Framsóknarblaðið - 20.12.1956, Blaðsíða 7

JÓLABLAÐ I'RAMSÓLNARBLAÐS11\S 195&
7
Listmálari Eyjanna
ÞAKKARÁVARP
1 Innilegar kveðjur og pakkir sendi ég öllum þeim, sem
} rned gjöfum, heimsóknum, kveðjurn eða á annan hátt sýndu
/ mér vináttu og sœmd á fimmtugsafmæli minu 13. nóvemb-
j er s. I. hlýtur sá, sem uþþ var látinn i minn garð þennan dag
j mun verða rnér hvatning og uþpörvun í störfum minurn
[ frarnvegis, hver svo sem þau verða.
Framhald ai: 5. síðn.
sjálfsagt væri að skrifa allítar-
lcga æt'isiigu listamannsins með
Jtessu verki.
Vestmannaeyingar, sýnum í
þessu máli einhug. — Það er
allra sómi!
Safnhús:
í þessum Jiönkum mínum
um listmálarann Engilbert og
verk hans, datt mér í hug, að
gaman væri að eiga sem flest
málverk hans á einum stað og
kom mér J>á í hug — „SAFN-
HÚS EYJANNA".
í ráði er að koma Byggðar-
safninu í sómasamlegt liúsnæði
og er það vel. En vaui ekki enn-
Jiá skemmtilegra og meiri fram-
sýni , að byggja nokkuð stórt
hús, sem gæti gegnt Jrríþættu
hlutverki:
1. Byggðarsafn Vestmannaeyja.
2. Listasafn X'estmannaeyja.
3. Náttúrugripasafn Vestmanna
eyja.
Eins og öllum mun vel kunn-
ugt er Byggðarsafnið orðið mik-
ið og stórt að vöxtum, en vant-
ar tilfinnanlega húsnæði. Vöxt
Byggðarsafnsins má jyrst og
fremst þakka aukrium skilningi
og samhug Vestmannaeyinga á
þessu máli. Auk þess sent Þor-
steinn Þ. Víglundsson og Vest-
mannáeyingafélagið Heimaklett
ur hafa unnið að safninu með
ráð og dáð.
Vestmannaeyjar Itafa stór-
brotna náttúru og má víst víða
leita til að finna stað jafn fagr-
an. Eg býst við, að hvergi geti
að líta jafnmiklar andstæður í
náttúrunni og í Vestmannaeyj-
um. Hugsum okkur Víkina og
austureyjarnar bjart og fagurt
júníkvöld. þegar sólin er að
ganga til viðar, liver’i iirlar bára
við stein og eyjarnar speglast í
skyggðum hafftetinum; og svo
andstæðuna: Austanrok, 10—12
vindstig og stórsjór. Brimlöðrið
rýkur yfir bæinn, en yiir Víkina
fara æðandi ólög, sem dynja lát-
iaust á hafnargörðunum og sæ-
börðum Klettinum.
Af þessu má ef til vill augljóst
tærða, livers vegna Vestmanna-
eyjar liafa alið svo marga lista-
menn, og vil ég |iá auk Fingil-
berts nefna: Júlíönu Sveinsdótt
ur, Sverri Haraldsson og Svein
Björnsson.
Einhver verk þessa listafólks
væri vissulega gaman og fróðlegt
að eiga á safni hér.
Aðra mjög liðtæka og listræna
menn má nefna: Bjarna mynd-
skera og teiknara frá Hofi, Krist
leif Magnússon, Skúla Theodórs
son og í seinni tíð hefur Krist-
inn Ástgeirsson frá Látla-Bæ
málað og teiknað góðar mynd-
ir.
Af þessu sést, að verk Vest-
mannaeyinga sjálfra gætu prýtt
safnið svo að til sóma væri. Auð-
x itað bæri einnig að hafa Jtar
verk fleiri sígildra meistara þjóo
ar vorrar og sem allra flest.
Ef bæjarfélagið veitti á liverju
ári smáupphæð til kaupa á lista
verkum ,væri með tímanum
unnt að eignast ágætt og sígilt
safn.
Að síðustu vil ég víkja nokk-
uð að Náttúrugripasaíni.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, að mjög margir sjald-
gaéfir fuglar, sem hafa villzt að
ströndum íslands, hafa náðst
hér í Vestmannaeyjum.
Náttúra Vestmannaeyja er
auðug og full af lífi. Einkum
má þar nefna fuglalífið, sem set-
ur svip :i F.yjarnar. Á skömmum
tíma væri því mjög auðvelt að
koma hér upp fjölbreyttu nátt-
úrugripasafni.
í björgunum lifa þúsundir
sjófugla, og liafa oft náðst hin
sérkennilegustu afbrigði (t. d.
lundakóngur, lundadrottning,
lundaprins, alsvartur svartfugl
o. fl. o. fl.). Mörg jiessara af-
brigða eru á náttúrugripasafn-
inu í Reykjavík og mun Jrar vera
tiltölulega flest sérkennilegra
fugla frá Vestmannaeyjum.
Fiskimiðin umhverfis \'est-
mannaeyjar eru einnig auðug af
alls konar kynjafiskum og k\ik-
)
/
l___ __ ___ ________
ar fengizt hér og flest allir verið
gefnir á Náttúrugripasafriið í
Reykjavík.
F.innig finnast hér oft ein-
kennilegir kuðungar, ýmis kon-
ar sérkennilegur sjávargróður
og fleira.
Allt þetta yrði mjög auðvelt
að fá á safnið, Jrví að ekki efa ég
Jrað, að Vestmannaeyingar létu
sitt eigið safn sitja fyrir.
Nokkrir menn hér í Vest-
mannaeyjum liafa haft vakandi
auga á söfnun slíkra fágætra nátt
úruuridra.
Náttúrugripasafni Vestmanna
eyja væri mjög svo mikill feng-
ur að þessum mönnum, því að
vafalaust gætu þeir gefið góð
ráð við söfnun og í sambandi
við safnið sjálft.
Það var lilýr og sæmilega bjart
ur góudagur árið 1919. Snjór
var á jörðu, en þó auðir blettir
;i hæðardrögum.
Snemma morguns vakna ég á-
santt rekkjufélaga mínum, Jó-
hannesi bónda á Söndum, af vær
um blundi, þar sem við vorum
EYSTEINN JÓNSSON.
Eg vil nú ekki hafa þessi orð
mín lengri og finnst kannski
sumum full Juítt hugsað. En ó-
neitanlega Væri gaman að' sjá
fagra byggingu á fögrum stað
hér í Vestmannaeyjum, sem
bæri heitið SAFNHÚS EYJ-
ANNA.
Slíkt hús yrði öllum Vest-
mannaeyingum til sóma og á-
nægju, en þó einkum það, er
musterið hefði inni að geyma,
og gleddi augað, en auðgaði
andann.
Vestmannaeyingar hafa oft áð-
ur velt þyngra hlassi, og því ekki
að sameinast einnig um þetta
framfara- og menningarmál okk
ar fögru Vestmannaeyja?
næturgestir að Norðurhjáleigu í
Álftaveri. Við sötruðum góðan
kaffisopa og klæddumst í skyndi,
eftir að hafa geispað nokkrum
sinnum. Eftir skamma stund
settumst við til borðs með fleira
fólki. Borðið var lilaðið margs
konar krásum, sem hollar vorti
jæim, sem langa dagleið áttu
fyrir höndum. Eftir máltíð lögð-
um við af stað út á Kötlusand
ásamt allstórum hópi inanna,
sem erindi áttu til höfuðstaðar
Skaftafelissýslu. Þar voru í hópn
um sýslunefndarmenn austan
sanda. Mátti þar líta margt stór-
menni saman koniið. Þar voru t.
d. hreppstjórar og hreppsnefnd-
armenn, bændur, klausturhald-
arar og djáknar að ógleymdum
háæruverðugum prófasti liéraðs-
ins,1) er var höfði hærri en flest-
ir aðrir og vitrari . öllum þeim,
scm óvitrari voru. Hann var
oftast aftastur í brautinni og
horfði aðgætnum hirðisaugum
yfir lestina, sem á undan fór.
Næstur prófasti að höfðings-
skap var umsjónarmaður nunnu
klaustursins að Kirkjubæ á
Framhald á 9. síðu.
1) Scra Magnús Björnsson, Prests-
bakka.
indum, og hafa mjög margir fisk
Vesimannaeyjahöfn /955. — Einn „Fossanna“ tekur afurðir til
útflutnings. Útflutningurinn nernur So til 100 milljónum króna
árlega. — Siglur bátanna eru sem skógur, þar sem þeir liggja í
bátakvíunurn. — Heirnaklettur i baksýn.
G. Á. E.
Brot úr ferðasögu.