Monitor - 13.10.2011, Blaðsíða 21
21FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 2011 Monitor
Að lifa áhyggjulausu lífi sem snýst fyrst ogfremst um hvort maður eigi að leika sérmeð bolta, fara í Nintendo eða horfa á spólu
er öfundsvert líferni. Að eldast, kynnast áhyggjum
og því hvað mannleg samskipti geta verið flókin,
er síður öfundsvert og fer það ferli misvel með
fólk. Vissulega hef ég svo sem ekki fengið að
kynnast mörgum stigum þess að eldast
en þó er ég farinn að upplifa það að
mér finnst sífellt ómerkilegra að eiga
afmæli, að undanskildu stórafmæli, og
jólatilhlökkunin er orðin núll og nix
samanborið við það sem áður var.
Að yngjast er eitthvað semmenn hafa svo öldum skiptirkeppst um að geta. Hefur fólk í
því samhengi tekið upp á ýmsu svo sem
að endurnýja fatastíl sinn, fara í lýtaaðgerðir,
næla sér í yngri maka og þar fram eftir götum. Í
síðustu viku tókst mér að yngja mig um rúman
hálfan annan áratug og það án nokkurra af
fyrrnefndum aðferðum. Það eina sem
ég þurfti að gera var að fara í bíó á
myndina Lion King. Í síðustu viku varð
ég fjögurra ára á ný.
Það að rifja upp gömul kynni viðþetta meistarastykki sem LionKing er gerði annars látlausan
sunnudag að langbesta degi vikunnar.
Ég man varla eftir að hafa gengið svo
glaður út úr kvikmyndahúsi, ég gat
vart orða bundist af hrifningu.
Gömlu aulabarnabrandararnir
höfðuðu til mín og á sama tíma
uppgötvaði ég nýja „fullorð-
insbrandara“ í myndinni,
húmorinn hitti beint í mark
hjá fjögurra ára drengnum
í mér og tvítuga unga manninum. Maður upplifði
allar persónurnar, fyrir utan Skara og hýenurnar,
eins og gamla vini sína, tónlistin var frábær og
maður fékk sama gamla hryggðarhrollinn við það
að sjá Múfasa falla frá. Það var ekki laust við að ég
hefði heyrt í fólki á mínum aldri, sem eflaust var
í salnum í sömu erindagjörðum og ég,
snökta í laumi.
Eins og flestum er kunnugtbera þó skemmtilegheitinog fegurðin í myndinni
harmleikinn ofurliði og því gekk
ég eins og áður sagði með bros á
vör út úr salnum. Ég var þó ekki
einungis brosandi yfir þessari frá-
bæru mynd heldur fyrst og fremst
yfir þessu magnaða nostalgíukasti
sem yfir mig gekk. Mig langaði helst
beinustu leið niður í geymslu heima og byrja
að róta í gamla dótakassanum eftir Simba-dúkk-
unni sem ég átti eða Púmba. Mig langaði að spila
gamla Lion King-leikinn minn á Super Nintendo.
Fjandinn hafi það ef mig langaði ekki bara að
klæða mig í gömlu Lion King-náttfötin líka.
Að sama skapi fékk það mig til að hugsa um
allt hitt dótið mitt, alla hina tölvuleikina og
gleyma stað og stund.
Það er eitthvað við það að rifja uppgamla tíma sem er svo ótrúlega heill-andi, einkum þegar maður getur gert
það með áþreifanlegum hlutum eins
og leikföngum, ljósmyndum eða
fatnaði frá æsku. Að svo mæltu
er ég ekki í nokkrum vafa um
hvað ég hyggst taka mér fyrir
hendur næst þegar mér leiðist.
Ég gref einfaldlega upp gamla
dótakassann og gömlu leikja-
tölvuna, skelli Forever Young á
fóninn á „repeat“ og heimsæki
nostalgíuheiminn. Svo bara,
komið þið með mér.Einar Lövdahl Gunnlaugsson
einar@monitor.is
ORÐ Í BELG
Viltu yngjast um
tíu ár á augabragði? Ein skærasta fjöður í hatti
Marvel-fyrirtækisins eru hinir
fjölbreyttu og frísku X-Men.
Leikurinn X-Men Destiny
gefur leikmönnum færi á að
stýra þremur nýjum X-Men
unglingum sem eru að átta sig
á lífinu og hafa leikmenn áhrif
á hvernig örlög þeirra þróast
í gegnum leikinn. Leikurinn
hefst í friðargöngu sem haldin
er til heiðurs hinum látna
Charles Xavier. Skyndilega
er gangan rofin af árásum
illmenna og er markmiðið að
finna út úr því hver stendur
þar að baki. Þó að leikmenn fái
ekki að stýra þekktum X-Men
persónum, koma þær við sögu
og berjast með.
X-Men Destiny er í grunninn
slagsmála- og hasarleikur með
hlutverkaleikjaívafi, en leikmenn velja sér persónu í upphafi og þurfa
að þróa hana á einfaldan hátt í gegnum leikinn. Slagsmálakerfi leiksins
er mjög einfalt og það sama má segja um óvini leiksins, en þeir eru
ekki að fara að fá Nóbelsverðlaunin í neinu. Leikurinn er frekar einhæf-
ur og gengur nánast bara út á að ýta á örfáa takka og berja á óvinum.
Þegar líður á fá leikmenn sérstaka hæfileika og þurfa að safna kröftum
til að nota þá og hjálpar það mikið til í stærstu bardögum leiksins.
Það er lítið að gera eftir að söguþræðinum lýkur, en hann endist aðeins
í ca. 5 klukkutíma og spannar 8 mismunandi borð. Grafíkin er ágæt, en
fjöldi ramma á sekúndu dettur niður í hörðustu bardög-
unum. Tónlistin er allt í lagi, en talsetningin er í ódýrari
kantinum.
Þegar öllu er á botninn hvolft er X-Men Destiny ekki
alslæmur leikur, en hann hefði mátt vera dýpri og
skarta meiri metnaði. Það er ljóst að Marvel og
Activision hafa hent þessum með hraði í hræri-
vélina og útkoman er leikur í ágætu meðaltali sem
gæti hífst aðeins upp fyrir það hjá hörðustu X-Men
aðdáendunum.
Ólafur Þór Jóelsson
Örlög kvikindanna
TÖ LV U L E I K U R
Tegund:
Slagsmálaleikur
PEGI merking: 16+
Útgefandi: Activision
Dómar: Gamespot 4 af 10 /
IGN 5,5 af 10 / Eurogamer 5 af 10
X-Men Desteny