SunnudagsMogginn - 07.11.2010, Side 32

SunnudagsMogginn - 07.11.2010, Side 32
32 7. nóvember 2010 N ú er liðið nokkuð á annan mánuð síðan sitjandi forsætisráðherra, lam- aður af ótta vegna útifundar, lofaði að rétta stjórnarandstöðunni sátta- hönd og jafnframt að koma innan fárra daga með heildstæða lausn fyrir heimili í vanda. Nú vita allir hvernig fór með efndirnar. Ekki sást einu sinni glitta í litla fingur af sáttahöndinni, enda vissi enginn hvað í tilboðinu hafði átt að felast þegar látið var eins og verið væri að efna það. Ekki var verið að bjóða stjórnarandstöð- unni til samstarfs á jafnréttisgrundvelli eins og allir vitibornir menn töldu að hlyti að vera, þegar tilboðið var sett fram á ögurstundu. Í ljósi þeirrar miklu angistar þjóðarinnar sem útifundurinn endurspeglaði hlytu forystumenn hennar að bera gæfu til að ýta stærstu ágrein- ingsefnum út af þjóðarborðinu og setja þau mál sem brýnust væru í afdráttarlausan forgang. Talsmenn Hagsmunasamtaka heimilanna komu reyndar vonglaðir út af fyrsta fundi með rík- isstjórninni. Sitjandi forsætisráðherra hefði sagt þeim að nú væru forystumenn ríkisstjórn- arinnar orðnir opnir fyrir 20 prósenta nið- urskurði skulda. „Þetta var góður fundur,“ sögðu fyrirsvarsmenn Hagsmunasamtaka heim- ilanna. En á daginn kom að sitjandi forsætis- ráðherra var aðeins að draga þau á asnaeyr- unum með því að vekja með þeim vonir. Það var ekki stórmannleg framganga. Miklu fremur ljótur leikur. Sex vikur farnar forgörðum Og nú er þing loks saman aftur eftir hálfsmán- aðar hlé, sex vikum eftir þingsetningu sem böðuð var í eggjum og tómötum. Og þá var hið ótrúlega upplýst: Sitjandi forsætisráðherra hafði enn ekkert nýtt fram að færa. „Leggiði fram vantrauststillögu á ríkisstjórnina,“ hrópaði hún að þingmönnum sem lýst höfðu eftir stefnu ríkisstjórnarinnar í atvinnumálum og skulda- vanda einstaklinga, heimila og fyrirtækja. „Ég skora á ykkur að leggja fram tillögu um van- traust,“ var eina svarið sem þingmennirnir fengu. Hvað var sitjandi forsætisráðherra að fara? Vantraustið er fyrir löngu komið fram. Það liggur hvarvetna í loftinu. Það liggur í von- brigðum talsmanna Hagsmunasamtaka heim- ilanna, sem segja að sitjandi forsætisráðherra hafi dregið þá á asnaeyrunum. Það lýsir sér í því að forseti Alþýðusambandsins, sem er þó sérdeilis lipur í taumi Samfylkingarinnar, hefur lýst því yfir að ekkert sé að marka samninga við ríkisstjórnina. Hún svíki það sem hún lofi aðilum vinnumarkaðarins og hlaupi frá skrif- legum samningum við þá skýringarlaust hve- nær sem henni þykir henta. Svona hafa for- ystumenn verkalýðshreyfingarinnar ekki einu sinni talað til stjórnarleiðtoga úr hópi svar- innna pólitískra andstæðinga. Vantraustið berst með vindum frá öllum landshornum og það blæs úr öllum áttum í einu. Fjárlagatillögur sem fólu í sér rothögg á tilverugrundvöll lands- byggðarinnar voru settar fram án nokkurs samráðs við heimamenn, hvort sem í hlut áttu sveitarstjórnarmenn, faglegir stjórnendur í heilsugæslu, skólum, félagsþjónustu eða lög- gæslu. Fundarhöld og málefnalegar ályktanir alls staðar að báru með sér undrun og særindi. Innihaldið jafnt sem umbúðirnar voru gegn- umlituð af vantrausti á forystumenn sem þann- ig gengu fram. Skoðanakannanir sýna að engin ríkisstjórn hefur notið minna trausts með þjóð- inni en þessi. Því blasir við hverjum manni að hróp sitjandi forsætisráðherra eru merki um tvennt: málefnalega uppgjöf og veruleikafirr- ingu. Sambandið við þjóðina hefur rofnað. Þangað verður ríkisstjórnin að lokum að sækja sitt traust. Sitjandi forsætisráðherra virtist telja að brýnast væri nú að telja hausa í þinginu. Kanna hvort stjórnarliðar þar væru ekki enn að formi til 35 og stjórnarandstæðingar 28. Enginn hefur svo sem efast um að þessa 35 megi léttilega draga í heimadilk í slíkri atkvæðagreiðlsu. En sitjandi forsætisráðherra hefur með hrópum sínum undirstrikað að það er sennilega það eina sem þessi þingmeirihluti getur. Þessi þing- meirihluti gat í upphafi ferilsins meira að segja sameinast um mál sem helmingur stjórnarliðs- ins sagðist samt vera á móti. Svo hann færi sjálfsagt létt með að láta telja sig upp í 35 fremur en að þurfa að horfast í augu við sína fyrrverandi kjósendur. Það er það seinasta sem hann vill. Kannski gælir hann við það í ör- væntingu sinni að hann verði hinn fyrsti á þessari jörð sem vinni sitt dauðastríð. Leiðsögn sögunnar Ef sitjandi forsætisráðherra þekkti söguna og kynni að draga af henni lærdóm vissi hann að það hafa áður verið uppi keimlíkar aðstæður í þjóðfélaginu í stjórnmálalegum skilningi. Eitt sögufrægt dæmi er frá 1958. Þá var Hermann Jónasson forsætisráðherra. Ekki bara sitjandi forsætisráðherra, heldur öflugur og ódeigur forystumaður í íslenskum þjóðmálum um háa herrans tíð. Hann hafði átt í samskiptum við Alþýðusamband sem stóð á sínu, ólíkt því sem nú er þegar menn láta gott heita þótt allir samningar við þá séu sviknir og brotnir. Her- mann þurfti ekki að láta telja stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar í þingsalnum. Hann vissi að Reykjavíkurbréf 05.11.10 Sitjandi forsætisráðherra

x

SunnudagsMogginn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.