Monitor - 01.09.2011, Blaðsíða 6

6 Monitor FIMMTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2011
Þó ekki sé nema rúmt ár síðan Hilmar Guðjónsson útskrifaðist úr Leiklistarskólanum hefur
hann strax náð að setja svip sinn á íslenskt leikhúslíf. Hann er fastráðinn í Borgarleikhúsinu
og lærir þessa dagana hvernig á að leika fuglahræðu. Á morgun verður svo frumsýnd kvik-
myndin Á annan veg en þar spreytir Hilmar sig í fyrsta sinn á aðalhlutverki í bíómynd.
Hilmar og leitin að
Þú ólst upp á Seltjarnarnesinu. Varstu athyglissjúkur
ungur drengur?
Ég veit það ekki sjálfur en ég er ekki frá því. Ég var
orkumikill og glaður. Það var svolítið þannig að það voru
allir vinir mínir í bekknum þannig að þegar átti að refsa
mér með því að færa mig eitthvert annað í skólastofunni
þá talaði ég alveg jafnmikið við nýja sessunautinn. Þá var
ég bara sendur fram á gang. Ég var svolítið mikið frammi
á gangi.
Þú æfðir fótbolta með KR lengi vel og varst þekktur
fyrir gríðarlegt keppnisskap. Var stefnan aldrei sett á
atvinnumennskuna?
Jú jú jú, ég ætlaði að verða fótboltamaður en ég var
meiddur 70% af tíma mínum í öðrum flokki svo ég sagði
skilið við þann draum. Nú spila ég bara við kollega mína í
leiklistinni einu sinni í viku.
Þú æfðir líka samkvæmisdansa á unglingsárunum.
Ég var í rokkdansi. Þar var Elvis Presley og gott tjútt.
Mikið um spörk og svo lyfti ég henni Guðríði, dansfélaga
mínum, voðalega mikið. Þegar ég var níu ára voru svona
lyftur alveg málið. Það var mikill kraftur í þessu. Ég topp-
aði í dansinum þegar ég fór í Hemma Gunn. Skömmu
seinna fórum við í Stundina okkar en það var í raun skref
niður á við miðað við giggið hjá Hemma.
Fortíðin bankar oft á dyrnar hjá þér þegar fólk rifjar það
upp að þú hafir verið fyrstur til að leika Rauða ljónið,
lukkudýr KR. Er það skemmtilegt að eiga á ferilskránni
eða er þetta draugur sem þú vilt helst losna við?
Þetta var virkilega gaman og það er góð minning að
hafa mest verið með 5000 tryllta áhorfendur að horfa á
mig á meðan ég var eitthvað að bulla eins og ég vildi og
enginn vissi hver ég var. Þetta var mikið frelsi fyrir mann
eins og mig.
Þegar þú varst í Kvennó sameinuðu nokkrir nemendur
úr MR, Verzló, MH, Kvennó og MS krafta sína undir
merkjum leikfélagsins Þrándar. Þar fórst þú með
aðalhlutverkið í sýningunni Fullkomið brúðkaup. Var
það bara einn liður í leiklistarplaninu mikla?
Þarna var ég að fíla það í botn að taka þátt í svona
sýningum. Þetta var samt sem áður mikil keyrsla þannig
að á þriðja ári í Kvennó var ég sviðsmaður. Ég vann líka
lengi vel sem ljósamaður í Iðnó þannig að ég er búinn að
prófa alla pósta leikhússins. En ég var allan tímann á leið
í leiklistina.
Árið 2004 lékstu í Geitinni í Borgarleikhúsinu og kysstir
þar Eggert Þorleifsson. Hvernig var að kyssa miðaldra
mann verandi sjálfur tvítugur piltur?
Það var partur af prógrammet. Ég sætti mig alveg við
það. Ég vissi samt í raun ekkert hvað ég var að gera. Allt í
einu kom koss og svo kom frumsýning.
Engin frunsa sem fylgdi þessu?
Nei, ég hef aldrei fengið frunsu. 7, 9, 13.
Sama ár útskrifast þú úr Kvennó og ári seinna lá leiðin
í Hússtjórnarskólann. Hefur þú alltaf haft svona mikinn
áhuga á því að prjóna?
Pældu í því, í áttatíu ára sögu skólans hafa bara fimm
karlmenn setið þar á skólabekk. Ég hef ekki alltaf haft
áhuga á því að prjóna en það var frábært að fara í þenn-
an skóla og vefa, þrífa, baka, sauma og prjóna. Ég tók próf
í að strauja skyrtu svo að þú mátt alveg endilega pikka í
mig ef það er eitthvað krumpuð hjá þér skyrtan.
Gefur þú núna öllum prjónaðar flíkur í jólagjöf?
Já, allir í fjölskyldunni fengu ennisbönd með nöfnun-
um sínum sem ég og kærastan prjónuðum fyrir þau.
Þorláksmessa það árið fór alveg í þetta. Við sátum bara í
sófanum og prjónuðum ennisbönd.
Sumarið 2005 fórstu til Kína í þrjá mánuði. Síðan þá
ert þú þekktur á meðal vina fyrir marga fróðleiksmola
um Kína. Getur þú deilt einum slíkum með lesendum
Monitor?
Það eru mörg innlegg hjá mér í samræður sem hefjast
á: „Þegar ég var í Kína.” Ég get einmitt sagt ykkur það
að Kínverjar borða alltaf kjötið og grænmetið fyrst en
borða sig svo sadda af hrísgrjónum. Þeir nota hrísgrjónin
ekki með matnum endilega. Og ég sá aldrei djúpsteiktar
rækjur í Kína þó ég hafi farið hringinn. Það er eitthvað
vestrænt fyrirbæri.
Haustið 2005 komst þú ekki inn í Leiklistarskólann.
Voru það ekki vonbrigði?
Jú, það voru vissulega vonbrigði en um leið var það
alveg frábært. Fram að því hafði ég fengið já við öllu sem
ég hafði gert í leiklist. Þetta fékk mig því til að hugsa
minn gang, hvort þetta væri málið og hvort þetta væri
það sem ég vildi gera. Ég var því alveg hundrað prósent
viss þegar ég fór aftur í prufu ári seinna.
Haustið 2006 liggur sumsé leiðin í Leiklistarskólann.
Var það snilldin ein?
Þetta var yndislegur tími. Ég var með frábærum
krökkum í bekk. Við unnum alveg svakalega vel saman.
Það voru allir saman í liði og við hjálpuðum hvort öðru;
engin samkeppni í gangi. Bara gleði.
Sama ár leikur þú særðan sjóliða í Flags of our Fathers.
Ætlaðir þú þannig að stytta þér leið til Hollywood?
Nei (hlær). Ég ætlaði bara að fá að vera fluga á vegg í
svona risastóru verkefni. Það leiddi svo til þess að ég fékk
þarna smá hlutverk.
Fékkstu línu?
Já, ég sagði „coreman” tvisvar sinnum. Það átti ekki
að vera nein lína en Clint sagði svo við mig að ég mætti
segja þetta þegar ég sæi Ryan Phillippe koma skríðandi
til mín. Þetta er svona hermál yfir læknaliða. Þetta var
ótrúlega falleg sena; Hollywood-rigning og allt og hann
kom og bjargaði lífi mínu.
Sumir leikarar eru í eilífri leit að verkefnum en þú ert
fastráðinn strax eftir að þú útskrifaðist úr Leiklistar-
skólanum. Ertu ekki þakklátur í hjartanu?
Ég er rosalega þakklátur og geri mér grein fyrir því að
það er alls ekki gefið að fá þetta tækifæri. Þetta verður
kannski ekki alltaf svona. Ég reyni því að njóta þess að
vera þarna á meðan ég get.
Hvernig er venjulegur vinnudagur hjá þér?
Frábær. Þessa dagana er ég bara að syngja og dansa
í Galdrakarlinum í Oz. Við leikararnir erum að vinna
saman fyrir hádegi og svo eftir hádegi koma til okkar
þrjátíu og sex krakkar og æfa með okkur stóru senurnar.
Það er virkilega gaman að vinna með krökkum, þau eru
svo stútfull af leikgleði.
Finnst þér ekkert óþægilegt að vera svona líkur Ben
Stiller?
Nei, nei. Ég hef alveg séð eitthvað líkt með okkur í
einhverri af myndunum hans. En hann er fyndinn og
sniðugur svo það er í góðu lagi. Það væri leiðinlegt ef
þetta væri einhver leiðindagaur.
Í síðustu viku sást þú í forkunnarfagri Speedo-sund-
skýlu í innslagi í Týndu kynslóðinni. Setur hún mikinn
svip á þig sem einstakling?
Já, ég fékk hana í Spörtu, sportvöruverzlun pabba míns
sem lokaði fyrir einhverjum þrettán árum síðan svo
að ég held upp á hana. En ég keypti mér nýja skýlu um
daginn en ég þarf að laga hana. Teygjan undir buxunum
heldur ekki öllu svo ég þarf að smella teygju í hana.
Nú ertu svo að fara að birtast í fyrsta sinn í aðalhlut-
verki á hvíta tjaldinu. Kvikmyndin Á annan veg er
frumsýnd um helgina. Var þetta ekki skemmtilegt ferli?
Þetta var alveg gjörsamlega frábært. Þetta var verkefni
sem var unnið af ástríðu og metnaði svo ég fékk alveg
svakalega mikið út úr þessu. Við leikararnir fengum að
koma mjög mikið að undirbúningnum, fengum að koma
að samtölunum og hafa smá áhrif á þetta allt saman.
Þannig að þetta stendur mér nærri.
Verður skrýtið að horfa á sjálfan sig í bíó?
Við forsýndum myndina síðasta laugardag á Patreks-
firði en myndin er tekin þar í kring. Myndin gerist árið
nítjánhundruðáttatíuogeitthvað og það var mikið hlegið
að alls kyns nostalgíu sem fólk tengdi við; klæðnaði,
tónlist og fleiru. Patreksfirðingar tóku mjög vel í þetta og
ég er því bara spenntur að sýna þetta í höfuðborginni.
Hlærðu alveg svakalega mikið að sjálfum þér jafnvel?
Já, stundum geri ég það. Stundum segi ég meira að
segja eftir mitt eigið grín: „Heyrðu, þessi var nú bara
svolítið góður hjá mér.” Þá er ég svona að meta grínið hjá
mér. En ég hef líka húmor fyrir sjálfum mér og geri grín
að því hvað ég er lítill og svona.
En þú ert samt með stórt hjarta?
Ég er með stórt hjarta þó ég sé enginn sláni.
Hvert er svo framhaldið?
Framhaldið er að frumsýna Á annan veg og fara svo
með hana á kvikmyndahátíð á Spáni. Ég er einmitt
að leita mér að hörjakkafötum til að klæðast á rauða
dreglinum þarna í mollunni. Svo er ég að fara að leika í
Galdrakarlinum í Oz og í Fanný og Alexander. Ég þarf líka
að fara að borga leiguna og skatt. Svo skulda ég símreikn-
ing líka. Ég þarf að finna sniðuga lausn á því.
jrj
Ég toppaði í dansinum
þegar ég fór í Hemma
Gunn. Skömmu seinna fórum
við í Stundina okkar en það
var í raun skref niður á við
miðað við giggið hjá Hemma.