Hamar - 13.01.1950, Page 1

Hinir „fjórir sfóru"
Hvers á aumingja Gu&mundur
að gjalda?
I síðasta Alþýðublaði Hafnaríjarðar er birt í ramma
glefsa úr grein úr „Landvörn" eftir „gamla manninn"
Jónas frá Hriflu, þar sem hann ber mikið lof á vinnu-
brögð hinna „fjögurra stóru „þ. e. Ásgeirs, Björns,
Emils og Kjartans," hér í bænum. Er ekki gott að glöggva
sig á, hvort „gamla manninum" er alvara með þessari
lofgjörð sinni eða þá að hann er að gera góðlátlegt
„grín" að hinum „fjórum stóru". Að minnsta kosti er ekki
nákvæmninni fyrir að fara hjá Jónasi frekar en fyrri
daginn. T. d. segir hann að hinir „fjóru stóru" hafi byggt
„myndarlegt gamalmennahæli" (það er nú raunar ekki
nema hálfbyggt), komið upp „ágætri vatnsleiðslu" (það
verk er rétt í byrjun), byggt „volduga hafnargarða" bet-
ur að satt væri) og „undirbúið ræktun og iðjuskilyrði á
jarðhitasvæði í Krísuvík," og svo framvegis. — Nú — og
helst má skilja það af orðum „gamla mannsins" að til-
urð Hellisgerðis sé einnig þessum „fjóru stóru" að þakka!
Hann hefði alveg eins getað þakkað þeim byggingu hús-
mæðraskólans!
Þegar athuguð er „nákvæmnin" í þessu skrifi „gamla
mannsins," — sem Alþbl. Hafnarfjarðar þykir auðvitað
fara ákaflega vel í maga, — þá rifjast upp gömul saga,
sem eitt sinn gekk manna á milli, af viðureign „gamla
mannsins við einn „brotfeldugan" bróður á Framsóknar-
fundi í Reykjavík. Var „gamli maðurinn" að halda á-
vítunarræðu yfir „bróðurnum", er þá fyrir skömmu hafði
verið á „lúxusflakki" erlendis og komst þannig að orði
m. a. að maðurinn hefði unnið sér það til ámælis á um-
ræddri „reisu" að láta ótíndan hótelþjón snúa sig niður
á nefinu. Á þá einhver viðstaddur að hafa gripið fram í:
„Þetta er ekki rétt ,það var maðurinn, sem snéri hótel-
þjóninn niður á nefinu". — „Ég vissi þetta", á „gamli mað-
urinn" þá að hafa sagt. „Ég bara hirti ekki um að hafa
þetta svo nákvæmt!"
Það virðist ósköp svipað með „nákvæmnina" hjá
„gamla manninum" þegar hann er að lofa verk hinna
„fjögurra stóru" hér í Hafnarfirði. —
En— meðal annarra orða. Hvers skyldi aumingja
Guðm. Gissursson eiga að gjalda, að fá ekki að prýða
hóp „stórmennanna", sem gert hafa öll þessi býsn fyrir
Hafnarfjörð?
Sannast það á Guðmundi, eins og svo oft vill verða,
að laun heimsins eru vanþakklæti, því að hætt er við
að vafist hefði fyrir þeim „fjóru stóru" að koma öllu
þessu í verk, ef Guðmundur hefði ekki lagt sitt litla
lóð á metaskálarnar. —
Og víst má Guðmundi vera það nokkur huggun harmi
gegn að fá að sjá um pólitíska útför hinna „fjögurra
stóru" við í hönd farandi bæjarstjórnarkosningar —.
Framkvæmdir í bænum
Á umliðnum veltiárum hafa
miklir fjármunir hlotnast bæjar-
félaginu. En hvernig hefur þess-
um fjármunum verið varið?
Þau mál sem mest hafa verið
aðkallandi á síðasta áratug eru
hafnargerðin og vatnsveitan.
Þessi má! eru að vísu hvor-
tveggja á veg kominn, en þó
ekki vonum fyrr. Vatnsveiturör-
in frá Lækjarbotnum niður að
Lækjargötu eru orðin svo fúin
að furðanlegt má telja hvað þau
lafa saman.
Hafnargerðin er alltof stutt á
veg komin jafn mikið óg Hafnar-
fjörður á undir því komið að
skip hafi hér athafnamöguleika,
því vissulega hefur hann staðið
og fallið með útvegnum nú hina
síðari áratugi. Um fé til þeirra
framkvæmda er mér ekki kunn-
ugt, en ég tel sjálfsagt, og um
það munu allir sjálfstæðismenn
vera mér sammála, að neyta
verði til þess allra bragða, að
koma áfram hafnargerðinni. Nú
kann það svo að vera að núver-
andi bæjarstjórnarmeirihluti hafi
nóg handbært fé til óhindraðra
framkvæmda í þessu máli. En sé
hinsvegar ekki svo, og þannig
mun það vera, samanber lántök-
ur bæjarins á síðastliðnu hausti,
má telja það furðanlega ráðstöf-
un að henda fé og lánstrausti
bæjarins í miljónatali í draum-
órabúið í Krýsuvík.
Um gatnagerð í bænum mætti
ýmislegt segja. í Alþýðublaðinu
(Reykjavíkur) þann 4. þ. m. er
innrömmuð grein þar sem gef-
inn er upp holufjöldi í malargöt-
um Reykjavíkur og er hann þar
talinn um 2 Á miljón að tölu. Ég
vil nú ráðleggja liöfundi þessar-
ar greinar að bregða sér hingað,
til Hafnarfjarðar og gera tilraun
til að telja, eða giska á liolu-
fjöldann í malargötunum okkar,
til dæmis í Strandgötinni sunn-
an steypta hlutans eða við Vest-
urgötu vestan við steypuna.
Ekki er mér grunlaust um að í
þessari höfuðborg Alþýðuflokks-
ins, sem þó senn verður fyrrver-
andi höfuðborg, muni hann síst
finna tiltölulega færri holur en
í Reykjavík, hversu margar milj-
ónir holur, sem útkoman kann
að sýna. Þá efast ég um að
steypti hluti Strandgötunnar
nemi um 10 % af gatnakerfi
Framh. á bls. 4
Kjósið B-lisfann
Þar sem fornarlundin ræður
„Þegar nýsköpunartogararnir voru fengnir hingað til
lands.eignaðist Bæjarútgerðin einn þeirra, Júlí, hið ágæt-
asta skip. Þótti þó ekki rétt þá að óska eftir nema einu
skipi til viðbótar vegna þess, að engin reynsla var af
þeim fengin og því nokkuð í óvissu um gæði þeirra."
Þessi orð eru tekin upp úr Alþýðublaði Hafnarfjarðar
í grein um Bæjarútgerðina. Væri ekki úr vegi fyrir les-
endur þeirra að taka eftirfarandi til athugunar til að
skilja betur fórnarlund bæjarútgerðarpostulanna og hug
þeirra til Bæjarútgerðar.
Bæjarútgerðin var stofnuð á þeim tíma, sem erfiðlega
gekk með þann útveg og börðust Alþýðuflokksforsprakk-
arnir hatramlega fyrir kaupum tveggja togara, og neit-
uðu alger1 ^ga að leggja fram fé sjálfir á móti Sjálfstæðis-
mönnum til kaupa togaranna en vildu heldur láta bæinn
bera alla ábyrgð á rekstrinum.
Samvinnufélag um togaraútgerð var komið á fót á erf-
iðu árunum fyrir stríð og var það komið í fjárþrot, þegar
betur fór að ganga vegna styrjaldarhættunnar.
Þegar vænlega fór að ganga, miskunnuðu Bæjarút-
gerðarpostularnir sig yfir samvinnuútgerðina og yfirtóku
rekstur Haukanessins. Ennfremur keyptu þeir annan
togarara, Óla Garða, í stríðsbyrjun, en Bæjarútgerðin
var ekki látin kaupa togara þá.
Þegar um það var að ræða að fá nýsköpunartogarana
var Bæjarútgerðin látin kaupa einn togara „vegna þess
að engin reynsla var af þeim fengin" en sjálfir lögðu for-
ystumenn Bæjarútgerðarinnar í þá áhættu að kaupa einn
togara.
„Nú, eftir að þessi reynsla er fyrir hendi hefur Bæjar-
útgerðin sótt um 3 NÝJA TOGARA TIL VIÐBÓTAR."
Hvaða reynsla er fyrir hendi? Sú, að togararnir eru í
hærra verði nú en nokkru sinni áður, taprekstur er að
verða á togaraútgerð og lánakjör eru miklu erfiðari og
dýrari nú en áður. ,
Nú er Bæjarútgerðin látin panta þrjá togara en ráða-
menn hennar panta engan.
Með öðrum orðum, þegar byrlega blæs fyrir útvegn-
um og hagkvæm kaup eru á togurum, kaupa Alþýðu-
flokksforkólfarnir togara sjálfir, þegar ver árar og tog-
ararnir eru dýrari, er Bæjarútgerðin látin kaupa.
Fyrir hvoru bera þeir meiri umhyggju, Bæjarútgerð-
inni eða sjálfum sér?