SunnudagsMogginn - 07.11.2010, Page 14
14 7. nóvember 2010
Sigríður Ragna: „Hrefna Þorbjörg er sólargeisli
okkar allra í fjölskyldunni. Obbjöggin, eins og ég
kalla hana, hefur alltaf verið afskaplega ljúf, já-
kvæð, brosmild og þægileg í umgengni. Það er
ekki hægt að rífast við hana. En hún hefur samt
allt sitt í gegn með lagni.“
Mamman hlær.
„Hún er vanaföst, vill hafa hlutina á sínum
stað og sínum tíma. Hún er líka óskaplega vin-
mörg. Hrefna er í mörgum saumaklúbbum og
afmælið sitt hefur hún haldið í þremur hollum
síðan hún var tíu ára.
Við gerðum okkur snemma grein fyrir því að
hún hefði bein í nefinu. Þegar hún var tveggja
ára spurði bróðir hennar hana hvort hún vissi
hver byggi til hunangið?
Nei, svaraði Hrefna.
Bróðir hennar upplýsti hana þá um að það
væri hunangsflugan.
Hrefna hugsaði sig um stutta stund en spurði
bróður sinn svo á móti hvort hann vissi hver
byggi fiskinn til.
Nei, var svarið.
Nú auðvitað fiskiflugan.
Merkilegt að tveggja ára barn skyldi setja þetta
svona í samhengi. Beita rökhugsun. Pabbi henn-
ar var erlendis þegar þetta samtal fór fram og
ætlaði ekki að fást til að trúa okkur þegar við
sögðum honum frá því.“
Sigríður hlær dátt.
Pínulítil kerling
„Raunar hefur Hrefna Þorbjörg alltaf verið svo-
lítið „gammelklog“ og komið með skemmtilegar
athugasemdir. Hún var bara tveggja ára þegar
hún sat í barnastólnum, horfði út um gluggann
og sagði: „Það er bara hundslappadrífa.“ Okkur
pabba hennar krossbrá enda höfðum við varla
heyrt þetta orð. Hún hafði þá lært það af dag-
mömmunni sem var fullorðin kona að vestan.
Hrefna gat verið eins og pínulítil kerling.
Hún var alltaf með í bílnum þegar við skutl-
uðum systkinum hennar í skólann og þegar þau
voru farin út spurði Hrefna gjarnan: „Mamma,
eigum við að spjalla?“
Hrefna er mjög athugul og þegar hún heyrði
að dánarfregnir og jarðarfarir voru að byrja í út-
varpinu meðan ég var að keyra hana sjálfa í
skólann fékk ég fyrirmæli um að flýta mér, hún
væri að verða of sein.
Enda þótt systkini hennar séu níu og ellefu ár-
um eldri var hún mikið með þeim, ekki síst
bróður sínum. Fyrir vikið horfði hún snemma á
allar bíómyndir. Það var erfitt að stöðva það.“
Sigríður hristir höfuðið hlæjandi.
„Ég vildi setja Hrefnu í ballett, í mínum huga
var hún ekta ballerína, lítil og sæt og hefði tekið
sig vel út í bleiku pilsi. En engu tauti varð við
hana komið, hún vildi bara fimleikana. Hrefna
hefur frá fyrstu tíð lagt sig alla fram við æfingar
enda er hún mikil keppnismanneskja og gríð-
arlega samviskusöm. Það þarf mikinn sjálfsaga
til að vakna fyrir allar aldir til að fara á æfingar.
Hún byrjaði sex ára og þau hafa verið ófá mótin
og alltaf mæti ég – með hnút í maganum.
Meiðslaáhættan er minni núna eftir að Hrefna
skipti yfir í hópfimleika úr áhaldafimleikum en
hún er samt fyrir hendi. Þeir eru ófáir pústrarnir
gegnum tíðina en verst var þegar hún ökkla-
brotnaði um árið. Negla þurfti brotið saman og ég
gleymi því aldrei þegar hún kom heim með nagl-
ana í poka eftir að þeir voru fjarlægðir úr fæt-
inum.
Fór einu sinni í fýlu
Hrefna var mjög þægilegur unglingur, ég man
bara í eitt einasta skipti eftir því að hún hafi farið
í fýlu. Og ég er að tala í alvöru. Það var þegar við
bönnuðum henni að fara í tjaldútilegu um versl-
unarmannahelgina, ætli hún hafi ekki verið sex-
tán ára. Í staðinn fórum við með hana og vinkonu
hennar upp í sumarbústað. Þá helgi var hún
virkilega fúl, brosið braust ekki fram fyrr en um
miðjan sunnudag.
Árið eftir ætluðum við til útlanda um versl-
unarmannahelgina en Hrefna tilkynnti okkur þá
formlega að hún kæmi ekki með. Hún væri búin
að kaupa sér miða á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum
og þar með var málið útrætt. Hrefnu varð ekki
haggað.
Hrefna miklar ekkert fyrir sér. Gengur bara í
málin og leysir þau á sinn rólega og yfirvegaða
hátt.
Hún er mjög skipulögð að eðlisfari enda þótt
skipulagið geti stundum virkað svolítið kaótískt.“
Nú hlær móðirin stríðnislega.
„Hrefna er afskaplega velviljuð og hjálpsöm. Ef
eitthvað bjátar á hjá einhverjum er hún fljót að
hlaupa til. Það er mikið hjúkrunareðli í henni og
um tíma velti hún læknisfræðinni fyrir sér. Á
endanum ákvað hún að fara í sjúkraþjálfun og
það á afskaplega vel við hana. Hún gjörþekkti
fagið líka af eigin raun eftir langan feril í fim-
leikum og við lá að hún gæti sleppt grunnnám-
inu.
Hjartaaðgerð og hamfletting
Hrefna lætur sér ekki allt fyrir brjósti brenna.
Þegar hún var í sjúkraþjálfaranáminu bauðst
henni að fylgjast með hjartauppskurði á Land-
spítalanum. Þótti henni mikið til koma og lýsti
þessari upplifun fjálglega fyrir okkur. Hvernig
hjartað var tekið úr manninum og svo framvegis.
Það eina sem stóð í henni var sviðalyktin þegar
bringubeinið var sagað í sundur.“
Sigríður grettir sig.
„Hrefna er líka liðtæk við að hamfletta rjúpur
fyrir jólin. Það treysta sér ekki allir til þess. Hún
er mikið jólabarn.
Hrefna er mjög upptekin ung kona, allir dagar
eru fullbókaðir frá morgni til kvölds. Samt hefur
hún alltaf tíma til alls sem hún ætlar sér. Þannig
bjó hún til heilt myndaalbúm handa okkur for-
eldrunum í fyrra, skreytti og skrifaði mjög fallega
til okkar. Það kom beint frá hjartanu eins og allt
sem hún gerir.“
„Það er bara
hundslappadrífa“
Tengsl
Sigríður Ragna Sigurðardóttir, kennari og fyrrverandi sjón-
varpsþula, og Hrefna Þorbjörg Hákonardóttir, nýbakaður
Evrópumeistari í hópfimleikum með Gerplu, eru mæðgur og
miklar vinkonur. Þær eiga sitthvað sameiginlegt, svo sem að
vera brosmildar, vinmargar og þrautgóðar á raunastund.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Mynd: Árni Sæberg saeberg@mbl.is
Margt er líkt með skyldum.
Hrefna Þorbjörg Hákonardóttir og
Sigríður Ragna Sigurðardóttir.
Sigríður Ragna Sigurðardóttir
fæddist árið 1943 á Selfossi, dóttir
Sigurðar Óla Ólafssonar alþing-
ismanns og Kristínar Guðmunds-
dóttur. Sigríður hefur að mestu helgað
starfsævi sína börnum. Ung passaði
hún börn og eftir stúdentspróf frá MR
lærði hún til kennara. Hún kenndi
með hléum í þrettán ár en undanfar-
inn aldarfjórðung hefur hún haft yf-
irumsjón með barnaefni í Ríkissjón-
varpinu. Sigríður var fyrsta þula
sjónvarpsins, ásamt Ásu Finnsdóttur,
og kynnti dagskrána fyrir lands-
mönnum frá 1966 til 1972. Eig-
inmaður Sigríðar er Hákon Ólafsson
og eiga þau tvö börn, auk Hrefnu Þor-
bjargar: Kristínu Mörthu (37 ára) og
Sigurð Óla (35 ára).
Hrefna Þorbjörg Hákonardóttir
fæddist árið 1984. Hún varð stúdent
frá MR og lauk prófi í sjúkraþjálfun frá
Háskóla Íslands. Hrefna starfar sem
sjúkraþjálfari hjá Táp sjúkraþjálfun í
Kópavogi.
Hrefna hefur æft fimleika frá sex
ára aldri. Fyrst áhaldafimleika með KR
og Ármanni en þegar hún var sautján
ára byrjaði Hrefna að æfa hópfimleika
með Stjörnunni. Hún gekk til liðs við
Gerplu árið 2005. Hrefna varð í öðru
sæti með Gerplu á Evrópumeist-
aramótunum 2006 og 2008 og á dög-
unum unnu þær, eins og alþjóð veit,
sjálfan Evrópumeistaratitilinn. Árið
2007 var Hrefna í liði Gerplu sem varð
Norðurlandameistari.
Hún reiknar með að halda áfram að
stunda fimleika. „Auðvitað er freist-
andi að hætta á toppnum en þetta er
bara svo gaman að ég hugsa að ég
haldi áfram meðan líkaminn leyfir. Ég
hitti einu sinni 32 ára gamla tveggja
barna móður á móti, þannig að ég á
mörg ár eftir,“ segir hún hlæjandi.