SunnudagsMogginn - 07.11.2010, Blaðsíða 45

7. nóvember 2010 45
Lífsstíll
U
m daginn þegar ég kom heim eftir nokkurra
daga fjarveru beið mín orðsending frá póst-
inum um að mín biði bréfsending frá útlönd-
um. Ég varð strax mjög forvitin og fór að velta
fyrir mér hvað þetta gæti verið. Kannski hefði mér óvænt
hlotnast arfur frá fjarskyldri barónessu? Eða kannski vildi
Vilhjálmur prins rifja upp gömul kynni
og bjóða mér aftur í te? (Já nei, alveg
rétt, fyrsta skiptið var víst draumur,
ekki veruleiki). Ekki varð ég minna
undrandi þegar ég mætti á pósthúsið
og sá að sendingin var alls ekkert bréf
heldur stærðar kassi. Einu sinni átti ég
kærasta í útlöndum og þá fékk ég
reglulega svona fína pakka en það er
langt síðan og ég gekk skælbrosandi út
úr pósthúsinu yfir þessari óvæntu sendingu.
Sendandinn í þetta sinn var vinkona mín sem býr í
Leeds ásamt eiginmanni sínum og alveg upp úr þurru
hafði henni dottið í hug að senda mér gjöf. Með fylgdi fal-
legt kort þar sem hún þakkaði mér kærlega fyrir að koma
í brúðkaupið þeirra í sumar. Eftir lesturinn rótaði ég til
pappírnum sem hafði verið settur efst til að bólstra pakk-
ann. Þá komu í ljós miklar gersemar. Fyrst sá ég kassa af
Yorkshire-tei, sem við drukkum marga lítra af á háskóla-
árunum okkar, og fékk vatn í munninn. Síðan var eitt-
hvað vafið inn í bóluplast og eftir smáþumalputtabaráttu
tókst mér að vefja utan af hlutnum. Það var gamaldags,
fallegur lítill bolli, einn af þeim sem gestir höfðu fengið
sér te úr í brúðkaupinu. Í öðrum pakka var undirskál og
fannst mér nú nóg komið. En nei við áttu eftir að bætast
tvö litrík viskustykki og bók með girnilegum upp-
skriftum að múffum og formkökum. Þarna var sem sagt
samankomið hið fullkomna teboð frá
Englandi í einum pakka. Mikið var ég
ánægð með þessa óvæntu gjöf og sendi
vinkonu minni strax sms til að þakka
fyrir mig. Hún var mjög fegin að heyra
að pakkinn hefði náð landi en það voru
þrjár vikur síðan hún hafði sent hann
af stað! Hún sagðist hafa verið farin að
halda að hann hefði farið um borð í
ferju eða tekið á sig krók einhvers
staðar á góðum stað. Þetta fannst mér frekar spaugilegt
og velti fyrir mér hvort pakkinn hefði nokkuð komið við
á Írlandi á ferðum sínum. Enda afar lík landsnöfn að öllu
leyti, ja það finnst alla vega mörgum erlendis.
En nú er bara næsta skref að skella í nokkrar góðar
kökur og hella upp á teið í fína tekatlinum mínum. Taka
svo dömulega, litla sopa úr bollanum og bita af kök-
unum. Kannski sendi ég líka boðskort til Villa prins, það
sakar ekki að reyna … hvar skyldi ég nú aftur vera með
heimilisfangið hans …
Teboð í
pósti
Á dögum nútímatækni vill oft
gleymast að senda bréf eða
pakka í póstinum. En vert er að
rifja þessa aðferð upp stundum
og koma fólki skemmtilega á
óvart með slíkum sendingum.
María Ólafsdóttir maria@mbl.is
Eftir lesturinn rótaði
ég til pappírnum sem
hafði verið settur efst
til að bólstra pakkann.
Þá komu í ljós miklar
gersemar.
Í Englandi senda kærustupör hvort öðru gjarnan kort á
Valentínusardaginn. Elsta Valentínusarkortið sem til er
í Englandi ku vera frá árinu 1477, það skrifaði Margery
Brews í Norfolk til unnusta síns Johns Pastons. Í bréf-
inu segir Margery meðal annars að hún hafi beðið
móður sína um að þrýsta á föður sinn um að hækka
heimanmundinn. Þó finnist henni að hann ætti nú
samt að vera tilbúinn til að giftast henni myndi það
ekki ganga eftir. Ekki er vitað hvort heimanmundurinn
var hækkaður en þau voru í það minnsta gift og eign-
uðust tvö börn.
Eldgamalt ástarbréf
Elsta ástarbréfið í Englandi var skrifaði í Norfolk.
Morgunblaðið/Þorkell
Það er sniðugt að taka
sig til öðru hvoru og
senda vinum eða ætt-
ingjum gamaldags,
handskrifað bréf. Nú
eða póstkort, það þarf
minna að skrifa á það.
Margir gleyma þessari
gömlu góðu aðferð og
senda frekar tölvupóst.
Það er jú frábær leið
sem getur hvatt fólk til
að vera duglegra við að
vera í sambandi hvað
við annað þar sem hægt
er að senda stutta línu
á fljótlegan hátt. En það er samt alltaf gaman að fá
eitthvað í póstkassann eins og á aðventunni þegar
jólakortin fara að berast og kæta mann. Það er góð
hugmynd að kaupa nokkur póstkort til að eiga og
velja svo einhvern góðan vin eða ættingja til að
senda stutta kveðju einu sinni í mánuði. Þú getur
annaðhvort skrifað eitthvað persónulegt eða ljóð
eða söngtexta sem þér finnst passa vel fyrir viðkom-
andi. Svo þarf ekki að tala um þá sem búa í útlönd-
um, þeim finnst flestum gaman að fá kveðju að
heiman og kannski smásúkkulaði eða lesefni með.
Hlý og góð kveðja
Það kætir okkur að fá jóla-
kort í póstinum.
Reglulega berast fréttir í fjölmiðlum
af póstsendingum sem berast ekki
fyrr en mörgum árum seinna. Sumt
týnist í flutningum eða gleymist en
sumir fá aldrei tiltekið bréf því það
er einfaldlega sett inn um vitlausa
lúgu.
Ítarleg rannsókn
Breska póstþjónustan hefur löngum
legið undir ámæli og nú síðast í
október bárust fréttir af rannsókn
Royal Mail um týndan póst í bænum
Bury. Síðastliðið ár hefur það gerst
trekk í trekk að íbúar fá engan póst
en nú er pósthaugurinn fundinn og
rannsókn í gangi. Svo var það póst-
maðurinn í Los Angeles sem nýlega
var dæmdur fyrir að bera ekki út
póstinn eins og hann átti að gera.
Hann meinti þó ekkert illt heldur
vildi bara sleppa fólki við ruslpóst.
Svo hann henti honum í ruslatunnur
í götunni sem hann bar út eða bara
heima hjá sér. Þessi hjálpsemi var
hins vegar ekki vel séð af yfirvöld-
um. Hann henti þó í það minnsta
póstinum í ruslið en það gerði ekki
starfsbróðir hans sem komst upp
um nú í vor. Sá var einfaldlega hald-
inn söfnunaráráttu og fundust nærri
20 þúsund póstsendingar heima hjá
honum í bílskúrnum. Maðurinn sjálf-
ur hafði hins vegar látið sig hverfa
áður en lögreglan kom á staðinn.
Söfnunaróðir
póstberar
Sumir geta ekki annað en safnað hlutum, meira að segja pósti til annarra.