Framsóknarblaðið - 14.11.1963, Blaðsíða 2
FRAMSÓKNARBLAÐIÐ
2
Framsóknar-
blaðið
RITNEFND
SIGURG. KRISTJÁNSSON
JÖHANN BJÖRNSSON, áb.
AFGR. ANNAST:
SVEINN GUÐMUNDSSON
GJALDKERI:
HERMANN EINARSSON
Ný slökkvi-
StÖð
Það er orðin aðkallandi þörf
að slökkvistöðin fái stærra og
hentugra húsnæði en hún hefur
nú. Húsrými er of lítið, og stærð
þess miðuð vð þau slökkvitæki,
er þá voru talin nægileg til
brunavarna, á þeim tíma, er
stöðin var staðsett, þar sem hún
er nú. Nauðsynlegum slökkvi-
tækjum fjölgar, og húsrými
þarf að vera mjög rúmgott.
Aðstaða á slökkvistöðinni t.
d. til að þurrka slöngur, eftir
notkun, er víðs fjarri fullnægj-
andi, og naumast hægt að
þurrka þær nema úti. Með
stækkun bæjarins verður að gera
ráð fyrir auknum brunavarna-
tækjum, er þurfa meira hús-
rýrni en nú er fyrir hendi. Með
byggingu stórhýsa er t. d. orð-
in meiri þörf fyrir lengri stiga
en stöðin hefur nú, svo eitt-
hvað sé nefnt. Tækjum til
geymslu verður trauðla bætt
við inn á slökkvistöðina við
Hilmisgötu, og stækkunarmögu
leikar eru þar engir.
Á það ber líka að líta, að
liér er afburða viðbragðsfljótt
og duglegt brunavarnalið, en
aðstaða þess er ekki nógu góð
vegna takmarkaðs rúms á
slökkvistöðinni.
Um það hefur verið rætt í
bæjarstjórn að flytja slökkvistöð
ina í gömlu rafstöðina við
Kirkjuveg. En það er hvort-
tveggja, að vélstjóranámskeið,
sem hér eru að jafnaði liafa
haft þar verklegt nám, og það
Iiúsnæði er talið allsæmilegt
fyrir slík námskeið, og vélstjóra
nántskeið hljóta að verða hér á
komandi árum. Hitt er annað,
að nokkur reynsla er fengin fyr-
ir því hér-og víðar, að allkostn
aðarsamt reynist að breyta
gömlum húsum, brjóta niður
steinsteypta veggi o. fl. til notk-
unar fyrir aðra og ólíka starf-
semi, en lnisnæðið var upphaf-
lega byggt fyrir.
Hikisstiórnin hopaði
Framhald af 1. síðu.
varpinu birtist á Alþingi. Þessi
liarða barátta innan þings og
utan leiddi til þess, að ríkis-
stjórnin heyktist á málinu og
hefur það nú verið lagt til hlið-
ar eins og alþjóð er kunnugt.
Til stuðnings frumvarpi þessu
fluttu stjórnarliðar fram þá full
yrðingu, að ef kaupgjald yrði
ekki bundið með lögum nú,
blasti ekkert annað við en geng
islækkun.Það var þó í hæsta
máta athyglisvert, að þessari
fullyrðingu fylgdi enginn rök-
stuðningur. Engir útreikningar
af því tagi, sem oft áður hafa
verið gerðir, voru lagðir fyrir
Alþingi til sönnunar þessari
fullyrðingu. Útreikningar, sem
ríkisstjórnin hefur áður lagt
fyrir Alþingi, og sýna eiga
hvernig gengisskráningunni
skuli vera háttað ,hafa að vísu
ekki reynzt vel. Mönnum er það
sjálfsagt minnisstætt, að snemma
á árinu 1960 í sambandi við
efnahagslöggjöfina, sern þá var
sett, lagði ríkisstjórnin fram út-
reikninga, sem að sýndu það,
að halli á útflutningssjóði
mundi nema á annað hundrað
milljónum króna. Þegar sjóður-
inn var svo gerður upp kom í
Ijós, að hann hafði tekjuafgang,
sem nam milli 60 og yo millj-
ónum króna. Þegar ríkisstjórn-
in framdi gengislækkun sína í
ágústmánuði 1961, voru lagðir
fram útreikningar, sem áttu að
sýna nauðsyn hennar. Þeir út-
reikningar hafa reynzt slík
endaleysa, að eindæmum sætir.
Var m. a. í reikningum þessum
gert ráð fyrir, að síldarafli á
árinu 1961 yrði í meðallagi, þó
að ljóst væri, þegar reikningarn
ir voru gerðir, að þá myndi
Eg hYgg það enga goðgá, að
bæjarstjórn taki til athugunar,
hvort mundi verða dýrara að
að byggja nýja slökkvistöð —
ef heritugt lnisnæði án breyt-
inga að ráði er ekki fyrir Jiendi
— eða t. d. breyta gömlu raf-
veitunni, eins og komið hefur
til orða, með ærnum kostnaði í
slökkvistöð, og þarf þá jafnframt
að hafa í lniga ,að sjá þarf vél-
stjóranámskeiðum fyrir hús-
næði á komandi tíð.
En eitt er víst, að húsnæði
slökkvistöðvarinnar er alltof lít-
ið, og úr því þarf að bæta sem
allra skjótast, og því er þessari
ábendingu varpað fram til at-
hugunar og úrlausnar.
S. G.
verða algert metár á síldveið-
um. Mönnum kann því áð finn
ast til lítils að vera að heimta
útreikninga af ríkisstjórninni,
þegar reynslan af þeim hefur
verið á þann veg, en á hinn
bóginn verður að líta svo á, að
skárra sé að hafa einhverja út-
reikninga fyrir framan sig til
þess að gera sér grein fyrir þess-
um málum ,heldur en að liafa
hreint ekki neitt.
Fullyrðingu sína um nauð-
syn til gengislækkunar, ef ekki
yrði lögboðin kaupstöðvun,
studdi ríkisstjórnin annarri full
yrðingu um það, að gengislækk
un yrði nauðsynleg vegna þess,
að útflutningsframleiðslan ætti
í stórkostlegum erfiðleikum.
En erfiðleikar útflutningsfram
leiðslunnar eru út af fyrir sig
ekki nein rök fyrir gengislækk-
un. Þar kemur miklu meira til.
Svo misskipt getur tekjum þjóð
arinnar verið milli atvinnu-
greina ,að útflutningsframleiðsl-
an beri skarðan lilut, þó að þjóð
arheildin hafi nóg. Ýmislegt
bendir til þess, að slíkt ástand
sé í þjóðfélaginu nú, því að
um leið og fullyrt er, að út-
flutningsframleiðslan geti ekki
borgað hærra kaup, en sem svar
ar 28,00 krónum á tímann fyrir
verkamannavinnu, þá er vitað,
að ýmsar atvinnugreinar yfir-
borga stórlega, 40—50 krónur
um tímann. Þetta atriði bendir
til þess, að tekjuskiptingin inn-
anlands sé útflutningsframleiðsl
unni mjög í óhag, en hér er
um að ræða verðlagningaratriði
innanlands, sem ekki verður
leiðrétt með neinni gengislækk-
un. Væri þess vegna ráð, að
kanna þessa innanlandstekjn-
skiptingu nánar, áður en fullyrt
er, að gengislækkun væri það
eina, sem til greina kæmi til
hjálpar útflutningsframleiðsl-
unni, annað en lögþvingun
kaups.
Nú gerði frumvarpið ráð fyr-
ir því, a ðlögbundið yrði kaup,
sem greitt hefur verið að und-
anförnu. Þetta þýddi það, að
þær yfirborganir, sem tíðkazt
hafa yrðu lögheimilaðar áfram.
Ríkisstjórnin gerði hins vegar
vegar enga grein fyrir því,
hvernig útflutningsiðnaðurinn
ætti að geta haldið fólki sínu
við þessi skilyrði í samkeppni
við atvinnugreinar, sem væri
lögheimilað að borga stórum
hærra kaup, heldur en útflutn-
ingsiðnaðurinn fær að borga.
Skelegg andstaða þings og
þjóðar neyddi ríkisstjórnina til
að hopa í þessu máli, og er á-
stæða til þess, að láta í ljósi þá
von, að hún muni ekki aftur
reyna að leysa vandamálin með
því að setja þvingunarlög gegn
launþegastéttunum. En á hinn
bóginn sýnir þetta frumvarp
ríkisstjórnarinnar ljóslega í
hvert óefni málum hennar er
komið. Það væri því ástæða til
að reyna að gera sér í stuttu
máli grein fyrir því, hvernig á
því stendur, að rnálum er kom
ið í þetta horf.
Það dylst engum, að stórkost
legir erfiðleikar eru á ferð,
sjálfsagt veit enginn betur en
ríkisstjórnin sjálf ,hversu alvar-
legir þeir eru. Vöruskiptahall-
inn við útlönd hefur verið stór
kostlega óhagstæður á þessu
ári um nærri 700 milljónir
króna. Innflutningurinn er
stjórnlaus og hefur það leitt til
óhófslegs innflutnings af allskon
ar tízkuvöru og leitt til óheil-
brigðrar birgðasöfnunar í verzl
uninni í slíkum vöruflokkum.
Gjaldeyrissjóðurinn er hættur
að vaxa fyrir hálfu ári síðan og
hefur síðan farið minnkandi.
Sparifjáraukning í landinu er
treg. Vinnuaflið er á uppboði
hjá margskonar einkafjárfest-
ingu, sem byggist á verðbólgu-
þróuninni. Halli er á rekstri út-
flutningsframleiðslunnar. Hvern
ig stendur á því, að slíkt ástand
hefur skapazt í einstaklega góðu
árferði? Orsökin er auðvitað
fyrst og frernst efnahagsstefna
viðreisnarinnar, sem reynzt hef
ur algerlega röng í grundvallar
atriðum, og var þess vegna
dæmd til að misheppnast. En
fleira kemur til. Það er nú orð-
ið með öllu ljóst, að ríkisstjórn-
in hefur gert sig seka um marg-
vísleg afglöp í stjórn efnahags-
málanna á undanfornum árum,
afglöp, sem í rauninni eru við-
reisnarstefnunni óháð, en eiga
íot sina aó rekja til fyrirhyggju-
leysis og stjórnleysis ríkisstjórn-
arinnar, og gefst e. t. v. tæki-
færi ti! að rekja það frekar í
næstu blöðum.
SMöRT BRAUÐ
OG SNITTUR.
Ponfanir óskasf meS
fyrirvara.
■
ELÍN TEITS.
Símar 130 — 42.
Karlmannsreiðhjól
til sölu. — Upplýsingar í síma
5!4-