Fréttablaðið - 29.10.2011, Blaðsíða 18

18 29. október 2011 LAUGARDAGUR
Málþing með notendum
Faxaflóahafna
Miðvikudaginn 2. nóvember, kl. 16:00 í Sjóminjasafninu við Grandagarð

Til þess að kynna það sem er efst á baugi hjá Faxaflóahöfnum sf. og fræðast um starfsemina á
hafnarsvæðum fyrirtækisins þá boða Faxaflóahafnir sf. til málþings miðvikudaginn
2. nóvember n.k. í Sjóminjasafninu við Grandagarð.
Dagskrá málþingsins á að snerta málefni sem flestra á
hafnarsvæðum Faxflóahafna sf. og verður sem hér segir:
• Ávarp: Hjálmar Sveinsson, formaður stjórnar Faxaflóahafan sf.
- skipulags- og umhverfismál.
• Gísli Gíslason, hafnarstjóri - rekstur og framkvæmdir á vegum
Faxaflóahafna sf. árið 2012.
• Eggert Guðmundsson, forstjóri HB Granda hf. - Starfsemi HB
Granda hf. í Reykjavík og á Akranesi - staða og horfur í sjávar
útvegi.
• Bergþóra Þorkelsdóttir, framkvæmdastjóri Líflands ehf.
- starfsemi Líflands ehf. í Reykjavík og á Grundartanga.
• Ágúst Ágústsson, markaðsstjóri Faxaflóahafna sf.
- Hátíð hafsins, þróun umferðar skemmtiferðaskipa,
aðstaða fyrir löndun á frystum fiski í Sundahöfn.
• Umræður og fyrirspurnir.
Fundurinn er opinn öllum, en þeir sem eru með starfsemi á hafnarsvæðum Faxaflóahafna sf. eru
sérstaklega hvattir til að mæta. Á fundinum gefst tækifæri til þess að koma með fyrirspurnir og
ábendingar um það sem varðar hafnarrekstur, þjónustu og aðstöðu fyrir viðskiptavini.
Gísli Gíslason,
hafnarstjóri
Hinn 25. október síðastliðinn fylgdi Fréttablaðinu auka-
blaðið „Ferðast um hálendið“.
Útgefandi er ferðafrelsisnefnd
Ferðaklúbbsins 4x4. Í blaðinu eru
ýmsar greinar og sumar fróðleg-
ar. Áberandi þema er þó meint-
ur yfirgangur náttúruverndara
og umhverfisyfirvalda við að
hindra ferðafrelsi jeppamanna á
hálendinu.
Í grein sem nafnlaus skrifar
undir fyrirsögninni „Það er verið
að loka landinu“ er fullyrt að með
verndaráætlun Vatnajökulsþjóð-
garðs hafi 70 slóðum verið lokað,
samtals 200 km að lengd.
Megintilgangur þessarar greinar
er ekki að elta ólar við rangar eða
í besta falli afar villandi fullyrð-
ingar sem þessar en þó má spyrja
hvaða skilgreiningu á hugtakinu
„slóð“ ónefndur notar. Er það rétt-
mæt slóð sem aðeins er hægt að
fara um á stórum jeppa á risadekkj-
um? Önnur spurning er svo hvenær
slóð breytist í opinn veg. Er nóg að
ökumaður haldinn frelsisþrá skæl-
ist yfir land utan vega til að GPS-
ferill eftir hann sé skilgreindur
sem vegur? Og enn má spyrja, fyrir
hvern er það ferðafrelsi sem gerir
einungis ráð fyrir illfærum slóðum
um hálendið?
Innan Vatnajökulsþjóðgarðs eru
engar slóðir, aðeins vegir. Sé hluti
þeirra 70 slóða, sem ónefndur vitn-
ar til, GPS-ferlar sem til voru af
Tungnaáröræfum þá er það vissu-
lega rétt að mikið var hreinsað til
í öllu því ferlaneti við gerð Stjórn-
unar- og verndaráætlunar. Það var
gert í samráði við Jöklarannsókna-
félagið og Samtök um útivist sem
Ferðaklúbburinn 4x4 á aðild að.
Enn þarf að laga til í vegakerfinu á
Tungnaáröræfum og hugsanlega að
fækka vegum þar, því sumar skil-
greindar leiðir reyndust ófærar
þegar aðilar tengdir þjóðgarðinum
hugðust aka þær á öflugum jeppum
sumarið 2010.
Í blaði ferðafrelsisnefndar er
vitnað með virðingu og eftirsjá í
frumkvöðla í bílamennsku á hálend-
inu, svo sem Jón Sigurgeirsson,
Guðmund Jónasson og Pál Arason.
Ég bendi á að þessir heiðursmenn
unnu sín verk á allt öðrum tímum
og í allt öðrum tíðaranda en nú ríkir.
Þá ríkti önnur hugsun gagnvart
umhverfinu. Þá þótti ekki aðeins
sjálfsagt að aka yfir holt og hæðir
heldur líka að hella notaðri olíu í
bæjarlæki, veita óhreinsuðu skólpi
í ár og vötn, brenna rusl og eitur-
efni á víðavangi og skera mýrlendi
sundur og saman með skurðum.
Mikið hefur áunnist í umhverfis-
málum á undanförnum áratugum
en umgengni um hálendið hefur
setið á hakanum. Þar hafa vélknúin
ökutæki skilið eftir ljót og óþörf
ummerki. Það er ósatt að verið sé
að loka hálendinu fyrir ferðafólki.
Þvert á móti eru yfirvöld að reyna
að siðvæða ferðamennsku þar, færa
hana yfir á skilgreinda vegi og inn í
21. öldina. Svokallað frelsi ganvart
umhverfinu er oft ekkert annað en
jarðvöðulsháttur.
Innan Vatnajökulsþjóðgarðs
er veganet sem spannar 813 km.
Þetta veganet skilar ferðafólki að
eða í gott göngufæri við alla eftir-
sóttustu staði þjóðgarðsins. Fram á
áttunda áratuginn þótti sjálfsagt að
aka fram og aftur um Lakagígaga-
röðina eins og hverjum ferðamanni
blés í brjóst og jafnvel aka upp á
suma gígana til að kíkja ofan í þá.
Eftir að gígaröðin var friðlýst, árið
1976, var lokað fyrir slíkan akstur
en í staðinn lagður einn vegur sem
nú myndar hringleið um vestari
gígaröðina. Færa má rök fyrir því
að 20–30 slóðum hafi verið lokað
við friðlýsingu Lakagíga. Ætlar
frelsisnefnd Ferðaklúbbsins 4x4
að berjast fyrir því að þær verði
opnaðar aftur?
Ferðafrelsi
Hryðjuverkin í Ósló og á Útey á liðnu sumri reyndu á opin
samfélög Norðurlanda. Viðbrögð
þjóðanna og samhugur þeirra
með Norðmönnum báru vott um
ósvikin heilindi þeirra – og sam-
kennd.
Þegar framin eru hryðjuverk
er yfirleitt brugðist við með
hertu eftirliti og þvingunarað-
gerðum en Norðmenn völdu aðra
leið. Þrátt fyrir óhug og sorg
ríkti einhugur um að standa
vörð um opið og lýðræðislegt
samfélag. Þegar Knut Storber-
get‚ dómsmálaráðherra Nor-
egs‚ tjáði sig opinberlega um
verknaðinn komst hann svo að
orði að norskt samfélag hefði
brugðist við á dæmigerðan nor-
rænan hátt. Fyrir vikið áunnu
Norðmenn sér virðingu um allan
heim.
Dagana 1.–3. nóvember heldur
Norðurlandaráð sitt árlega þing
og verður samstarfsvettvangur
þingmanna nýttur til þess að
efla gagnsæi á Norðurlöndum.
„Hin opnu norrænu samfélög“
er yfirskrift leiðtogafundar for-
sætisráðherranna og þingmanna
í Norðurlandaráði á opnunardegi
þingsins.
Það er fagnaðarefni að nýjar
ríkisstjórnir í Finnlandi og
Danmörku hafa lýst yfir vilja til
að efla norrænt samstarf. Það
skulum við hafa hugfast þegar
við aukum skilvirkni í samstarf-
inu og eflum aðgerðir til að auka
gagnsæi.
Samstarfið hefur verið gagn-
rýnt fyrir seinagang en á
þinginu verður rætt hvernig
bæta megi úr því. Mikilvægt er
að Norræna ráðherranefndin
bregðist fyrr við tillögum frá
Norðurlandaráði. Eins er lagt til
að haldin verði aukaþing að vori
til þess að flýta fyrir og jafnvel
fjölga ákvörðunum.
Við verðum að standa vörð um
opin samfélög okkar en einn-
ig að hafa áhrif á umheiminn í
kringum okkur. Norðurlandabú-
ar eru um 25 milljónir talsins og
því nógu fjölmennir til að láta
að sér kveða. Hin opnu samfélög
eru tromp á hendi okkar meðal
annarra þjóða.
Á undanförnum árum hafa
Norðurlönd staðið sig vel í
samanburði við aðrar þjóðir
en engu að síður verðum við að
efla nýsköpun og nýta okkur
einstaka kjarnahæfni ef við
eigum að standast alþjóðlega
samkeppni. Sú hæfni byggist á
menningu okkar‚ er helsti styrk-
ur okkar og veitir okkur sér-
stöðu. Við búum til dæmis við
einhverja minnstu spillingu í
heimi og það má ekki síst þakka
því gagnsæi sem löngum hefur
einkennt samfélög okkar.
Við verðum að standa ótrauð
vörð um hið opna lýðræðissam-
félag og jafnvel af meiri ein-
urð en áður. Með aukinni skil-
virkni vill Norðurlandaráð auka
pólitískt vægi samstarfsins.
Stefnt er að því að gefa stjórn-
málamönnum æ fleiri tilefni
til að láta sig varða og gefa sig
alla að málefnum og bregðast
tímanlega við.
Heilindi og gagnsæi
gefa norrænu sam-
starfi byr í seglin
Síðastliðinn fimmtudag birtist grein í Fréttablaðinu eftir sr.
Kristin Jens Sigurþórsson þar
sem hann fjallar um reynslu-
sögu Guðrúnar Ebbu Ólafsdóttur.
Í greininni segir: „Það hlýtur að
vekja spurningar með öllum þeim
sem lesa um minningar Guðrúnar
Ebbu hvernig hægt sé að gleyma
áratugslangri kynferðismisnotk-
un og ofbeldi jafn rækilega og hún
segist hafa gert.“
Sr. Kristinn Jens ræðir um
fákunnáttu fagmanna sem leiði
skjólstæðinga sína á villigötur
og telur að eftir lestur um falsk-
ar minningar sé „erfitt að verjast
þeirri hugsun að Guðrún Ebba sé
eitt fórnarlambið í viðbót“.
Okkur sem þetta ritum þykir
miður hvernig greinin er sett
fram og nefnum þrenns konar
ástæður. Þau sem gera upp minn-
ingar af kynferðisafbrotum og
sifjaspellum upplifa mikla höfnun
og sársauka þegar orð þeirra eru
sögð marklaus og þau dregin í efa.
Við teljum að veigamiklar ástæður
þurfi að liggja til grundvallar því
að véfengja slíkan vitnisburð.
Í öðru lagi teljum við að þær
„hugsanir“ sem sr. Kristinn Jens
fær vart varist um að sálfræðing-
urinn Ása Guðmundsdóttir hafi
gert fórnarlamb úr skjólstæð-
ingi sínum nálgist atvinnuróg.
Að okkar mati þarf gild rök til að
kasta rýrð á greiningar sálfræð-
ings með þeim hætti sem hér er
gert. Við álítum að umræða um
sálfræðigreiningar þurfi að fara
fram á faglegum nótum af til þess
bærum sérfræðingum.
Í þriðja lagi er saga Guðrúnar
Ebbu Ólafsdóttur sögð í skugga
mistaka ýmissa kirkjunnar þjóna
í kynferðisafbrotamálum tengd-
um nafni Ólafs Skúlasonar sem
eru tilgreind í skýrslu Rannsókn-
arnefndar Kirkjuþings. Þjóðkirkj-
an sem stofnun hefur misst traust
sem hún áður naut. Því teljum
við særandi að starfandi prestur
í Þjóðkirkju Íslands skuli draga
reynslu Guðrúnar Ebbu í efa í
blaðagrein. Þjóðkirkjan þarf að
endurvinna traust með faglegum
vinnubrögðum og af nærgætni við
það hugrakka fólk sem opinberar
reynslu sína af kynferðisafbrot-
um. Við teljum grein starfsbróður
okkar ekki gott veganesti á þeirri
vegferð.
Um falskar
minningar
Umhverfisvernd
Snorri
Baldursson
þjóðgarðsvörður
á vestursvæði
Vatnajökulsþjóðgarðs
Norræn samvinna
Bertel
Haarder
forseti Norðurlandaráðs
Jan-Erik
Enestam
framkvæmdastjóri
Norðurlandaráðs
Minningar
Auður Inga
Einarsdóttir
Bjarni Karlsson
Guðmundur Örn
Jónsson
Guðrún Karlsdóttir
Hólmgrímur E.
Bragason
Íris Kristjánsdóttir
Jóna Lovísa
Jónsdóttir
Kristín Þórunn
Tómasdóttir
Sigfinnur
Þorleifsson
Sigríður
Guðmarsdóttir
Svanhildur Blöndal
prestar í Þjóðkirkju
Íslands
Færa má rök fyrir því að 20–30 slóðum
hafi verið lokað við friðlýsingu Lakagíga.
Ætlar frelsisnefnd Ferðaklúbbsins 4x4 að
berjast fyrir því að þær verði opnaðar aftur?