Skólablaðið - 01.12.1985, Side 6

DÁNDIMAÐURINN
HLYNUR NÍELS GRÍMSSON
Hlynur Níels Grímsson fæddist 3.10.
1966 á Landspítalanum í Reykjavík, því
að eigi var rúm fyrir hann í gistihúsinu.
Einu vitringarnir, sem heiðruðu Hlyn á
þessari fyrstu stundu lífs hans, voru þrír
drukknir læknanemar, sem voru á leið í
partí, en höfðu leitað skjóls á fæðingar-
deildinni undan norðanstorminum. Þeir
færðu sveininum að gjöf tóma pilsner-
flösku, hálfan pakka af Winston og
krumpaðan skiptimiða.
Skömmu eftir fæðinguna tók móðir
Hlyns hann heim með sér, og óx hann
þar úr grasi. Foreldrar hans ólu hann upp
í guðrækni og góðum siðum og kenndu
honum að bera virðingu fyrir landi og
þjóð. Til að Hlynur fengi góða menntun
sendu þau hann í Landakotsskóla. Fór
lítið fyrir honum, meðan á þeirri skóla-
vist stóð. En er fram liðu stundir og
Hlynur hóf nám í Hagaskóla, fór hann
að troða upp á málfundum og vakti þar
athygli fyrir það, hve auðvelt hann átti
með að koma fram fyrir aðra.
Síðasta vetur sinn í Hagaskóla var
Hlynur orðinn verslunarstjóri í skóla-
sjoppunni, stjórnarmaður í nýstofnuðu
tónlistarfélagi og virkur þátttakandi í fé-
lagslífinu almennt. En um vorið, er gras-
ið á túni Menntaskólans í Reykjavík tók
að grænka að nýju eftir veturinn, hvarf
Hlynur úr Hagaskóla. Vegna aðdáunar
sinnar á sænskum popphljómsveitum
Hlynur er söngmaður mikill, og er þess
hafði hann fengið nafn einnar slíkrar rit-
aða á einkunnablað sitt, og með það að
vopni lagði hann til atlögu við Lærða
skólann í Reykjavík.
Strax sem busi lét hann mikið að sér
kveða í ræðumennsku, og í Orator-
skólakeppninni þann vetur var hann
sæmdur titlinum „efnilegasti ræðumað-
ur skólans“. Um vorið gaf hann svo kost
á sér til stjórnar Framtíðarinnar og var
kosinn gjaldkeri. Veturinn eftir var hann
í ræðuliði skólans og keppti í mælsku-
keppni framhaldsskóla á Reykjavíkur-
svæðinu. Komst hann ásamt liði sínu í
undanúrslit. Þá um vorið var hann kos-
inn fulltrúi nemenda í skólastjórn, en
yfir þeirri stjórn er maður nokkur að
nafni Guðni Guðmundsson rektor. Af
samskiptum Guðna og Hlyns er allt gott
að segja, nema Guðni þurfti oft og
tíðum að hafa sig allan við að halda
„viðurnefni" sínu.
Veturinn eftir átti Hlynur einnig sæti á
ræðuliði skólans, en þá bar lið hans sigur
af hólmi, og sannaðist þá enn einu sinni,
hve mikla yfirburðamenn skóli vor hýsir.
Þá er þetta er ritað, hefur Hlynur keppt
tíu sinnum í ræðumennsku fyrir hönd
nemenda Menntaskólans í Reykjavík og
í vetur er hann gjaldkeri Framtíðarinnar
í annað sinn. FTeyrst hefur, að hann liggi
á fjármunum félagsins sem ormur á
gulli, gæti hverrar krónu og greiði út-
gjöld félagsins frekar úr eigin vasa en
ganga á sjóði þess.
Hlynur er söngmaður mikill, og er
þess skemmst að minnast, hvernig hann
tældi félaga sína í Framtíðinni til að
syngja með sér í Cösu í löngu frímínút-
unum mánudagsmorgun einn í vetur.
í ræðum Hlyns kemur ætíð fram, að
honum er mjög annt um sögu þjóðarinn-
ar og garpa hennar. Rætnisfullar rægi-
tungur herma, að í klæðaskáp hjá sér
geymi hann Indiána? öxi eina og spjót
mikið og handleiki þessa gripi, er hann
semji ræður sínar. Hlynur hefur og tekið
sér dyggðir fornmanna til fyrirmyndar
og er í hvívetna drengur góður og vinur
vinkvenna sinna. Hann er mikill höfð-
ingi heim að sækja, þrautseigur, úrræða-
góður og lætur sér eigi allt fyrir brjósti
brenna. Eins og rauðhærðu fólki hættir
til, hefur Hlynur óbeislað skap, og sé
einu sinni búið að reita hann til reiði, get-
ur hann orðið illvígur sem naut. Þrátt
fyrir þetta er ekki að efa, að Hlyns verður
einhvern tíma minnst sem eins besta
sonar þjóðarinnar, og svo lengi sem hans
líkar munu landið erfa, mun þjóðin eigi
glata sjálfri sér né svip þeim týna, er hún
ber.
Mannkostir Hlyns verða kannski best
skýrðir með vísu, er einn góðvinur hans
orti til hans, er Hlynur keppti við Sam-
vinnuskólasveina í ræðumennsku í
fyrravetur. Vísan hljóðar svo:
ídómarans hamri dynur,
dauðaþögn slcer á salinn.
I pontu prédikar Hlynur,
og pjakkarnir falla í valinn.
6