Morgunblaðið - 29.05.2010, Blaðsíða 42

42 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MAÍ 2010
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HULDU VILHJÁLMSDÓTTUR,
Hjallatúni,
Vík í Mýrdal.
Sérstakar þakkir og kveðjur til starfsfólks
Hjallatúns fyrir góða umönnun.
Finnur Bjarnason,
Gréta Bjarnadóttir,
Oddný Bjarnadóttir, Stefán Á. Stefánsson,
Valborg Bjarnadóttir,
Egill Bjarnason, Sigurlín Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug og
samúð við andlát og útför mannsins míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNS ÁGÚSTS GUÐLAUGSSONAR
frá Kolsstöðum
í Dölum.
Steinunn Erla Magnúsdóttir,
Árni H. Jóhannsson, Sigrún Elfa Ingvarsdóttir,
Bjarni Jóhannsson, Ingigerður Sæmundsdóttir,
Gunnbjörn Óli Jóhannsson, Freyja Ólafsdóttir,
Jóhann G. Jóhannsson, Þórdís Þórsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður okkar, afa, sonar og
bróður,
SKÚLA KARLSSONAR,
Bugðutanga 9,
Mosfellsbæ.
Bergrós Hauksdóttir,
Ásdís Skúladóttir,
Ingibjörg Sigríður Skúladóttir,
Skúli Freyr Arnarsson,
Guðmundur Skúlason,
Karl Eiríksson,
Þóra Karlsdóttir,
Eiríkur Karlsson.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
BJARNA ÓLAFSSONAR
fv. stöðvarstjóra Pósts og síma
í Ólafsvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
St. Franciskusspítalans í Stykkishólmi fyrir einstaka
alúð og umönnun í veikindum hans.
Marta Kristjánsdóttir,
Vigdís Bjarnadóttir, Einar S. Sigurjónsson,
Kristján Bjarnason, Steinunn Tryggvadóttir,
Kristbjörg Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
systur og ömmu,
MARGRÉTAR GUNNLAUGSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks A2 á Grund fyrir
góða umönnun.
Sigríður Lóa Jónsdóttir, Sigurður Ingi Ásgeirsson,
Gunnlaugur Björn Jónsson, Kristrún Jónsdóttir,
Ingibjörg Svala Jónsdóttir, Ólafur Ingólfsson,
Sigrún Jónsdóttir,
Gunnlaugur Gunnlaugsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu, langömmu og langalangömmu,
AÐALHEIÐAR ÁRNADÓTTUR,
Dalbæ,
Dalvík,
áður Karlsrauðatorgi 14,
sem lést miðvikudaginn 5. maí.
Brynjar Friðleifsson,
Gréta Friðleifsdóttir,
Baldur Árni Beck,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Ragna Guðmunds-dóttir fæddist í Bæ
í Steingrímsfirði hinn
11. október 1925 og
ólst þar upp. Hún lést
9. maí sl.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Ragnar Guðmundsson
frá Reykjanesi í Ár-
neshreppi og Margrét
Ólöf Guðbrandsdóttir
frá Byrgisvík sem er í
sama hreppi. Ragna
var næstelst af 6 systk-
inum; eitt þeirra dó
eins árs og Kristbjörg fyrir nokkr-
um árum en Bjarni, Branddís og
Ingimar lifa enn. Að auki eiga þau
uppeldisbróðurinn Lýð Stein-
grímsson.
Ragna giftist Guðmundi Halldórs-
syni sem einnig var frá Bæ og áttu
þau 4 syni; Halldór
Gunnar, Birgi Karl,
Guðmund Ragnar og
Martein en hann dó
sama dag og hann
fæddist. Ragna og
Guðmundur bjuggu í
Hafnarfirði fyrst um
sinn en fluttu svo á
Drangsnes í Kaldr-
ananeshreppi og
keyptu síðar Ás-
mundanes í Bjarn-
arfirði þar sem þau
voru með silungaeldi
og æðarvarp en Guð-
mundur hafði fram að því verið út-
gerðarmaður. Hann lést árið 2002 á
Heilbrigðisstofnunni á Hólmavík.
Þangað flutti Ragna nokkru síðar og
þar dvaldi hún þar til hún lést.
Ragna var jarðsungin frá Drangs-
neskapellu 15. maí 2010.
Þegar pabbi hringdi í mig sunnu-
dagskvöldið þann 9. maí og sagði
mér að amma mín, Ragna Guð-
mundsdóttir sem ég er nefnd eftir,
væri dáin brá mér ekki. Ég varð ekki
einu sinni sorgmædd, ég held að hún
hafi sjálf orðið manna fegnust að fá
hvíld eftir langa og löngu tapaða bar-
áttu við Alzheimer-sjúkdóminn sem
og lélegt líkamlegt ásigkomulag.
Eiginlega finnst mér að hún hafi
þegar verið hálfpartinn farin, þetta
var bara andinn að fylgja ónýtum lík-
amanum.
Það er erfitt að rifja upp einstakar
eða merkilegar minningar um
ömmu, hún var fyrst og fremst hlý
og traust nærvera í mínu lífi. Sú sem
ég fór til eftir skóla og sníkti hjá kök-
ur, sem ég fylgdist með hræra í slát-
urdeigi með berum höndum og sem
ég fór með í berjamó. Ennfremur
man ég að á veturna þegar hún fór í
búðina, teymdi hún vörurnar aftur til
baka á blárri sjóþotu og á vorin fór
ég með henni niður að tjörninni við
sílahúsið á Ásmundanesi og hjálpaði
henni að gefa æðarkollunum sem
hún spjallaði við á fuglamáli.
Hún var mikill aðdáandi Leiðar-
ljóss og lifði sig svo inn í handbolta-
leiki að maður veltist um af hlátri.
Þetta eru auðvitað ósköp hversdags-
legar minningar en svona man ég
hana ömmu mína. Ég finn til þess
núna þegar ég er að rembast við að
rifja upp áhugaverðar minningar,
hvað ég veit í rauninni lítið um hana
og meirihluta lífs hennar. En þannig
birtist hún mér; hlýleg, róleg og
vinnusöm handavinnukona, æðar-
bóndi og náttúruunnandi. Þessa
náttúruunun hef ég sjálfsagt fengið
frá henni, ég staldra gjarnan við til
að horfa á sjóinn eða fylgjast með
smáfuglum.
Ragna amma var ein af þeim sem
kenndu mér að meta fegurð náttúr-
unnar og lífríki hennar – ja, að und-
anskildum skrambans minkunum og
mávunum.
Að síðustu vil ég koma á framfæri
þökkum til starfmanna Heilbrigðis-
stofnunar Hólmavíkur fyrir að ann-
ast ömmu síðustu árin.
Hvíl í friði, elsku amma.
Ragna Ólöf Guðmundsdóttir,
Drangsnesi
Ragna Guðmundsdóttir
Miðvikudagur. – Og lífið
gengur sinn gang.
Eins og guð hefur sjálfur í
öndverðu hugsað sér það.
Manni finnst þetta dálítið skrítið, en
samt er það satt,
Því svona hefir það verið og þannig er
það.
Þannig komst Steinn Steinarr að
orði í sínu ágæta ljóði forðum. Það var
á miðvikudagskvöldi sem ég fékk
Guðmundur Garðar Guðmundsson
✝ Guðmundur Garð-ar Guðmundsson
fæddist í Reykjavík 22.
febrúar 1956. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans 5. maí
síðastliðinn.
Útför Guðmundar
var gerð frá Krists-
kirkju Landakoti 14.
maí 2010.
fréttir af andláti vinar
míns Guðmundar
Garðars. Það var hins
vegar að hausti
þjóðhátíðarárs ’74
sem ég fyrst hitti vin
minn, þá hófum við
báðir störf sem fjár-
hirðar á Hesti í Borg-
arfirði. Það var trú-
lega nokkuð margt
sem tengdi okkur
helst vinaböndum,
báðir hestelskir, ljóð-
elskir og báðir fengið
að kynnast því að
verða föðurlausir rétt um fermingu.
Báðir vorum við fullir bjartsýni og
trúar á tilveruna eins og eðlilegt er
um unga menn, báðir nokkuð upp-
reisnargjarnir gagnvart heiminum í
heild sinni og báðir jafnvel nokkuð
áhugasamir um það kyn sem kallað
var veikara á þeim árum. Við vorum
eins og títt var á þeim árum, allavega
af þeim sem höfðu alist við alþýðu-
kjör, nokkuð róttækir í skoðunum og
leyfðum okkur að trúa á jafnrétti í
allri sinni mynd. Ef ég man rétt var
vinstristjórn í landinu um þessar
mundir og nokkuð lífvænlegt, jafnvel
fyrir fjárhirða á launaskrá ríkisins.
Við Gummi rifjuðum oft upp þessa
vetrarmánuði sem við vorum samtíða
á Hesti, enda báðum þessi tími minn-
isstæður af mörgum ástæðum og
sjálfsagt efni í óendanlega langa sögu
þær minningar sem okkur voru hug-
stæðar frá þessum tíma. Eftir dvölina
á Hesti hélt hvor sína braut á leið út í
lífið, en héldum alla tíð sambandi eftir
þetta, og á allra síðustu árum leið
aldrei langur tími án sambands okkar
á milli. Guðmundur hafði þann kost að
leggja aldrei illt til nokkurs manns og
halda jafnan hlífiskildi yfir þeim sem
minna máttu sín, enda naut hann sín
vel í starfi og umönnun þeirra sem
ekki bundu sitt trúss með hætti þess
hluta þjóðarinnar sem telur sig í lagi
vera. Hann var söngmaður og gleði-
maður á góðra vina fundum og ávallt
vinur í raun, en fótaði sig kannski ekki
sem skyldi á hálum brautum lífsins
eftir vegi meðalmennskunnar. Vinur
minn Gummi var áhugamaður í leik-
list, kórstarfi og tók þátt í verkalýðs-
málum, enda umhugað um sinn rétt
og annarra varðandi kjaramál.
Gummi hafði alla tíð mikinn áhuga á
heims- og landsmálapólitík, enda vel
lesinn og minnugur á flesta hluti þá
sem áhuginn leiddi hann. Ég kveð vin
minn með söknuði og sendi hans nán-
ustu mínar samúðarkveðjur með
þessum fáu orðum.
Miðvikudagur. – Og lífið gengur sinn
gang,
Og gangur þess verður víst hvorki auk-
inn né tafinn.
(Steinn Steinarr)
Magnús Halldórsson.
Gullsmárinn – vertíðarlok
Síðasti spiladagurinn á þessari
vertíð var fimmtudagurinn 27. maí.
Spilað var á 12 borðum. Úrslit í N/S
Díana Kristjánsd. - Ari Þórðarson 221
Magnús Halldórss. - Þorsteinn Laufdal 193
Gunnar Sigurbjss. - Sigurður Gunnlss. 188
A/V
Sigurður Njálsson - Óskar Karlsson 207
Magnús Hjartarson - Narfi Hjartarson 200
Elís Kristjánsson - Páll Ólason 190
Og stigaefstu spilarar fram á vor
urðu: Jón Stefánsson, Þorsteinn
Laufdal og Örn Einarsson.
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is