Ísfirðingur - 18.12.1976, Blaðsíða 1

BLAÐ TRAMSOKNAKmNNA / l/ESTFJARÐAKJOKMM!
26. árgangur.
ísafirði 18. desember 1976.
29. tölublað.
Ólafur Þ. Þórðarson:
Helsta baráttumál þingmanna Alþýðu-
flokksins er, að svipta bændur eignum
sínum
Þegar hið sérsiæða og
furðulega frumvarp þing-
manna Alþýðuflokksins
um eignarráð yfir landinu
var til fyrstu umræðu á
Alþingi nú nýlega, flutti
Ólafur Þ. Þórðarson, al-
þingismaður, eftirfarandi
ræðu:
Eignarréttur er hugtak,
sem búið er að deila mikið
um á liðnum öldum og
vissulega hafa verið skipt-
ar skoðanir um það, hvern-
ig bæri að haga þjóðar-
löggjöf hinna ýmsu landa
hvað eignarétt snertir.
Sósialistar hafa löngum
verið þeirrar skoðunar, að
réttast væri að rikið ætti
allt. Það er ekkert nýtt
fyrir okkur, að þeirri
skoðun sé komið á fram-
færi. Hitt er aftur á móti
nýtt, að þeirri skoðun sé
komið á framfæri, að nú
skuli sósialisminn ekki
lengur ganga jaft yfir
stéttir landsins, nú skuli
tekin um það ákvörðun,
að það skuli byrjað á einni
stétt og ákveðið, að hún
skuli þola það, að af henni
séu eignir teknar.
Ég tel að hér sé mikill
munur á sósíalisma og ég
verð að segja það, að ég
ber stórum meiri virðingu
fyrir þeim manni, sem
segir: „Ég er andvigur öll-
um eignarétti“, og vill
standa við þá skoðun sína
og þorir að verj a hana
hvar sem er án tillits til
þess, hvernig menn meta
hann fyrir að halda þeirri
skoðun á lofti, en aftur
á móti ber ég litla virðingu
fyrir þeirri skoðun, ef
menn ætla að fara að haga
sínuni boðskap með eigna-
réttarkenningu eftir því,
hvernig þeir telja, að kjör-
fylgi muni koma út miðað
við þann boðskap, sem þeir
flytja. Hins vegar er það
ekkert nýtt, að sá sem lít-
ið hefur, vilji rugla reitum
saman við þann, sem mikið
hefur og skipta svo jafnt
og segja að með því móti
sé réttlætinu fullnægt.
Við Islendingar höfum
lifað við mikla landflutn-
inga. Á þessari öld hefur
stór hluti þjóðarinnar flutt
úr sveitum til þéttbýlis.
Sums staðar hefur þetta
gerzt þannig að þeir sem
til þéttbýlisins fluttu seldu
sínar eignir í sveitinni,
komu sér upp miklum
eignum i þéttbýlinu og
höfðu þar hag af þeirri
breytingu sem er gerð. En
þeir eru lika til í þessu
landi, sem yfirgáfu sínar
bújarðir á sínum tíma,
yfirgáfu sín hús, yfirgáfu
allt án þess að eiga þess
nokkurn kost að geta selt
einum eða neinum. Þannig
er ástatt í því kjördæmi,
sem ég er fulltrúi fyrir.
Þannig fór t.d. á Horn-
ströndum þegar menn
fluttu þaðan burtu og mér
finnst, að það sé dálítið
mikil kaldhæðni örlag-
anna, ef að í dag á Al-
þingi Islendinga er sam-
þylckt að það sem enginn
vildi af þeim kaupa á sin-
um tima og auðvelda þeim
flutninga frá erfiðum stöð-
um, að í dag skuli það
tekið með eignarnámi.
Það er fleira sem rétt er
að hugleiða i þessu sam-
bandi. Verðbólgan er búin
að hækka og valda til-
færslum í þessu landi á
eignum svo verulega, að
það verður ekki hægt að
bjarga þvi með neinni ein-
faldri lagasetningu. Hús-
næði hefur hækkað mis-
jafnlega mikið í verði eft-
því hvar það er á landinu.
Það eru engar hugmyndir
sem liggja hér fyrir um
leiðréttingar á sliku. Það
eru hugmyndir dálitið
barnalegar að minu viti,
sem liggja fyrir og segja,
það á að selja öllum sem
vilja aðstöðu fyrir sumar-
bústað. Við skulum hug-
leiða örlítið hvað gerist ef
þetta er gert. Landið er
eftir sem áður land tak-
markaðra gæða og tak-
markaðs landsvæðis. Þeim
mönnum, sem við mundum
selja sumarbústaðarland á
góðum stað, leigurétt yfir
þessu landi fyrir engan
pening myndu eftir
kamman tíma geta selt
sumarbústað sinn að nafn-
inu til aðeins en j afn-
framt væri hann að selja
leiguréttinn undir — að
því landi sem hann fékk
fyrir litið á háu verði. Ég
fæ ekki séð, að þetta
mundi á nokkurn hátt
tryggja réttlæti hvað þetta
snertir.
Svo er það kanske ein
spurning enn, sem rétt er
að hugleiða í botn. Island
er jafnt og þétt að þróast
í átt til þess, að verða
borgríkþþar sem meiri
hluti þjóðarinnar er saman
kominn í einni borg. Ég
veit ekki hvort menn
hafa hugleitt það, að það
er ekkert sjálfgefið rétt-
læti í þvi, að það skuli
vera þjóðin öll en ekki
sveitarfélög hvers svæðis,
sem ætti þá að hafa þann
rétt, að ráðstafa þessu
landi. Væri það óréttlæti
t.d. að Norðlendingar réðu
Norðurlandi og Sunnlend-
ingar Suðurlandi. Hvort
skyldu forfeður Braga þar
norður frá hafa litið svo á,
að það væri rétt að Norður-
land ætti einhvem tima
seinna meir að lúta meiri-
hluta ákvörðun þess mann-
fjölda, sem byggir þennan
stað, sem Alþingi Islend-
inga er staðsett á. Ég efa,
að þeir hefðu talið það
sanngjarna skiptingu.
Ég ætla eklci að fara út
í þær deilur, sem ég tel þó
hvað skoplegastar milli Al-
þýðuflokksmanna og Al-
þýðubandalagsmanna, en
það eru deilurnar um
veiðiréttinn. Þær deilur
virðast mér fyrst og fremst
komnar til vegna þess, að
þeir meta það innbyrðis
hvað sé skynsamlegast
gagnvart kjósendum til
sveita eða kjósendum í
þéttbýli. En ég vil vekja
athygli á öðru, sem dynur
nú jafnt og þétt á lands-
mönnum og það er það, að
það eigi að fara að selja
sjómönnum réttinn til að
fiska við strendur landsins.
Dagblaðið boðar þetta
mjög ákveðið. Þeir eru
meira að segja búnir að
verðleggja þetta og það
eru engar smá upphæðir,
sem hugmyndin er, að fá
í staðinn. Það á sem sagt
að fara að selj a fiskimönn-
um réttinn til að veiða
þorsk við strendur lands-
ins. Það er talað um 5—10
milljarða í þessu sam-
bandi. Og það er kannske
dálítið skritið að það skuli
þá vera fulltrúar Alþýðu-
flokks og Alþýðuhandalags
á þingi Islendinga, sem
eyða tima i að meta það,
hvernig draga. eigi úr
kostnaði Islendinga — ein-
staklinga við að veiða lax
í ám landsins.
Ég vona að þeir menn,
sem hafa helgað krafta
sína sósíalisma, að þeir
beri gæfu til þess og hafi
þann manndóm, að þora
að halda áfram stefnunni
allri i sölum Alþingis en
ekki lúta svo lágt, að fara
að meta það eftir þvi,
hvernig þeir telji sig
standa atkvæðalega séð á
hinum ýmsu svæðum á
landinu, hvað þeir telji að
eigi að sýna af stefnunni á
hverjum tíma.
Hátíða-
messur:
ísafjörður:
Aðfangadag kl. 8,oo
Jóladag kl. 2,oo
Jóladag, Sjúkrah. kl. 13,15
Gamlárskvöld kl. 8,oo
Nýjársdag kl. 2,oo
2. janúar kl. 2,oo
Hnífsdalur:
Aðfangadag kl. 6,oo
Gamlárskvöld kl. 6,oo
Súðavík:
Annan jóladag kl. 2,oo