Monitor - 02.06.2011, Side 12

12 Monitor FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 2011
Það er ólíklegt að einhver í heiminum sé í sömu stöðu
og Hannes Þór Halldórsson. Hann er einn af eftirsóttustu
kvikmyndagerðarmönnum landsins og markvörður
í knattspyrnuliðinu sem trónir á toppi efstu deildar.
Hannes vakti fyrst athygli sem auglýsingaleikstjóri og
fyrir tónlistarmyndbönd sem hann gerði fyrir listamenn
á borð við Garðar Cortes, Nylon, Skítamóral og Í svörtum
fötum. Árið 2008 gerði hann sjónvarpsþættina Atvinnu-
mennina okkar sem slógu rækilega í gegn og nú í vetur
leikstýrði hann Mannasiðum Gillz sem nutu ekki minni
vinsælda. Þá er hann maðurinn á bak við til dæmis
King’s Speech-auglýsingu Hámarks og nýja Coca Cola-
auglýsingu með U21-landsliðinu.
Hannes er 27 ára og kemur úr Breiðholti, en þar steig
hann sín fyrstu skref í kvikmyndagerð með æskuvinum
úr Fellaskóla milli þess sem hann æfði knattspyrnu með
Leikni. Þaðan lá leiðin í Verzló og þrátt fyrir ótal áfanga
í hagfræði og bókfærslu var kvikmyndagerð það sem
hann hafði lært mest í þegar hann brautskráðist.
Hannes lék undanfarin þrjú ár með Fram en gekk
til liðs við KR fyrir þetta tímabil. Hinn metnaðarfulli leik-
stjóri segir ekkert annað koma til greina en að hampa
Íslandsmeistaratitlinum í haust.
Hvort ertu betri markvörður eða leikstjóri? Ég held að
ég sé betri leikstjóri. Ég neyðist til að viðurkenna það.
Ég er fínn markmaður, en betri kvikmyndagerðarmaður
og stefnan er að láta þetta ganga saman eins lengi og
hægt er. Þegar ég var að byrja var ætlunin að sinna báðu
af fullum krafti þangað til annað hvort yrði að framtíð-
arferli. Eins og staðan er núna hangir þetta ágætlega
saman og mér gengur vel á báðum vígstöðum og bæði
veitir mér mikla ánægju. Það þarf auðvitað ansi margt
að ganga upp til að ég fari út í atvinnumennskuna, en ég
nýt hverrar mínútu í Vesturbænum.
Hvernig fara þessi störf saman? Eftir því sem það
gengur betur í kvikmyndabransanum verður erfiðara að
samræma þetta. Sem auglýsingaleikstjóri er þetta allt í
lagi þar sem tökur standa bara yfir í einn eða tvo daga.
En eftir að ég fór að gera þessar sjónvarpsseríur og það
var verið að hafa samband við mig út af lengri tökum og
þáttaseríum, þá er ég farinn að finna fyrir því að ég get
ekki tekið allt að mér út af boltanum. Ég get í rauninni
bara farið í langar tökur í október því það er eina fríið
sem ég fæ frá boltanum. Ef ég ætla að gera bíómynd á
næstu fimm eða tíu árum þarf hún að vera tekin upp í
október og klippt yfir veturinn. Það væri erfitt fyrir mig
að skjóta myndir á sumrin, en svona verður þetta bara
að vera. Það er það gaman í boltanum og ég vil geta gert
bæði og þá verður maður að fórna einhverju.
Hefur þú einhvern tímann hugsað um að hætta í öðru
til að einbeita þér að hinu? Já ég hef gert það. Þegar ég
fór á reynslu til Vikings í Noregi haustið 2008, á sama
tíma og ég var að fara að gera Atvinnumennina okkar.
Ef ég hefði fengið samning þar hefði ég farið í það
dæmi af fullum krafti og fórnað hinu, þó að það væri
mjög spennandi sería sem lá fyrir. Þá hefði ég valið
fótboltann. Planið var alltaf að verða atvinnumaður í
fótbolta og skrifa kvikmyndahandrit í frítíma mínum.
Koma svo heim eftir 10 ár í atvinnumennskunni og fara
að gera kvikmyndir upp úr öllum handritunum (hlær).
Að spila fótbolta í KR er kannski eins nálægt því að vera
í atvinnumennskunni og maður kemst á Íslandi þannig
að ég er mjög sáttur í dag.
Hvernig byrjaði þetta allt saman? Hvenær fékkstu
bakteríu fyrir kvikmyndagerð? Þetta byrjaði í grunn-
skóla þegar við félagarnir fórum að gera stuttmyndir.
Ég er náttúrulega enginn Brad Pitt þannig að ég endaði
einhvern veginn alltaf fyrir aftan kameruna. Ég hafði
áhuga og fann mig vel í þessu. Þegar ég var í Versló fór
ég á fullt í þessu og fór að gera stuttmyndir og þætti,
dálítið á kostnað skólans, mömmu til mikillar ánægju.
Ég hafði alltaf mjög gaman af þessu og þjálfaðist upp.
Svo leiddi eitt af öðru og ég reyndi að troða mér í þetta
eftir að ég útskrifaðist. Það hefur gengið ágætlega að feta
sig upp stigann.
Ertu sjálflærður eða hefur þú menntað þig eitthvað í
þessu? Ég held ég hafi farið á eitt námskeið í mennta-
skóla sem voru einhverjar tvær kvöldstundir. Það er
eiginlega allt og sumt þannig að það má segja að ég
sé sjálfmenntaður. En ég er ekkert feiminn við að
viðurkenna það þegar ég rek mig á einhverja veggi. Þeir
tökumenn sem ég vinn með eru alveg meðvitaður um
að ég veit ekkert hvað allar linsur eða ljós heita. Ég hef
einhverja tilfinningu sem ég reyni að fylgja og ég er fínn
klippari, en það er helling sem ég kann ekki. Þess vegna
vinn ég alltaf með fagmönnum sem vita nákvæmlega
hvað þeir eru að gera. Það er fullt sem ég kann ekki sem
ég hefði örugglega lært í einhverjum kvikmyndaskóla,
en að sama skapi hef ég lært helling sjálfur á undan-
förnum árum sem er ekkert endilega kennt í skólum.
Hvernig voru fyrstu skrefin frá því að vera efnilegur
menntaskólakvikmyndagerðarmaður yfir í að verða
alvöru leikstjóri? Eftir að ég útskrifaðist úr Versló árið
2004 fékk ég vinnu í Sagafilm sem aðstoðarmaður eða
eins konar lærlingur. Þar var ég hálfgerð dyramotta, var
á lúsalaunum og hafði ekkert að gera og engan tilgang
í fyrirtækinu. Var bara ráfandi um húsið að þykjast
hafa eitthvað að gera. Ég byrjaði einmitt að drekka kaffi
þegar ég var í Sagafilm því ég var alltaf að fara upp á efri
hæðina að fá mér kaffi og fara niður aftur, bara til að
vera á ferðinni og þykjast vera að gera eitthvað. Það var
samt góð reynsla að vera þarna.
Voru menn að gefa þér skít á þessum fyrstu árum
þínum? Þegar ég var að vinna við þættina Kallakaffi,
einmitt við það að búa til kaffi, var Gaui litli leikmynda-
hönnuður. Ég man hvað ég var pirraður á því að Gaui
litli kallaði mig aldrei með nafni, en talaði alltaf um mig
sem „litla strákinn“ þó ég væri 193 sentímetrar. „Segið
litla stráknum að fara með draslið þarna...“ Það er smá
stéttarskipting í þessum bransa og stundum borin lítil
virðing fyrir aðstoðarfólki, en ég lærði það á þessum
tíma að vera kurteis við alla sem koma að verkefnum.
Það hafa allir í teyminu eitthvað fram að færa og maður
á ekki að vera með neinn hroka. Það er fínt að hafa feng-
ið að prófa að vera á báðum endum í framleiðslunni.
Um svipað leyti gerðir þú tónlistarmyndbönd sem
vöktu á þér athygli. Já, ég og Bragi Þór félagi minn höfð-
um samband við Einar Bárðarson sem var þá nýbúinn
að setja saman Nylon. Við sýndum honum það sem við
höfðum verið að gera í Versló og buðumst til að leikstýra
myndböndum ódýrt – hann myndi setja smá pening
í þau en við tækjum ekkert fyrir vinnuna. Við gátum
þannig leigt tökumann og ljós, en gerðum þetta annars
eins ódýrt og hægt var. Mamma kom með lasagna á
tökustað og þetta var svona heimilisleg stemning. Þessi
myndbönd gengu vel og smám saman fór að spyrjast út
að ég gæti gert ódýrar auglýsingar vel. Ég fór að taka að
mér fleiri verkefni, stofnaði kennitölu og varð eins konar
lítið framleiðslufyrirtæki. Í kjölfarið var mér boðið að
koma inn í fyrirtækið Filmus sem leikstjóri.
Er ekki óhætt að segja að þú hafir fyrst „slegið í gegn“
sem leikstjóri með Atvinnumönnunum okkar? Jú það
mætti orða það þannig. Ég held að þar hafi spurst út
fyrir alvöru að ég gæti eitthvað. Í kjölfar þessara þátta
fór ég að fá mun stærri verkefni og þá fóru hlutirnir að
gerast af einhverri alvöru. Atvinnumennirnir okkar voru
æðislegt verkefni og maður var eiginlega að klípa sig
allan tímann og hugsa hverslags forréttindi það væru að
vinna við þetta. Að ferðast um alla Evrópu og heimsækja
atvinnumenn í íþróttum.
Hvað er það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar ég
spyr þig um eftirminnilegt móment í gerð þáttanna?
Það var í fyrsta lagi ógeðslega gaman að heimsækja
alla þessa gaura. Þeir voru allir höfðingjar heim að
sækja og buðu okkur í matarveislur og voru góðir á
því. Eftirminnilegt móment, sem er líka bara eitt af því
eftirminnilegasta sem ég hef gert í lífinu, var að sitja í bíl
með Eiði Smára á leiðinni á El Clásico (leikur Barcelona
og Real Madrid). Að sitja inni í stofu heima hjá honum
að kúka á okkur af stressi á meðan hann var silkislakur
þó að hann væri að fara að spila stærsta fótboltaleik
í heimi. Ég hafði aldrei séð svona stóran fótboltaleik
og vissi ekkert út í hvað við vorum að fara og ég var að
drepast úr spenningi og stressi. Líka bara spenningurinn
yfir því hversu rándýrt atriði var að malla inn í kamer-
una. Svo nálguðumst við völlinn og það fór að myndast
múgæsingur í kringum bílinn, einhverjir aðdáendur að
berja á rúðurnar og öskra: „Gúddí, Gúddí.“ Svo fengum
við að horfa á leikinn þarna á hliðarlínunni og það að
labba inn á grasið á troðfullum Nou Camp var magnað.
Allt þetta kvöld var eitt það geðveikasta sem ég hef
upplifað.
Upplifunin af Nou Camp hefur verið aðeins sterkari
en upplifunin að labba inn á völlinn í Pepsi-deildinni.
Já það er aðeins önnur stemning, þó að það taki nú
alveg á taugarnar að labba inn á völlinn í
Pepsi-deildinni. Þegar við vorum úti sagði
ég Audda frá rútínunni sem ég hef fyrir
leik, sem er að fara í göngutúr um hverfið,
Ef ég fer aldrei í at-
vinnumennskuna held
ég að ég eigi alltaf eftir að vera
svolítið pirraður yfir því að
hafa ekki náð að áorka því.
Texti: Björn Bragi Arnarsson bjornbragi@monitor.is
Myndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is
Hannes Þór Halldórsson er þrátt fyrir ungan aldur einn af fremstu kvikmyndagerðar-
mönnum landsins, en eftir hann liggja meðal annars þáttaraðirnar Atvinnumennirnir
okkar og Mannasiðir Gillz. Milli þess sem hann framleiðir vinsælt sjónvarpsefni ver
hann mark KR-inga sem eru ósigraðir á toppi Pepsi-deildarinnar.
milli stanganna
Spielberg
ÞAÐ SEM RAUNVERULEGA
SKIPTIR MÁLI
Þú ert tilnefndur til Óskarsverðlauna sem besti leikstjóri
fyrir Leynilöggumyndina. Sama kvöld og Óskarinn fer fram
er KR að spila í 16-liða úrslitum Meistaradeildarinnar í
fyrsta skipti. Hvort verður fyrir valinu? Mjög góð spurning
en ég neyðist til að fórna Óskarnum. Auddi fer fyrir mína
hönd og fær að baða sig í sviðsljósinu, hann hatar það ekki.
Hvaða leikara langar þig mest að leik-
stýra? Hödda Magg í Leynilöggumyndinni.
Með hvaða markverði langar þig mest að
fara með í sumarbústað í þrjár nætur?
Birki Kristins. Get ekki ímyndað mér
skemmtilegri helgi. Í öðru sæti er Heurelho
Gomes. Ég myndi vilja gefa honum nokkra
bjóra og spyrja hvernig honum líður.
Ef þú yrðir að horfa á eina bíómynd
þrisvar í röð, hver yrði fyrir valinu? Ég fæ
aldrei nóg af Jurassic Park
Hvað finnst þér um að heita Hannes?
Hannes er ekki harðasta nafn sem
þú finnur en á móti býður það upp á
fullkomið nafn fyrir son minn, sem mun að
sjálfsögðu heita Ingólfur.
Gillz, Steindi Jr. og Páll Óskar. Hverjum
viltu búa með, hverjum viltu byrja með
og hvern viltu berjast við? Ég myndi vilja búa með Steinda
af því að hann hefur svo þægilega nærveru, byrja með Gillz
af því að hann er fyndinn, hreinlegur og alltaf í vinnunni, og
berjast við Pál Óskar af því að ég myndi líklegast ráða við
hann.
Þú þarft að fara í sleik við karlmann, hver verður fyrir
valinu? Antoine Fons.
Hvað er það síðasta sem þú hugsar um áður en þú ferð að
sofa? Djöfull er Alec Baldwin fyndinn.
Fyrir hvern myndir þú aldrei búa til auglýsingu? Ég
myndi seint gera auglýsingu fyrir eiturlyfjasala, af mörgum
ástæðum.