Framsóknarblaðið


Framsóknarblaðið - 28.03.1956, Qupperneq 1

Framsóknarblaðið - 28.03.1956, Qupperneq 1
F Títgef andi: Framsóknarfélag V estmannaeyj a.. Málgagn Framsóknar- og samvinnu manna í Vestmannaeyjum. 19. árgangur. Vestmannaeyjum 28. marz 1956 6. tölublað. Alfaðir * „özeiganna“. Vesalings fólk. Við vottum því samúð. Án efa mun miðaldra íslend- ingum og eldri enn í fersku minni öll þau ósköp, sem á gengu í heiminum, þegar ,,nati- onal socialistarnir“ þýzku, (hin- ir þjóðlegu socialistar), nazistarn ir, ruddust fram til valda í Þýzka landi. Það var árið 1933. Alföður „öreiganna“, Stalín marskálki, hafði þá tekizt að gróðursetja kommúnistanýlend- ur víðsvegar úti um heiminn. Þar átti hann trúnaðarmenn, sem tóku við „línunni“ svo að segja vikulega eða mánaðarlega og mótuðu flokksstarfið og við- horfin hverju sinni eftir henni. í þessum arfareitum alföðurins rússneska kostuðu Rússar út- gáfu blaða og rita, sem hrópuðu daglega, vikulega og mánaðar- lega út árið um kring hina al- föðurlegu vizku Stalíns, frásagn ir um miskunnsemi lians, föður- lega umhyggju og hið fróma og hreina hjartalag annarsvegar, — viðbjóð hans á ofsóknum og manndrápum þýzku nazistanna og öllu þeirra háttalagi hinsveg- ar. — Enn eru þessi blöð og tímarit gefin út fyrir rússneskt fé. Úti um allan heinr hreifst fjöldi manna af öllum þessum á- róðri unr ágæti Stalíns, og marg ir lærðu blátt áfram að tilbiðja hann. Hvernig gat þessu veslings fólki komið til hugar, að fregn- irnar um nrannkosti Stalíns og andstyggð á manndrápum væru jafn þrungnar lygum og blekk- ingunr eins og fregnir þær, senr Göbbels hinn þýzki sprautaði og hvæsti út um lteiminn um á- gíeti Hitlers sálaða, fróma bróð urlund hans og viðurstyggð á eyðingu nrannslífa? Já, mörgunr varð það á að bera saman „algæzku" Stalíns við mannvonzku nazistanna. Ó. hvílrkur reginnrunur! Hvítt- svart! Sumardagur — skanrmdeg isnótt! Loksins tókst mönnum að skapa paradís á jörðu! Hel- lreim nazistanna þekktu menn áður úr sögu mannkynsins. Á- vallt lraf'ði verið nóg af hinu illa í heiminum. Vonina um alsæluna í paradís mannanna á jörðu, austan járn- tjaldsins, lrélt vöku fyrir margri viðkvæmri og „trúaðri“ sálu á vesturlrveli jarðar. Jafnvel á yztu skæklum verald ar leyndist fólk, senr drúpti lröfði í heitri trú á alvizku Stal- íns marskálks og takmarkalausa miskunnsemi og nranngæzku þessa undrafugls, sem boðaði al- sælu á jörðu í ríki og anda komm únismans. Já, meira að segja á Eyjunum við íslandsstrendur hafði þessi magnaði rússneski áróður gagntekið svo sálir fólks- ins, að það naut naunrast svefirs eða matar, en prýddi í þess stað heimili sfn með myndum og styttum af lrinunr hreinhjartaða og miskunnsama Stalín mar- skálki. Fyrir sálarsjónum þessa fólks var undramennið Stalín einskonar persónugervingur, — holdtekja, — alvizkunnar, al- gæzkunnar og alnrættisins í al- heiminum. Sunr skáldin lrrifust nreð. íslenzk skáld einnig. Sum ortu blátt áfram kommúnistiska trúarsálma, innfjálga og ástlreita, þar sem persónudýrkunin á Stal ín birtist svo berlega og barna- lega, eins og trúarhitinn og ein féldnin í sálmunr katólskra manna og páfakirkju á miðöld- unr. Jóhannes úr Kötlunr kveður: Um gullintypptar Kremhallir kvöldsins svali fer og mansöng einn frá Grúsíti í mildum ómi ber. Og stjörnuaugu blika skært frá blárri hiininsæng — þar englabörnin leika sér og yppta hvítum væng. En inn um gluggann sérðu rólegt andlit vökumanns: Þar situr Jósef Djúgasvili, sonur skóarans. Þar situr hann, er ungur valdi einn hinn þyngsta kost og lagði út í þennan heim með lítinn geitarost. En harla mikið ævintýri hefur síðan skeð og furðulegra en nokkurt skáld gat frarn í tímann séð: í ostsins stað nú hverfist djarft í hendi þessa manns hinn ægifagri hnöttur vor og örlögsíma hans. En nú er hijóðið annað — það er náhljóð dimmt um sinn. Nú stara augu milljónanna sem opin var þeim, er skoða vildu, í húsi K. F. U. M. og K. um mánaðamótin síðustu, hefur gefið mér tilefni til margskonar hugleiðinga. Dagana, sem sýning in var, komu þangað rúmlega 1800 gestir, 12 ára börn og eldri, fólk á öllum aldri, konur og karlar. Eg hafði allgott tækifæri til að kynnast þessu fólki og læra ým- islegt í sambandi við það. Mjög margir skoðuðu það, á veggina var fest, með athyygli, lásu skýrslur og tölur og athug- uðu línurit gaumgæfilega með alvarlegri íhugun. Aðrir gengu hringinn í kring og litu snöggv ast á það, sem fyrir augun bar. Jafnvel með kæruleysisbrosi bentu þeir og þær á það, sem þó er alls ekki broslegt. Sumum blikuðu tár í auga, þegar út var gengið, og margir dáðust að, hversu miklu og fræðandi efni var komið fyrir á þessum spjöld um, enda er það mála sannast. Hvert einstakt spjald jafnast á við meðallangan ítarlegan fyrir- lestur, sem þó gæti naumast ver á Stalín, marskálk sinn. Og ihn um gluggann fölir geislar flögra og svxfa dans og vefjast eins og heiðursmerki að vörmu brjósti hans. Og það er eina orðan þar, — og enn mun svo um liríð: hans treyja er óbreytt eins og fjöldans alls, er heyr sitt stríð. Því þetta er fólksins hermaður, sem heldur þarna vörð um hugsjón hinna fátæku, urn himin þeiira og jörð. Hér öskrar ekki loddari um ofurmannlegt kyn, — hér brosir aðeins maður, sem er mannsins bezti vin. Og hnötturinn er góður eins og geitarostur smár, sem rnóðir ein gaf litlum syni eitt löngu liorfið ár. Framhald á 4. síðu. ið jafn skilmerkilegur. Allir voru gestirnir prúðir og kurteisir og margir þökkuðu al- úðlega fyrir. Og ýmsum veit ég, að sýningin hefur orðið umhugs unarefni næstu dagana, enda var það tilgangurinn. Skemmtilegt hefði verið að hafa tíma til að tala við sum_börnin um eitt og annað, sem þarna var til athug- unar. Þau höfðu áhuga á að skilja, hvað súm spjöldin höfðu að segja. Uxn árangurinn af sýningu þessari er ekki unnt að segja. Sjáanlegur eða áþreifanlegur ár- ahgur af starfi sáðmannsins kem ur aldrei stiax í ljós. En planta kemur upp af hverju góðu fræi og ávöxtur sáðningarinnar kem ur á sínum tíma, ef farvegurinn, sem það fellur í, er sæmilega frjór. Þar er allt undir kömið. Að síðustu vil ég þakka gestun- um, sem heiðruðu sýninguna með komu sinni. Gefi það Guð, að andleg og líkamleg menning megi jafnan blómgast, og bless- un færa Eyjaskeggjum og öllum íslands lýð Einar Sigurfinnsson. Bindindismálasýnlngin.

x

Framsóknarblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Framsóknarblaðið
https://timarit.is/publication/795

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.