Skólablaðið - 01.12.1985, Síða 51

BANDARISK
PARTÝ
Það er eitt sem ég hef örugglega
fram yfir ykkur, eða flest af ykkur,
kannski sum af ykkur! Því miður veit ég
það eiginlega ekki, þar sem ég er ekki
búinn að kanna það náið. En það er að
hafa komið í kalifornískt baðstrandar-
partí. Reyndar var það ekki á bað-
strönd, heldur við stóra, lygna á.
Ég fór eitt sumarkvöld með fallegum
fljóðum, klæddum í hvíta, flegna sum-
arkjóla, sem náðu rétt niður fyrir hné.
Leggir þeirra voru brúnir. . .
mmmmmmha. Því miður gat ég ekki
haldið frásögninni áfram vegna sið-
gæðisnefndar ritnefndar. Hvað um það
— við fórum í partíið, og ég var fulltrúi
íslands þetta kvöld, sem var reyndar
það síðasta, því af einhverjum óskiljan-
legum ástæðum var mér ekki boðið
aftur.
Þar kenndi margra grasa. Fyrir utan
grösin voru þar allra þjóða kvikindi (rétt-
ara sagt ættbálkakvikindi). Má sem
dæmi nefna: Indíána (á ekkert skylt við
Stjána í 5.Y.), Mexíkana, Búskmenn og
hvita menn.
Eg var náttúrlega var um mig þangað
til á 5. bjórkollu. Þá fór ég að „sjósa-
læsa“ við lýðinn og byrjaði á Indíánun-
um. Ég reyndi að finna upp á einhverju
„krassandi" umræðuefni og minntist
þá Indíána- og kábojmyndanna í sjón-
varpinu. Fyrst byrjaði ég að tala um
John Vein, en þá urðu þeir óðir, svo ég
r?yndi í flýti að muna eftir einhverri Indí-
ánahetju. Loksins gat ég stunið upp:
„Sitting Bull was a great Indian cheaf.“
Þá fóru þeir að froðufella. Ekki vissi
ég hvaðan á mig stóð veðrið, en fékk að
vita það síðar, að vegna míns íslenska
fráblásturshreims hefði ég sagt við
Indíánana: „Shitting Bull was a great
Indian sheep.“ Eftir þessa misheppn-
uðu tilraun fór ég að spjalla við Mexí-
kanana. Ég gékk inn í hópinn og þrum-
aði: „Adios, amigos!“ Þetta þótti þeim
voða fyndið, því ekki höfðu þeir búist við
svona mikilli málakunnáttu hjá hálf-
gerðum Eskimóa. Ég var strax kominn
á græna grein. En því miður var það
einhver kærastan í grænum kjól, sem
ég hafði sest á í ógáti í hita samræðn-
„What’s up niggers?"
anna, svo að ég fékk mér smá-sund-
sprett með hjálp þessara vinalegu
Mexíkana. Reyndar hafði einhver
þeirra óvart rekið hnefann í andlitið á
mér átta sinnum á leiðinni í ána. Eftir
þennan smá-sundsprett fór ég til negr-
anna. Ég ætlaði mér að koma þeim á
óvart með málakunnáttu minni og ein-
stakri kímnigáfu eins og hjá Mexíkön-
unum. Ég stökk inn í negraþvöguna og
þrumaði: „What’s up niggers?" og
steig nokkur vel valin Micheal Jackson-
spor. Eftir annan sundsprett minn var
ég orðinn ansi kaldur og hrakinn. Ég
tók eftir því að partíið var farið að ókyrr-
ast og fólk var að kalla eitthvað til mín,
sem ég skildi ekki. Að minnsta kosti
hafði ég ekki lært þessi orð í enskutím-
um. Ég fékk strax hugboð um, að þessi
köll væru ekki beinlínis vinaleg. Sá ég
þá strax, að tími væri kominn til að
halda heim á leið.
Hörður Þórhallsson, 4.M.
51