Skólablaðið - 01.12.1985, Side 47

Ronald Biggs junior og félagi lesa dagblöðin.
okkur við ýmislegt alla þessa nótt og
næstu (sjá 2. mynd). En þegar við hurf-
um af vettvangi klukkan 10 sunnudags-
morguninn átjánda, kom í ljós, að fé-
lagsmiðstöð þessi var líklega of dýr fyrir
okkur (hefur líklega ekki notið styrkja
úr borgarsjóði), og máttum við punga út
með nær allan gjaldeyri okkar til þess að
geta staðið skil á þjónustunni, kampa-
víninu, vínberjunum og kavíarnum.
Dröttuðumst við nú heim á Sicily
Catolic Center og fórum á andlegan og
líkamlegan „bömrner", — andlegan,
vegna mjög óhagstæðrar helgar fjár-
hagslega og líkamlegan vegna timbur-
mannanna eða járniðnaðarmanna eins
og Steinn nefndi þá. Sumir, m.a. Arnar
og Skari, vildu þó meina, að þetta hefði
vel verið peninganna virði, en við hinir
tókum dræmt undir það.
Ég hringdi á hótelið til stelpnanna.
Þær voru ekki inni, en okkur var sagt, að
þær hefðu farið í sund um morguninn og
væru nú liklega á hljómleikum Lund-
únasinfóníunnar. Um kvöldið ætluðu
þær að sjá leikritið Músagildruna eftir
Agöthu Christie. Enn fremur lágu fyrir
formleg skilaboð til okkar strákanna, að
þær vildu ekkert af okkur vita, það sem
eftir væri ferðarinnar, eftir framkomu
okkar á föstudeginum. Ef við létum sjá
okkur á fina hótelinu þeirra, yrði okkur
umsvifalaust vísað út. Þetta var of mikið
fyrir okkur. Ákváðum við að sýna þess-
um stelpum, að við gætum alveg skemmt
okkur án þeirra. Vissi ég, að herbergisfé-
Iagi minn, Ronald Biggs junior (sjá 3.
mynd), nýkominn frá Turin „úr verslun-
arferð“, eins og hann sagði sjálfur, var
með mikið reiðufé handa á milli. Ég bað
hann um lán og reyndist það auðsótt.
Bað hann mig að nefna tölu. Ég bað um
5000 pund, og fékk ég þau orðalaust.
Bauð ég strákunum síðan út. Þeir spurðu
mig, hvar ég hefði fengið peningana, en
ég gaf litið út á það, sagði aðeins, að ég
hefði fengið borgaða gamla skuld hjá
gömlum vini. Fórum við nú niður á
Piccadilly Circus og ætluðum á
skemmtistaðinn Empire, sem er þar rétt
hjá. Komumst við þá í kynni við asna-
lega breska reglugerð, sem kveður á um,
að skemmtistaðir megi aðeins vera opnir
til tíu á sunnudögum. Rukum við burt í
fússi og vissum ekki, hvað við áttum af
okkur að gera. En ArnarSigurðsson
hafði ráð undir rifi hverju. Vissi hann
um næturklúbb á Finchley Road, sem
var undanþeginn þessari reglugerð. Sig-
urðsson saurlífisseggur, allt vissi hann.
Við fórum í þennan kllúbb og skemmt-
um við okkur ágætlega. Eftir 4500 pund
varð Þrasa mál. Hann fann ekki karla-
klósettið, en þess í stað slagaði hann inn
á kvennasalernið að gömlum íslenskum
sveitasið. Flýðu þá allar dömurnar út,
Dyraverðir Les Elites klúbbsins á Finchley
Road gefa Þrasa ráðningu.
því að þeim datt ekki annað í hug en
þarna væri kynferðisbrjálæðingur kom-
inn. Þrasi átti ekki orð til að lýsa kurteisi
enskra kvenna. Þær voru hver annarri
æstari að víkja fyrir honum. Ekki leið á
löngu, þar til dyraverðir klúbbsins þustu
inn og gáfu Þrasa eftirminnilega ráðn-
ingu (sjá 4. mynd). Messuðu þeir síðan
yfir honum, en það var enginn fagnaðar-
boðskapur. Þrasi þóttist ekkert skilja.
Kom ég þá aðvífandi og bauðst til þess að
leysa úr öllum tungumálaerfiðleikum.
Hafði ég þá eftir yfirdyraverðinum orð-
rétt: „Tell that monkey-ass, in his own
fucking, stupid language, that he is not
supposed to be on the ladies toilet“ (sjá
5. mynd). Held ég, að ég fari alveg orð-
rétt með þessa gullaldarensku. Struns-
uðum við því næst út, ekki þó án þess að
borga 500 pund í skaðabætur vegna
Steins, sem þótti afgreiðslan of sein á
barnum.
Tókum við leigubíl heim á S.C.C. Ætl-
uðum við strax í háttinn, en gátum ekki
sofnað, vegna þess að maður nokkur
hafði verið að dunda sér við það meira
og minna alla helgina að berja konu sína
frammi á ganginum. Var Arnar Sigurðs-
son friðarsinni nú beðinn um að bjarga
svefnfriðnum. Bað hann manninn fyrst
vinsamlega að hætta þessu (sjá mynd),
en maðurinn sinnti því engu. Gengum
við því í skrokk á manninum. Reyndist
þetta þá vera eigandi gistiheimilisins, og
er ekki að orðlengja það, við áttum enn
einu sinni fótum fjör að launa.
Yfirdyravörðurinn á Les Elites.
„Teli that monkey ass........
Eigandi „Sicily Catholic Center lumbrar á
konu sinni. Arnar spyr hvur djö . . . gangi á.
Við fórum nú á hótelið til stelpnanna
og báðumst ásjár. Aumkuðu þær sig yfir
okkur um síðir, og fengum við að flytja
inn til þeirra með því skilyrði, að við
hættum öllu svínaríi og færum að haga
okkur eins og þær. Við áttum einskis
annars úrkosti. Það sem eftir var dvalar-
innar, fylgdum við þeim um borgina, og
kom þá í ljós, að Lundúnir hafa upp á
margt annað skemmtilegra að bjóða en
lýst er hér að framan. Lærðum við félag-
arnir það af ferðinni, að óviturlegt er að
fara svona út í heim án þess að hafa ráð-
ríka kvenskörunga með í för.
47