Hamar - 25.01.1950, Blaðsíða 1

IV. ARGANGUR
HAFNARFIRÐI, 25. ]AN. 1950
4. TÖLUBLAÐ
Hér birtast ágrip af ræðum þeirra, sem
töluðu á æskulýðsfundi F. U. S. Stefnis
sunnudaginn 15. þessa mánaðar
Velmegun bæjarfélagsins byggist
á því, að Sjálfslæðisflokkurinn
fái meirihluta í bæjarstjórn
Guðlaugur B. Þórðarson flutti
ýtarlega og þróttmikla ræðu um
bæjarmálin og kom víða við.
í upphafi ræðu sinnar mælti
hann á þessa leið:
„Eftir hálfan mánuð eig-
um við enn að ganga til
kosninga, kosninga, sem
munu skera úr um það,
hvort bærinn okkar á eftir
að verða blómlegur fram-
fara- og athafnabær, eða
hvort hann á eftir að
sökkva í djúp niðurlæging-
ar, skulda og óstjórnar, sem
nú upp á síðkastið er æ bet-
ur að koma í Ijós undir
stjórn Alþýðuflokksins."
Þá minntist ræðumaður á
hafnarmálið, hvernig ástandið
væri þar og nauðsyn þess að á-
fram yrði haldið framkvæmd-
um, en ekki þotið til rétt fyrir
kosningar og framkvæmdum
síðan hætt, að þeim loknum.
Síðan fór hann nokkrum orðum
um þá auknu atvinnumöguleika,
sem myndu skapast í bænum
við bættan aðbúnað við höfn-
ina.
Um afstöðu Alþýðuflokksins
til þessa máls sagði ræðumaður
meðal annars:
„Nú hlýtur mér að verða
á að spyrja. Var það fyrir
atbeina og áhuga Alþýðu-
flokksmeirihlutans í bæjar-
stjórn, að hafizt var handa
um byggingu hafnarmann-
virkja hér í bæ? Því svara
ég fljótt og hiklaust og segi
nei. Það voru fulltrúar Sjálf
stæðisflokksins, sem barizt
höfðu árum saman með
oddi og egg fyrir því að haf-
izt yrði handa um fram-
kvæmd þessa, tvímælalaust
mest aðkallandi nauðsynja-
og framfaramáls allra Hafn
firðinga."
Þá minntist ræðumaður á ó-
fremdarástandið í gatnagerð-
inni í bænum. Taldi hann að fá-
ir bæir mundu vera jafnilla á
vegi staddir í þeim málum og
Hafnarfjarðarbær. Fór hann
nokkrum orðum um steinlagn-
ingu Strandgötunnar og gat
þess að ekki hefði verið sinnt.
tilmælum félags vörubílaeig-
enda um breidd götunnar og
sagði hann m. a. í því sambandi:
„Þannig hugsuðu valda-
mennirnir fyrir framtíðinni,
er byrjað var að steypa
fyrsta götuspottann. Það
mátti ekki hafa hann breið-
ari en gömlu götuna og
svo hefur það komið í ljós
síðan, að lengri mátti hann
heldur ekki vera."
Ræðumaður fagnaði því . að
loks skyldi vera hafizt handa
um lagningu vatnsveitunnar,
því ástandið í þeim málum væri
og hefði verið algerlega óvið-
unandi, þar sem stórir hlutar í
bænum væru vatnslausir mikinn
hluta dagsins. Hvað hann það
hina mestu nauðsyn að hraða
þessari framkvæmd sem mest,
en hún væri nú aðeins í byrjun.
Ræðumaður fór all ýtarlega
út í íþróttamálin og það ófremd
arástand, sem nú væri á öllum
aðbúnaði æskufólki til handa í
þeim efnum. Loforð hefðu verið
gefin af Alþýðuflokknum, en
Guðlaugur B. Þórðarson
flest hefðu þau verið svikin.
Sagði ræðumaður að lokum á
þessa leið:
„Unga fólkið hlýtur að
krefjast þess, að á þessu
verði ráðin bót og það fyrr
en síðar. En það liggur í
augum uppi, að undir slíkri
stjórn, sem undanfarið hef-
ur setið að völdum, er síður
en svo nokkurs árangurs að
vænta á því sviði frekar en
öðrum er að velmegun og
þörfum æskunnar lýtur hér
í þessum bæ."
Þá minntist ræðumaður á að-
búnað bæjarins að yngstu borg-
urunum. Loforð um barnaleik-
velli hefðu verið svikin og þær
tvær leikvallamyndir, sem gerð-
ar hefðu verið væru mjög ófull-
komnar.
Þá ræddi Guðlaugur um nauð
syn þess að hraða sem mest
byggingu elliheimilisins svo og
nauðsyn þess að hjálpa hús-
næðislausu fólki og því, sem
byggi í heilsuspillandi íbúðum
til að eignast þak yfir höfuðið.
í því sambandi gat hann þess
að athugandi væri, hvort ekki
væri rétt að fara út á svipaða
braut og Reykjavík með að að-
stoða þá, sem vildu vinna sem
mest að byggingunni sjálfir. Þá
Hinir vantrúuðu
Það má segja, að það hlaupi á snærið fyrir ungum
Sjálfstæðismönnum, þegar vitfákar ungkratanna hætta
sér óstuddir fram á ritvöllinn. Einn slíkrur, víxlgengur
þó, kom fram í málgagni flokksins 21. jan. undir nafn-
inu „K" (gæti verið kjáni), og þá sjálfsagt til þess að
hressa svolítið upp á hina ömurlegu „málefnabaráttu"
blaðsins.
í byrjun greinarinnar birtir blessaður anginn tölur
um fundarsókn hjá Stefni, sunnudaginn 15. þ. m., en
lætur þess þó getið, að inn hafi slæðst „5—10 VAN-
TRÚAÐIR JAFNAÐARMENN". Nöfn þeirra „vantrúuðu"
birfir blaðið ekki, en „Hamar" vill þó ekki láta hjá líða
að kynna bæjarbúum þessa pörupilta. M. a. voru þeir:
Árni Friðfinnsson (meðlimur fjölskyldunnar),
Óskar Halldórsson, Magnús Gíslason og Kristján
Hannesson, allt ræðumenn á fundi ungkratanna,
Jón Magnússon, kaupmaður
og að sjálfsögðu greinarhöfundur, ef hann er ekki einn
af þeim fyrrnefndu.
Það væri sannarlega ánægjulegt, ef bæjarstjórinn
blessaður, hefði slík áhrif á fleiri af hinum formyrkvuðu
sálum úr talkór sínum og flokki.
verða bezt borgið í mýrar-
flákunum í Krýsuvík. Þang-
að virðast þeir einblína aug
unum, þar virðast þeirra að-
alstarfssvið vera.
Það blandast engum hug-
ur um það, að hyggilegra
hefði verið að veita ein-
hverju af þeim stóru fjár-
fúlgum, sem komnar eru í
Krýsuvíkina til hinna ýmsu
nauðsynlegu framkvæmda
hér í bænum, öllum almenn-
ingi og bæjarfélaginu í
heild, til ómetanlegs gagns."
Fór ræðumaður síðan nokkr-
um orðum um nauðsyn þess, að
Sjálfstæðisflokkurinn fengi meiri
hlutaaðstöðu til þess að liér
mættu skapast betri lífsskilyrði
á sem flestum sviðum.
Framhald á bls. 2
ræddi liann um byggingu félaga
heimilisins, sem gæti orðið til
þess að skapa æskunni góðan og
heilbrigðan samastað hvað snert
ir félagshf og skemmtanir.
Þá minntist ræðumaður á það
áhugaleysi, sem ríkt hefði hjá
bæjarstjórnarmeirihlutanum um
byggingu húsmæðraskólans og
væri það ekki vammlaust.
„Hvað viðkemur", sagði
ræðumaður, „þessum lélegu
framkvæmdum í bænum á
hinum ýmsu og margþættu
nauðsynjamálum, sem ég
hef lítillega drepið á, þótt
margt sé ótalið, er að athug-
uðu máli ekki furða, þar
sem valdamenn Alþýðu-
flokksins virðast vera þess
fullvissir, að miklu af fjár-
magni bæjarins hljóti að