Ísfirðingur - 15.05.1976, Blaðsíða 2

2
1
ISFIRÐINGUR
fiiéinpr
W/M / VtSmABUuyÓRUMI
Otgefandi:
Samband Framsóknarfélaganna í Vestfjarðakjördæmi.
Ritstjórar:
Halldór Kristjánsson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
AfgreHjslumaður:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 3332.
Hnfréttar -
ráðstefnan
Þá er einum áfanga á hafréttanráðstefnu Sameinuðu þjóð-
anna iokið. Hitt er ekki alveg víst hvort úrslitaniðurstaða
af stórfum hennar næst á þessu ári, en þó eru vonir til þess
að úrslit verði ráðin í haust, þó að formleg samþykkt og
gíidistaka ákvæða kunni að dragast eitthvað lengur.
Þegar rætt var um það fyrir kosningar 1971 að við ís-
lendingar ættum að láta okkur nægja 12 mílna lögsögu þar
til raöstefnan hefði lokið störfum reiknaði enginn með að
það dragist svona lengi. En framsýnir menn sögðu þó strax
að vafasamt væri að treysta því að hún lyki störfum á einu
ári.
Mrgt bendir nú til þess, að þessi dráttur á afgreiðslu hafi
verið okkur hagstæður. Viðhorf manna og skoðanir hafa
mjog þróast á þessum tíma. Menn hafa áttað sig betur á
málavóxtum. Og gömlu nýlenduveldin og risaveldin hafa
áttað sig á því, að víðari fiskveiðilandhelgi en 3, 4 eða 12
mílur er þeim nauðsynleg við eigin strendur.
Það á efiaust sinn þátt í þessari þróun skoðana, að smá-
þjóðir eins og íslendingar og Færeyingar eiga veiðiskíp
sem geta sótt afla til annara landa — geta gert strandhögg
á fiskimiðum undan Bretlandsströndum t.d.
Undanfarnar vikur biðu menn með eftirvæntingu fregna
af hafréttarráðstefnunni. Aliiir vissu að þar var verið að
fara með fjöregg íslensku þjóðarinnar. Við vissum að þar
var háð örlagaglíma um sjálfstæðismál íslands.
Nú fagna menn að málstað íslands var vel borgið í þessum
áfanga. Fulltrúar okkar á ráðstefnunni vissu vel hvað í húfi
var og lögðu sig fram. Einhugur og samstaða þeirra var
með ágætum og forusta Hans G. Andersson hefur reynst
mjög vel. Þar höfum við íslendingar átt góðan og giftu-
drjúgan fulltrúa.
Það er stundum talað með lítilsvirðingu um þátttöku
okkar í alþjóðamáium og vissulega orkar það tvímælis um
gildi og nauðsyn sumra utanferða á opinberan kostnað. En
það mun enginn efast um nauðsyn þessarar þátttöku eða
telja eftiir það sem til hennar er kostað. Þetta er jafn
nauðsynleguir þáttur í landvörn og sjálfstæðisbaráttu og
starf varðskipanna á miðunum. Og það viakur gleði og stolt
okkar allra að á báðum stöðum hefur verið staðið vel að
verki, drengilega og vasklega verið unnið. Sómi íslands er
mieiri vegna þess hve vel er á haldið í þessari lífsbaráttu,
bæði á miðunum og á alþjóðaráðstefnu.
Það er ekki séð fyrir endanleg úrslit á hafréttarráðstefn-
unni. Við eigum þar volduga andstæðinga sem eflaust munu
reyna að spilla fyrir okkur. Það er því of snemmt að hrósa
varanlegum sigri. Og það má hvergi slaka á árvekni og
aðgæslu í þessu stríði, fyrr en yfir lýkur.
En í þessum áfanga býður íslenska þjóðin fulltrúa sína af
hafréttarráðstefnunini velkomna heim með þökk í huga.
Og þeir skammsýnu menn, sem stundum tala með lítils-
virðingu um samstarf þjóðanna og festa augun einkum við
það sem þýðingarlaust er eða misheppnað í þeim efnum,
ættu að taka sér rólega stund til að hugleiða í næði hvar
við stæðum ef sameinuðu þjóðirnar væru ekki og við tækjum
ekki þátt í neinu á þeirra vegum.
Menn hafa gott af að hugleiða það.
H.Kr.
Minningarorð
Eiríkur Þorsteinsson
fyrrv. alþingismaður og kaupfélagsstjóri
Eiríkur Þorsteinsson, fyrrv.
alþingismaiður V-lsfirðinga og
ikaupfélagsstj. Kaupfél. Dýr-
firðinga, andaðist í Reykja-
vík laugardaginn 8. þ.m., en
hann hafði áitt vdð vanheilsu
að stríða nokkur síðustu árin.
Eiríkur var fæddur að
Grófarseli í JökuilsárhMð,
N-Múlasýslu, 16. febrúar 1905
Foreldrar hans voru hjónin
Jónína Arngrímsdóttir og
Þorsteinn Óiafsson. Noikkurra
mámaða gömirnn var Eiríki
kornið í fóstur til móður-
bróður síns, Eiríks Arngríms-
sonar, bónda og smiðs að
Surtsstöðum í Jökulsárhlíð,
og þar ólst hann upp. Eirík-
ur var við nám einn vetur
í gagnfræðaskólainum á Akur-
eyri, en síðar fór hanm í
Samvinmuskólann og lauk
þaðan burtfararprófi vorið
1928. Hann var starfsmaður
Kaupféiags Langnesinga á
Þórshöfn 1928—1931, en eftir
það veitti hann um skeið
forstöðu Kaupfélagi Gríms-
nesinga, sem um þær mundir
var varið að sameina Kaup-
félagi Ármesinga.
Það er svo á árinu 1932
sem Eirífcur er ráðinn kaup-
félagsstjóri Kaupfélags Dýr-
firðinga á Þingeyri, og því
félagi veitti hann svo for-
stöðu við mjög góðan orðstír
til ársins 1960, eða í 28 ár.
Það var mikið lám fyrir
Kaupfélag Dýrfirðiniga, og
rauinar allt héraðið, þegar
Eiríkur var ráðinn til að
veila félaginu forstöðu. Eins
og mörg önnur kaupfélög á
landsbyggðinni átti K.D. við
ýmiis vandamál að etja á
frumbýldngsárum sínum.
Fjánhagsörðugleikar komu
alloft í veg fyrir að kaup-
félögin gætu ráðist í nauðsyn-
legar og aðkalllandi fram-
kvæmdir og á þann veg byggt
sig upp. Eftir að Eiríkur
Þorsteinsson tók við fram-
kvæmdastjóm K.D. færðist
nýtt llíf í framkvæmddr fél-
agsins, bæði verslunina og
margskonar aðrar framkv.
Það varð fljótlega séð að þar
var að verki þróttmikiilil og
hugmyndaríkur maður, sem
sá ýmsar leiðir til athafna
og framkvæmda þar sem öðr-
um virtust lokuð sund.
Snemma á kaupfélags-
stjóraárum sínum á Þing-
eyri hófst Eiríbur handa um
uppbyggingu atvinnurekstrar
kaupfélagsins, Nýtt sláturhús
var byggt og stórfeöd upp-
bygging og endurbætur gerð-
ar á hraðfrystihúsi félagsins.
Nýtt vers'lunar- og skrif-
stofuhús í samræmi við
kröfur tímans var byggt, og
hamn beitti sér fyrir stofnun
útgerðarfélaga, sem hann
veitti forstöðu, og kaupum
á íiskiskipum til hráefnis-
öflunar fyrir hraðfrystihús
kaupfélagsins. Umsvif kaup-
félagsinis jiikust stöðugt.
Sjálfsagt er að geta þess hér,
að síðan Eiríkur lét af störf-
um við K.D. 1960, hefur fél-
agið verið mjög heppið með
val á kaupfélagsstjórum, sem
halddð hafa áfram marghátt-
uðum uppbyggingum og end-
urbótum. En þar var byggt
á trausitum grunni.
Alþingismaður Vestur-£s-
firðinga var Eiríkur kosinn
1952 og það var hann til
1959. Hér verða ekki rakin
hin ýmsu mál sem Einkur
beitti sér fyrir á Alþingi í
þágu kjördæmis síns, en þess
þó sérsitaklega minnst, að
lagning vegar yfir Dynjandis-
og Rafnsfjarðarheiðar, og þar
með tenging vegar frá Vest-
fjörðum við aðalakvegakerfi
landsins, var fyrst og fremst
að þakka harðfylgi og dugn-
aði Eiríks Þorsteinssonar.
Um árabil átti Eiríkur
sæti í hreppsnefnd Þingeyrar-
hrepps og oddviti sveitar-
stjórnar var hann 1946—1950.
Hann var um skeið formaður
skólanefndar Núpsskóla.
Eiríikur Þorsteinsson var
maður ágætlega gefinn og
hamhleypa til vinnu. Hann
var skýr í hugsun og það
mun ekki hafa þurft að bíða
lengi eftir ákvörðunum hans
um þau mádlefni sem um var
fjalað hverju sinni. Mér var
kunnugt um það að munnleg
líoforð hans voru jafngild
s'kriflegum siamningi. Og af
kunnugum er mér sagt það,
að aftæki hann ekki með öllu
fyrirgreiðsiu við mál, hafi
jafnan mátt eiga stuðning
hans vísan við það. Eiríkur
var, án aMs vafa, einn af
þróttmestu framkvæmda- og
athafnamönnum á Vestfjörð-
um þá tæplega þrjá áratugi
sem hann áttd þar búsetu.
Eftirldfandi eiginkona Ei-
ríks er Anna Guðmundsdóttir,
frá Syðra-Lóni á Langanesi,
hin mesta myndar- og mann-
dómsfeona. Þau eignuðust 8
börn, 4 dætur og 4 syni, sem
ÖH eru á lífi.
Ég og kona mín vottum
frú Önnu, bömum þeirra
hjónanna og fjölskyldum
þeirra okbar dýpstu samúð.
Jón Á. Jóhannsson
ÖII sveitarfélög í Vestfjarðaumdæmi hafa ákveðið
að leggja á
AÐSTÖÐUGJALD 1976
skv. V. kafla laga nr. 8/1972 sbr. lög nr. 104/1973
og rgj. nr. 81/1962, NEMA Geiradals-, Múla-,
Ketildala-, Mosvalla-, Ögur-, Reykjarfjarðar- og
Kirkjubólshreppar.
Gjaldstigar liggja frammi á skrifstofu minni og
hjá viðkomandi sveitarstjórn.
Vakin er athygli á 7., 8. og 14. gr. ofannefndrar
reglugerðar um sendingu á sérstöku aðstöðugjalds-
framtáli vegna reksturs 1975, en það þurfa
þeir einnig að gera, sem eru framtalsskyldir
utan Vestfjarða, en hafa með höndum aðstöðu-
gjaldsskylda starfsemi á Vestfjörðum.
Ofangreind gögn þurfa að berast fyrir 21.5. n.k.,
ella má búast við, að skipting í gjaldflokka
og/eða gjaldið verði áætlað.
ísafirði, 30.4 1976
Skattstjórinn í Vestfjarðaumdæmi