold.
Koma við hjartað svo kynlegir straumar,
kallar liin íslenzka mold.
Hér er sú mold, sem á brjóstinu bar oss,
bjó oss hinn frjósama reit.
IJér er það landið, sem heimkynni var oss,
hér er vor átthagasveit.
Hér er sú röddin, sem kveður og kallar,
keppir við malir og sjó.
IJér eiga ræktunar hugsanir allar
handtökum verkefni nóg.
Tímarnir koma, þá tún verða meiri,
trúin á moldina grær,
ræktuðu blettirnir frjórri og fleiri,
fegurri, sælli hver bær.
Trúum, að ræktunar óskirnar allar
eigi sér framkvæmda spor.
Munum þá trú, þegar moldin oss kallar.
Moldin er draumgyðja vorl