Framsóknarblaðið - 06.06.1956, Qupperneq 1

Útgef andi:
Framsóknarfélag
Vestmannaeyja,
19. árgangur.
Vestmannaeyjum, 6. júní 1956.
Málgagn Framsóknar- og samvinnu
manna í Vestmannaeyjum.
11. tölublað.
Siliiil orðsending.
Ólafur Þ. Kristjánsson
frambjóðandi umbótaflokkanna.
Á landsmálafundinum í Sam
komuhúsinu 1. þ. m. leitaðist
Karl Guðjónsson mjög við að
saka ráðherra Framsóknarflokks
ins um flest eða allt það, sem
illa hefur úr hendi farið hjá
þeirri ríkisstjórn, er nú situr.
Við vitum, að sjávarútvegsmál
in eru í hinu mesta öngþveiti.
Ekki hefur ráðherra úr Fram-
sóknarflokknum farið með þau
mál. Sama er að segja um inn-
flutnings- og gjaldeyrismálin,
viðskiptamálin öll. Ekki hafa
ráðherrar Framsóknarflokksins
farið með þau mál. Það er ekki
nema ofur mannlegar hneigðir
hjá Karli að reyna að brigzla
Framsóknarmönnum um þau
miklu axasköft, sem nú hafa svo
berlega komið í Ijós í stefnu og
stjórn ríkisvaldsins að undan-
förnu, þó að hann viti, að ráð-
herrar Framsóknarfl. hafi ekki
farið með þau mál í ríkisstjórn
inni.
Með hliðsjón af öngþveitinu í
sjávarútvegsmálunum og gjald-
eyris- og viðskiptamálunum,
langar mig að minna Karl Guð-
jónsson á aðrar staðreyndir.
Árið 1944 mynduðu hinir póli
tísku lærifeður Karls Guðjóns-
sonar ríkisstjórn undir hatti Ól-
afs Thors. Það er í eina skiptið,
sem Brynjólfur Bjarnason og Ein
ar Olgeirsson og flokkur þeirra
hefur tekið þátt í ríkisstjórn.
Þegar ríkisstjórn þessi settist
í stóla sína, átti íslenzka þjóðin
innstæður erlendis, sem námu
600 milljónum króna, en Sjálf-
stæðisflokkurinn tryggði sér fullt
vald yfir gjaldeyri þessum og
flestum viðskiptamálum við
myndun þessarar ríkisstjórnar.
Á þessum árum var svo mikill
enskur gjaldeyrir i landinu, að
mörg dæmi voru þess, að kaup-
menn seldu bönkum og sparisjóð
um sterlingspund um leið og
þeir lögðu peninga inn í við-
skiptareikninga sína í þessum
stofnunum.
Þegar Einar Olgeirsson og
Brynjólfur Bjarnason höfðu set-
ið í ríkisstjórninni með Sjálfstæð
isráðherrunum tvö ár, voru allar
þessar miklu gjaldeyrisfúlgur
þjóðarinnar gengnar til þurrðar
og aðrar 600 milljónir, sem var
andvirði útflutningsins á þess-
um árum. Þá voru allar búðir
fylltar af skrani og öðrum ó-
þarfavarningi, en nauðsynjar
sátu fremur á hakanum. Þá var
það sem við íslendingar urðum
frægir fyrir innkaup okkar á
postulínsbeljunum.
Ekki vil ég halda því fram, að
Einar og Brynjólfur hafi haft
mestan áhuga fyrir því í ríkis-
stjórn þessari að láta eyða hin-
um dýrmæta gjaldeyri fyrir
skranvarning og annan óþarfa.
Eg fullyrði, að þeir hafa ætlazt
til alls annars um notkun hans.
En svona var það nú samt, að
þeir góðu menn fengu hér ekki
við neitt ráðið. Þeir höfðu einu
sinni um það samið, þegar þeir
lögðust í flatsængina með Sjálf
stæðisfloknum, að hans ráðherr
ar færu með gjaldeyris- og við-
skiptamálin, og svo fór sem fór.
Finnst nú Karli Guðjónssyni
sanngjarnt að brigzla hans
mönnum um þessa misnotkun
hins dýrmæta gjaldeyris og allt
það öngþveiti, öll þau vandræði,
sem síðan steðjuðu að íslenzku
þjóðinni sökum gjaldeyrisskorts,
vegna þess að ófyrirleitnir eigin-
hagsmunamenn fengu því ráðið
að hin dýrmætasta gjaldeyris-
sameign þjóðarinnar var notuð
til innkaupa á skrani, sem ein-
staka menn seldu svo þjóðinni,
af því að hún bjó þá yfir mikilli
kaupgetu og græddu á offjár.
Fyrst ég afréð að rökræða þessi
mál lítilsháttar við Karl, tel ég
rétt að benda honum á þær stað
reyndir, að landbúnaðarmálin,
félagsmálin, raforkumálin og
fjármál ríkissjóðs eru öll talin
fara vel úr hendi og vera í hinu
stakasta lagi. Allt eru þetta mál,
sem ráðherrar Framsóknarflokks
ins fara með í þeirri ríkisstjórn,
sem nú situr.
Ýmsir hér í bæ vita deili á því,
að ég þekki Ólaf Þ. Kristjáns-
son, frambjóðanda Alþýðuflokks
ins og beggja umbótaflokkanna
hér við þessar alþingiskosningar.
Rétt er það, að kynni okkar Ól-
afs eru þegar orðin löng. Við Ól-
afur kynntumst fyrst við nám í
Kennaraskólanum. Síðan hafa
leiðir okkar legið saman þrásinn
is.
Eg mundi ekki styðja ólaf Þ.
Kristjánsson við þessar kosning-
ar, ef ég teldi hann ekki þess
verðan í alla staði og mér sómi
að því. Svo mun um okkur alla,
sem nokkur kynni hafa af hon-
um haft.
Ólafur Þ. Kristjánsson er
bóndasonur vestan úr Önundar-
firði. Hann ruddi sér ungur
braut af eigin ramleik fram til
manndóms og dáða.
Ólafur Þ. Kristjánsson er stál-
gáfaður maður, eins og við kom-
umst stundum að orði, og vel
menntaður. Hann er duglegur
og fylginn sér að sama skari.
Skaplyndi hans einkennist af
festu, heilindum og kappi með
forsjá. Margir hafa notið góðs
af þessum einkennum Ólafs Þ.
Kristjánssonar, enda hafa hon-
um verið falin fjölmörg mikil-
væg trúnaðarstörf, sem hann
hefur rækt og unnið að með á-
gætum. Hann hefur starfað í
verkalýðshreyfingunni og fyrir
í orðum sínum og skrifum hef
ur Karl Guðjónsson og flokks-
bræður hans viðurkennt það, að
eina leiðin út úr ógöngunum
með sjávarútvegsmálin væri sú
stefna, sem bezt hefur reynzt
bændum og landbúnaðinum okk
ar, samvinnustefnan. Hún trygg
ir sjómanninum og útgerðar-
manninum satinvirði framleiðsl-
unnar og lokar úti afæturnar,
sem vilja hirða bróðurpartinn
af striti sjómannsins og útgerð-
armannsins.
Þ.
hana um áratugi og unnið ötul-
lega og einlæglega að bættum
hag hins vinnandi lýðs, enda
jafnan notið mikils trausts verka
manna og sjómanna, og verið
fulltrúi þeirra í Hafnarfirði um
langt skeið.
Þá nýtur ólafur Þ. Kristjáns-
son einnig mikils álits og trausts
kennarastéttarinnar í landinu,
og hefur hann unnið fyrir hana
mikið og gott starf. Hann var
um skeið ritstjóri málgagns
hennar, tímaritsins Menntamála
og er nú ritstjóri að hinni miklu
útgáfu kennarastéttarinnar, —
Kennaratalinu.
ólafur Þ. Kristjánsson er ó-
sérhlífinn og duglegur að hverju
sem hann gengur, og málafylgju
maður er hann mikill og rök-
fastur í hugsun. Ræðumaður er
hann ágætur.
Með tilliti til þessara kynna
minna af Ólafi Þ. Kristjánssyni
tel ég okkur það happ að eiga
nú kost á að greiða honum at-
kvæði við kosningarnar 24. júní
n. k.
Það er sannast mála, að sjald
an eða aldrei hafa kjósendur
hér í Eyjum mátt hugleiða eins
rækilega, hvar þeir leggja til at-
kvæði sitt á kjördegi eins og nú.
Hvert eitt atkvæði, sem Ólafur
Þ. Kristjánsson fær við þessar
kosningar, getur orðið þess vald-
andi, að Alþýðuflokkurinn og
Framsóknarflokkurinn nái hrein
um meirihluta á Alþingi við
kosningarnar og geti þá myndað
þá festu í stjórnarháttum lands-
ins, sem okkur er nú lífsnauðsyn
svo að bætt verði úr öngþveit-
inu og ringulreiðinni, sem nú
ríkir á flestum sviðum í íslenzku
stjórnmálalífi og stjórnarhátt-
um.
Minnumst þess m. a. Vest-
mannaeyingar, að við þurfum að
fá þá skipan á útflutningsmálin,
að sjómenn og útgerðarmenn
Framhald á 2. síðu.