Austri - 06.04.1967, Blaðsíða 2

2
AUSTRI
Neskaupstað', 6. apríl 1967.
„Pólitísk
fjárfesting"
Nýshipan rtektnarsaibflnda
Einhver fráleitasti áróður, sem
sézt hefur í íslenzkum stjórnmál-
um, er það, þegar stjórnarliðið
tekur að hrósa sér fyrir síldveið-
ar við Austurland og þá grózku
í atvinnulífi fjórðungsins sem
síldveiðunum eru samfara.
Allir vita auðvitað að síldin er
ópólitísk skepna og tekur ekki
hið minnsta tillit til þess hver
fer með stjórn. En þar með er
ekki öll sagan sögð.
Það er alkunna — og á ekki að
gleymast — að Sjálfstæóismenn
beittu sér harkalega gegn bygg-
ingu síldarverksmiðja á Austur-
landi fyrst eftir að veiði fór að
glæðast hér úti fyrir.
Slíkar framkvæmdir hétu á
þeirra máli „pólitísk fjárfestíng“
og þótti það augljóst merki um
pólitíska spillingu að ljá þeim
málum lið. Fékk Eysteinn Jóns-
son og aðrir sem þao gerðu ófag-
urt orð í eyra.
Ljótur er þáttur íhaldsins í
verksmiðjumálum Seyðfirðinga og
Reyðfirðinga. En það tókst á
sínum tíma að koma í veg fyrir
að íbúar þeirra staða gætu endur-
nýjað' eða byggt upp að nýju að-
stöðu til síldarvinnslu í stórum
stíl til ómetanlegs tjóns fyrir
þessi byggöarlög.
Ekki hefur gengið skafið að fá
nauðsynleg leyfi og lán til þeirra
framkvæmda í síldariðnaði, sem
þegar er búið að gera. Margir
sem í þeim eldi hafa staðið,
kunna hinar furðulegustu sögur
um tregðu yfirvalda. En fyrir
þrautseigju þeirra hafa málin
komizt í höfn og verksmiðjurnar
mala það gull sem sannarlega
hefur komið að góðu haldi fyrir
þjóðarbúið og hin einstöku byggð-
arlög. ,
A Bakkafirði var reist verk-
smiðja á vegum heimaaðila. Hún
lenti í erfiðleikum í fyrstu og
þurfti aukið fjármagn til að yf-
irstíga þá. Það fékkst ekki og
aðkomumenn hafa nú eignar-
hald á verksmiðjunni.
Ýmis þau mannvirki, sem nú
eru í byggingu og stuðla munu
að blómlegu atvinnulífi í fjórð-
nngnum, njóta svo lítillar fyrir-
greioslu um lánamál, að það er ,
varla einleikið. Hvað þar býr á
bak við skal ósagt látið, en mönn-
um kemur sitthvað í hug.
—o—
Afskipti núverandi stjórnar-
flokka af atvinnuuppbyggingunni
hér eystra eru með endemum.
Það er sannarlega ekki þeim að
þakka, þótt harsnúnir athafna-
menn úr öllum stjórnmálaflokk-
ujp hafi gert hér stóra hlttti..
Með stofnun Ræktunarsam-
bandanna var brotið blað í sögu
ræktunarmála. Þá komu til sögu
stórvirkari jarðvinnslutæki en áð-
ur höfðu þekkzt, þ. e. jarðýturn-
ar með viðeigandi vélbúnaði.
Ræktunarsamböndin náðu til
nær allra sveita á landinu. Starfs-
svæði þeirra voru mjög misstór
og fór það eftir staðháttum. Hér
á Austfjörðum voru flest sam-
böndin mjög smá, sums staðar
aðeins einn hreppur.
Mikið var unnið með' vélum
þessum í fyrstu. En fyrirkomu-
lagið hefur ekki reynsl vel. Hin
smáu ræktunarsambönd hafa átt
við mikla erfiðleika að etja. Við-
hald vélanna reyndist þeim mörg-
um um megn. Og þegar frá leið
hafa sum þeirra átt erfitt með að
leysa nauðsynleg verkefni.
Þessi mál hafa verið til umræðu
hjá Búnaðarsambandi Austur-
lands að undanförnu. Síðasti að-
alfundur fólk sambandsstjórninni
að vinna að breytingu á skipulagi
ræktunarsambandanna þannig að
sameina þau að meira eða minna
leyti og auka þannig starfssvið
þeirra og starfsgetu.
Síðan hefur stjórnin nokkuð
kynnt sér viðhorf manna og tel-
ur nú tímabært að taka málið
fyrir á sem breiðustum grund-
velli.
Hefur hún nú skrifað stjórnum
allra ræktunarsambandanna og
stungið upp á því að sameina þau
í tvö sambönd, annað sunnan
Smjörvatnsheiðar, allt að Lóns>-
heioi, hitt norðan liennar og nái
þá yfir Vopnafjarðar- og Skeggja-
staðahreppa, ellegar þá að allt
starfssvæði Búnaðarsambands
Austurlands verði sameinað í eitt
ræktunarsamband.
Hér skal enginn dómur lagður
á þessa hugmynd. En öllum sem
til þekkja má vera ljóst, að breyt-
inga er þörf.
Enn er margt óunnið í ræktun-
armálum okkar og verður svo
auðvitað um ófyrirsjáanlega
frnmtíð. Þörfin fyrir það að fá a.
m. k. grófari ræktunarstörfin
unnin með aðfengnu vinnuafli
hefur farið vaxandi. Ennþá er
svo ástatt víðsvegar um Austur-
land, að heyfengur er í það
knappasta, og allt of lítið til af
ræktarlandi til beitar. Efld og
aukin 'starfsemi ræktunarsam-
bandanna er því ótvíræð og knýj-
andi nanðsyn.
Enginn vafi er á því að margt
mælir með því að steypa ræktun-
arsamböndunum saman. T. d. yrði
þá rekið viðgerðaverkstæðl, sér-
hæft fyrir viðgerðaþjónuslu
þeirra véla, sem samböndin liafa
í þjónustu sinni. Otvegun vara-
hluta ýrði vafalaust auðveldari.
Undir sameiginlegri stjórn yrði
og auðveldara að sinna hinum
ýmsu verkefnum, sem að höndum
Á hinn bóginn eru svo hinir
staðháttubundnu erfiðleikar, sem
við þekkjum allt of vel enn aust-
ur hér, þrátt fyrir þær samgöngu-
bætur, er orðið hafa á þeim 20
árum, sem liðin eru síðan rækt-
unarsamböndin hófu starf.
Þetta allt þurfa menn að vega
og meta. Er þess að vænta að
stjórnendur ræktunarsamband-
anna bregðist vel við tilmælum
stjórnar B.S.A. um athugun þess-
ara mála, svo og formenn og
stjórnir búnaðarfélagana, sem
einnig hefur verið ritað um þetta
efni. Málið er tímabært.
Hdlverkasýning í Neskaupstað
Framh. af 1. síðu.
hana 500 manns, þrátt fyrir mjög
óhagstætt veður suma sýningar-
dagana. Allmargar myndir seld-
ust.
Ráðgert hefur verið að fara
með sýninguna til Keflavíkur, en
óvíst hvort af því getur orðið.
Dómnefnd fimm manna skoð-
aði sýninguna og úrskurðaði
verðlaun.
Frú Alda Sveinsdóttir frá
Barðsnesi hlaut 1. verðlaun, en
lítil mynd sem hún nefnir Huldu-
kona, vakti mjög mikla athygli.
Sveinn Vilhjálmsson fékk 2.
verðlaun og hef ég heyrt að dóm-
nefnd hafi einkum vísað' til fjög-
urra mynda, eins og raunar hjá
Öldu. — Voru þær sín með
hverju sniði eins og heiti þeirra
bera með sér: Borgin við sundið,
Bruni, Samúð og Stúlka með bók.
Jóhanna Þormóðsdóttir hlaut
3. verðlaun. Kom þar m. a. til
greina ,,Fantasia“, lítil mynd,
áreiðanlega nokkuð sérstæð þarna
á sýningunni. Jóhanna er systur-
dóttir Sveins Vilhjálmssonar.
—o—-
Eg var af tilviljun staddur í
Neskaupstað á skírdag og fékk
tækifæri til að líta á sýninguna.
Því miður hef ég ekkert vit á
málaralist. En litagleði sú og á-
hugi er þarna birtist í veglegum
húsakynnum Egilsbúðar orkaði
sterkt á mig.
Við höfum að undanförnu
fengið síld 1 ríkum mæli, Aust-
firðingar, og það hafa verið „upp-
gangstímar“ í sjávarbyggðum.
Samt er augljóst að við stöndum
enn höllum fæti í samkeppni við
höfuðborgarsvæðið — um fólkið.
Eitt af því sem við þurfum
hvað mest á að halda í þeirri
baráttu er fjölbreytileg menning-
arvitleitni og öflug félagsmála-
starfsemi.
Því á það fólk sem ber uppi
starfsemi Myndlistarfélagsins í
Neskaupstað og leikfélaganna á
Austurlandi, svo annað dæmi sé
nefnt, ómældar þakkir skildar.
V.H.
HF. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
Áðalfundur
Aðalfundur Hf. Eimskipafélags Islands verður haldinn í
fundarsal félagsins í Reykjavík, föstudaginn 12. maí 1967 kl.
13.30. |
DAGSKKÁ:
1) Tekin fyrir þau mál, er um getur í 13. gr. samþykkta fé-
lagsins.
2) Ákvörðun aðalfundar 12. maí 1966 um útgáfu jöfnun-
arhlutabréfa og aukningu hlutafjár tekin til fullnaðar-
afgreiðslu.
3) Aðrar tillögur til breytinga á samþykktum félagsins (ef
fram koma).
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum og
umboðsmönnum hluthafa á skrifstofu félagsins í Reykjavík
dagana 9.—10. maí.
Reykjavík, 31. marz 1967.
Stjórniu.
Wl*^WVWVWS<WWWWWWVV