Alþýðublaðið - 24.10.1923, Blaðsíða 1

Alþýðtfblaðið
Geliö át aí Alþýðuflokknum
1923
Miðvikudaginn 24. október.
150. tölublað
Kjósið A-listann!
Ekkert geta þeir.
Burgeisaliðið styður sundurleit-
an hóp stjórnmála-„spekúlanta“.
Hvers vegna? Yegna þess, að
þeir eru fyrst og fremst andstæð-
ingar Alþýðuflokksins, andstæðiug-
ar starfandi samtaka verkalýðs-
ins, andstæðingar þess, að nokk-
uð verði framkvæmt af stefnu-
skráratriðum jafnaðarmanna Yf-
irleitt eru þeir, þessir góðu bur-
geisar, andstæðingar allra og alls,
sem ekki er þeim sjálfum per-
sónulega til hagnaðar, sbr. ein-
staklingsframtakið, sem þeir með
réttu lofa, það er að segja, ef þeir
gerðu það á réttum grundvelli.
feir, sem fylgjast vel með mál-
unurn, sjá brátt, að andstæðingar
jafnarmanna geta á engan hátt
hrakið skoðanir jafnaðarmanna. í
stað þess snúa þeir út ur þeim,
svara þeim með illyrðum, eða —
sem algengast er — skamma
persónulega forgöngumenn jafnað-
arstefnunnar hérlendis, segja er-
lenda jafnaðarmenn snúna frá
stefnunni, segja stefnuna fagra
hugsjón, en mennina óhæfa til
þess að framkvæma hugsjónina,
o. s. frv.
Hvaða rök færa burgeisarnir
fram nú í kosningabaráttunni mál-
stað sínum til stuðnings? Lesið
blöðin þeirra.
Fiskur, sem þræta hefir orðið
út af fyrir nokkrum árum, og fé
hefir tapast á, var um skeið höf-
uð-röksemdin. Hver hafði mest
otaö fram fiskisögu þeirri? Mað-
ur, sem vegna vanskila var vikið
burt úr opinberri stöðu í sveit
sinni. Hver tyggur svo söguna
þá? Maður, sem þykist þrunginn
af réttarmiðvitund. Skyldi svo
vera?
Fiskisagan hafði engin áhrif.
Hvað var þá?
Landráð!
Forsprakkar Alþýðuflokksins
voru landráðamenn.
þarna var smellin röksemdl
Jú, Landráð, Þau hafa verið
notuð áður. En ekki i kosninga-
baráttu. Franski foringinn Dreyfus
var sakaður um landráð og dæmd-
ur sekur. Síðar var sakleysi hans
sannað og hann sýknaður. Ákær-
andi hans var handtekinn og
framdi sjálfsmorb.
Það heflr verið skorað á Jakob
Möller að kæra ákveðna menn
fyrir landráð. Hann hefir ekki gert
það enn og gerir það aldrei, því
, að hann getur það ekki.
Gerði hann það, mundi fara
fyrir honum eins og ákæranda
Dreyfus; — hann mundi hengja
sig, ef ekki líkamlega, þá pólitískt.
Það er sá ábyrgðarhluti aðbera
landráð á sáklausa menn.
Landráðin voru kosningabeita.
Þau eru úr sögunni!
Hvað er næst?
Trúleysi jafnaðarmanna, bygt á
trúmáladeilum innan norska jafn-
aðarmannaflokksins! Yegna þess-
arar deila eiga íslenzkir jafnað-
armenn að vera óferjandi á þing.
Þessu svarar 60. grein stjórn-
arskrár hins islenzka ríkis svo:
»Enginn má neins f missa af
borgaralegum og þjóðiegum rétt-
indum fyrir sakir trúarbragða
sinna, né heldur má nokkur fyrir
þá sök skorast undan almennri
félagsskyldu«.
Nei; Magnús guðfræðiskennari:
Við skulum baía halda okkur inn-
an landamæranna!
Jafnaðarstefnan er pólitísk, en
ekki trúfrœðileg.
Trúarbiögðin eru algert einka-
mál, og er bæði óviturlegt og ill-
girnislegt að ætla að nota þau til
pólitískra æsinga, Guðfræðiskenn-
ara ætti að minsta kosti að vera
þau helgari en svo,
' Þessi beitan bregst. Hvað næst?
Kaupdeila togaraeigenda og sjó-
manna! Það bregst lika, því að
stjórnarskráin er engu siður á
bandi sjóipannn en útgerðarmanna.
Eins og útgerðarmenn teljast eig-
endur togaranna, eins eru sjómenn
fullgildir eigendur líkama síns og
sálar og þar með vinnuafls síns.
Þessi beita dettur líka af öngl-
inum áður en haDn kemur í
vatnið.
Hvað þá?
Jafnaðarmenn eru lögbrjótar!
Efsti maðurinn á lista burgeis-
anna hefir hlotið 200 króna sekt
fyrir bannlagabrot, og hvorum
megin skyldu þá hinir bannlaga-
brjótarnir vera. En hverjir af
frambjóðendum A-listans eru lög-
brjótar?
Svona mætti lengi telja upp
rökþrot burgeisanna gegn jafnað-
arstefnunni og Alþýðuflokknum.
Vafalaust hafa kosningasmalarnir
enn þá auðvirðilegri og jafnframt
svívirðilegri getsakir í garð jafn-
aðarmanna. Líklega eru þeir þó
haéttir aö segja þá morðingja og
mannætur.
En, sem sé, rök gegn stefnu
jafnaðarmanna finna burgeisarnir
engin, og þeir geta það heldur
ekki.
Þórir.