Morgunblaðið - 19.05.2010, Síða 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MAÍ 2010
✝ Ólafur Hólm Ein-arsson fæddist í
Reykjavík 17. júní
1914. Hann lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 6. maí 2010.
Hann var sonur
hjónanna Einars Hólm
Ólafssonar skósmiðs,
frá Hvallátrum í
Rauðasandshreppi, f.
25.1. 1892, d. 12.8.
1915, og Gíslínu
Magnúsdóttur, frá
Hnjóti í Örlygshöfn, f.
18.1. 1889, d. 8.6.
1986. Hálfsystkini Ólafs voru þrjú,
Gyða Jónsdóttir, f. 27.9. 1920, Erna
Jónsdóttir, f. 12.12. 1922, d. 6.5. 2010
og Knútur Jónsson f. 5.8. 1929, d.
24.7. 1992. Þann 23. janúar 1943
kvæntist Ólafur Þorgerði Elísabetu
Grímsdóttur, f. 10.12. 1915, d. 9.1.
2006. Þau bjuggu allan sinn búskap í
Reykjavík, lengst af á Háteigsvegi
19 og í Skipholti 12. Börn þerra eru:
1) Stella Hólm, f. 22. júní 1943, gift
Gavin Mc Farlane. Þau eru búsett í
London. Synir þeirra eru Neil Gunn-
ar Hólm og Angus Þór Hólm, eig-
giftist Gíslína móðir hans Jóni Hall-
dórssyni, f. 1889, d. 1973. Jón starf-
aði í Gasstöðinni í Reykjavík og hóf
Ólafur störf þar um 17 ára gamall
og gerðist lærlingur í pípulögnum
og varð síðar meistari í þeirri iðn.
Hann hóf störf hjá Hitaveitu Reykja-
víkur við stofnun hennar og var þar
yfirverkstjóri. Þar lét hann af störf-
um árið 1984, þegar hann varð sjö-
tugur, eftir rúmlega 40 ára starf.
Ólafur byrjaði ungur að leika á
hljóðfæri, var m.a. í Harmonikku-
félagi Reykjavíkur og Lúðrasveit-
inni Svaninum, en lengstum lék
hann á trommur fram til ársins 1955
og þá með ýmsum harmonikkuleik-
urum, þar á meðal Braga Hlíðberg
og Halldóri frá Kárastöðum. Einnig
lék hann um tíma í hljómsveit
Bjarna Böðvarssonar. Og trommu-
leikinn hóf hann að nýju, er hann
flutti í búsetu á Hrafnistu í Hafn-
arfirði, þá orðinn níræður, og lék
með DAS bandinu á dansleikjum á
hverjum föstudegi í þrjú ár. Ólafur
gekk í Oddfellowregluna þegar
hann var 24 ára gamall og var mjög
virkur í því starfi og var einn af
stofnendum stúkunnar Þorkels
mána árið 1952.
Ólafur verður jarðsunginn frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.
inkona hans er Jane
Foulser Mc Farlane. 2)
Einar Hólm, f. 10. des-
ember 1945, kvæntur
Vilborgu Árnýju Ein-
arsdóttur. Þau eru bú-
sett í Mosfellsbæ.
Börn þeirra eru Ingi-
björg Hólm, gift Jóni
Guðmundi Jónssyni.
Börn þeirra eru Íris
Hólm, Þórir Hólm og
Sóley Hólm. Ólafur
Hólm, kvæntur Elvu
Brá Aðalsteinsdóttur.
Dætur þeirra eru
Freyja Hólm og Una Hólm. 3) Birgir
Hólm, f. 28. febrúar 1956, kvæntur
Ósk Jóhönnu Sigurjónsdóttur. Þau
eru búsett í Mosfellsbæ. Börn þeirra
eru Garðar Hólm, sambýliskona
hans er Hildur Sigursteinsdóttir og
dóttir hennar er Ísabella Rún. Berg-
lind Hólm. Hún er gift Þorsteini
Gíslasyni og er sonur þeirra Birgir
Hólm. Fyrir á Þorsteinn dæturnar
Anítu Rós og Ísabellu Rós frá fyrri
sambúð. Ólafur missti föður sinn,
þegar hann var rétt eins árs, en þeg-
ar hann var um 6 ára gamall, 1920,
Í dag kveðjum við aldinn heiðurs-
mann, kæran tengdaföður minn, Ólaf
Hólm Einarsson. Honum kynntist ég
fyrir hálfri öld og hefur aldrei borið
skugga á þau kynni. Margt er að
þakka og eru það margar ljúfar minn-
ingar sem koma nú í hugann. Það var
dýrmætt að eignast þau fyrir tengda-
foreldra, hann Óla og hana Gerðu,
eins og þau voru ævinlega kölluð. Þau
áttu fallegt og hlýlegt heimili og ætíð
var gott að koma til þeirra.
Ljúft er að minnast allra samveru-
stunda fjölskyldunnar á heimili
þeirra, hvort sem var á hátíðum og
tyllidögum eða í annan tíma. Þau
voru samhent um að láta fólkinu sínu
líða vel og var Óli þá oftast hrókur alls
fagnaðar. Hann flíkaði ekki tilfinn-
ingum sínum en hann var hvers
manns hugljúfi og sérstaklega greið-
vikinn og aldrei hallmælti hann
nokkrum manni. Ólafur hafði ríka
kímnigáfu og gat hlegið svo innilega
að tárin runnu og hreif hann þá aðra
með. Hann tók þátt í ýmsu fé-
lagsstarfi og gekk ungur til liðs við
Oddfellowregluna og var það starf
honum ávallt mjög kært. Hann spil-
aði brids ásamt þremur félögum sín-
um í tugi ára og saman voru þau hjón
í hjónaklúbbi þar sem skipst var á
matarboðum og þá var oft glatt á
hjalla.
Ólafur hafði unun af því að ferðast,
bæði til útlanda en ekki síður um
landið sitt. Og þá var eins gott að far-
arskjótinn væri traustur og lagði
hann mikið upp úr því að eiga góða
bíla og einnig að halda þeim vel við.
Hann, og þau hjón bæði, voru frábær-
ir ferðafélagar og fékk ég að njóta
þess hvort sem var í tjaldútilegum
með fjölskyldunni eða á ferðalögum í
útlöndum.
Ógleymanleg er Norðurlandaferð-
in þegar Óli varð sjötugur. Þá ferð-
uðumst við fjögur saman í þriggja
vikna ferð og í mörg ár endurlifðu
þau ferðina í öllum ljósmyndunum
sem teknar voru. Þau lögðust sann-
arlega í ferðalög þegar þau eignuðust
fellihýsi árið 1979 og nutu þess í yfir
20 ár.
Skömmu eftir lát Gerðu árið 2006
flutti Óli á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þá
var sjóninni hans mjög farið að hraka
og þá komu hljóðbækurnar sér vel og
naut hann þess að hlusta á hið fjöl-
breytilegasta efni og hafði gaman af
að segja okkur hinum frá því sem
hann hlustaði á. Ávallt lét hann sér
annt um fjölskylduna sína og þá sér-
staklega börnin. Seinni árin, þegar
langafabörnin komu í heimsókn,
fannst honum afar vænt um það og
spurði ætíð frétta af þeim. Á Hrafn-
istu tók Óli upp þráðinn að nýju við að
leika á trommur, en það hafði hann
gert til margra ára á sínum yngri ár-
um. Lék hann með DAS-bandinu á
hverjum föstudegi og þegar hann
varð 95 ára á síðasta ári bauð hann
fjölskyldu og vinum til fagnaðar og
lék sjálfur undir dansi ásamt tveimur
harmonikkuleikurum.
Ég vil ljúka þessum kveðjuorðum
um Ólaf tengdaföður minn með ein-
lægri þökk fyrir allt sem hann var
okkur öllum. Minningin um góðan
mann mun lifa í hjörtum okkar.
Blessuð sé minning hans.
Vilborg Árný Einarsdóttir.
Ólafur Hólm Einarsson
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Hólm Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Elísabet Jóns-dóttir fæddist á
Breiðabólstað í Mið-
dalahreppi í Dalasýslu
hinn 11.10. 1924. Hún
lést á Landspítalanum
í Fossvogi 11. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Kristín Magn-
úsdóttir, f. 1.1. 1891,
d. 27.4. 1956, ljós-
móðir og húsfreyja,
og Jón Sumarliðason,
f. 13.9. 1889, d. 20.5.
1971, bóndi og hrepp-
stjóri á Breiðabólstað, síðar þing-
vörður í Reykjavík. Elísabet var
eina barn foreldra sinna.
Elísabet giftist 11.6. 1949 Guð-
mundi Magnússyni, skrifstofustjóra
í Ríkisendurskoðun, f. 24.6. 1917, á
Selskerjum í Múlahreppi, A-
Barðastrandarsýslu, d. 28. júní
2006. Foreldrar hans voru hjónin
Magnús Pétursson bóndi, lengst af
á Innri-Bakka í Tálknafirði og síðar
verkamaður í Reykjavík, og Björg
með Önnu Guðnýju Björnsdóttur, f.
1958, a) Elín Birna verkfræðingur,
f. 1983, sambýlismaður Elfar Hrafn
Árnason viðskiptafræðingur, f.
1983, b) Agnes Björg læknanemi, f.
1987, c) Arnór Gunnar nemi, f.
1993. 4) Örn verkfræðingur, f. 22.9.
1961, maki Ragnhildur Sigurð-
ardóttir þroskaþjálfi, f. 1963. Börn
þeirra eru: a) Helga, nemi, f. 1993,
b) Ísak, f. 1995, c) Guðmundur
Freyr, f. 1998.
Elísabet stundaði nám við héraðs-
skólann í Reykholti og lauk gagn-
fræðaprófi frá Menntaskólanum á
Akureyri. Hún var farkennari í Döl-
unum í eitt ár. Hún stundaði síðan
nám í Húsmæðraskóla Reykjavíkur
og helgaði sig húsmóðurstörfum
eftir að hún giftist Guðmundi. El-
ísabet var félagslynd. Hún tók virk-
an þátt í félagsstarfi kvennadeildar
Reykjavíkurdeildar Rauða kross-
ins. Einnig tók hún þátt í starfi Fé-
lags breiðfirskra kvenna. Eftir að
hún flutti í Árskóga tók hún fullan
þátt í félagsstarfi aldraða þar sér til
mikillar ánægju, enda mikil hann-
yrðakona alla tíð.
Útför Elísabetar fer fram frá
Seljakirkju í dag, 19. maí 2010, og
hefst athöfnin kl. 13.
Guðmundsdóttir, ljós-
móðir og húsfreyja.
Börn Elísabetar og
Guðmundar eru: 1)
Jón, læknir f. 19.9.
1949, maki Marta
Kjartansdóttir,
hjúkrunarfræðingur,
f. 1951. Börn þeirra
eru: a) Ásdís Björg
viðskiptafræðingur,
f. 1971, maki Þórir
Örn Ólafsson við-
skiptafræðingur, f.
1969. Sonur Ásdísar
er Matthías Harð-
arson, f. 1993, og börn Þóris eru
Þórður Axel, f. 1990, og Guðrún
Stella, f. 1996, b) Elísabet viðskipta-
fræðingur, f. 1976, c) Kjartan Ari
verkfræðingur, f. 1979, sambýlis-
kona Bára Brandsdóttir sagn-
fræðinemi, f. 1978. 2) Björg geð-
hjúkrunarfræðingur, f. 19.5. 1951.
3) Gunnar Kristinn læknir, f. 21.6.
1957, sambýliskona Ása Dóra Kon-
ráðsdóttir sjúkraþjálfari, f. 1973.
Börn Gunnars frá fyrra hjónabandi
Elsku móðir mín. Nú er komið að
kveðjustund. Það bar brátt að og erf-
itt að trúa að þú sért búin að kveðja.
Þó að aldursárin hafi verið orðin
nokkuð mörg áttaði maður sig ekki
alltaf á því, vegna þess hversu hress
þú varst. T.d. varst þú hjá okkur Ásu
Dóru í samkvæmi helgina áður en þú
kvaddir og varst þar hrókur alls fagn-
aðar. Það var auðvitað yndislegt að
sjá hvað þú varst ánægð allt fram á
síðasta dag og hve lífsgleðin skein frá
þér alla tíð.
Við systkinin urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að hafa þig okkur til halds
og trausts á uppvaxtarárunum og
varst þú órjúfanlegur hluti af öllu
okkar lífi og mótaðir þann grunn sem
við erum í dag. Sem barn tók maður
þetta sem sjálfsagðan hlut en síðar
hef ég áttað mig á því að svo er ekki.
Á sama hátt hefur þú verið natin við
að sinna barnabörnum sem hafa
fengið að njóta samveru þinnar.
Í seinni tíð hef ég einnig áttað mig
á hve skýra afstöðu þú hafðir til hlut-
anna og fylgdir því eftir bæði í orði
sem og á borði.
Sú minning sem situr sem sterkast
er hin mikla hlýja sem geislaði af þér
og allir fengu að njóta sem kynntust
þér. Þú varst alltaf til staðar, varst
styðjandi alla tíð og ekki síst síðasta
árið.
Það er erfitt að kveðja manneskju
sem hefur fylgt manni alla ævi, en á
sama tíma er ofarlega þakklæti fyrir
að hafa haft þig svona lengi. Þó að
söknuðurinn sé mikill er þakklætið
efst í huga fyrir að hafa átt svona ein-
staka konu fyrir mömmu.
Elsku mamma, ég kveð þig og bið
góðan guð að geyma þig.
Gunnar Kristinn.
Tengdamóðir mín Elísabet Jóns-
dóttir er látin, áttatíu og fimm ára að
aldri. Samfylgd okkar hefur varað í
tæp 40 ár. Elísabet var húsmóðir með
stóru H. Henni var mjög umhugað
um velferð fjölskyldunnar og lagði
sitt af mörkum til að afkomendur
hennar hittust reglulega. Henni
fannst við aldrei hittast nógu oft.
Fjölskyldan á eftir að sakna þess að
fá ekki pönnukökur og döðluköku hjá
henni, að ógleymdum toblerone-ísn-
um á jólum. Þegar börnin voru lítil
gengu þau í fallega prjónuðum peys-
um eftir ömmu sína. Þegar þau voru
vaxin upp úr þeim og ef þær voru ekki
gatslitnar, reyndi ég ávallt að gefa
þær, því ekki tímdi ég að henda þeim.
Alltaf fór hún einu sinni í viku í
föndrið, en þar komu saman konur úr
kvennadeild Rauða krossins og saum-
uðu, prjónuðu og föndruðu fyrir jóla-
basarinn. Hún hafði gaman af því að
segja frá hvað þær voru að gera snið-
ugt núna fyrir basarinn og var ávallt á
útkikki eftir nýjungum. Hún hafði
einnig gaman af að starfa með breið-
firskum konum í Félagi breiðfirska
kvenna og bauð mér nokkrun sinnum
með sér þegar Þórhallur miðill kom
til að skemmta þeim. Síðan var hlað-
borð að íslenskum sveitasið, hnallþór-
ur og annað kruðerí.
Elísabet hafði gaman af því að
ferðast um landið og helst vildi hún
komast í Dalina einu sinni á ári.
Ástæðurnar sem hún gaf upp fyrir að
hún þyrfti að komast vestur voru
stundum frumlegar, eins og að þurfa
að komast í berjamó, en sagðist síðan
ekki vilja berin. Eða að það væri búið
að leggja nýjan veg yfir Bröttu-
brekku. Einnig fóru þær Imba m.a. í
Hveragerði í eina viku síðastliðin ár,
en þær skemmtu sér ávallt vel sam-
an.
Þegar heilsu Guðmundar fór að
hraka og Elísabet gat ekki lengur séð
um hann heima þá fór hann í Skó-
gabæ og hún flutti í Árskóga. Mörg-
um sinnum á dag fór hún niður til
hans til að líta eftir að hann fengi
góða aðhlynningu, til að aðstoða hann
og veita honum félagsskap. Eftir að
Elísabet fótbrotnaði fyrir nokkrum
árum í ferðalagi með öldruðum, fór
hún aftur að stunda sund tvisvar í
viku, eitthvað sem hún og Guðmund-
ur höfðu áður gert saman og haft
mikla ánægju af.
Eins og áður sagði var Elísabet
mikil hannyrðakona og seinni árin
var hún dugleg að fara í félagsmið-
stöð aldraðra, þar kynntist hún fólki
úr húsinu og komst vel inn í það sam-
félag.
Elísabet fylgdist vel með þjóðmál-
unum og las mikið. Gaman var að
hlusta á mömmu og hana þegar þær
voru að rifja upp hin ýmsu ljóð og
kvæði, heilu kvæðabálkana. Þá sá ég
að utanbókarlærdómur er list, sem
því miður er ekki eins vel sinnt hjá
okkur sem yngri erum. Með hlýhug
og þakklæti í hjarta þakka ég sam-
fylgdina
Ég vil þakka starfsfólki gjörgæslu-
deildar og taugadeildar B2 í Fossvogi
fyrir alúð og umhyggju í garð hennar
og okkar aðstandenda.
Marta.
Elísabet Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar um El-
ísabetu Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og dóttir,
HEIÐRÚN SVERRISDÓTTIR
leikskólakennari
frá Skógum í Hörgárdal,
Fjallalind 7,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
14. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Þorsteinn Berg,
Þröstur Berg,
Sverrir Ágúst Berg, Eva Gunnlaugsdóttir,
Gunnlaugur Berg Sverrisson, Heiðrún Berg Sverrisdóttir,
Álfheiður Ármannsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
VALDIMAR HELGASON,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður til heimilis á Rauðalæk 23,
Reykjavík,
lést laugardaginn 15. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elín Ó. Finnbogadóttir,
Helgi Valdimarsson, Jóna Ólafsdóttir,
Sigríður G. Valdimarsdóttir, Óttar Ólafsson,
Aðalheiður Valdimarsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir og amma,
MARGRÉT GUNNLAUGSDÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 10. maí.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 20. maí kl. 11.00.
Sigríður Lóa Jónsdóttir, Sigurður Ingi Ásgeirsson,
Gunnlaugur Björn Jónsson, Kristrún Jónsdóttir,
Ingibjörg Svala Jónsdóttir, Ólafur Ingólfsson,
Sigrún Jónsdóttir,
Gunnlaugur Gunnlaugsson
og barnabörn.