Monitor - 20.01.2011, Qupperneq 9

9FIMMTUDAGUR 20. JANÚAR 2011 Monitor
Árið 1989 gaf Daníel Ágúst Haraldsson út sína
fyrstu plötu með Nýdanskri, eignaðist dóttur, keppti í
Eurovision og lauk stúdentsprófi frá MR. Þetta var árið
sem hann varð tvítugur. Þarna var toppnum þó langt
frá því náð og allir þekkja sögu Nýdanskrar og GusGus.
Daníel hefur farið fyrir báðum þessum hljómsveitum
sem verða að teljast meðal þeirra vinsælustu í íslenskri
tónlistarsögu.
Nýdönsk er um þessar mundir að setja upp tónlistar-
sýningu í Borgarleikhúsinu, Nýdönsk í nánd. Eins konar
tónleikhús, að sögn Daníels. Í febrúar kemur út önnur
sólóplata hans, The Drift. „Stundum finnst manni eins
og örlögin séu að taka í taumana og þá rekur mann frá
einum stað til annars. Öll lögin á þessari plötu eru um
þennan örlagavef sem maður er í,“ segir Daníel um
nafngift sólóplötunnar. Hann gefur einnig út nýja plötu
með GusGus í apríl, Arabian Horse. „Arabíski hesturinn
er fallegasta skepnan í dýraríkinu og er myndlíking
fyrir týnda ást. Hún er svo týnd að hún er komin út í
eyðimörkina,“ segir Daníel um nafngift þeirrar plötu.
Daníel segist ekki hafa ætlað sér að verða tónlistar-
maður þegar hann var yngri, en eftir að Nýdönsk varð
ein allra vinsælasta hljómsveit landsins þegar hann
var aðeins tvítugur að aldri var framtíðin ráðin. „Ég veit
ekkert af hverju ég er að gera það sem ég er að gera. Ég
bara nýt þess að gera þessa hluti og get ekki hætt því.
Ég ánetjaðist þessu umstangi, músíkinni, tónlistinni,
bransanum og öllum þeim hliðum sem snúa að því,“
segir hann.
Fyrsta Nýdönsk-platan, Ekki er á allt kosið, kom út
árið 1989 þegar þú varst tvítugur og varð geysivinsæl.
Hvernig breyttist líf þitt þegar þú varst ekki lengur í
bílskúrsbandi heldur einni vinsælustu popphljóm-
sveit Íslands?
Það urðu straumhvörf þegar við gáfum út þessa plötu
því hún sló í gegn og fór í gull. Það í rauninni ákvarðaði
bara mína lífsstefnu. Það olli algjörlega straumhvörfum
í mínu lífi og ég varð allt í einu að tónlistarmanni. Ég
var ekkert búinn að forrita það í hausinn á mér að ég
yrði tónlistarmaður. Ég vissi alveg að ég gæti raulað
og haldið lagi en ég var ekkert mikið búinn að ímynda
mér að ég gæti gerst tónlistarmaður að atvinnu. En
svo fórum við að fylgja þessari plötu eftir og ég fór að
semja meira. Ég samdi bara eitt lag á fyrstu plötunni en
svo jókst minn skerfur í því.
Hvaða lag áttir þú á fyrstu plötunni?
Það hét Skjaldbakan. Ég er nú kannski ekkert sérstak-
lega hrifinn af því svona eftir á að hyggja, en það var
ágætis frumraun að brjóta ísinn með því að láta skjald-
bökuna skríða af stað. Hún er komin á harðahlaup í
dag. En þegar ég fór að semja meira og gera mér grein
fyrir því að ég hefði eitthvað að segja og syngja um og
hafði ákveðna skoðun á því hvernig tónlistin átti að
hljóma fór ég að skipta mér miklu meira af sköpuninni
og ferlinu. Það er eitt af því skemmtilegasta sem ég geri
enn þann dag í dag.
Undanfarna tvo áratugi hafa Íslendingar ekki farið í
útilegu án þess að syngja slagara með Nýdanskri. Er
það ekki svolítið kómískt fyrir þér?
Mér þykir voða vænt um að hafa búið eitthvað til sem
hefur skilið eitthvað eftir sig. Eitthvað sem fólk man
eftir og er, eins og þú segir, að njóta enn þann dag í dag.
Nýdönsk hefur frá upphafi verið þekkt fyrir talsvert
frjórri og hreinlega betri textagerð en almennt gengur
og gerist í íslensku poppi. Eruð þið svona mikil
skáld?
Okkur finnst skipta máli að gera góða texta, hvort
sem þeir fjalla um eitthvað merkilegt eða ekki. Ef
það er ekki persónulegt þá er það einhver saga eða
myndlíking sem speglast í einhverju sem maður hefur
upplifað. Maður fær virkilega mikið út úr því að gera
það. Maður fer í eitthvað ástand við það og það ástand
er betra en flest annað. Þetta er svona íhugunarástand.
Maður sogast inn í eitthvað augnablik sem verður gjör-
samlega órætt. Huglægt ferðalag sem maður hlakkar
til að fara í aftur og aftur. Það kostar ekki peninga, það
kostar bara tíma. Þetta ferli hugans þekkja allir sem
vinna sköpunarvinnu. Þegar staður og stund hverfa.
Lærðir þú einhvern tímann að syngja eða er þessi
gullbarki guðsgjöf?
Fjölskyldan mín og fólkið í kringum mig söng mikið
og mér fannst gaman að syngja sjálfum. Ég var ekki
nema þriggja ára þegar ég var að koma fram með
teppabankarann að syngja heilu vísurnar úr Vísna-
bókinni og barnagælur sem voru sungnar fyrir mig. Ég
hef alltaf haft gaman af því að syngja og þegar maður
er búinn að syngja alveg frá blautu barnsbeini þá er
það manni tamt að nota þetta sem einhvers konar
hljóðfæri, hvort sem maður gerir það að atvinnu sinni
eða ekki. Raddböndin, barkinn, röddin, þetta þjálfast
bara með árunum. Ég held að ég sé 24 árum betri
söngvari heldur en ég var þegar ég byrjaði. Mér líður
þannig. Mér finnst ég ennþá vera að þróa og reyna nýja
hluti með þessu hljóðfæri. Ég hef líka skapað þannig
kringumstæður að ég get notað það með alls konar
móti. Maður syngur á mismunandi hátt og þá verður til
þessi reynsla.
Þú ætlaðir upphaflega að verða leikari, ekki satt?
Ég hefði ekki þurft að sækja það langt vegna þess að
faðir minn, Harald G. Haraldsson, er leikari. Ég hafði
drauma um ýmislegt. Ég ætlaði að verða leikari og ég
ætlaði að verða sálfræðingur. Ég hafði áhuga á ýmsu.
En jú, ég var að fikta við leiklist og var í Herranótt í MR
og hafði mjög gaman af því.
Hvernig týpa varstu í menntaskóla, áður en þú
meikaðir það með Nýdanskri?
Ætli ég hafi ekki verið trefill í menntaskóla. Ég var
frekar á jaðrinum. Ég hafði gaman af félagslífinu, mér
fannst gaman í leiklistinni og hafði gaman af flestöllu
öðru en að vera í skóla.
Þú bjóst með Hilmi Snæ, leikara, um tíma á
menntaskólaárunum. Það hlýtur að hafa verið frekar
svaðaleg sambúð?
Það var hressandi. Það var mjög gaman og við áttum
margar ódauðlegar stundir saman. Þetta var þannig að
ég var heimalningur í Miðstrætinu hjá fjölskyldunni
hans og bjó eiginlega hjá honum í heilan vetur áður en
við fluttum tveir saman í kjallaraíbúð á Túngötunni.
Áttu góða sögu af einhverju rugli frá ykkur?
Ég man eftir því að við vorum í þakherberginu heima
hjá honum í Miðstrætinu að semja einhver atriði fyrir
menntaskólaárshátíðina með lagið Green Onions í
gangi að semja einhver spor og semja ljóð og kynn-
ingar. Þetta var tímabil þar sem maður bara naut þess
að kjafta og fara á kaffihús og vera til. Við vorum mjög
nánir vinir og það er alltaf gott að eiga nána vini.
Þú nærð svona langt í tónlistinni og hann í leiklist-
inni. Þetta hefði kannski alveg getað verið á hinn
veginn?
Já, já. Hilmir getur alveg sungið allavega.
Eruð þið eins góðir vinir í dag?
Já, við erum ekki alveg jafn nánir. Hann fór svolítið
sína leið og ég mína leið. Til þess að ná langt með
eitthvað verður maður að mynda sterk bönd í því
samhengi sem maður er að vinna ef það skiptir mann
máli. Það skipti mig máli og það sem Hilmir var að gera
skipti hann máli.
Hefur þú getað unnið fyrir þér sem tónlistarmaður
síðan þú varst tvítugur?
Það má eiginlega segja það já.
Varstu í einhverjum skondnum störfum þegar þú
varst yngri?
Ég var sendill í reiðhjólaverslun fjölskyldufyrirtækis-
ins. Ég var náttúrulega í sveit þegar ég var yngri og svo
var ég barnfóstra eitt sumarið. En svo fór hljómsveit-
ardæmið að rúlla og þá fór maður bara að ferðast með
hljómsveitinni og spila á böllum og halda tónleika.
Þú gerðist svo frægur að taka þátt í Eurovision árið
1989. Hvernig horfir það dæmi við þér núna rúmum
tveimur áratugum síðar?
Ágætlega. Það var rosalega gaman að taka þátt í
þessu. Ég hafði ekki mikinn áhuga á Eurovision og hef
ekki enn. En reynslan sem ég varð mér úti um við þetta
uppátæki var ótrúleg. Reynslubankinn troðfylltist.
Hvernig þá?
Bæði reynsla innan frá, að vera í samstarfi við
utanaðkomandi tónlistarmann, láta gera á sig föt, æfa
með bakraddasöngkonum og æfa einhver spor. Síðan
lokaviðburðurinn, Eurovision-kvöldið þar sem maður
var að flytja þetta fyrir einhver hundruð milljóna
áhorfenda og á stórum tónleikastað. Stærsta tónleika-
stað sem ég hafði spilað á þá. Stærðargráðan sprengdi
alla mína skala í upplifun. Það var mjög gott að upplifa
eitthvað svona snemma á ferlinum. Það
fullvissaði mig líka alveg um það að
ég vildi ekki fara á þennan stað aftur.
Daníel Ágúst er að setja upp tónlistarleiksýningu með Nýdanskri, í febrúar gefur
hann út sína aðra sólóplötu og plata með GusGus er væntanleg í apríl. Daníel ræðir
við Monitor um ferilinn, tónlistina, klæðnaðinn og ómælda aðdáun á Rod Stewart.
Texti: Björn Bragi Arnarsson bjornbragi@monitor.is
Myndir: Golli golli@mbl.is
Þegar staður
HRAÐASPURNINGAR
Hvaða lag hatar þú mest um þessar
mundir? Ég heyrði lag með Black
Eyed Peas um daginn sem var alveg
hryllingur einn.*
Hver er uppáhaldsstaðurinn þinn í
öllum heiminum? Þar sem mér líður
vel. Það er bara augnablikið, það er
skemmtilegasti staðurinn.
Hvað er það besta við Ísland? Það allra besta við Ísland
er hvað maður getur verið fljótur að framkvæma.
Hvert er uppáhaldslagið þitt með Nýdanskri? Svefninn
laðar. Það er einhver góð tilfinning í því. Ég er rosalega
ánægður þegar ég heyri það enn þann dag í dag. Ég datt
inn á eitthvað augnablik sem var mjög satt.
Hver er uppáhaldsmaturinn þinn? Blóðug steik í
truffluolíu.
Hvað er besta súkkulaði sem þú veist um? Súkkulaði
er það besta sem ég fæ. Ég hef borðað svo mikið af
góðu súkkulaði. Þeim mun hærra kakóhlutfall þeim mun
unaðslegra er það.
Hver var átrúnaðargoð þitt í æsku?
Elvis. Ég safnaði glansmyndum af
Elvis. Ég hafði kannski ekki heyrt alla
músíkina sem hann hafði gert, enda
var ég sex ára, en ég safnaði myndum
af honum og var oft að teikna hann.
Mér fannst hann langflottastur.
Eftirminnilegustu tónleikar sem þú
hefur farið á? Það eru tónleikar sem
ég fór á með Björk Guðmundsdóttur í
London þegar hún var að fylgja eftir
Post-plötunni. Það var stund sem ég
fékk ólýsanlegan unaðs- og sæluhroll
og fegurðin var svo yfirþyrmandi að
ég réð ekki við mig og tárin féllu.
Hver er skrýtnasti eiginleiki þinn? Ég veit það ekki. Mér
finnst ekkert skrýtið við mig.
Ef þú værir ekki tónlistarmaður eða í listum, hvað værir
þú þá? Bóndi eða félagsfræðingur.
*Eftir stutta rannsóknarvinnu kom í ljós að
lagið sem um ræðir er The Time (Dirty Bit).
og stund hverfa