Austri - 15.12.1967, Blaðsíða 1

tTtgefandi:
Kj ö rdæmlssamband
Framsóknarmanna i
Austurlandskjordæmi.
Anstri
12. árgangur. JÓLIN1967 17. tölublað.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Kristján Ingólfsson
Vilhjálmur Hjálmarsson
Fjármál og auglýsingar:
Bjöm Stelndórsson,
Neskaupstað.
NK3PRENT
Sr. Póll Þorleifsson:
E,
iMERSON, kunnur rithöfundur, segir í einu erinda sinna,
að eitt sinn hafi hann verið á gangi gegnum skóg með konu,
Slem isagði: „Mér finnst í hvert sinn, sem ég á leið1 Ihér' lum
eins og allt, tré, runnar, blóm standi á öndinni og sé að bíða
eftir því að ég fari burt sem fyrst, svo álfar og huldar vættir
geti hafið dans sinn ótrufluð aftur á ný“.
Lífið er stórt, leyndardómar þess miklir. Fáum er gefið
að skyggnast til botns niður í eðli hluta og sjá hvaða öfl eru
þar raunverulega að verki. Hver heyrir í litlu frjókorni, þyt
skóga, sér þá risavöxnu hönd, sem lyftir hátypptum eikum
til himins, getur mælt magn þeirrar uppsprettu, er blóm pg
blöð fá ilm frá? Slík ævintýri gerast bak við þögult og hljóð-
látt starf ytri náttúru.
| En hvernig er þessu þá varið um mannlegt líf?
í dimmri, austrænni nótt heyrðu hjarðmenn endur fyrir
löngu þessi dularfullu orð sögð með engilrödd: „Yður er í
dag fr|elsari fæddur, sem er Kristur Drottinn í borg Davíðs.
Og hafið þetta til marks. Þér munuð finna ungbarn reifað og
liggjandi í jötu“. Dyr hulinna dóma höfðu þarna allt í ieinu
lokizt upp, þögnin rofnað, sem felur ævintýrið bak við hvers-
dagsleikann.
En skildu hirðarnir til fulls mikilfengleik þessa boð-
skapar ?
Sáu þeir í anda musteri rísa um víða veröld td að boða
heilög orð. Heyrðu þeir volduga hljóma kirkjuklukkna, sem
íkalla fölk til tíða? Birtist þeim í sýn þúsundir ljósa, ,-sem
loga myndu á ölturum allra tíma? Sáu þeir hvert heimili
verða að helgidómi um hver jól?
1 jólasálmi eftir sr. Einar Sigurðsson enda öll erindin á
þessum orðum:
„Með vísnasöng ég vögguna þína hræri“.
Skáldið hugsar sér hvert heimili syngja jólasálm sem
einskonar vögguljóð yfir reifabarni jötunnar. Gefið er jafn-
framt í skyn að ósýnileg tengsl liggi milli lausnarans og
hvers lítls barns um víða veröld, sem móðir vaggar í svefn.
Að enginn sé svo heillum horfinn og smár, að hann sé ekki
undir vernd Guðs og náð. Hver jól flytja þann boðskap á
áhriifameiri hátt en aðrir tímar árs. Samúðin manna meðal
er aldrei meiri en þá, böndin sem tengja fjölskyldur jaldrei
sterkari. Allir þrá af heilum hug að geta verið heima meðal
ástvina á aðfangadagskvöld. Þá ómar í hvers manns sál:
He;m, heim hve ljúfan heim, og þeir sem í fjarlægð dvelja,
ferðast oft um langa vegu, til að geta verið með föður, móður
og systkinum. Þannig eiga jólin ríkan þátt í því að treyslta
fjölskyldubönd og viðhalda átthagatryggð.
1 einu jólakvæða sinna leggur Matthías þessi orð í munn
rnóður sinnar, og eru þau sem töluð úr hvers manns hug:
„Þessa hátíð gefur okkur Guð,
Guð, hann skapar allan lífsfögnuð,
án hans gæzku aldrei sprytti rós,
án lians náðar dæi sérhvert ljós“.
Gleðileg jól.