Framsóknarblaðið - 24.03.1983, Blaðsíða 3

FRAMSÓKNARBLAÐIÐ
3
„Þarf að draga flokkinn upp úr feninu”
í eldhúsdagsumræðum, sem
nýlega fóru fram á Alþingi var
greinilegt að kosningabaráttan
er hafin. Þá var það athyglis-
vert, að formaður Sjálfstæðis-
flokksins Geir Hallgrímsson
var ekki meðal ræðumanna.
Hefði honum þá ekki veitt af að
rétta hlut sinn nokkuð með
skeleggum málflutningi eftir
niðurstöður prófkjörsins í
Reykjavík, þar sem hann fékk
sjöunda sætið. Má því ætla að
þingflokkurinn meti formann-
inn í samræmi við þá útreið,
sem hann fékk í prófkjörinu og
því lokað hann úti frá eldhús-
dagsumræðunum, sem bæði var
útvarpað og sjónvarpað.
Hins vegar kom Albert Guð-
mundsson í pontuna og var
helsta inntakið í ræðu hans að
skora á alla Sjálfstæðismenn,
að rífa nú duglega kjaft á vinnu-
stöðum og í vinahópum fram
yfir kosningar. Markmiðið væri
að Sjálfstæðisflokkurinn næði
hreinum meirihluta á Alþingi.
Nú hefur heyrst, að hógværari
Sjálfstæðismenn séu ekki yfir
sig hrifnir af málflutningi AI-
berts í eldhúsdagsumræðunum.
Meira að segja er spurning
hvort sjálfum formanninum,
Geir Hallgrímssyni, hefur
geðjast að fram,komu Alberts á
eldhúsdeginum. Fyrir síðustu
alþingiskosningar var Geir að
tala um þjóðarsátt. Svo kemur
Albert eins og sjálfskipaður
leiðtogi flokksins og hvetur
liðsmenn hans til að eitra
andrúmsloftið á vinnustöðum
og í vinahópi með pólutísku
þrasi.
En það bólaði lítið á inál-
efnalegu veganesti til skutils-
sveina Alberts Guðmundsson-
ar. Hvað eiga þeir að segja?
Hvar er stefnumótun og stað-
festa Sjálfstæðisflokkmsins í
dag? Verður leiftursóknarpró-
grammið dregið upp úr skúff-
unni eftir kosningar og fyrir-
myndin síðan breska íhalds-
stjómin með allt atvinnuleysið í
eftirdragi?
Það er hægast að lofa gulli og
grænum skógum og breytingu
til hins betra fyrir kosningar, en
standa síðan uppi eins og
glópar þegar á reynir. Hver er
reynslan hér í Vestmannaeyj-
um af meirihlutastjóm Sjálf-
stæðisflokksins? Hefur fjár-
málastjórn bæjarins farið
batnandi? Hefur framtakið
aukist? Hefur reisn bæjarfé-
lagsins vaxið? Er ekki stjóm
bæjarmála hér síðustu mánuð-
ina angi af því, sem kallast sjálf-
stæðisstefna? Birtist hún ekki í
því að hlynna að sér og sínum?
Hvað hefur mikið af starfs-
þrótti meirihlutans farið í
pylsuvagninn? Mundi ekki
sama stefna og sami andi svífa
yfir vötnunum á þjóðmálasvið-
inu ef Sjálfstæðismenn næðu
hreinum meirihluta í komandi
alþingiskosningum.
Svo má þó ekki gleyma því,
að fyrsta verkefnið var skýrt
afmarkað eftir því sem Albert
sagði. En það var að draga
flokkinn upp úr feninu. Þeir
vita það, sem þekkja til í sveit-
inni, að oft eru það óþrifa-
Atli Asmundsson:
Andstæðingar Framsóknar-
flokksins hafa ávallt haldið því
fram, að launþegar ættu enga
samleið með Framsóknar-
flokknum, og þeir hafa reynst
ótrúlega samhentir við að rót-
festa þá skoðun, að flokkurinn
sé ekkert annað en harðsvíraður
bændaflokkur. Sem betur fer er
það nú orðið ljósara en nokkru
sinni fyrr, að þetta er hin mesta
villukenning. Mikill og vaxandi
fjöldi launþega hefur sýnt í
verki, að hann treystir Fram-
sóknarflokknum - þessum
áróðri hefur verið hafnað.
Síðustu Alþýðusambands-
kosningar sýndu þetta áþreifan-
lega. Þar voru framsóknarmenn
fjölmennari en nokkru sinni
fyrr, cða um níutíu talsins. Þessi
auknu áhrif framsóknarmanna
urðu til þess, að hvorki Alþýðu-
bandalagið né Sjálfstæðis-
flokkurinn í samvinnu við Al-
þýðuflokkinn gátu hrifsað til sín
meirihluta miðstjórnar A.S.Í.
eins og þeir höfðu ætlað. Þvert
á móti urðu þeir að sætta sig við
það, sem þeir síst vildu, að
framsóknarmenn og ýmis óháð
öfl voru orðin það sterk á Al-
þýðusambandsþingi, að ekki
varð fram hjá þeim gengið.
Pólitískar einokunarfyrirætlanir
runnu út í sandinn, og fram-
sóknarmenn réðu meiru um
samsetningu miðstjórnar A.S.I.
en nokkrir aðrir.
Framsóknarmenn sögðu
strax, að ekki kæmi til greina,
að Alþýðubandalaginu tækist að
skapa neinn meirihluta og því
síður mætti það gerast, að
stjórnarandstöðunni i landinu
tækist það. Þeir gerðu kröfu til
þess, að í miðstjórn sætu tveir
framsóknarmenn og tveir óháð-
ir. Að þessu var gengið og hin
pólitíska samsetning stjórnar-
innar varð sú sem framsókn-
armenn höfðu óskað eftir. Þetta
var þýðingarmikill sigur, ekki
aðeins fyrir framsóknarmenn,
heldur fyrir alþýðusamtökin og
raunar þjóðina í heild.
Ekkert er líklegra til þess að
veikja áhrifamátt þessara þýð-
ingarmiklu samtaka en óeðli-
lega sterk áhrif eins flokks eða
flokkabandalaga, sem fyrst og
fremst vilja, að starf samtak-
anna miðist við þeirra eigin
flokkspólitísku hagsmuni. Ég
hygg, að sú skoðun sé almenn í
Framsóknarflokknum, að stétta-
samtökin eigi sem minnst að
blanda sér í flokkapólitík. Þau
gemsar, sem lenda í kviksynd-
unum, af því þeir kunna ekki
fótum sínum forráð. Þeir eru
ekki til stórræðanna lengi á
eftir. —S.K.
eigi að starfa á faglegum
grundvelli og berjast fyrir
skynsamlegri launastefnu, sem
líkleg er til þess að auka kaup-
mátt - ekki síst láglaunafólks í
landinu, en ekki keppa að því
einu, að fá sem flestar verð-
lausar krónur í launaumslögin.
Baráttu- og hagsmunamál
launþega eru auðvitað mörg og
margvísleg og sannarlega hefur
miðað vel áfram með mörg
þeirra. En framtíð og áhrifa-
máttur alþýðusamtakanna bygg-
ist fyrst og fremst á því, að
hreyfingin vaki yfir sjálfstæði
sínu og sjálfsákvörðunarrétti,
en stofni jafnframt til eðlilegra
tengsla við hin mikilvægu póli-
tísku öfl í landinu. Það á
auðvitað ekki síst við um Fram-
sóknarflokkinn, sem hefur
lengur en nokkur annar flokkur
átt aðild að ríkisstjórn, og beitt
sér fyrir þeirri miklu framfara-
sókn, sem hefur gjörbreytt
þessu þjóðfélagi. Dæmin hafa
menn fyrir augum sér hvert sem
litið er, og frekari gagnkvæm
tengsl munu verða báðum til
góðs - launþegum og Fram-
sóknarflokknum.
Framsóknarmenn í nokkrum
kjördæmum hafa stofnað með
sér launþegaráð, og stefnt er að
því, að slík ráð starfi í öllum
kjördæmum innan skamms. Slík
samtök eru launþegum og sam-
tökum þeirra tvímælalaust til
góðs, og lifandi tengsl við verka
lýðshreyfinguna hljóta að vera
eitt af meginverkefnum Fram-
sóknarflokksins í framtíðinni.
Framsóknarmenn í nokkrum
kjördæmum hafa stofnað með
sér launþegaráð, og stcfnt er að
því, að slík ráð starfi í öllum
kjördæmunt innan skantms. Slík
samtök cru launþegum og sam-
tökum þcirra tvímælalaust til
góðs, og lifandi tengsl við
verkalýðshreyfinguna hljóta að
vera citt af meginverkefnum
Framsóknarflokksins í fram-
tíðinni.
Það er til marks urn hversu
mikilvæg framsóknarmenn telja
slík tengsl, að einróma var sam-
þykkt á 18. flokksþingi fram-
sóknarmanna, að formenn
launþcgaráða eigi sæti í mið-
stjórn flokksins. Þetta var mikið
heillaspor og var Framsóknar-
flokkurinn fyrstur stjórnmála-
flokka á Islandi til að gera slíkt.
Þórarinn Sigurjónsson
Sundrung
og öfgaöfl
Síðan Alþingi kom saman
eftir áramótin hefur mestur tími
farið i að ræða efnahagsmálin,
sem óneitanlega eru í nokkurri
sjálfheldu, þar sem ríkisstjórn-
in hefur ekki meirihluta í báð-
um deildum Alþingis. Hafa því
verið blikur á lofti og erfitt að
segja hver þróun mála verður
þegar þetta er ritað.
Mánuður er nú liðinn síðan
þing hófst að nýju og hafa
bráðabirgðalögin um efnahags-
aðgerðir, sem ríkisstjórnin gaf
út í ágústmánuði s.I., verið að-
almálið þessar vikur. Stjórnar-
andstaðan hefur gert allt til þess
að tefja fyrir þessu máli, þó að
henni sé það vel ljóst, að verði
bráðabirgðalögin felld, tekur
verðbólgan nýjan kipp, sem
valda mundi því, að atvinnu-
vegirnir mundu stöðvast og at-
vinnuleysi fylgja í kjölfarið.
Verður þessi afstaða stjórn-
arandstöðunnar þeim mun ó-
skiljanlegri, þar sem þjóðar-
tekjur hafa farið minnkandi og
útlit fyrir að svo verði áfram á
þessu nýbyrjaða ári.
Varla er hægt að draga aðra
ályktun af þessum gerðum
stjórnarandstöðunnar, en að
hún sé óábyrg og stefnulaus og
hafi ekkert til málanna að
leggja, en reyni eftir megni að
NÝKOMIÐ
í Timbursöluna
Furupanel
og parkett
Hagstætt verö
Kaupfélag
Vestmannaeyja
Timbursala
fella bráðabirgðalögin eða
koma í veg fyrir afgreiðslu
þeirra, þó að af því leiði meiri
efnahagsvanda og stórfellt at-
vinnuleysi.
Varla getur stjórnarandstað-
an ætlast til þess, að nokkur
taki hana alvarlega á meðan
hún hagar sér svona.
Þegar fjárlögin voru afgreidd
fyrir jólin, kom það glöggt
fram, hvað úrræðaleysið var
mikið af þeirra hálfu.
Sjálfstæðismenn í stjórnar-
andstöðu fluttu enga einustu
sparnaðartillögu, en ræddu
þess í stað um stórauknar út-
gjaldahugmyndir og á sama
tíma um skattalækkanir. Töldu
erlendar lántökur stórhættuleg-
ar en í öðru orðinu nauðsynlegt
að taka erlend lán til vegamála.
Gefur þetta nokkra mynd af
málflutningi þeirra og ringulreið
í málflutningi, sem ótrúlegt er
að margir taki mark á.
Núverandi ríkisstjórn hefur
ekki lengur meirihluta til að
koma samræmdum, raunhæf-
um efnahagsaðgerðum í gegn-
um þingið, gegn vilja stjórnar-
andstæðinga. Er því ekki um
annað að ræða, en kosningar
sem allra fyrst, svo að nýr
stjórnarmeirihluti geti tekið á
þeim vandamálum sem að
steðja.
Framsóknarflokkurinn legg-
ur á það megináherzlu, eins og
áður, að samræmdar efnahags-
aðgerðir verður að gera sem
allra fyrst. Ljóst er, að slíkar
aðgerðir hljóta að koma við
lífskjör landsmanna.
Tekjur þjóðfélagsins hafa
minnkað mikið á liðnu ári og
horfur á að svo verði einnig á
þessu ári. Það er því minna til
skiptanna en áður og nauðsyn-
legt að jafna þeim halla réttlát-
lega niður á landsmenn. Verði
það ekki gert, hlýtur að koma til
vaxandi samdráttur í atvinnu-
lífinu, sem verður til óbætan-
legs tjóns fyrir þjóðina.
í öllum greinum þarf að
vinna þannig að verðbólgan
minnki jafnt og þétt og að sem
flestir verði virkir þátttakendur
í þeim aðgerðum. Með þess-
háttar allsherjarátaki til lækk-
unar á verðbólgunni er von um
betri framvindu efnahagsmála,
sem leggur grundvöll að bætt-
um lífskjörum í landinu.
Mikilvægt er að unnið verði
að þessum málum af einurð og
festu og að allir aðilar þjóðfél-
agsins sýni þar skilning á sam-
eiginlegum hagsmunum þjóð-
arinnar og taki ábyrga afstöðu í
samræmi við staðreyndir efna-
hagslífsins.
Kjósendur munu fljótlega
velja menn til forystu í málum
þjóðarinnar næsta kjörtímabil.
Það mun ráða miklu um fram-
tíðarþróun íslenzka þjóðfélags-
ins, hvort kjósendur velja þá
ábyrga og umbótasinnaða
menn til forystu, eða hleypa
sundrungar- og öfgaöflum ó-
beizluðum í valdastólana.
Lifandi tengsl
við verkalýðs-
hreyfinguna
■■■iii
■■■■■■
mmssj
EFLIÐ YKKAR HEIMABYGGÐ
SKIPTIÐ VIÐ SPARISJÓÐINN
SPARISJÓÐUR VESTMANNAEYJA
[iíiiia
■■■■■■
mmœ|j