Framsóknarblaðið - 23.05.1956, Blaðsíða 2

s
FRAMSÓKNARBLAÐIÐ
Ný stefna í útvegsmálum.
Framhald aí 1. síðu.
gerðina og í þjónustu hennar.
Útflutningsverzlun með af-
urðir sé skipulögð með löggjöf
í því skyni að markaðsskilyrði
nýtist sem bezt og sjómönnum
og útvegsmönnum verði tryggt
rétt verð. í yfirstjórn útflutnings
verzlunarinnar eigi sœti fulltrú-
ar frá ríkisstjórn, sjórnönnum,
útvegsmönnum og fiskvinnslu-
stöðvum. Þeir aðilar einir, sem
ríkisstjórnin löggildir, skulu
annast útflutning sjávarafurða.
Ási-andið nú.
Nú er sem flestir vita, að-
staða sjómanna þannig, að þeir
fá greidda 128 aura fyrir hvert
kg .af fiskinum. Sjómaðurinn
fær aldrei að vita neitt um það,
liversu það verð, sem hann fær
fyrir fiskinn, er nærri sannvirði.
Þetta fyrirkomulag skapar með
stéttinni tortryggni, sem eðlilegt
er, og það hefur leitt til verk-
falla með óskaplegum fjárhags-
legum afleiðingum fyrir þjóðfé-
lagið í heild. Þó heldur gróða-
stéttin dauðahaldi í skipan þessa,
því að í skjóli hennar þarf aldrei
að leggja reikningana á borðið,
svo að enginn veit gröða milli-
Jiðastéttarinnar á framleiðslu-
störfum og striti sjómanna og út-
gerðarmanna nema fámennur
Iiópur, sem fær mola af borðun-
um. Allt ber að sama brunni.
Utgerðarmenn og sjó-
menn eigi sína eigin
fulltrúa.
Framsóknar- og Alþýðuflokks
menn vilja láta sérstakt ráð ann
ast afurðasöluna fyrir sjómenn
og útgerðarmenn undir eftirliti
ríkisins. Þar skulu þessar merku
framleiðslustéttir eiga sína eigin
IFramsóknar- \
blaðið I
RITSTJÓRI OG j
ÁBYRGÐARMAÐUR: )
ÞORSTEINN Þ. VÍGLUNDSSON (
AFGREIÐSLU ANNAST: (
SVEINN GUÐMUNDSSON. )
GJALDKERI BLAÐSINS: )
SIGURGEIR KRISTJÁNSSON (
AUGLÝSINGAR ANNAST: )
SVEINBJ. GUÐLAUGSSON. )
fulltrúa og trúnaðarmenn. En
til þess að svo geti orðið, verða
útgerðarmenn og sjómenn að
vilja þetta sjálfir og veita þess-
ari stefnu brautargengi. Okkar
er svo að krefjast þess, að stefnu
ákvæðum þessum verði fram-
fylgt til hins ítrasta.
Vióreisnarstefnan
frvíþætt.
Stefna til viðreisnar fjráhag
útgerðarinnar og bættrar að-
stöðu sjómanna verður tvíþætt.
Draga verður úr hinu óskapfega
fjármagni, sem bankarnir veita
í verzlunarreksturinn til hagnað
ar milliliðastéttinni í höfuðstað
landsins fyrst og fremst. Því fé
skal veita til útvegsins, útgerð-
armanna og sjómanna.
í annan stað verður að tryggja
jómönnum og útgerðarmönnum
sannvirði framleiðslunnar í sín-
ar eigin liendur. Þetta verður
ekki gert nema með gjörbreyttu
skipulagi á hlutunum. Það verða
útgerðarmenn að skilja. Það er
öðrum þræði á þeirra eigin
valdi að fá þessu breytt. Ef þeir
vilja viðurkenna fyrir sjálfum
sér, að stefna þeirra pólitísku
foringja, sem þeir til þessa hafa
veitt brautargengi, hafi brugðizt
þeirn, því þá ekki að láta sér
vaxa skilningur á því, að stefnan
Iiin getur reynzt þeim hallkvæm
og verulegt bjargráð eins og
bændastéttinni.
Meðan útgerðarmenn
og siómenn nutu sama
verðs.
Meðan útgerðarmenn og sjó-
m’enn nutu sama verðs fyrir fisk
inn og aðrar afurðir, fór allt vel.
Flagur eins var hagur annars.
Útgerðarmenn höfðu drengskap
til að leggja alla reikninga á
borðið og báðir aðilar fengu
sem næst sannvirði framleiðsl-
unnar í sínar hendur. Hvorug-
Lir gekk á hluta hins. Enn ríkir
sú hugsun með útvegsbændum
hér að ganga í engu á hlut sjó-
mannsins, en nú er skipulaginu
breytt eftir nótum milliliðanna.
Útgerðarmenn eru ekki frjálsir
lengur að öllu leyti, og þeir
geta því ekki framfylgt dreng-
skaparhug sínurn í þessum efn-
um. Sjálfir eru þeir hlunnfarnir,
stór hópur þeirra. Sjálfir eru þeir
undirokaðir. Sjálfir eru þeir
molaþiggjendur. Að nokkru
leyti eiga þeir sök á þessu sjálf-
ir. Þeir hafa allt of
margir stutt þá stefnu, sem nú
er orðin þeim sjálfum fjötur um
fót og höft og helsi á athafnaþrá
þeirra og dugnaði.
Alþýðudómstólar -
Alþýðubandalag.
Nú foksins er öllum ljóst,
hvernig réttarfarið var í Rúss-
landi á dögum Stalins marskálks.
Men nvoru teknir höndum,
stundum fyrir ímyndaðar sakir.
Þeir voru pintaðir, dæmdir og
drepnir. Dómstólarnir, sem
dæmdu, eftir að verkamennirnir
höfðu verið pintaðir til þess að
játa á sig upplognar sakir, voru
kallaðir alþýðudómstólar. Rétt-
arfar þetta var kennt við alþýð-
una. Nú hefur alþýða manna um
allan heim mikla skömm á öllu
þessu, sem átt hefur sér stað í
Rússaveldi og klínt hefur verið
á alþýðu jrjóðfélagsins.
íslenzkir kommúnistar og á-
hangendur þeirra halda áfram
með hætti Stalins að kenna fyrir
tæki sín við alþýðuna. Alþýðu-
lýðveldi, alþýðudómstóll og al-
þýðubandalag, allt er þetta orð-
ið kunnugt af endemum. Það er
háðung alþýðu manna, að þessi
fyrirtæki skuli vera kennd við
almenning. Nú virðist alþýða
manna í þessu landi vera að
vakna til meðvitundar um þetta.
Réttarmorðin í Rússlandi, sem
kommar hafa til skamms tíma
kallað fullkomnasta réttaralþýðu
lýðveldi veraldar, hefur opnað
augu manna fyrir öllum þessum
blekkingum, og sannar betur en
nokkuð annað hinn mikla skyld
leika milli stefnu Stalinistanna
og nazistanna.
Hvað gót-um við gert?
Þegar Krutseff hinn rússneski
var að lýsa glæpaverkum Stalins
á lokuðum fundi kommúnista-
foringja í Moskva í vetur, er
mælt, að einn fulltrúinn liafi
leyft sér að skjóta frarn þessari
spurningu: „Hvar voruð þið?“
Og svarið var: „Hvað gátum við
gert?" Sannleikurinn var sá, að
margir þeir, sem nú hneykslast
mest á giæpaverkum Stalins sál-
uga, voru nánustu samstarfs-
menn fians. Þeir létu nauðugir
og viljugir pína og drepa sak-
lausa menn. Með því björguðu*
þeir sinni eigin líftóru. Svona
er kommúnisminn í fram-
kvæmd.
Vos*u sef-tir í
fartgelsi.
Nýlega skýrði Ríkisútvarpið
frá því, að tilkynnt hefði verið
frá Moskva, að verkamönnum
þeirn, sem settir höfðu verið í
fangelsi vegna þess, að þeir hefðu
í óleyfi yfirvaldanna skipt um
vinnu, verið sleppt lausum út í
þjóðfélagið. Þessi fregn kom
mörgum mjÖg á óvart. Aldrei
höfðu menn áður haft hugmynd
um það, að það kostaði verka-
fnenn fangelsi í Rússlandi, ef
þeir vildu skipta um vinnu. Ef
svo væri hér á landi, þá hefði
Karl t. d. verið „settur inn“ um
árið, þegar hann hugðist gerast
vélamaður og hverfa frá kenn-
arastarfinu. Eða þá Sigurður,
þegar hann óskaði að hverfa frá
lýsisgæzlunni á bæjartogurun-
um og gerast verndari Alþýðu-
hússins, eða Ási ,þegar hann
hætti að skrifa og yrkja og snéri
sér að nýtilegri störfum, sem
hann hafði meiri getu til, eða
þá Oddgeir, þegar hann um árið
lagði niður störf hjá bifreiða-
stjórunum og gerðist þjónn bók-
sala o. s. frv. o. s. frv. Mikið mega
þessir blessaðir félagar þakka
guði okkar allra fyrir það, að
þeir eru synir íslenzku þjóðarinn
ar og mega njóta frelsis og at-
vinnufrjálsræðis í íslenzka lýð-
veldinu.
Svar við orðsendingu.
Ef bakarinn, sem sendir mér
orð í Eyjablaðinu síðast, telur
skítugu veggina í Akógeshúsinu
liæfa þeim listmunum, sem þar
eru sýndir og um leið samboðn-
ir menningu Eyjabúa, þá er sjálf
sagt ekkert við skítnum að segja.
Þá er þetta allt í fullkomnu sam
ræmi við hörðu og skítugu tví-
bökubotnana, sem ég vissi eitt
sinn Stalinista í bakarastétt selja
Eyjabúum iðulega, af því að
hann áleit þá fullgóða í „kjaft-
inn á þeim“, því að mikill meiri
hluti Eyjabúa hafði aldrei lært
að krjúpa að stalli morðingjans
í austrinu og semja hugsun sína
og hætti að stefnu hans.
Ilinsvegar er mér kunnugt um
það, að margir ungir „Akógesar",
sem eru snyrtimenni og unna
Eyjabúum alls hins bezta, skamm
ast sín fyrir skítinn á veggjum
sýningarskálans, þó að bakarinn
hafi ekki lært það.
Þ. Þ. V.
-
HALLUR Á HORNI.
Framhald af 4. síðu.
hann Karl okkar annars verið
bráðfindinn loddari! — Þá flýgur
mér í hug ríkisstjórn undir
valdi „glamrarans“. Eg hugsa
mér embættismenn hennar. Sig-
urðtir Stefánsson, yrði þar auð-
vitað lýsismálaráðherra, Tryggvi
einvaldur lögreglumálaráðherra
(Gestapoforingi), Ási byggi til
revíur og leikrit, sem Gunnar
léki á vegum ríkisstjórnarinnar,
og Karl yrði svo grautargerðar-
maður rkíisvaldsins. Trúðar og
leikarar!
Hláturinn lengir lífið!