Blómið - 01.12.1929, Blaðsíða 9

BLÓMI'Í) - i
iiVn' ;i að koma heim C-yjir jój-
an enn —1 o" ennþá ci.;. l’-.ð
breatur og brakar. Skipið nötrar
og akelfur. lleykjarmökkurinn
bylur framstafn þeas. Kúlan
hefur unnið á þvi ; sprengt. það
Bund ir. Lað fyllist á svipStundu
og sekkur, áður en skipshöfn-
in kemst i akipsbátana og get-
ur bjargað lifinu.
Mennirnir, sem eru að drukna,
hrópa á hjálp. Enginn heyrir
neyðaróp þeiria. Þau deyja út.
Þeir sökkva.
Sumir þeirra, sem druknuðu,
áttu lítil börn. Þau bíða öll
heima og þrá feður sina, eem
iii. «J)ráðum kemur hanu pabbl
min.n með eitthvað fallegt og
gott handa mjer«, húgsa þau
hvert um sig, litlu böVnin B0,
hvað jeg hlakka til að fá hann
pabba licim fyrir jólin— En
sá, sem litla birnið þráir og
hlakkar til að sjá, liggúr lík á
rnaraibotni. ' >
Það voru sár sorgár-jól hjá
þessum börnuin. r
Þakklátur mátt þú vera, les-
ari minn góður, sem átt' gleði-
leg jól; það eiu því miður ekki
allir.
Sigga iitla
»
—o —
3TJN Sigga litl . á
Hofi hafði oft I • k
ið sjer mcö slæn n •>
krökkum, sem töl ðu
ljótt. þjhnig lærði Inm
líka að blóta og s gju
önnur Ijót orð. .......
hennar Siggu sárnað ,
að litla stúlkan .-in
skyldi saurga tungu si'm
tueð Ijótum m rnnsöfiM ð:.
Hún - bað stundum gi.ö
að vernda litla bai n ð íiu.Þá*
öllu illu og Ijótu. En Sij-ga tla
vildi heldur vera eins og vondu
börnin, en lilýða móður sinni,
(t : á S11 11
d.tg.i,
henni falleg-’föt; og góðan mat,
og breiiddi svo o1
á bana á
sem þó var evo góð við hana ~'kyOldiir og sat hjá henni, meðan