Skólablaðið - 01.12.1985, Qupperneq 50

Sér grefur gröf,
þótt grafi
Hollywood er opið í kvöld
Skóflufélagið er félag, sem var stofnað
síðastliðinn vetur af nokkrum atorku-
sömum, ungum mönnum. Þegar á
fyrsta starfsári félagsins sögðust þeir
ætla að taka völdin í sem flestum félög-
um skólans. Kom þetta bersýnilega
fram í viðtali við Snorra Gunnarsson,
ókrýndan keisara (der Kaiser) skóflu-
manna, og er óhætt að ætla hann hæf-
astan félagsmanna. Gylfi Magnússon,
fyrrv. scriba scholaris, er í þessum fé-
lagsskap, en virðist standa utan hans.
Áhrifa hans gætir þó t.d. í Skólatíðind-
um, og er hann potturinn og pannan í
mörgum mikilvægum ákvörðunum,
sem þar eru teknar. Sigurður Snorri,
forseti Vísindafélagsins, er virkur í fé-
laginu, Magni Þór Pálsson í stjórn
Framtíðarinnar, Sigurjón Árnason í
Skólatíðindum, Jón Þormar nemi, Jó-
hann Hjaltason í Skólatíðindum.
Atorkusemi skóflumanna kom fram,
þegar þeir hófu „barmmerkjabisniss" í
fyrra, en á merkjunum stóð: „Nei, ég er
ekki í Verzló.“ Seldust þessi merki vel,
og flæddu seðlar um vasa skóflu-
manna, en örar Hollívúddferðir komu í
veg fyrir ferð um helstu skóflusvæði.
í síðasta inspectorskjöri ætluðu
skóflumenn greinilega að koma inn
manni, en þá sannaðist, að þeir gerðu
mikil mistök í því að senda tvo menn í
framboð. Helmingur skóflumanna kaus
Gylfa, en hinn helmingurinn Sigurjón.
Þarna hlutu þeir slæma útreið, en í
staðinn fylktu þeir liði kringum núver-
andi inspector, Gunnar Auðólfsson.
Kosning forseta Framtíðarinnar var
einnig athyglisverð og sýnir, hversu ein-
skorið fylgi skóflumenn hafa; þar beið
Jón Þormar afhroð, er Birgir Ármanns-
son hlaut glæsilega kosningu. Til að
sýna vanþóknun sína á kosningunni
komu 8—9 skóflumenn á aðalfund
Framtíðarinnar. Þegar venjulegum að-
alfundarstörfum var lokið og orðið var
laust, gengu skóflumenn hver á eftir
öðrum í pontu. Málsatvik voru eitthvað
á þessa leið:
Deiluefnið var skipan í stjórn Morfís,
jón G. Þormar.
en þeir kenndu Birgi um baktjalda-
makk, því að stjórnarmaður var
Hulda Gústafsdóttir (trúlofuð Jonasi,
formanni félagslífs Verzió). Mistök
skóflumanna voru mikil, því að Hulda
var sjálfkjörin, og engin mótframboð
bárust, auk þess sem Jón Þormar vissi af
fundinum hjá Morfís, en gerði ekki öðr-
um stjórnarmönnum viðvart. Þegar sök-
inni hafði verið snúið upp á skóflumenn,
sem töldu sig standa með pálmann í
höndunum, má segja, að ósigur skóflu-
manna hafi að fullu verið staðfestur.
Þeir reyndu að klekkja á forseta Fram-
tíðarinnar, en þegar málið var rætt og
krufið, kom í ljós, að sökina átti þeirra
eigin maður.
Snorri Gunnarsson bauð sig fram í
kosningu skólastjórnarfulltrúa, en tap-
aði. Hefðu hæfileikar Snorra tvímæla-
laust mátt njóta sín í viðureign við rekt-
or, því að Snorri er víkingur mikill og
torsóttur.
Völd og áhrif skóflumanna eru greini-
lega í miklum mínus hjá því, sem þeir
ætluðu sér. Þó má benda á það, að þeir
hafa málgagn: Skólatíðindi. Segjast þeir
ætla að lífga upp á blaðið og endurbæta
það mjög. Blaðið mun verða viðameira,
og með svo sterkt vopn í hendi er ekki
vafamál, að skóflumönnum mun takast
að koma boðskap sínum til skila.
Margir hafa haft á orði, að „húmor“
skóflumanna sé algerlega óþolandi, og
hefur töluvert borið á andúð í þeirra
garð. Samtök eins og þessi og með valda-
markmið hefðu frekar átt að skjóta upp
kollinum fyrr. Hefðu þau þá kannski
náð að höfða til víðari vettvangs og
kannski getað tekið völdin hljóðlega,
eins og Flokkur mannsins öskrar og væl-
ir þessa dagana. Til að minnast á um-
hyggju skóflumanna fyrir sölu barm-
merkja og auglýsingu á félaginu nota
þeir hvert tækifæri, t.d. þegar einhver
þeirra manna stígur í pontu, minnist
hann alltaf á eitthvað krassandi, sem fær
flestar prumpstöðvar heilans til að hrist-
ast.
Ari C. Bragason.
50