Monitor - 30.06.2011, Side 14

14 Monitor FIMMTUDAGUR 30. JÚNÍ 2011
hann megi taka myndir af mér. Sextán ára stelpan var
auðvitað upp með sér. Við tókum einhverjar nokkrar
myndir og hann lofaði því að ég myndi síðan velja
lokamyndina. Ég valdi síðan þessa flottu mynd þar sem
ég stóð í gallabuxum og gulum bol í svona lúpínuhafi.
Svo fór ég til Mallorca og fékk símhringingu. Þá var mér
sagt að það hefði verið birt mynd af mér þar sem ég lá
í einhverjum bláum kjól og þú getur ímyndað þér að ég
var ekki kát. Í dag get ég hlegið en á þessum tíma var ég
ekki ánægð, þessi mynd átti aldrei að fara neitt.
Hvernig var Eurovision-ævintýrið?
Það var alveg æðislegt. Bara eins og allir segja sem hafa
farið út í þetta, maður fer inn í einhvern heim þannig
að maður upplifir svolítið hvernig er að vera stjarna í
hinum stóra heimi. Það er ansi mikið meira en á Íslandi.
Það voru þvílík forréttindi fyrir mér að fá að syngja fyrir
þjóðina og finna að þjóðin stóð á bak við mann. Ég man
að ég tók þetta alvarlega og var ofsalega stolt.
Þegar þú varst búinn að vera vinsælasta söngkona
landsins í dágóðan tíma, var þá ekki farið að kitla að
hefja útrás? Eða stóð það kannski til?
Írafár var oft beðin um að taka upp lögin á ensku og við
ræddum það mikið en svo var bara engin spenna fyrir
því. Við komum okkur aldrei af stað, vorum bara á fullu
hérna heima og hugurinn okkar var einhvern veginn
ekkert úti. Við vorum bara ánægð með okkar hluti
heima.
Hvenær hefur Birgitta Haukdal orðið
„starstrucked“ í návist einhvers?
Ég fór á Andrea Bocelli tónleika í Egilshöll og þá bara
missti ég hnén. Hann hefur eitthvað sem ég get ekki
útskýrt og það nægir að horfa á DVD-tónleika með
honum og þá er ég bara nett ástfangin af
manninum. Síðan fór ég til Vegas
fyrir tveim mánuðum síðan og
sá Celine Dion á tónleikum.
Ég hef aldrei verið
brjálaður aðdáandi
hennar en auðvitað
hafði maður heyrt öll
lögin. Þetta voru litlir
tónleikar þannig að
maður sat nálægt
henni og þá fann
ég fyrir einhverri
svona lotningu.
Þarna var einhver
gyðja á ferð.
Á sínum tíma var
oft gert grín að textum
sveitaballapoppsins. Hvað finnst þér sjálfri um
textana ykkar þegar þú hugsar til baka? Mér finnst
margir mjög flottir sem ég er ánægð með en mér
finnst aðrir mjög fyndnir. Ég get ekki verið óánægð
með neinn því þetta eru bara börn síns tíma. Ég man
til dæmis að textabrotið: „Ég vil ekki vera svona,“ þar
sem „svona“ var teygt yfir mörg atkvæði þótti eitthvað
skrýtin textasmíð. Svo hlustar maður á texta í dag hjá
íslenskum poppurum og þar eru brotnar miklu fleiri
reglur en við brutum (hlær).
Kanntu á hljóðfæri?
Ég lærði á þverflautu í tíu ár en dreg hana sjaldan fram.
Síðan glamra ég á píanó og gítar, og þá meina ég að ég
get samið á þau en myndi ekkert spila á tónleikum á
þessi hljóðfæri.
Þú ert núna að gefa út nýja plötu í haust.
Við hverju má fólk búast?
Að henni koma flottir íslenskir lagahöfundar sem
eru bæði þekktir og minna þekktir og svo sem ég líka
nokkur lög sjálf. Þorvaldur Bjarni pródúserar og tekur
þetta upp með mér. Sólóplatan sem ég gaf út síðast
var kannski svolítið krúttleg kertaljósaplata en þessi
verður ekki svoleiðis. Þetta er kraftballöðuplata. Þetta
eru tiltölulega róleg lög en þau eru stór og við erum
að leika okkur með fullt af skemmtilegum hljóðum og
hljóðfærum.
Nýja lagið þitt, Lífið í lit, er komið í spilun.
Hvernig er tilfinningin að gefa út lag aftur?
Hún er ofsalega góð en í leiðinni skrýtin. Ég fór
náttúrlega alveg út úr bransanum, fór í nám og eignaðist
barn og hafði aldrei tekið svona langa pásu áður. Núna,
með því að koma með lag og leyfa fólki að heyra, þá finn
ég að ég fæ kitl í magann, það örlar fyrir smá stressi.
Ný plata og söngkennaranám. Er þetta hluti
af einhverju stóru plani, kannski magnaðri
endurkomu?
Nei, ég er nú ekki svo klár í að plana fram í
tímann. En ef þú ert að tala um endurkomu
Írafárs, þá er aldrei að vita nema að það
gerist eitthvað þar. Ég trúi því að Írafár
eigi eftir að koma saman aftur en
hvort það gerist á þessu ári eða eftir
fimm, það kemur í ljós. Ég hugsa
að við færum samt ekkert að gera
það nákvæmlega sama og
áður, færum aldrei
í sveitaballa-
bransann
aftur.
Nú ertu að fara að setjast að í sólinni í Barcelona. Hvað
kemur til?
Við erum að flytja núna í ágúst af því að maðurinn minn
er að fara í MBA nám. Við fjölskyldan ætlum að dvelja
þar í tvö ár en ég verð náttúrlega á flugi fram og til baka
að klára plötuna og fylgja henni eftir. En eftir áramót
sé ég fyrir mér að við verðum bara alveg í Barcelona
og ég ætla bara í spænskuskóla og byrja á því að ná
tungumálinu.
Ertu byrjuð að undirbúa spænskuna?
Ég fór í fyrsta skipti til Barcelona bara núna fyrir tveimur
vikum að finna mér íbúð. Ég kann svona fjórar setning-
ar, get talið upp á tíu þannig að ég er byrjuð að undirbúa
mig (hlær). Það er svona nýtt orð á hverjum degi, ég er
að reyna við það.
Í fríinu frá bransanum eignaðist þú strák.
Syngur guttinn þinn?
Ég er ekki búin að ala það upp í honum, ég veit að það
halda það örugglega allir, en hann er allan sólarhringinn
með kassagítar að syngja. Hann byrjaði á því þegar hann
var varla farinn að labba. Hann syngur ekkert endilega
með barnalögum mömmu sinnar en það eru ýmis svona
strákalög, rosa karlmannleg.
Þú ólst sjálf upp á Húsavík. Þig hefur ekkert
langað að ala strákinn upp þar? Ég sagði það í mörg
ár, að ég ætlaði í bæinn en svo myndi ég flytja aftur út
á land þegar ég eignaðist börn. Svo er ég búin að eiga
heima hérna síðan ’98 þannig að borgin er orðin miklu
meira heimili fyrir mig en Húsavík. Ég held að ég eigi
aldrei eftir að flytja til Húsavíkur aftur en við erum
dugleg að fara þangað á sumrin og veturna.
Hvernig var að vera unglingur á Húsavík?
Það var mikil íþróttamenning þar. Maður var í öllum
íþróttum, ég var í handbolta, fótbolta, fimleikum og
svo prófaði maður blak í eitt ár, badminton í annað. Ég
prófaði líka öll hljóðfærin í tónlistarskólanum. Auðvitað
voru líka einhver diskótek, maður hitti krakkana og fór
á rúntinn, alltaf sama hringinn og hékk á Billanum sem
var svona vídjóleigusjoppa með spilakössum. Það var
mjög kúl.
Í þjóðskrá ertu skráð sem Birgitta Haukdal Brynjars-
dóttir. Er pabbi þinn ekkert svekktur að þú sért alltaf
kölluð Birgitta Haukdal en ekki Birgitta Brynjars?
Nei, ég hef alltaf verið svo lík honum og hann fékk að
heyra það í svo mörg ár að ég væri alveg eins og hann
þannig að ég held að hann sé bara sáttur. Ég hef nú
reyndar aldrei spurt hann að því. En þegar maður kemur
frá svona litlum stað, þá vita allir að maður er dóttir
Binna Víkings.
HRAÐASPURNINGAR
Dóttir bestu vinkonu þinnar á eins
árs afmæli. Hvort myndirðu frekar
gefa henni barnaplötuna Perlur
eða Birgittu-dúkkuna? Plötuna
Perlur, ekki spurning. Eins árs barn
kann ekkert að leika sér með svona
dúkku en maður er aldrei of ungur
fyrir góða tónlist.
Sonur þinn er að fermast og segir að eina gjöfin
sem hann vilji fá sé að þú syngir í veislunni. Hvaða
lag myndir þú taka? Mér þetta nú mjög fyndið en
myndi að sjálfsögðu leyfa honum að velja lagið.
Ætli hann myndi ekki láta mömmu sína rokka feitt í
einhverju rokklagi og Gitta rokk færi sko auðveldlega
með það.
Hvert væri draumagiggið? Mér
finnst ég hafa upplifað ansi mörg
draumagigg en ætli það yrði þá
ekki eitthvað sem ég hef aldrei
prófað. Já, ég er komin með þetta
– Írafár, Karlakórinn Hreimur og
Sinfó. Uss, þetta er rosalegt.
Garðabær eða Húsavík? Hahaha, Barcelona it is.
Írafár eða Stuðmenn? Auðvitað Írafár en það er stuð
með Stuðmönnum.