Alþýðublaðið - 24.10.1923, Blaðsíða 3

” ALÞYÐUBLAÖÍÐ
Ai i | s .
"Iistioo
Hnejksllð aesta.
er listi aiþýöunnar
Kosningaskrifstofa Aiþýðofiokksins
er í Aiþýðuhúsinu. Yeitir hún kjósendum allar nauðsyníegar
upplýsingar áhrærandi aiþingiskosningarnar og aðstoðar þá,
er þuria að kjósa fyrir kjördag vegna brottfarar eða heima
hjá sér vegna vanmættis til að sækjá kjörfund, og enn
fremur þeim, er kosningarrétt eiga í öðrum kjördæmum.
Aiþýð nhranð gerðin
framleiðir að allra dómi
beztu bfauðln í bænum.
Notar að eins bezta mjöl og hveiti frá þektum erlendum
mylnum og áðrar vörur frá helztu firmum í Ameríku,
Englaudi, Danmörku og Hollandi. Alt efni til brauð- og köku-
gerðar, smátt og stórt, eru beztu vörutegundirnar, sem á
heimsmarkaðinum fást.
í hinni alræmdu grein Gunn-
ars Egilsson um bannið er
komist svo að orði, að meðan
»baonlögin voru hér í algleym-
Ingi, datt engutn í hug að haida
þau, sem á annað borð viidi
drekkac.
Engum!
Ef hæstaréttardómari >viidic
fá sér í staupinu, >viídi drekkac,
þá datt honum ekki í hug að
haida banniögin eftir þessari
kenniogu G. E.
Et ráðherrarnir, et sýslumenn
og Iögreglustjórar, sem áttu að
gæta iaganna, >vildu drekkat,
þá datt þeim ekki í hug að
halda bannlögin eftir sömu
kenoingu. ^
Ekki er nú að undra, þótt iiia
færi, hafi ástandið verið þannig
undir bannlögunum.
Eq svo var nú ekki, sem bet-
ur fer.
Að.vísu voru bannlögin brotin,
og það er enginn efi á því, að
það er stór sök hjá þeim, sem
bannlaganna áttu að gæta. En
að það hafi verið svona, eins
og G. E. lýs'tr, nær engri átt
og ©r að eins sagt af grór.ú
hatri til banniaganna, sem G.
E, hefir frá upphifi viljað gera
alt þáð mein, sem haDn hefir
getað.
Aliir einlægir bannmenn hljóta
að fyllast sárri gremju gegn
því blaði og þeim manni, sem
sííkar kenningar fiyiur.
Já; ailir einlægir bannmenn,
en hverjir eru það nú á þessum
síðustu títnutit?
Magnús dósent átti að hafa
lofað bannmönnum því að skrifa
á rnóti þessari grein G. E. í
Morgunbiaðinu.
Jú; Magnús hefir skrifað grein
í Morgunblaðið, sem er ekkert
annað en suuprur tii þeirra blaða,
sem hafa mótmælt kröftulega
háðungargrein G. E., og svo hól
utn sjálfau hann, hversu Agætur
baoi.oaaður itana sé. ogf svo er
hitt, að hann vill gera sem
allra minst úr þeim stórmerku
tíðindum um úrlausn bannmáls-
ins, sem David Östiund hefir
fiutt, þar vill hann verá >varkár
í vonum« sínum og telur, að
menn séu >he1zt tii bjartsýnir« um
þessa úrlausn máisins. Og hann
er meira að segja að afsaka
grein G. E., og verður ekki
annað séð, en að hann hlakki
yfir því, að G. E. hafi stungið
»a!!væDum sueiðum að bannvin-
ununx. Og í fullu samræmi við
þetta er það hjá Maguúsi dósent,
þegar hann segir um grein G. E.:
>I>að er ekki mitt, að eltast
við slíkar greinar.< í>að er
gamla svarið stéttarbræðra hans
í Gyðiogalandi forðum: >Hvað
kemur það oss við?« í>ó teiur
hann sig bannmanD.
Jú; það er skylda hvers ein-
asta bannmanns, sem vill vera
einiægur, að >eltast við siíkar
greinar«. Þáð-er skylda mfn, og
það er þín skylda líka, ef við á
annað borð erum bannmenn.
Það er skyida allra bannmanna.
Það er skylda M. J. Hka, ef hann
er bannmaður.
Grein G. E. er ein hin mesta
hneykslisgrein, sem rituð hefir
verið á siðustu árum. Og kattar-
þvottargreln Magnúsár dósents
Konurl
: ■. ■ - . / . ' " ■ -
Munlð eitip að bíðja
um Smára smjöFlikið.
Dæmið sjálfar imi gæðin.
er iíka hneyksli, sem allir sannir
bannmenn verða að mótmæla.
Bannvinur.
>í*jóðnýtingin á£yrarhakka«.
Með þessari fyrirsögn flytur
>Vísir« smágrein um það, að
séra Ingimar hafi afneitað þjóð-
nýíingu mjög ákveðið; vitanlegá
er þetta eitt af því, sem ætti að
vera undir sérstakri fyrirsögn í
»Vísi«, þar sem safnað væri
saman öllu því, sem er »jafnsatt
og þetta um Wennerström«, eins
og Jakob MöIIer komst að orði
um einhver nýjustu ósannlndin
sífl.