Hamar - 25.01.1950, Blaðsíða 3

HAMAR
3
- Æskulýðsfundur
II Sfefnis"
Sjálfstæðismönnum er bezt freysi-
andi til að fara með stjórn
bæjarmálanna
Jónas Bjarnason gat þess m.
a. í upphafi ræðu sinnar, að
nauðsynlegt væri að velja þá
menn í bæjarstjórn, „sem kynnu
fótum sínum forráð", en leiddu
ekki yfir bæjarbúa fullkonma
fjármálaóstjórn, sem nú virtist
vera siglt hraðbyri að undir for-
ustu Alþýðuflokksmeirihlutans
hér í bæ.
Taldi ræðumaður, að það
kæmi unga fólkinu, sem við ætti
að taka, mest við, ef illa færi á
fjármálasviðinu. Fórust ræðu-
manni m. a. orð á þessa leið:
Mér finnst einmitt þessi
mál fyrst og fremst snerta
okkur unga fólkið, sem er-
um að leggja út á bratta
lífsins í baráttunni fyrir
frjálsri tilveru okkur til
handa.
Þegar ungur maður legg-
ur úr foreldrahúsum til þess
að byrja sjálfstætt líf, ligg-
ur það oftast fyrst fyrir hon-
um að krækja sér í lífsföru-
naut og stofna bú. Hin ungu
hjú byrja svo lífsbaráttu
sína með bjartsýni æskunn-
ar í veganesti. Þau komast
þó brátt að raun um, að því
miður verður ekki lifað á
ástinni einni saman, heldur
verður einnig að vera til
staðar eitthvað af hinum
veraldlega auði, sem oftast
er lítið af til.að byrja með.
Nú er stritað og starfað
eins og kraftarnir frekast
leyfa, til þess að hægt sé að
stofna viðunanlegt heimili.
Til þess þarf mikið fé nú á
dögum, og þrátt fyrir allt
strit og erfiði fer það oftast
svo, að þegar heimilið loks-
ins er komið upp, þá eru bú-
endurnir skuldum vafnir.
Þá gat ræðumaður þess, að
þrátt fyrir erfiðleikana væri
bjartsýnin ríkjandi og unga fólk-
ið bæri traust til samtíðarinnar
um, að því mætti skilningur,
uppörfun og aðhlynning í erfiðu
starfi sínu.
En því miður vildi oft verða
misbrestur á slíku og mælti
ræðumaður m. a. í því sam-
bandi:
Því miður bera stjórnend-
ur Hafnarfjarðar ekki gæfu
til að sjá eða skilja þessi
sjónarmið. í stað þess að
létta byrjendastarfið er því
íþyngt á allan hátt með alls
konar bæjargjöldum og
kvöðúm, hvernig sem ástæð
ur kunna að vera fyrir
hendi.
Með þessu háttalagi
stuðla bæjaryfirvöldin að
því einu, að hinn ungi ný-
græðingur veiður að kal-
kvisti strax í fæðingunni.
Bjartsýni æskumannsins
dvínar óðum og hann kemst
brátt að raun um, að allt
hans strit verður til lítils
annars en seðja hina botn-
lausu hít bæjarsjóðs og
hrekkur þó varla til.
Að vísu hygg ég, að hinir
ungu þegnar bæjarins
myndu með glöðu geði
leggja á sig aukið erfiði til
að afla fjár til nauðsynlegra
cg sjálfsagðra framkvæmda
bæjar síns, of einhver á-
rangur sæist af öílu stritinu.
Jónas Bjarnason, læknir
Ræðumaður taldi að mjög
mikill misbrestur væri á því, að
hér í bæ sæist árangur af því,
sem færi um hendur bæjar-
stjórnarmeirihlutans. Áleit hann
það illa farið með almanna-
fé, hjá bæ, sem fyrst og fremst
b.yggði afkomu sína á sjávarút-
vegi, að leggja margar milljónir
króna í búskap í Krýsuvík. Um
það sagði ræðumaður m. a.:
Haldið þið ekki, hér hefði
betur farið og hér væri
bjargvænlegra umhorfs, ef
milljónum þeim, sem farn-1
ar eru í Krýsuvíkurdelluna,
hefði verið varið til að hlú
að sjávarútveginum með því
að fullgera hina langþráðu
höfn, sem við alltof lengi er-
um búin að bíða eftir. Það
er svo sem ekki aldeilis nóg,
að búið sé að eyða milljón-
um króna af fé ykkar í
Krýsuvíkina, heldur stendur
til að stofna til stórfelldra
lántaka hringavitleysunni
þar til framdráttar.
Ræðumaður. taldi, að Krýsu-
víkurframkv. mundu verða
þungur baggi fyrir útsvarsgreið-
endur þessa bæjar að standa
undir, og þeir væru ekki sam-
þykkir því, að fé þeirra væri eytt
eða yrði eytt þannig fyi'irhyggju
laust. Betra hefði verið, að bæj-
Við þurfum að búa betur að
yngstu borgurunum
Frú Hulda Sigurjónsdóttir
flutti greinargóða ræðu um þau
mál, sem fyrst og fremst kæmu
húsmóðurinni við í daglegum
störfum hennar.
í upphafi ræðu sinnar komst
frúin m. a. svo að orði.
Við, sem fyrst höfum litið
ljós dagsins og alist upp hér
aryfirvöldin hefðu litið sér nær
og notað meira fé,
,,til að bæta svolítið úr hin-
um mjög svo alvarlega
vatnsskorti bæjarbúa, eða
hressa örlítið uppá forar-
vilpurnar, sem eiga að
nefnast götur hér í bæ, að
ekki sé minst á það regin-
hneyksli, að á miðri 20 öld-
inni skuli vera til götur í
slíkum fyrirmyndarbæ, sem
Hafnarfjörður á að vera, að
ekki sé til í þeim kloak-
leiðsla."
Því næst gat ræðumaður þess,
að Hafnarfjarðarbær hefði ver-
ið einn af ríkustu bæjum lands-
ins, en svo væri komið, að bær-
inn væri orðinn stórskuldugur
og erfitt væri að fá lán til nauð-
synlegustu framkvæmda.
Hér verður að spyrna við
fótum og það fast og ræki-
lega. Að vísu er það allt
annað en glæsilegt að taka
við eftir slíka óstjórn, sem
hér hefur ráðið ríkjum, en
það verður að gerast, til að
hægt sé að bjarga því, sem
bjargað verður.
Eg bið ykkur kjósendur
góðir að íhuga vel þessi
mál fram að kosningum,
leita upplýsinga um þau og
fræðast um sannleikann
þótt ógeðslegur sé. Það
verður að takast vegna al-
menningsheilla, að opna
augu bæjarbúa fyrir stað-
reyndunum.
i Að lokum mælti ræðumaður:
Sjálfstæðismenn hafa sýnt
það og sannað, að þeir
kunna að fara með mál
þessi svo að vel fari. Þess
vegna, góðir fundarmenn,
verum einhuga um að gera
allt sem í okkar valdi stend-
ur til þess að tryggja 5.
manni á lista Sjálfstæðis-
flokksins sæti í bæjarstjórn
næsta kjörtímabil. Með því
vinnum við sjálfum okkur
og bænum okkar mikið
gagn.
Stormum öll tíelfd til þeirr-
ar kosningarbaráttu, sem nú
er að hefjast með baráttu-
þrek æskumannsins að
vopni, þá skal 5. maður
Sjálfstæðisflokksins í bæjar-
stjórn.
í hýra vinarlega bænum
okkar Hafnarfirði, höfum
tekið ástfóstri við litla fjörð-
inn, og þá gefur að skilja,
að við viljum heill hans í
hvívetna og hljótum að
vilja, að honum sé vel og
viturlega stjórnað.
Ræddi hún síðan um að margt
hefði betur mátt fara í stjórn
bæjarmálanna og lagði áherzlu
á að hagsýni og samvizkusemi
væri nauðsynleg í framkvæmd-
um bæjarmálefna.
Síðan kom frúin að þeim
skilyrðum, sem yngstu borgur-
unum væru búin og sagði:
I mörgum löndum er fyrst
og fremst hugsað um yngstu
borgarana. En hér í okkar
bæjarfélagi virðast þeir
vera aukaatriði. Marg oft
hefir verið lofað að byggja
leikvelli, að vísu er vísir af
einum suður í bæ og fyrst í
sumar var settur upp völlur
í vesturbænum. Svo heldur
hefir verið sleyfarlag á því
máli.
Hafnfirskar mæður hafa
haft miklar áhyggjur útaf
börnum sínum, sem hafa
þurft að vera að leikjum
sínum á götunum, allir vita
hversu stórhættulegt það er.
Þegar verið var að útbúa
leikvöllinn í vesturbænum
fylgdust börnin vel með
verkinu, og oft löbbuðu þau
þangað til að vita hvort ról-
urnar væru ekki komnar
upp. Eftirvænting þeirra var
mikil. Mæðurnar voru líka
eftirvæntingarfullar eftir að
fá loks einhvern stað sem
væri öruggur fyrir börnin,
til að vera að hollum úti-
leikjum. En hvernig var nú
umhorfs þarna, þegar loks
átti að fara að taka völlinn
til notkunar. Vægast sagt
datt mér í hug, að þeir, sem
áttu þarna hlut að máli, hafi
ekki haft inngrip í verkið,
eða aðeins verið að hrófla
vellinum upp því kosningar
stóðu fyrir dyrum að hausti
og þetta væri nógu gott í
* bili. Að vísu var komið
þarna fyrir rólum, sand-
kassa og söltum. En ofaní-
burðurinn hvernig var hann,
jú það var STÓRGRÝTIS-
MÖL!
Ræddi frúin síðan um nauð-
syn þess að ganga þannig frá
barnaleikvöllunum, að ekki
skapaðist þar hætta fyrir börnin,
en þau hafi oft komið heim
I hrufluð og blóðug af vellinum í
vesturbænum. Einnig taldi hún
nauðsynlegt, að eftirlit væri haft
með völlunum, svo að börnin
Frú Hulda Sigurjónsdóttir
gætu verið þar örugg. í því sam-
bandi mælti frúin á þessa leið:
Mér er vel kunnugt um
að börn allt að 6—7 ára
gömul hafi ætlað á völlinn,
en komu heim vonbráðar ó-
ánægð og sögðu: „Við þor-
um ekki að vera niðurfrá,
stóru krakkarnir hrinda okk-
ur og það er svo sárt að
detta í mölina og vont að
komast að tækjunum." Slík
ummæli eiga börnin ekki að
þurfa að hafa um þá staði,
sem þeim eru ætlaðir.
Síðan ræddi frúin um barna-
leikvelli í Reykjavík og stjórn
þeirra og gat þess, að þar væri
ástandið miklu betra en hér í
bæ, enda hefðu Sjálfstæðismenn
farið með völdin þar. Aftur á
móti væri jafnvel hættulegt að
senda börn á leikvöllinn í vestur
bænum
„Þannig er búið um ör-
yggi yngstu borgara bæjar-
ins", sagði frúin. „Er þá að
furða þótt ekki sé burðugra
yfir að líta um önnur mál í
bænum".
Þá ræddi frúin um dagheimila
þörfina í bænum, þar sem hús-
mæður fengju svo litla hjálp til
heimilisþarfa sem raun ber vitni.
Gat hún þess, að hér í bæ væri
eitt dagheimili, en það gæti ekki
tekið nema lítinn barnahóp, því
húsakynni væru þröng og starfs-
skilyrði erfið, það væri því nauð
synlegt að koma upp fleiri dag-
heimilum.
Þá ræddi frúin um vatnsskort-
inn í bænum á þeim stöðum,
sem hærra bæri á og sagði m. a.
„Vatnsveitan var lögð,
þegar bærinn var miklu
minni, en nú hefir hann vax-
ið mjög ört eins og kunnugt
er, og þar af leiðandi aukist
vatnsnotkunin. Húsmæðrun-
um er bezt kunnugt hversu
nauðsynlegt nægilegt vatn
er. En frá sjónarmiði bæjar-
stjórnarmeirihlutans virðast
húsmæðurnar líka aukaat-
riði. Ætli hefði ekki betur
varið fé til að fullkomna
vatnsveituna en leggja svo
mikla áherzlu á Krýsuvík-
ina.
Framhald á 4. síðu.