Monitor - 13.10.2011, Side 7

honum líka að gera það gott úti í hinum stóra
heimi. Það hefur ræst vel úr öllum þessum
krökkum sem ég hef unnið með. Krakkarnir
úti í Danmörku eru líka að gera góða hluti svo
að ég er eins og stoltur faðir. Það er gaman
þegar góðu fólki gengur vel og þau eiga þetta
öll skilið.
Eldfjall er fyrsta myndin þín í fullri lengd.
Ertu stoltari af henni af því að þetta er stærra
verkefni?
Það er sama þó þetta sé lengsta barnið í
sentímetrum talið, mér þykir vænt um allar
þessar myndir á sinn hátt. Maður gerir ekki
upp á milli barnanna sinna en kannski af
stuttmyndunum þykir mér vænst um Önnu.
Það er kannski af því að fólki finnst hún síst
af myndunum og þá vil ég verja hana. Hún
er líka bastarður í lengd, enda 35 mínútur.
Hentugast er að vera með stuttmynd sem er
15 mínútur.
Hún er framlag Íslands til Óskarsverðlaun-
anna. Ertu bjartsýnn? Heldur þú að þú getir
hlotið styttuna gylltu?
Ég ætla að byrja á því að vera tilnefndur en
við eigum ágætismöguleika á því. Það eru
einhverjar 60 myndir og þeir sem kjósa þurfa
að horfa á allar myndirnar. Það er bara fólk
sem er komið á eftirlaun sem hefur tíma til
að gera það og það fólk er á sama aldri og
aðalsöguhetjur myndarinnar svo það vinnur
ekki á móti okkur. Viðbrögðin hafa líka verið
mjög góð í Norður-Ameríku.
En væri ekki gaman að vinna og allir Íslend-
ingar myndu kalla þig „Strákurinn okkar?“
Það er alltaf gaman þegar einhverjum geng-
ur vel að kalla einhverja „strákarnir okkar“
og Íslendingum þætti eflaust gaman að hafa
tækifæri á því að kalla einhvern strákinn sinn.
Mér sjálfum finnst aftur á móti ekki gaman
að vera kannski í ísbúðinni og fá athygli svo
það er kannski þess vegna sem ég er hinum
megin við myndavélina. En þetta hljómar eins
og mesta þversögn þegar ég er í miðju viðtali
en þetta er jú partur af vinnunni minni. Ég
þarf að láta vita að ég sé til svo ég fái áfram-
haldandi fjármagn og svo að fólk komi og sjái
myndirnar mínar. En þetta er kannski sá hluti
vinnunnar sem mér finnst sístur.
Er hún ekki upplögð fyrir stefnumót?
Myndin fjallar um þrjár mismunandi
kynslóðir svo hún hentar til dæmis ef þú
vilt taka ömmu þína í bíó. Oft og tíðum fara
strákar með stelpur á hryllingsmyndir til að
fá þær í fangið en það er líka hægt að fara á
mynd sem lætur meira að segja karlmenn
fara að gráta. Ég hef heyrt af alla vega einum
sem náði sér í kærustu með því að fara með
hana á myndina svo að myndin er kjörin fyrir
stefnumót.
Þú hefur farið í skóla og kynnt nemendur
fyrir kvikmyndagerð. Er þér mikið í mun að
smita þinni ástríðu til sem flestra?
Við lesum bækur í menntakerfinu og
greinum þær og greinum sögur. En fólk er
ekki alið upp við það að horfa á bíómyndir
og skilja nákvæmlega á hvað það er að horfa
og hvernig er verið að komast inn í hausinn
á fólki. Þannig að mér finnst ósköp gaman að
tala um bíómyndir við fólk og ég vona að það
verði meira af því að aðrir geri slíkt hið sama.
Hvert er svo framhaldið hjá þér?
Ég er voðalega mikið í ferðatösku þessa dag-
ana að þvælast með myndinni. Svo er ég að
skrifa líka. Ég stefni að því að gera stuttmynd
áður en ég geri næstu mynd í fullri lengd. Ég
er nú reyndar kominn lengra með handritið
fyrir myndina í fullri lengd heldur en stutt-
myndahandritið. En maður þarf að halda því
áfram sem manni finnst skemmtilegt að gera
fyrst manni gefst kostur á því að gera það.
jrj
7FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 2011 Monitor
Svo ef maður er í
lauginni og hittir
kannski Robert De Niro
eða eitthvað þá getur
maður sagt: „Hey, fellow
nominee”
Mynd/Sigurgeir