Framsóknarblaðið - 29.05.1963, Síða 1

F
Útgefandi
Framsóknarfélag
Vestmannaevia.
Málgagn Framsóknar- og sam-
vinnumanna í Vestmannaeyjum
26. árgangur.
Vestmannaeyjum, 29. maí 1963.
11. tölublað
Húsmóðir kaupir
í matinn.
Nýlega birti dagblaðið Tím-
inn lista yfir innkaup liúsmóð-
Ur í' Reykjavík. Jafnframt var
skrá yíir verðlag á vörunum,
eins og það er nú og til sanian-
burðar verðið eins og það var
fyrir „viðreisn“ í okt. 1958. —
Framsóknarblaðið telur rétt að
birta þennan lista, sem er
glöggt dæmi urn þróun verðlags
málanna undir leiðsögn núver-
andi stjórnarflokka, sem lofuðu
kjósendum stöðugu verðlagi fyr
ir sfðustu alþingiskosningar.
Verð Verð
Vörur. í maí í okt.
1963: 1958:
tiskflak, 1 kg.
kr. 12,50 kr. 8,50
Skyr, 1\/9 pgnd
kr. 9,75 — 6,45
Smjör, 1/2 kg.
kr. 41,60 — 28,15
Mjólk, 5 pottar
kr. 27,00 — 21,50
Súpujurtir, 1 bréf
kr. 8,30 — 5,50
Hangikjöt, ólegg
6 sneiðar kr. 6,00 — 4,20
Egg, 4 stk. kr. 14,00 — 8,70
Kaffi, 1 pk. kr. 12,06 — 10,75
baukur, 300 gr.
kr. 3,70 — 2,45
Kartöflur, 5 kg.
kr. 32,50 — 14,75
^ranskbrauð, 1 stk.
kr. 5,80 — 4,00
Normalbrauð, 1 stk.
kr. 4,65 — 3,20
Jólakaka, 1 stk.
kr. 15,50 — 10,40
Hveiti, T. kg.
kr. 7,50 — 3,20
Hafromjöl, 1 kg.
kr. 7,25 — 3,05
Sagógrjón, 1 kg.
kr. 9,95 — 5,65
Te, 100 gr. kr. 20,30 — 9,35
Kakó, 250 gr,
kr. 17,45 — 11,35
Strósykur, 2 kg.
kr. 21,30 — 9,40
Molasykur, 1 kg.
kr. 20,75 — 6,55
Smjörlíki, 1 kg.
kr. 18,00 — 8,90
Samtals kr. 315,85 kr. 186,00
Innkaup þessa dags hjá hús-
móðurinni haf'a því kostað lieim
ili hennar luindrað tuttugu og
níu krónurn rneira núna, undir
viðreisnarstjórn, en í október
1958. Þetta þýðir 70% hækkun
á nauðsynjavarningnum, sem
húsmóðirin keypti, og hver ein-
asta húsmóðir í landinu verður
að kaupa til heimilis síns. Það
má því öllum vera ljóst, lwe
viðreisnarmismunurinn er gífur
legur, og ekki eru horfur á því,
haldi núverandi stjórn völdum
eftir kosningar, að ástandið
batni. Það líður þá áreiðanlega
ekki á löngu, unz viðreisnar
stjórnin hefur potað sínum við-
reisnarmismun upp um önnur
70% — það munu heimilin
verða vör við engu síður en nú.
Það kemur auðvitað í hlut
fyrirvinnu heimilanna, að mæta
dýrtíðarófreskjunni, hvort sem
hún birtist í framanskráðri
mynd, eða með öðrum hætti við
dyr alþýðufólksins. Heimilisfað-
irinn hefur því orðið að lengja
vinnutímann og má nú segja að
urn vinnuþrælkun sé að ræða
ltér á landi, enda er 8 stunda
vinnudagur orðinn fjarlægt hug
tak.
Dagblaðið Vísir, málgagn fjár
málaráðherrans í „viðreisnar-
stjórninni“ segir nýlega frá því,
hvernig stjórnarstefnan verkar
að þessu leyti á vinnandi menn
í Vestmannaeyjum.
„Yfirleitt háir það þó öllu
félagslífi hve frístundir eru
litlar. Þegar þær svo koma,
„Viðreisnin" leiðir
Núverandi stjórnarstefna, hin
svokallaða „viðreisn" miðar að
því að breyta íslenzkum þjóðfé-
lagsháttum í grundvallaratrið-
um. Það hafa verið gerðar öflug
ar ráðstafanir til að lama fram-
tak almennings, og um leið er
fjármagni beint í fárra manna
hendur og þannig unnið að því
að koma hér á svipmóti stórkapi
talismans. Afleiðingin verður
þegar fram í sækir, að fáeinir
auðmenn og iðjuhöldar ráða yf-
ir fjárntagni og atvinnutækjum
og hafa um leið ráð alþýðu í
sínum ltöndum.
Hér er ekki um neinn kosn-
ingaáróður að ræða, heldur stað
reyndir, sem blasa við ef gaum-
ur er gefimr að. Og þar sem sá
dagur nálgast nú óðum, að þjóð
in kveði upp sinn dóm um það,
hvort hún vill haida áfram á
þeirri leið, sem ntt er farin eða
móta nýja stefnu, þá verður
bent á nokkur atriði, sem máli
skipta.
Lítil uppbygging í góðærinu.
Undanfarin ár hafa verið
mikil góðæri til lands og sjávar.
Ú tflutningsframleiðslan hefur
vegna uppgripa síldarafla vaxið
um mörghundruð milljónir
króna. Þrátt fyrir það hafa kjör
almennings farið versnandi og
hefur hann reynt að bæta sér
þau upp með 12—16 klst. vinnu
degi, og mætti það verða mönn
um umhugsunarefni, hvernig á-
standið væri, ef síldveiðar hefðu
eru menn örþreyttir og gera
lítið annað en að sofa. Það
er ekki uppléttilegt að vinna
vikum saman í sextán tíma á
sólarhring, en það hefur ver-
ið gert í Eyjum mest af seinni
hluta vertíðarinnar. Þetta er
svo mikið álag, að sér á hraust
ustu mönnum.
Fyrir þetta fá menn mikla
peninga, en það er önnur hlið
á málinu. Menn gera ekkert
annað en að vinna, borða,
sofa og sinna allra nauðsyn-
Framhald á 3. síðu.
lil slórkapítalisma
brugðizt svo sem var um margra
ára skeið. Þá er á það að líta,
að „viðreisnarstjórnin“ hefur
ekki unnið að uppbyggingu á
borð við sements- og áburðar-
verksmiðjurnar, og það hefur
engin stórvirkjun verið gerð
undir hennar leiðsögn. Aðstað-
an gagnvart útlöndum er held-
ur lakari en hún var 1958, því
erlendar skuldir liafa vaxið
meira en gjaldeyrissjóðnum nem
ur. Góðærin hafa því hvorki
verið notuð til að safna í korn-
hlöður eða búa í haginn fyrir
framtíðina.
Gengisfellingarvopnið
vofir yfir.
„Viðreisnarstjórnin" hefur
fellt íslenzku krónuna tvisvar að
verðgildi. Eins og fyrirsjáanlegt
var hafa þær ráðstafanir dregið
á eftir sér þá mestu dýrtíðar-
öldu, sem hér hefur komið. Jafn-
framt hefur skattheimta til ríkis
ins vaxið ofboðslega, og er nú
mest af því fé innheimt með
neyzlusköttum. Miðar sú breyt-
ing í þá átt að létta þeim byrð-
arnar, sem mestar hafa tekjurn
ar, en láta almenning bera þær
án tillits til aðstöðunnar. Okur-
vextir og lánsfjárhöft hafa á-
samt dýrtíð og kjaraskerðingu
lamað framtak almennings, sem
kemur fram í minnkandi upp-
byggingu á sviði atvinnu- og hús
næðismála. íslenzkir samvinnu-
menn voru í stuðningsblöðum
Framhald á 2. síðu.
1 .
r
1 •